Σελίδες

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

..Διακήρυξαν πάλι τά ἅγια λόγια καί ἔβαλαν ὡς θεμέλια τῆς ζωῆς τήν ἰσότητα καί τήν ἀδελφοσύνη, δίχως ὅμως τόν Θεό.

ΕΝΑΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ
ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΕΡΜ (1870-1918)
ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ (ΟΡΛΟΦΣΚΙ)
Διασκευή από τα ρωσικά
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2011


Οι εφημερίδες της Πέρμ άρχισαν να δημοσιεύουν συκοφαντικά άρθρα για τον ιεράρχη. Όλοι κατάλαβαν πως η σύλληψή του είχε ήδη αποφασιστεί από τις αργές. Οι άμεσοι συνεργάτες του τον συμβούλεψαν να κρυφτεί. Εκείνος, όμως, αποκρίθηκε πως ήταν έτοιμος για όλα, έτοιμος ακόμα και για τον θάνατο, και πως το ποίμνιο, που του είχε εμπιστευθεί ο Χριστός, ποτέ δεν θα το εγκατέλειπε.

Περιμένοντας, λοιπόν, τη σύλληψη, αφέθηκε στην πρόνοια του Θεού. Εξομολογείτο και κοινωνούσε καθημερινά. Παρέμενε πάντοτε ατάραχος και καλοδιάθετος. Με όλους ήταν ευγενικός, προσηνής και γλυκομίλητος.

Την 1η Ιουνίου κλήθηκε από τις αργές -για ανάκριση. Ο λαός της Πέρμ, μόλις το έμαθε, άρχισε να συγκεντρώνεται μαζικά στην πλατεία του Καθεδρικού Ναού. Συγκροτήθηκαν διάφορες λαϊκές επιτροπές υπερασπίσεως του αρχιεπισκόπου, ανάμεσα στις οποίες ήταν και μία επιτροπή μουσουλμάνων. Οι αρχές θορυβήθηκαν και ανακάλεσαν την απόφαση. Έστειλαν μόνο στο επισκοπείο μερικά γραπτά ερωτήματα και ζήτησαν από τον ιεράρχη να απαντήσει σ΄ αυτά. Εκείνος απάντησε σε όλα. Λίγο αργότερα οι αρχές, για να καθησυχάσουν τον λαό, ανακοίνωσαν ότι οι απαντήσεις του ήταν ικανοποιητικές.

Οι κατηγορίες πού ειχαν απαγγείλει εναντίον του ήταν ότι:

«Τύπωσε σε 550 αντίτυπα προκήρυξη, με την οποία καλούσε τους ορθοδόξους να υπερασπιστούν τους ναούς και τις μονές».



«Στις 17 Απριλίου, δυσαρεστημένος από την έρευνα που έγινε στην κατοικία του, έστειλε αναφορά στη Νομαρχιακή Εκτελεστική Επιτροπή, με την οποία καταγγέλλει τις δήθεν παράνομες ενέργειες της «Έκτακτης Επιτροπής και της Τοπικής Εκτελεστικής Επιτροπής».

«Στις 13 Μαΐου, από τον άμβωνα του Καθεδρικού Ναού, μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου, έκανε δεκάλεπτο κήρυγμα σαφώς αντεπαναστατικού περιεχομένου. Σ' αυτό το κήρυγμα μεταξύ άλλων επισήμανε και τα εξής: Η Ρωσία τιμωρήθηκε από τον Θεό για τις αμαρτίες της, η τιμωρία της συνίσταται ακριβώς στην επιβολή της τωρινής εξουσίας, αυτή η εξουσία πίσω από το προσωπείο της ελευθερίας και της ισότητας καλύπτει τη βία, την καταπίεση και τους διωγμούς πού ασκεί».

Σύμφωνα, λοιπόν, με το κατηγορητήριο, αποφάσισαν «να καλέσουν σε απολογία τον αρχιεπίσκοπο Ανδρόνικο, επειδή αυτός 1) παραβιάζει το εκδεδομένο διάταγμα..., 2) οργανώνει αντίδραση των σκοτεινών, μη συνειδητοποιημένων μαζών..., 3) εναντιώνεται στην εργατοαγροτική εξουσία...». Απαντώντας ο ιεράρχης, εξηγούσε: «Τα κηρύγματα και οι εγκύκλιοί μου συμφωνούν απόλυτα με τις αποφάσεις της κληρικολαϊκής Πανρωσικής Συνόδου, που τα τρία τέταρτα των μελών της ήταν λαϊκοί απ όλη τη Ρωσία.
Επομένως, κάθε κατηγορία εναντίον μου είναι κατηγορία εναντίον της Συνόδου και όλων των μελών της. Και εκείνοι που κρίνουν έμενα, τη Σύνοδο και τα μέλη της, έρχονται σε αντίθεση με όλον τον πιστό λαό. Αν, λοιπόν, είναι ορθόδοξοι χριστιανοί, πρέπει να γνωρίζουν ότι, σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες, αναθεματίζονται, διώχνονται από την Εκκλησία και χωρίζονται από την Αγία Τριάδα.

Το κήρυγμα που έκανα την Κυριακή του Παραλύτου, σε γενικές γραμμές το κατέγραψε σωστά ο πράκτοράς σας. Είπα, λοιπόν, ότι σήμερα σαν τον παράλυτο του Ευαγγελίου είναι ολόκληρη η Ρωσία, ολόκληρος ο ρωσικός λαός, από τον οποίο, λόγω της βλασφημίας και της αποστασίας του, ο Κύριος στέρησε τη σύνεση και τη βούληση.
Το ίδιο έπαθαν και οι, απόγονοι του Νώε, που θέλησαν από αλαζονεία να χτίσουν τον πύργο της Βαβέλ ενάντια στο θείο θέλημα: Ο Κύριος τους στέρησε την κοινή γλώσσα, επιφέροντας σύγχυση. Μην καταλαβαίνοντας, λοιπόν, ο ένας τον άλλον, διασκορπίστηκαν σ΄ όλη τη γη γεμάτοι έχθρα και κακότητα.

Και σήμερα, παρατήρησα, οι άνθρωποι θέλησαν όχι απλώς χωρίς τον Θεό αλλά και από έχθρα προς τον Θεό να δημιουργήσουν έναν παράδεισο στη γη, όπου όλοι θα ήταν εξίσου ευτυχισμένοι. Άλλα τώρα όλοι γνωρίζουν εμπειρικά και οδυνηρά ποιος είναι ο δίχως Θεό παράδεισος. Εμείς από καιρό όλους τους προειδοποιούσαμε γι αυτόν τον παράδεισο. Δεν μας άκουγαν. Μας θεωρούσαν σκοταδιστές και μας αποκαλούσαν εχθρούς του λαού. Να πού δεν χρειάζονται πια τα δικά μας λόγια, τα δικά μας επιχειρήματα. Αποδείχθηκε στην πράξη πόσο πικρή είναι η παραδεισένια ζωή χωρίς τον Θεό.

Ας κλάψουν, λοιπόν, οι Ρώσοι σαν τους προπάτορες, τον Αδάμ και την Εύα, που για την παρακοή τους διώχθηκαν από τον Παράδεισο του Θεού. Ας κλάψουν πικρά για όλες τις συμφορές πού θα τους βρουν. Ήδη στον παράδεισο πού ζούμε τώρα, μας απειλεί ο θάνατος από την πείνα, καθώς δεν έχουμε πια ψωμί. Άλλα μην τολμήσετε να ζητήσετε. Θα σας κατηγορήσουν για προβοκάτσια, σαμποτάζ, αντεπαναστατική δραστηριότητα -και είναι γνωστό σε όλους πώς τιμωρούν τους προβοκάτορες και τους αντεπαναστάτες...

Αλλά κοιτάξτε πως και τώρα ο Κύριος, όπως τότε στη Βαβέλ, επέφερε σύγχυση στη γλώσσα των οικοδόμων του αθεϊστικού παραδείσου. Διακήρυξαν πάλι τα άγια λόγια και έβαλαν ως θεμέλια της ζωής την ισότητα και την αδελφοσύνη, δίχως όμως τον Θεό. Γι' αυτό τώρα γύρω μας, αντί για ισότητα και αδελφοσύνη, βλέπουμε απελπιστική κακότητα, σατανικό μίσος, αδελφοκτονία με την επίκληση -της ελευθερίας.
Όλοι τώρα γνωρίζουν ότι διαπράχτηκε μια μεγάλη απάτη, μια πλαστογράφηση της αλήθειας. Εντούτοις, σαν παράλυτοι, σαν στερημένοι τη δύναμη και τη θέληση τους, δεν κάνουν τίποτα για να ξεσκεπάσουν την απάτη, για ν αποκαταστήσουν την αληθινή ζωή.

Καθημερινά οι ορθόδοξοι χωρικοί έρχονται ατομικά ή ομαδικά και μου καταγγέλλουν με παράπονο τους άρπαγες, πού κάνουν επιδρομές στα χωριά τους, σφετερίζονται τα εκκλησιαστικά οικήματα, πού ανήκουν στον λαό, και τους απαγορεύουν να τελούν βαπτίσεις, γάμους και κηδείες στις εκκλησίες. Και όλα αυτά ενώ διακηρύσσεται η ελευθερία της συνειδήσεως και των πεποιθήσεων!
Έτσι εξαπατώνται οι πράγματι "σκοτεινές, μη συνειδητοποιημένες μάζες"! Και οι πνευματικά παραλυμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, δεν μπορούν ν΄ αντισταθούν σ΄ αυτούς τους απατεώνες, τους αδιάντροπους, τους άρπαγες! Αυτοτιμωρούνται, λοιπόν, οι αποστάτες, για ν' αντιληφθούν ότι δεν είναι δυνατό να ζήσει κανείς δίχως τον Θεό και αντίθετα προς τους νόμους Του.

Θα το πω απερίφραστα: Αυτό πού ζούμε σήμερα, η λεγόμενη νέα ζωή του λαού, είναι η πιο μεγάλη αντεπανάσταση. Επιθυμώ ειλικρινά την πλήρη ανακαίνιση της ζωής του λαού. Αυτή, όμως, θα επιτευχθεί όχι με εξωτερική επανάσταση αλλά με εσωτερική, με την ανακαίνιση της ψυχής του λαού. Γι΄ αυτό και θέλω να διατηρηθεί για αρκετόν καιρό ακόμα το παρόν καθεστώς.
Έτσι, οι άνθρωποι, που πόθησαν έναν παράδεισο δίχως Θεό πάνω στη γη, θα απολαύσουν πλήρως τα αναρίθμητα αγαθά του, θα γευθούν όλη τη γλύκα του σύγχρονου αθεϊστικού παραδείσου, και μετά όλοι θα καταριούνται συνειδητά σε κάθε σταυροδρόμι την απογοητευτική αθεΐα.
Όταν αποκτήσουν αυτή την επίγνωση, όταν όλοι σαν ένας άνθρωπος μετανοήσουν ενώπιον του Θεού, τότε Εκείνος θα τους ξαναδώσει τη σύνεση και τη βούληση. Και τότε ακριβώς θα γνωρίσουν την αληθινή ισότητα και την αληθινή αδελφοσύνη όλων των ελεύθερων ανθρώπων μπροστά στον Κύριο.

Ήδη έγινε η αρχή της μετάνοιας, αλλά αύτη είναι ακόμη αδύναμη και μερική. Πρέπει να είναι καθολική, όπως καθολικός ήταν και ο λαϊκός παραλογισμός πριν από έναν χρόνο. Εκεί μας οδηγεί όλους ο Κύριος...

Πιστεύω ότι κάποτε θα μετανοήσουν όλοι όσοι τώρα τυφλά και παράλογα καταστρέφουν την παραδοσιακή μας ζωή. Πιστεύω ότι κάποτε θα προσπέσουν με αναφιλητά στον σταυρωμένο Χριστό, ζητώντας τη βοήθεια Του, όλοι όσοι τώρα Τον βλασφημούν. Πιστεύω ότι κάποτε θα διακονήσουν θεάρεστα τον λαό με τις πλούσιες γνώσεις τους, ταπεινωμένοι από τις θλίψεις πού θα δοκιμάσουν, όλοι οι μορφωμένοι, όσοι προπαγάνδιζαν τόσα χρόνια την αθεΐα και την επανάσταση. Άμποτε να μας ξαναδώσει ο Θεός σύνεση και δύναμη, όπως στον παράλυτο του Ευαγγελίου. Άμποτε να επιστρέφει η ρωσική λαϊκή ψυχή στον Θεό, για ν' απαλλαγεί από τον σκοτισμό και να βαδίσει συνετά προς τη ζωή...

Αυτά είπα στο κήρυγμα μου. Άλλα δεν "κάλεσα τον λαό να στραφεί, όπως ο παράλυτος, στον Θεό, για να επιστρέφει στην προηγούμενη κατάσταση", καθώς σας πληροφόρησε ο πράκτορας σας. Απεναντίας, πάντοτε κηρύσσω πώς η απομάκρυνση μας από τον Θεό κατά το παρελθόν, αυτή ήταν πού μας οδήγησε στον σημερινό αθεϊστικό παράδεισο, όπου ή ζωή μας έχει γίνει κόλαση μέσα στη γενική κακία και την εχθρότητα πού φτάνει ως την αδελφοκτονία. Γι΄ αυτό καλώ τον λαό να επιστρέφει στον Θεό με τη μετάνοια. Μόνο τότε, όταν όλοι θα είναι ελεύθερα παιδιά του Θεού, Αυτός θα τους δώσει την επίγνωση πώς είναι μεταξύ τους ίσοι και αδελφοί -και δεν θα το λένε μόνο, αλλά και θα το αποδεικνύουν με τα έργα τους.

Ως προς την εναντίον μου κατηγορία, πρέπει να σημειώσω ότι το διάταγμα της 23ης Ιανουαρίου "Περί της ελευθερίας της συνειδήσεως" μου δίνει το δικαίωμα να ομολογώ οποιαδήποτε θρησκεία... Θα τηρώ, λοιπόν, μέχρι θανάτου τους νόμους και τους κανόνες της Ορθοδοξίας, την οποία ομολογώ. Καλώ και θα καλώ το ποίμνιο μου, τον πιστό λαό, να κάνει το ίδιο.
Η αρχιερατική μου συνείδηση μου επιβάλλει να βάζω άφοβα πάνω άτι όλα το θέλημα του Θεού και τον νόμο της Εκκλησίας...» Δεν οργάνωσα ποτέ, όπως επίσης σας είπαν οι πράκτορες σας, "δυναμική αντίδραση των σκοτεινών, μη συνειδητοποιημένων μαζών του πληθυσμού στις αποφάσεις της εργατοαγροτικής κυβερνήσεως"...
Καθήκον μου είναι όχι να κλονίζω αλλά να ενισχύω την πίστη του λαού. Αυτό έκανα και αυτό θα κάνω όσο ο Κύριος με διατηρεί στις επάλξεις της Εκκλησίας. Θεωρώ, άλλωστε, προσβλητικό και απαράδεκτο τον χαρακτηρισμό πού η Ανακριτική Επιτροπή του Επαναστατικού Λαϊκού Δικαστηρίου απέδωσε στον πιστό λαό, τον όποιο ποιμαίνω: "σκοτεινή, μη συνειδητοποιημένη μάζα".
Διαμαρτύρομαι εντονότατα γι΄ αυτή τη βαριά προσβολή των πιστών εκ μέρους εκείνων πού αποκαλούνται εκπρόσωποι της λαϊκής εξουσίας...
Δεν επέτρεψα, δεν επιτρέπω και δεν θα επιστρέψω ποτέ σε κανέναν να προσβάλει το ποίμνιο μου, το όποιο αποτελείται από ανθρώπους τόσο μορφωμένους όσο και ολιγογράμματους, να προσβάλει την πίστη και την αγία Εκκλησία, μα και να σφετεριστεί την εκκλησιαστική περιουσία, πού σχηματίστηκε από τις ελεύθερες και αυτοπροαίρετες προσφορές των πιστών.
Οι προσφορές αυτές, ως θυσίες προς τον Θεό, αποτελούν αναφαίρετα κτήματα της Εκκλησίας, δηλαδή του ίδιου του ορθοδόξου λαού.
Γι΄ αυτό ανοιχτά δήλωσα, δηλώνω και θα δηλώνω ότι όλοι όσοι κατέλαβαν τους ναούς του Θεού ή άρπαξαν ιερά εκκλησιαστικά αντικείμενα, προκειμένου να τα βάλουν σε κοσμική χρήση, θεωρώντας τα ως κτήματα του άπιστου λαού, όλοι αυτοί, σύμφωνα με τους θείους και απαράβατους κανόνες, αφορίζονται, χάνουν την ελπίδα της αιώνιας σωτηρίας και καταδικάζονται στην αιώνια απώλεια...».

 Δείτε εδώ: ολόκληρο το κείμενο
http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7602:enas-asumbibastos-ierarxis-ieromartus-andronikos-arxiepiskopos-perm-1870-1918-tou-igoumenou-damaskinou-orlofski&catid=32&Itemid=56

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου