Σελίδες

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ: ΕΦΕΥΡΕΣΕΙΣ



ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ:
ΕΦΕΥΡΕΣΕΙΣ

   Πάντοτε ο άνθρωπος γοητεύεται από μία καινούργια εφεύρεσι στον χώρο της επιστήμης και της τεχνολογίας. Ωρισμένες δε εφευρέσεις τις αγκάλιασε τόσο δυνατά, ώστε εξ αιτίας των να αλλάξη εντελώς την ζωή του. Τους διάφορους δε εφευρέτες τους θαύμασε και τους ετίμησε για την επινοητικότητά τους και την σοφία τους. Ωρισμένα μάλιστα ονόματα εφευρετών, Παστέρ, Φραγκλί­νος, Βόλτα, Μπέλ, Έντισον, Μαρκόνι, Αϊνστάιν, φέ­ρονται και στα στόματα μικρών παιδιών ακόμη. Και στην παιδική τους φαντασία φαντάζουν σαν υπερφυσικά όντα.
Πως να μη θαυμάση κανείς τον Μπέλ ή τον Μαρκόνι που ανεκάλυψαν το τηλέφωνο και τον ασύρματο; Για τους παλαιούς ήταν σωστό παραμύθι να γίνη λόγος για συνομιλία εξ αποστάσεως. Ο ένας στην Ασία και ο άλλος στην Ευρώπη και να συζητούν! Δεν πήγαινε ποτέ στο μυαλό του ανθρώπου. Και όμως βρέθηκαν οι σοφοί αυτοί επιστήμονες και το αδιανόητο το έκαναν πραγμα­τικότητα.

Άξιον και δίκαιον να θαυμάζουμε τους επιστήμο­νες, που έφεραν σε φως τόσο θαυμαστές εφευρέσεις.
Αλλά ας ρίξουμε ένα βλέμμα και στον χώρο της Δημιουργίας. Ας εξετάσουμε προσεκτικά τους οργανισμούς των αναρίθμητων φυτών, δένδρων, ψαριών, εντό­μων, πτηνών, ζώων. Εκεί μέσα θ' ανακαλύψουμε πράγματα γεμάτα τέχνη και σοφία. Εκεί θ' αντικρύσουμε συσκευές που πολύ αργά μπόρεσε να κατασκευάση αντίστοιχες ο άνθρωπος. Εκεί θα διαπιστώσουμε μηχανισμούς που ακόμη η ανθρώπινη σοφία δεν τους έχει κατανοήσει.
Οι επιστημονικές έρευνες των τελευταίων δεκαετιών κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι δεν υπάρχει ανθρώπινη επινόησις που να μην προϋπήρχε στην φύσι. Πολύπλο­κοι νόμοι όπως της μηχανικής, της οπτικής, της υδρο­δυναμικής, της υδροαεροδυναμικής, της βλητικής που αργά διετύπωσαν οι επιστήμονες, εφαρμόζονται στην Δημιουργία από καταβολής κόσμου. Εκεί υπάρχουν αριστουργηματικά πρότυπα όλων των πλωτών και υπο­βρύχιων και ιπτάμενων μηχανών.
Θέματα που έχουν σχέσι με την στατική, την ευστά­θεια, την ισορροπία, την στερεότητα, για τα οποία μη­χανικοί και αρχιτέκτονες καταναλώνουν αρκετή φαιά ουσία, είναι λυμένα με πολύ επιτυχή τρόπο στα χόρτα, στους θάμνους και στα δένδρα. Σ' ένα στάχυ, λέγουν οι ειδικοί, έχουν επιλυθή δυσχερέστατα προβλήματα αρχι­τεκτονικής.
Ανακαλύψεις που σχετίζονται με φάρμακα, με εγχει­ρήσεις, με θεραπευτικές μεθόδους, με ιατρικές εν γένει υποθέσεις, συναντώνται άφθονες μέσα στον κόσμο των φυτών και των ζώων. Υπάρχουν έντομα που προβαίνουν σε ενέργειες, οι οποίες κάνουν έναν ιατρό να μένη κατάπληκτος και να διερωτάται: «Ποια Ιατρική σχολή τελείωσε αυτό το έντομο, ώστε να ενεργή με τόση Ια­τρική γνώσι»;
Προβλήματα που έχουν σχέσι με την συντήρησι και διατήρησι των τροφών και γενικά με την τεχνολογία των τροφίμων, που πολύ αργά λύθηκαν από τον άνθρωπο, έχουν αντιμετωπισθή με επιτυχία από τα έντομα προ αμνημονεύτων χρόνων.
Αρχές επάνω στις οποίες στηρίζεται η κατασκευή και η λειτουργία τεθωρακισμένων οχημάτων και πυραύ­λων συναντώνται από αιώνων σε διάφορα θαλάσσια ζώα.
Επιστημονικές ανακαλύψεις που πρόσφατα ήλθαν στο προσκήνιο, στα μέσα ή στα τέλη του εικοστού αιώ­να, διαπιστώθηκε ότι προϋπήρχαν μέσα στο βασίλειο της φύσεως. Λ.χ. εφευρέσεις στον τομέα των επικοινωνιών, με την χρήσι των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, εξακρι­βώθηκε ότι είχαν το αντίστοιχό τους στον κόσμο των εντόμων. Οι κεραίες των εντόμων και οι παλμικές κινή­σεις τους εκτελούν παρόμοιο επικοινωνιακό έργο.
Εάν μάλιστα οι επιστήμονες πρόσεχαν περισσότερο τα μυστικά της φύσεως, και ενωρίτερα θα είχαν κάνει ωρισμένες εφευρέσεις, και θα τις τελειοποιούσαν συντομώτερα. Τις τελευταίες βέβαια δεκαετίες εφαρμόζεται αυτό, διότι όλοι κατενόησαν τι μπορεί να τους προσφέρη ο φυσικός κόσμος. Ωρισμένα μάλιστα όργανα με τα οποία έχουν εφοδιάσει τους δορυφόρους και τα διαστη­μόπλοια για επιστημονική μελέτη, δεν είναι παρά απλή αντιγραφή αντίστοιχων συσκευών σε ερπετά ή έντομα.
Μ' αυτά λοιπόν τα ζητήματα θα ενασχοληθή το παρόν κεφάλαιο, ώστε να γίνη αισθητό σε όλους πόση ανεξι­χνίαστη επιστημονική και τεχνολογική σοφία είναι σκορ­πισμένη στην φύσι, σ' ένα ταπεινό χορτάρι, επάνω σ' ένα ασήμαντο έντομο, μέσα σε κάποιον μικροοργανισμό που κινείται αφανώς στα βάθη της θάλασσας.
Ελπίζουμε ότι οι σειρές που θ' ακολουθήσουν θα ωθήσουν, ιδιαίτερα κάθε άνθρωπο που σκέπτεται σωστά, σε κάποια ευλογημένη πνευματική ανάτασι.
Ας αρχίσουμε από την ιατρική.
Στην Γαλλία κατά τα μέσα του 19ου αιώνα ένας επινοητικός ορθοπεδικός ιατρός, ο Pravaz ανεκάλυψε την σύριγγα. Σπουδαίο επίτευγμα, γιατί τώρα θα μπορούσαν τα φάρμακα να εισάγωνται στον οργανισμό χωρίς να αλλοιώνωνται στο στομάχι.
Αλλά κι εδώ η φύσις προηγήθηκε. Αν μελετή­σουμε λ.χ. τα φίδια θα ιδούμε ότι στο κεφάλι τους και στο στόμα τους διαθέτουν τέλεια συσκευή σύριγγας. Αποτελείται από τον αδένα που περιέχει το δηλητήριο, από τον σωλήνα  αγωγό που το μεταφέρει και από ειδι­κά δόντια στο άνω σαγόνι, τα οποία είναι κοίλα και διάτρητα εσωτερικά και απολήγουν σε οξύτατη κορυφή. Όταν το φίδι δαγκώση την λεία του, συστέλλονται οι μυς γύρω από τον αδένα, και αναγκάζουν το δηλητήριο να βγή, και από την άκρη του ειδικού δοντιού να εκχυθή στο ξένο σώμα. Δηλαδή γίνεται μία ένεσις — όχι βέβαια και τόσο ευχάριστη ή επωφελής!
Θαυμαστά όργανα παρατηρούμε και στο ασήμαντο κουνούπι. Η προβοσκίδα με την οποία απορροφά το ανθρώπινο αίμα αποτελείται από μία αντλία απορρο­φήσεως και έξι μαχαιρίδια. Τα μαχαιρίδια αυτά σχηματί­ζονται από τα επιμηκυσμένα σαγόνια του εντόμου, είναι αιχμηρά και καταλήγουν σε πριονωτά δοντάκια, ό,τι χρειάζεται δηλαδή για τομή και διάνοιξι.
Μόλις καθήση στο δέρμα μας, τρυπάει, πριονίζει, ανοίγει και στην συνέχεια εκχύνει από τους σιελογό­νους αδένες μία σταγόνα καυστικού υγρού(*) για να παρεμποδισθή η πήξις του αίματος και για να προκληθή ερεθισμός προς συγκέντρωσι περισσοτέρου αίματος σ' αυτό το σημείο. Έτσι εξηγείται και η φαγούρα που νοιώ­θουμε. Και κατόπιν απομυζά το αίμα μας, σε τεράστια ποσότητα συγκριτικά με τον όγκο του. Μετά το γεύμα στέκεται κάπου να ξεκουρασθή και να χωνέψη. Με άλλα λόγια στον χειρουργικό εξοπλισμό και στις χειρουργι­κές επεμβάσεις το κουνούπι είναι απαράμιλλο!
Οι σφήκες πάλι — ωρισμένα είδη —είναι άσσοι στην ανατομία, στην αναισθησιολογία και εν γένει στα ιατρι­κά θέματα. Πριν ο άνθρωπος φαντασθή ότι υπάρχει νευ­ρικό και γαγγλιακό σύστημα, αυτές εγνώριζαν να χτυ­πούν με το κεντρί τους την λεία (μία ακρίδα λ.χ.) στα κινητικά κέντρα του νωτιαίου μυελού και να την παρα­λύουν. Κατόπιν στο σώμα της λείας εναποτίθενται τα αυγά. Και μόλις γεννηθούν τα σφηκόπουλα, θα τραφούν από το σώμα της ακρίδας, το οποίο δεν βρίσκεται σε πτωματική κατάστασι, αφού δεν φονεύθηκε, αλλά υπέστη μόνο παραλυσία. Αν ήταν πτώμα, δεν θα προσ­φερόταν σαν τροφή.
Οι γυμνοσάλιαγκοι εκκρίνουν σάλιο που στερεοποιείται γρήγορα και είναι εξαιρετικά ανθεκτικό. Ιατροί σε εργαστήριο του Κολόμπο (ΗΠΑ) το χαρακτήρισαν ιδεώ­δες για κολλητική ύλη στο κλείσιμο τραυμάτων. Και σκέπτονταν τον τρόπο προμήθειας μεγάλων ποσοτήτων.
Μετά τα ιατρικά ας πάμε στα ηλεκτρολογικά.
Στο έτος 1800 ο Ιταλός φυσικός Αλέξανδρος Βόλτα έφερε σε φως μία σπουδαιότατη εφεύρεσι. Εφεύρε την ηλεκτρική στήλη που έχει πάρει και το όνομά του — βολ­ταϊκή στήλη. Η ανακάλυψις αυτή χαρακτηρίσθηκε σαν το πιο θαυμάσιο επίτευγμα που γνώρισε ως τότε ο κό­σμος, σπουδαιότερο ακόμη και από το τηλεσκόπιο και από την ατμομηχανή. Έχοντας στο εξής ο άνθρωπος την δυνατότητα να παράγη ηλεκτρικό ρεύμα, θα αλλάξη με ριζικό τρόπο την όψι της ζωής του.
Πράγματι, πολύ σημαντική αυτή η εφεύρεσις. Αλλά κι εδώ άργησε η ανθρώπινη σοφία. Κι εδώ προηγήθηκε η ασύγκριτη σοφία του Δημιουργού, ο οποίος ήδη προ πολλών αιώνων κατεσκεύασε ζωντανά πλάσματα εφοδια­σμένα με τέλειες βολταϊκές στήλες. Οι φυσιοδίφες που διεπίστωσαν αυτές τις πραγματικότητες έμειναν κατά­πληκτοι. Εκεί που νομίζει ο άνθρωπος ότι κάτι το πρω­τοφανές έφερε στην επιφάνεια, σε λίγο αντιλαμβάνεται ότι αυτό κάθε άλλο παρά πρωτοφανές είναι.
Έτσι λοιπόν εξακριβώθηκε ότι υπάρχουν ωρισμένα ψάρια που χρησιμοποιούσαν ηλεκτρικές στήλες πολύ πιο ενωρίτερα από τον άνθρωπο. Κάποια σημεία του σώματός τους, μία ομάδα κυττάρων σε ωρισμένους μυς της ουράς ή των οφθαλμών ή γενικά της περιοχής της κεφαλής, είναι διαμορφωμένα σε ηλεκτρικά όργανα που λειτουργούν με τελειότητα και παράγουν κατά βούλησι ηλεκτρικό ρεύμα που η έντασίς του μερικές φορές είναι ισχυρότατη.
Τέτοιου είδους ψάρια συναντούμε όχι μόνο στις θά­λασσες, αλλά και στις λίμνες και στους ποταμούς.
«Στον βυθό υπάρχουν ψάρια με πραγματικόν ηλεκτρι­σμό, ψάρια που ηλεκτρίζουν. Είναι εφωδιασμένα με ηλε­κτρικό ρεύμα, το οποίο παράγουν μόνα τους. Θα μπο­ρούσε δηλαδή κανείς να τα ονομάση εργοστάσια παρα­γωγής ηλεκτρικής ενεργείας… Το καθένα από τα ψάρια αυτά είναι μια τέλεια ηλεκτρική συσκευή, από την ο­ποία δεν λείπει παρά το ρολόι και ο διακόπτης» (β. Ποταμιάνος).
Ένα πρώτο παράδειγμα, η μουδιάστρα, επιστημονικά «νάρκη». Και τα δυο της ονόματα σχετίζονται άμεσα με την ηλεκτρική της παραγωγή. Ανάμεσα στο κεφάλι της και στα θωρακικά πτερύγια υπάρχουν πολυάριθμα εξαγωνικά πρίσματα μιας πηκτώδους ουσίας, με τις κο­ρυφές στη ράχι του ψαριού και τις βάσεις στην κοιλιά. Είναι τα ηλεκτροπαραγωγό της όργανα.
Έτσι αν, στον χορταριασμένο βυθό που ζη, κάποιος κολυμβητής ακουμπήση το χέρι του στην πλάτη της, θα δεχθή ένα γερό τίναγμα.  Η τάσις του ρεύματος που παράγει κυμαίνεται από ογδόντα ως τριακόσια βόλτ. «Με πέντε μουδιάστρες — συνεχίζει ο Ποταμιάνος—θα μπορούσε κάνεις να φωταγωγήση το σπίτι του, ή να θέση σε ενέργεια την ηλεκτρική του κουζίνα και να μαγειρέψη το φαγητό της ημέρας. Η μουδιάστρα όμως δεν χρησιμοποιεί τον ηλε­κτρισμό της ούτε για να φωτίση το σαλόνι της ούτε για να μαγειρέψη το φαγητό της. Τον χρησιμοποιεί μόνο ως φονικό όπλο. Τον αδειάζει επάνω στα ψάρια, τα σκο­τώνει και τα καταβροχθίζει. Με το ίδιο όπλο κρατεί και τους εχθρούς της εις απόστασιν».
Στην Ρωμαϊκή εποχή οι γιατροί την διέτρεφαν σε ενυδρεία. Είχαν διαπιστώσει ότι σε ωρισμένες περιπτώ­σεις το άγγιγμα του άρρωστου στη ράχι της είχε θερα­πευτικές ιδιότητες. Να, που το ηλεκτροσόκ ήταν γνω­στό και στην αρχαιότητα!
Τα ίδια συμβαίνουν και στο είδος «κυματοειδής νάρ­κη». Σ’ αυτήν τα ηλεκτρικά όργανα βρίσκονται στις δύο πλευρές του κεφαλιού της.
Επίσης στο ελεφαντόψαρο, που συναντούμε και σε βαλτότοπους της Αφρικής. Ονομάζεται έτσι γιατί το ρύγχος του καταλήγει σε προβοσκίδα χρήσιμη στο ανασκάλεμα του πυθμένα. Με τις ηλεκτρικές εκκενώ­σεις του ανιχνεύει και το περιβάλλον, υπολογίζει το βά­θος του νερού, δίνει σήμα για την προσέγγισι του εχθρού…
Βολταϊκή στήλη ισχυρής εντάσεως διαθέτει κι ένα αρκετά μεγάλο ψάρι με μήκος 1,20 μ. Και βάρος 20 κιλά, το ηλεκτρικό γατόψαρο, γι’ αυτό οι ψαράδες προσέχουν ιδιαίτερα να μη το αγγίξουν, αν δεν διαπιστώσουν ότι είναι νεκρό.
Αλλά τα πρωτεία ανήκουν στο ηλεκτρικό χέλι. Ζη στα ποτάμια της Ν. Αμερικής. Το ηλεκτρικό ρεύμα διαχέεται από την ουρά προς το κεφάλι κι έχει τόσο ισχυρή έντασι, ώστε μπορεί όχι μόνο να μουδιάση το θύμα του, αλλά να πετάξη κάτω και άνθρωπο. Όταν μά­λιστα συγκεντρώνωνται πολλά, καθώς ξέρουν να προσ­ελκύονται μεταξύ τους με ηλεκτρικές εκκενώσεις, απο­βαίνουν επικίνδυνα για τους ψαράδες.
Το νόστιμο κρέας του γίνεται αιτία να το κυνηγούν. Μερικές φορές οι πονηροί ψαράδες σπρώχνουν ένα κοπάδι αγελάδες στο ποτάμι, ώστε να καταναλωθή σ' αυ­τές η ηλεκτρική ενέργεια. Κατόπιν αφού τις βγάλουν έξω, το καμακώνουν ακίνδυνα.
Οι επιστήμονες κάνουν μαζί του ωραία πειράματα. Προσθέτουν στο κεφάλι και στην ουρά του ηλεκτρόδια, τα οποία συνδέουν με αρκετούς λαμπτήρες. Ανάλογα με το πόσοι λαμπτήρες θ' ανάψουν, υπολογίζουν την έντασι της κάθε εκκενώσεως.
Μετά τα ηλεκτρολογικά ας ασχοληθούμε λίγο με τα αεροπορικά.
Το έτος 1777 ο Ιωσήφ Μογγολφιέρος κατώρθωσε να κατασκευάση αλεξίπτωτο. Σπουδαίο βέβαια και εντυπωσιακό επίτευγμα, πλην όμως καθυστέρησε να έρθη στο φως. Προηγήθηκαν άλλοι. Τον πρόλαβε το… ρα­δίκι. Αν προσέξουμε, όλοι οι σπόροι του ραδικιού που ταξειδεύουν στον αέρα και σκορπίζονται παντού, είναι προσδεμένοι σ' ένα λεπτό χνούδι που αποτελεί μικροσκο­πικό αλεξίπτωτο. Το ίδιο συμβαίνει και στους σπόρους της λεύκας και του πλάτανου. Μόνο που εκεί αντί για χνούδι συναντούμε μεταξωτά νήματα.  Αυτά τα πανάρχαια αλεξίπτωτα μεταφέρουν πολλές φορές τους σπόρους, χιλιόμετρα μακριά.
Ας ιδούμε και το ανεμόπτερο, που σήμερα σε πολλές χώρες (ΗΠΑ, Γερμανία, Αυστραλία, Ιαπωνία) έχει αρκετούς λάτρες.
Παρουσιάζεται σαν γοητευτικό άθλημα. Χαμηλά ύψη, χαμηλές ταχύτητες, αθόρυβο πέταγμα και καμία εξάρτησι από μηχανή που από στιγμή σε στιγμή μπορεί να πάθη βλάβη. Πτήσεις διαρκείας πέντε έξι ωρών είναι πολύ συνηθισμένες. Το ρεκόρ όμως φθάνει τις εξήντα ώρες.
Οι πρώτες πτήσεις με πτητική συσκευή χωρίς κινη­τήρα, με ανεμόπτερο δηλαδή, έγιναν από το έτος 1891 κ. και εξής από τους Γερμανούς αδελφούς Λίλιενταλ. Αλλά κι εδώ τα πρωτεία δεν τα έχει ο άνθρωπος. Κάποια είδη αραχνών πολύ πιο ενωρίτερα απ’ αυτόν ήξεραν να μετακινούνται με την βοήθεια των ανέμων. Εκκρίνουν μεγάλες ποσότητες νήματος που κουλουριάζεται, γίνεται τολύπη, οπότε την παίρνει ο άνεμος. Κάτω από την τολύπη κρέμονται κι αυτές. Όταν θέλουν να σταματήσουν, ανεβαίνουν στην τολύπη, σχηματίζουν βάρος μαζεύον­τας επάνω τους αρκετά νήματα και σαν αλεξιπτωτισταί κατεβαίνουν. Σε ωρισμένες χώρες συγκεντρώνονται πο­λυάριθμες και την άνοιξι ή το φθινόπωρο μετανα­στεύουν για μέρη με κατάλληλες συνθήκες διατροφής. Διανύουν πολλά χιλιόμετρα. Μπορούν να πετάξουν και πάνω από την θάλασσα διακόσια μίλια. Πολλές φορές καθώς πετούν δημιουργούν… Πανικό. Το φθινόπωρο του 1948 οι κάτοικοι του Σαν Φραντζίσκο στην Καλιφόρνια, καθώς έρχονταν πολλά σμήνη από τα βόρεια και τις χτυπούσε το φως του φεγγαριού, τις θεώρησαν επικίν­δυνα όντα. Και από το αεροδρόμιο του Χάμιλτον απο­γειώθηκαν τρία αεροπλάνα κι ένα ελικόπτερο προς καταδίωξί τους!
Από τα ύψη των αιθέρων ας κατεβούμε τώρα στα βάθη των ωκεανών. Ας τα εξετάσουμε από πλευράς φωτιστικής.
Προκειμένου ο άνθρωπος ν' αντιμετωπίση το σκοτά­δι βρήκε τις δάδες, τους πυρσούς, τα λυχνάρια, τα κεριά. Και πολύ αργά σημείωσε σπουδαία επιτεύγματα, ανακα­λύπτοντας στα τέλη του 18ου αιώνα την λάμπα φωτα­ερίου (οι δημόσιες φωταψίες μ' αυτή την λάμπα εγκαι­νιάσθηκαν το 1801) και στα τέλη του 19ου αιώνα τον ηλεκτρικό λαμπτήρα. Αλλά κι εδώ η ανθρώπινη επι­νοητικότητα σημείωσε μεγάλη καθυστέρησι, εν συγκρί­σει με τα βαθύβια ψάρια.
Τα βάθη των θαλασσών από τετρακόσια  πεντακόσια μέτρα και κάτω είναι βουτηγμένα σε βαθύ, σε ολοκλη­ρωτικό, σε απόλυτο σκοτάδι. Και ξέρουμε πόσο προχωρούν αυτά τα βάθη. Στην περιοχή των Φιλιππίνων φθά­νουν τα 10.917 μέτρα. Μέσα σ' αυτά τα αιώνια σκοτά­δια κυκλοφορούν τα βαθύβια ψάρια, που αιώνες πριν ανακαλυφθούν οι λάμπες του φωταερίου ή oι ηλε­κτρικές ήταν εφωδιασμένα με εξαιρετικά φωτιστικά όρ­γανα. Έτσι παρατηρείς επάνω τους λάμπες και προβο­λείς που αναβοσβήνουν κατά βούλησι σε ωρισμένα ση­μεία του δέρματος, είτε επάνω σε μακριές κεραίες είτε στο ρύγχος είτε στο επάνω σαγόνι είτε στα πλευρά του σώματος είτε στον κοιλιακό χώρο. Ωνομάσθηκαν ψάρια-φακοί. Το φως δημιουργείται από βακτηρίδια που ζουν στο ωρισμένο σημείο του δέρματος. Είναι απο­τέλεσμα διαφόρων χημικών διεργασιών. Τα φωτογενή αυτά όργανα ομοιάζουν με λεκέδες ή στίγματα επάνω στο δέρμα.
Ο αργυροπέλεκυς ο ημίγυμνος διαθέτει πενήντα φω­τογενή όργανα κατά μήκος της κοιλίας του και στα κα­λύμματα των βραγχίων του. «Τα βαθύβια ψάρια — ση­μειώνει κάποιος μελετητής — φέρουν στο σώμα τους ειδικά φωτεινά όργανα, διάφορες λάμπες που μερικές έχουν και αμπαζούρ… Άλλα είναι εφωδιασμένα με προ­βολείς διαφόρων χρωμάτων. Τους προβολείς αυτούς το ψάρι τους ρίχνει επάνω στην λεία του καθώς κυνήγα. Με τους ίδιους προβολείς αναγνωρίζει τους εχθρούς και τους φίλους του και συνεννοείται με τους ομοφύλους του». Όλες αυτές οι λάμπες ανάβουν και σβήνουν κατά βούλησι, σύμφωνα με τις παρουσιαζόμενες ανάγκες. Έτσι τα ψάρια άφ' εαυτών των, χωρίς να εξαρτώνται από δημόσιες επιχειρήσεις ηλεκτρισμού, εξασφαλίζουν τον φωτισμό τους, διαλύουν τα σκοτάδια, αναζητούν τροφή, προσελκύουν τα θύματα, μπερδεύουν τους εχθρούς τους (σβήνοντας το φως και αλλάζοντας αμέσως θέσι), συννενοούνται μεταξύ τους…
Στην προσπάθειά του ο άνθρωπος να διασχίση τις θάλασσες επινόησε τα πλοία. Τις τελευταίες δεκαετίες κατασκευάσθηκαν σκάφη εξαιρετικά. Σ' αυτόν τον τομέα υπάρχει κάτι αξιοσημείωτο. Ιάπωνες βιολόγοι και μη­χανικοί κατώρθωσαν να φτιάξουν ένα πλοίο που με μι­κρότερης ισχύος μηχανή και με λιγώτερα καύσιμα ση­κώνει πιο βαρύ φορτίο και τρέχει με πιο μεγάλη ταχύ­τητα. Η επιτυχία ωφειλόταν στο σχήμα που του δόθηκε. Και το σχήμα αναγράφηκε από την… Φάλαινα. Γιατί διαπιστώθηκε ότι οι φάλαινες είχαν το καλύτερο υδρο­δυναμικό σχήμα.
Ας ιδούμε και κάποιο ιδιαίτερα εντυπωσιακό θέμα, που σχετίζεται με το θαλάσσιο νερό.
Στην δεκαετία του 1950 άρχισε συστηματικά η επιχείρησις «αφαλάτωσις του θαλασσίου ύδατος». Σ' αυτό συνετέλεσε και η αύξησις του ανθρώπινου πληθυσμού και η αυξανόμενη μόλυνσις του πόσιμου νερού ποταμών και λιμνών. Αναζητήθηκε καθαρό νερό στην θάλασσα, αφού προηγουμένως θ' απαλλασσόταν από το αλάτι. Έτσι τέθηκαν σε ενέργεια τέσσερις τρόποι αφαλατώσεως (μέθοδος της αποστάξεως, των μεμβρα­νών, της κρυσταλλώσεως, χημική). Διεθνώς άρχισαν να λειτουργούν πολλές εκατοντάδες βιομηχανικών μονά­δων αφαλατώσεως.
Κι εδώ πάλι η Δημιουργία έχει το προβάδισμα. Προ­ηγήθηκε από την ανθρώπινη επιστήμη. Υπάρχουν θα­λάσσια πουλιά που χρησιμοποιούν μία αξιοζήλευτη μέ­θοδο αφαλατώσεως (βιοαφαλάτωσις). Διαθέτουν ειδικό αδένα ο οποίος λειτουργεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να διαχωρίζη τα άλατα του θαλασσινού νερού, να μεταβάλλη την περιεκτικότητα και να το καθιστά κατάλληλο για βιολογική χρήσι.
Το ίδιο καταπληκτικό φαινόμενο παρατηρούμε και στον αχινό. Αν τον ανοίξουμε, θα διαπιστώσουμε ότι είναι γεμάτος νερό. Κατά παράδοξο τρόπο, ενώ προέρ­χεται από την θάλασσα δεν είναι αλμυρό. Το βλέπουμε διαυγές, πεντακάθαρο και μπορούμε να το πιούμε πολύ ευχάριστα.
Η εποχή μας έχει χαρακτηρισθή ως διαστημική και κάθε τόσο οι επιστήμονες επινοούν συσκευές χρήσιμες στην εξερεύνησι του διαστήματος. Πολλά απ’ αυτά τα μηχανήματα έγιναν κατ' απομίμησι καταπληκτικών ορ­γάνων κάποιου ερπετού ή εντόμου.
Παρατηρήθηκε ότι ωρισμένα φίδια, όπως ο όφις ο τριγωνοκέφαλος της Αμερικής ή ο κροταλίας, έχουν σε μικρό βαθούλωμα ανάμεσα στα μάτια τους ένα θαυ­μάσιο ανιχνευτή θερμότητος, ένα θερμόμετρο εξαιρετικής λεπτότητος και ευαισθησίας. Αν κοντά από τo φίδι περάση κάτι που παρουσιάζει έστω και ελάχι­στη διαφορά στην θερμοκρασία από εκείνην του περι­βάλλοντος, έστω και ενός χιλιοστού του βαθμού Κελ­σίου, αμέσως το επισημαίνει, και αν ανήκη σε φαγώσιμο είδος, εκτινάσσεται και το συλλαμβάνει. Βάσει αυτού του προτύπου οι Αμερικανοί κατεσκεύασαν σπουδαίο θερμομετρικό όργανο και εφωδίασαν μ' αυτό για πρώτη φορά τον δορυφόρο Μίδα με στόχο την ακριβή καταγρα­φή της θερμοκρασίας των ατμοσφαιρικών στρωμάτων.
Όσον αφορά τον τρόπο της εκτοξεύσεως των πυ­ραύλων και των πυραυλοκίνητων μηχανημάτων με την προωστική δύναμι που δημιουργείται από την ταχύτατη έξοδο των καυσαερίων από την ουρά, πάλι η φύσις έχει να επιδείξη τα πρότυπα.
Τα κεφαλόποδα (καλαμάρια, οχταπόδια, σουπιές) καθώς και οι μέδουσες εφαρμόζουν την ίδια αρχή για την μετακίνησί τους. Με διάφορες απότομες συσπάσεις και συστολές αποβάλλουν με πίεσι προς τα πίσω νερό που έχουν εγκλείσει μέσα στο σώμα τους. Κατ' αυτόν τον τρόπον το σώμα κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνσι, δηλαδή προς τα εμπρός.
Πριν από λίγα έτη αναγράφηκε στον τύπο: «Η φύσις οδηγεί. Με το μάτι του βατράχου θα εξερευνηθή ο Άρης, θα κατασκευασθή συσκευή που θα μιμήται τις ιδιότητές του. Ο βάτραχος αντιλαμβά­νεται αυτομάτως την ύπαρξι μικροοργανισμών».
Νευροφυσιολόγοι που μελέτησαν τον οφθαλμό του βατράχου διεπίστωσαν δύο ιδιοτυπίες. Πρώτον, ότι βλέ­πει μόνο όσα υπάρχουν κοντά του και τον αφορούν άμεσα. Και δεύτερον ότι σε κρίσιμες στιγμές θέτει αυτομάτως σε κίνησι τα μέλη του σώματος του χωρίς να μεσολαβή­ση ενέργεια του εγκεφάλου του. Διαθέτει δηλαδή μέσα στο μάτι ένα είδος εγκεφάλου.
Ας υποθέσουμε ότι ένας βάτραχος στέκεται σε ακρολιμνιά, και λίγα μέτρα από πάνω του πετούν αρπακτικά πουλιά. Δεν τα βλέπει. Όταν όμως κάποιο του επιτεθή, αστραπιαία βουτάει στην λίμνη και σώζεται. Μόλις το πουλί πλησίασε το είδε, και χωρίς να μεταδοθή η οπτι­κή εντύπωσις στον εγκέφαλο και να ληφθή εντολή από αυτόν, δηλαδή χωρίς την παραμικρή καθυστέρησι, βού­τηξε στην λίμνη. Η ταχύτητα αυτή οφείλεται στο μάτι -εγκέφαλο.
Αυτό το μάτι επίσης απεικονίζοντας τα αντικείμενα, μπορεί και αναλύει χωριστά τα ποιοτικά γνωρίσματα των εικόνων, τα περιγράμματα δηλαδή, τις καμπυλότη­τες, τις φωτοσκιάσεις, την φωτεινότητα.
Όταν οι επιστήμονες σχεδίαζαν την εξερεύνησι του πλανήτη Άρη, αναζητούσαν κάποια συσκευή που να μπορή να δώση πληροφορίες για μικροσκοπικές μορφές ζωής που πιθανόν θα υπήρχαν εκεί. Στο θέμα αυτό πα­ρουσιάζονταν ωρισμένες δυσχέρειες, οι οποίες θα υπερπηδώνταν μόνο αν έφτιαχναν ένα όργανο που θα λειτουρ­γούσε όπως το μάτι του βατράχου!
Κι εδώ η σοφία η διάσπαρτη μέσα στα δημιουργή­ματα παρουσιάζεται ανώτερη από τα επιτεύγματα της ανθρώπινης επιστήμης.
Αφού ο λόγος είναι για μάτια, ας ιδούμε από αστρο­νομικής πλευράς την σημασία που έχει το μάτι της μύγας. Σε πρόσφατα δημοσιεύματα διαβάζουμε : «Το μάτι της μύγας στο διάστημα. Με μία νέα φωτογραφική τεχνική οι αστρονόμοι αποτυπώνουν λεπτομέρειες των αστέρων».
Καθώς το τηλεσκόπιο φωτογραφίζει κάποιο αστέρι, οι φωτογραφίες παρουσιάζουν μία συγκεχυμένη κατάστασι που οφείλεται στη διάθλασι του φωτός. Η ατμό­σφαιρα γύρω από την οπτική γωνία του τηλεσκοπίου διαθλά το φως που εισέρχεται στο κάτοπτρο. Αν όμως το κάτοπτρο διαιρεθή σε πολλούς μικρότερους φακούς κατά το πρότυπο του πολυεδρικού οφθαλμού της μύγας, τότε θα καταγράφωνται για κάθε φωτο­γραφία εκατό ως πεντακόσιες εικόνες, οπότε στο τέλος οι διαφορετικές πληροφορίες της κάθε εικόνας συντί­θενται και παρέχεται ολοκληρωμένη η εικόνα του άστρου. Έτσι εξουδετερώνονται οι παραμορφώσεις που δημιουρ­γούνται εξ αίτιας της γήινης ατμόσφαιρας. Γι’ αυτό η Οπτική Αστρονομία χρεωστεϊ εύγνωμοσύνη στο ενο­χλητικό αυτό έντομο που λέγεται μύγα.
Όλες αυτές οι διαπιστώσεις δημιούργησαν μία νέα επιστήμη, την βιονική. Έχει σαν στόχο της ν' αναζητή την γνώσι στην φύσι. Να κλέβη τεχνολογική σοφία από τον φυσικό κόσμο. Ν' απομιμήται ζωντανές συσκευές. Να μελετά βιολογικές μεθόδους και διαδι­κασίες για να λύνη τεχνολογικά και μηχανικά προβλή­ματα. Σύμβολό της έχει ένα σύμπλεγμα νυστεριού, ηλεκτρικού κολλητήρος και του μαθηματικού συμβόλου της ολοκληρώσεως. Συμμαχούν δηλαδή βιολογία, τε­χνική και μαθηματικά.
Χαρακτηριστική περίπτωσις εφαρμογής των αρχών της βιονικής, αποτελεί ο «πιγκουίνος». Πρόκειται για όχημα που κινείται στο χιόνι. Κατασκευάστηκε από σοβιετικούς επιστήμονες με πρότυπο τον γνωστό πιγκουίνο της Ανταρκτικής. Αυτός κινείται στο μαλακό χιόνι γλι­στρώντας πάνω στην κοιλιά του και δίνοντας ώθησι με τα πτερύγιά του (όπως οι σκιέρ με τα μπαστούνια του σκί). Ο μηχανικός «πιγκουίνος» γλιστράει κι αυτός πάνω στην κοιλιά του, και μεταχειρίζεται ακτινωτούς τροχούς που καταλήγουν σ' ένα είδος φτυαριού. Έτσι δημιουργείται η δυνατότητα, ένα όχημα βάρους 1.300 κιλών ν' αναπτύσση ταχύτητα πενήντα χιλιομέτρων την ώρα.
Μιλήσαμε προηγουμένως για το μάτι  εγκέφαλο του βατράχου. Ας σημειωθή ότι ένα από τα πρώτα βιονι­κά κυκλώματα υπήρξε το ηλεκτρονικό μοντέλο του ματιού του βατράχου. Η ανθρώπινη δηλαδή σοφία αποκαλύπτεται ταπεινά εμπρός στην σοφία του Δημιουργού, ομολογώντας την δική της μικρότητα κι εκείνης την ανωτερότητα.
Όποιος διαθέτει στοιχειώδη αγαθή προαίρεσι και αθόλωτο μυαλό, περιεργαζόμενος και μελετώντας αυτά τα θαυμαστά που αναφέρθηκαν εδώ — και δεν αναφέρθη­καν παρά ελάχιστα — και εμβαθύνοντας στις τόσο εκ­πληκτικές και καταπληκτικές εφευρέσεις του φυσικού κόσμου, θα πρέπει να συγκλονισθή από απέραντο θαυμα­σμό και να μεταμορφωθή σε ένθεο θεολόγο, ο οποίος με ιερή σιγή θα θεολογή την ανεξιχνίαστη και άπειρη σοφία του μεγάλου Εφευρέτου και Τεχνουργού, «ον πάσα κτίσις ευλογεί δοξάζουσα εις τους αιώνας».

(*) Και η λεγόμενη «νυχτερίδα  βρυκόλακας» — ζώο που ρου­φάει αίμα, σαρκοβόρο, με δόντια που σχίζουν σαν ξυράφι το δέρμα του θύματος — διαθέτει σάλιο που δεν αφήνει το αίμα να πήξη.


ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: «ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ» ΕΚΔΟΣΗ Β’ –ΑΘΗΝΑ 1990 
 Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com
http://www.egolpion.com/8avmasia_efevresis.el.aspx
Όσοι έχουν διαβάσει το συγκεκριμένο άρθρο συνήθως διαβάζουν επίσης τα παρακάτω:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου