Σελίδες

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

«Ὅταν βλέπεις ὅτι ὁ νοῦς σου κουράζεται ἀπό τήν καρδιακή προσευχή...» (Ἁγίου Νικοδήμου-Ἀόρατος πόλεμος).


«Ὅταν βλέπεις τι νος σου κουράζεται καί δέν μπορε πιά νά μείνει μέσα στήν καρδιά καί στήν προσευχή πού γίνεται μέσα σ’ ατή, τότε :
  α) Ἄφησέ τον νά βγαίνει ξω καί νά σχολεῖται μέ μελέτες καί παρατηρήσεις σέ νοήματα θεῖα καί πνευματικά· τόσο σ’ ατά πού περιέχονται μέσα στίς Γραφές, σο καί σ’ ατά πού βρίσκονται στά κτίσματα,διαίτερα στά νοητά. Διότι, ατά τά πνευματικά νοήματα, ἐπειδή εἶναι συγγεν μέ τόν νοῦ καί χουν τήν λεπτότητα καί τήν διότητα το υλου δέν τόν φήνουν νά παχαίνει. Ἀντίθετα τόν κάνουν μέ εκολία νά πιστρέφει στόν τόπο τς καρδις καί νά νώνεται πάλι μέ τήν νοερή μνήμη το Θεο. Μία ἄλλη διέξοδος ἐπίσης:
  β)Γιά ἀνάπαυση καί παρηγοριά τοῦ νοῦ σου, μπορεῖς νά σκεφτεῖς τά μυστήρια της ζωῆς καί τοῦ πάθους τοῦ Κυρίου. Ἐπίσης
  γ) Μπορεῖς, ἀκόμη γιά νά καλλιεργήσεις τήν συντριβή τῆς καρδιᾶς σου καί τήν μετάνοια, νά σκέπτεσαι τό μυστήριο καί τήν φοβερή ὥρα τοῦ θανάτου σου, καθώς καί τήν τρομερή ἡμέρα τῆς Κρίσεως.
Δέν σοῦ λέω νά ἀσχολεῖσαι πάντα μέ αὐτά, ἀλλά νά τά μεταχειρίζεσαι μόνο κάποτε- κάποτε καί μερικές φορές, ὡς πού νά ξεκουρασθεῖ ὁ νοῦς σου καί πάλι νά ἐπιστρέψει στήν καρδιά. Ἐκεῖ δέ εὑρισκόμενος  θά πρέπει νά ἐργάζεται τήν ἀφάνταστη καί ἀσχημάτιστη ἀδιάλειπτη νοερά προσευχή καί ἔτσι νά διατηρεῖ τήν καρδιακή μνήμη τοῦ Θεοῦ.
Σέ τίποτα λλο δέν ναπαύεται ὁ νοῦς τόσο, σο, στό νά βρίσκεται μέσα στό θάλαμο τς καρδις καί στόν σωτερικό νθρωπο καί πό κεῖ, νά πολεμᾶ τούς λογισμούς καί τά πάθη πού ἐκεῖ μέσα εἶναι κρυμμένα,[1] ἄν καί οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι αὐτό δέν τό γνωρίζουν.
Πάνω ἀπό ὅλα ὅμως σοῦ λέω, ὅτι γιά νά πολεμᾶς καί νά προφυλάγεσαι καλά, νά μήν ἀφήνεις τήν φαντασία καί τήν ἐνθύμησή σου νά θυμᾶται ὅλα ἐκεῖνα, πού εἶδες ἤ ἄκουσες ἤ μυρίστηκες ἤ γεύτηκες ἤ ἔπιασες καί ἰδιαιτέρως, τά ἄσεμνα καί κακά. Γιατί ἔχει ἐπιβεβαιωθεῖ μέ τήν δοκιμή, πώς περισσότερο πόλεμο κάνει κάποιος νά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τήν φαντασία καί τήν ἐνθύμηση ἐνός πράγματος, παρά ἀπό τήν ἰδία τήν αἴσθησή του».



[1] «Ἀπό τήν καρδιά βγαίνουν σκέψεις πονηρές, φόνοι, μοιχεῖες, κλοπές, ψευδομαρτυρίες, βλασφημίες. Αὐτά εἶναι πού μολύνουν τόν ἄνθρωπο» (Ματθ. 15,18-19).τι μως καί ο χθροί δαίμονες τριγύρω πό τήν καρδιά κρύβονται καί βρίσκονται (κάτ’ νέργεια μως καί χι κάτ’ οσία, πως λέγει μέγας τῆς Θεσσαλονίκης Γρηγόριος, Κυριακή Δ΄ Νηστειν) ατό τό διο μαρτυρε γιος Διάδοχος (ὁ ἐπίσκοπος Φωτικῆς), λέγοντας τι: Πρό μέν το γίου Βαπτίσματος, Θεία Χάρις παρακινε τόν νθρωπο στά καλά πό μέσα, δέ σατανς παραφυλάει στά βάθη τς ψυχς καί τς καρδις·  φο δέ  βαπτισθεῖ νθρωπος, δαίμονας πηγαίνει ξω πό τήν καρδιά, ν χάρις μέσα (κεφ. ος΄). Πλήν καί μετά τό Βάπτισμα (λέγει διος γιος κεφ. πβ΄), παραχωρεῖται στούς δαίμονες νά βρίσκονται στά βάθη τοῦ σώματος (καί μπορεῖ νά πεῖ κάποιος στήν ἐπιφάνεια τῆς καρδιᾶς), γιά δοκιμασία τοῦ ἀνθρώπινου αὐτεξουσίου. Ἀπό ἐκεῖ ἐρεθίζουν τόν νοῦ μέ τήν ὑγρότητα τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν. Γι’ αὐτό λένε οἱ Πατέρες, ὅτι οἱ δαίμονες δέν ἀγαποῦν νά γνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι, ὅτι αὐτοί βρίσκονται μέσα τους, γιά νά μήν τούς διώχνουν ἀπό ἐκεῖ καί τούς πολεμοῦν μέ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο πρέπει νά λέγεται συνεχῶς μέσα στή καρδιά, ὅπως προείπαμε. Ὅτι οἱ δαίμονες βρίσκονται μέσα μας, συμφωνεῖ καί ὁ θεολόγος Γρηγόριος, λέγοντας: Ἐκεῖνο πού εἶπε ὁ Κύριος, πώς τό ἀκάθαρτο πνεῦμα, ἀφοῦ ἐξέλθει ἀπό τόν ἄνθρωπο, πάλιν παίρνει ἑπτά ἄλλα πνεύματα καί εἰσέρχονται καί κατοικοῦν σέ αὐτόν τόν ἄνθρωπον (Μάτθ. 12,43), αὐτό, λέω, μαρτυρεῖ ὁ ἅγιος, ὅτι γίνεται μετά τό Βάπτισμα, παραχωροῦντος τοῦ Θεοῦ νά μπαίνουν οἱ δαίμονες στόν βαπτισθέντα, γιά τούς πονηρούς λογισμούς καί τά λόγια καί τά κακά ἔργα, πού ἔκανε μετά τό Βάπτισμα (Λόγ. εἰς τά Φῶτα, βλ. καί τό Κ΄ κεφάλ. τοῦ β΄ μέρους).


Περίληψη ἀπό τό Β΄ μέρος τοῦ ΚΕ΄ κεφ. τοῦ Ἀοράτου Πολέμου: Πῶς πρέπει νά διορθώνουμε τή φαντασία καί ἐνθύμησή μας (Μετάφραση Βενεδίκτου Ἱερομονάχου Νεοσκητιώτου) σελ. 130-134.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου