Σελίδες

Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

Μέ τήν Θεία Λειτουργία:Ἐνσωματώνεται ὁ πιστός στόν Χριστό. Ἁγιάζεται ὅλη ἡ κτίση

     
   ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ  ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ

Καρποί τῆς Θείας Λειτουργίας

Μέ τήν Θεία   Λειτουργία:
1) Ἐνσωματώνεται ὁ πιστός στόν Χριστό καί
2) Συγκροτεῖται ἡ Ἐκκλησία, τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.

1) Ἐνσωματώνεται ὁ πιστός στόν Χριστό. Ἁγιάζεται ὅλη ἡ κτίση

Στή Θεία Λειτουργία, μέ τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας γινόμα­στε «σύσσωμοι καί σύναιμοι Χριστοῦ». Ὁ ἄνθρωπος δέχεται μέσα του τόν Χριστό καί ὁ Χριστός τόν ἄνθρωπο.
Ὁ Χριστός εἶναι ταυτόχρονα οἶκος καί ἔνοικος τοῦ ἀνθρώπου.
 Εἶναι ἀνάγκη, λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, νά μάθουμε «τό θαῦμα τῶν μυστηρίων, τί εἶναι καί γιατί δόθηκε καί ποιά ἡ ὠφέλεια τοῦ πράγματος. Ἕνα σῶμα γινόμαστε καί μέλη, λέγει, ἀπό τήν σάρκα Του καί τά ὀστά Του». Καί συνεχίζει: «Γιά νά μή γίνουμε λοιπόν ἕνα σῶμα μέ τόν Χριστό, μόνο μέ τήν συναισθηματική ἰδιότητα τῆς ἀγάπης, ἀλλά καί οὐσιαστικά (κατ' αὐτό τό πρᾶγμα), ἄς ἀναμιχθοῦμε μέ τή σάρκα τοῦ Χριστοῦ.
Διότι αὐτό ἐπιτυγχάνεται μέ τήν τροφή, πού μᾶς ἐχάρισε, θέλοντας νά μᾶς δείξει τή μεγάλη ἀγάπη πού ἔχει γιά μᾶς». Καί ὁ Ἅγιος καταλήγει: «Γι΄ αὐτό ἀνέμιξε τόν ἑαυτό Του μέ μᾶς, καί ἔγινε ἕνα φύραμα τό σῶμα Του μέ μᾶς, γιά νά ὑπάρχουμε σάν ἕνα, ὅπως ἀκριβῶς τό σῶμα εἶναι ἑνωμένο μέ τήν κεφαλή. Αὐτό εἶναι δεῖγμα ἐκείνων πού ἀγαποῦν σφοδρά»[1].

 «Δέν ἀρκέστηκε μόνο στό νά γίνει ἄνθρωπος, στό νά ραπισθεῖ καί νά σφαγεῖ ἀλλά καί ἀναμιγνύει τόν ἑαυτό Του μαζί μας· καί ὄχι μόνο μέ τήν πίστη ἀλλά καί πραγματικά, μᾶς κάνει σῶμα Του». Καί ἄλλοτε πάλι ἀκούει νά τοῦ μιλάει ὁ Χριστός: «Ὄχι ἁπλῶς ἀναμι­γνύ­ομαι μαζί σου, ἀλλά συμπλέκομαι, τρώγομαι, κόβομαι λεπτά κομματάκια, γιά νά γίνει πλήρης ἡ ἀνάκραση καί ἡ ἀνάμιξη καί ἡ ἕνωση. Διότι τά ἑνούμενα κρατοῦν τά δικά τους σχήματα καί ὅρια. Ἐγώ ὅμως συνυφαίνομαι μαζί σου. Δέν θέλω νά ὑπάρχει κάτι ἀνάμεσά μας· θέλω νά εἶναι τά δύο ἕνα»[2].
Ἀνάμεσα στόν Χριστό καί τόν πιστό δέν θέλει ὁ Κύριος νά παρεμβάλλεται τίποτε. Ὅλα λιώνουν μέσα στή φωτιά τῆς ἀγάπης Του: «ἐμεῖς καί ὁ Χριστός εἴμαστε ἕνα», μᾶς λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος[3].
Μόνο οἱ ἅγιοι τολμοῦν νά μιλήσουν ἔτσι, διότι δέν «ἔμαθαν», ἀλλά «ἔπαθαν τά Θεῖα». Ἄς ἀκούσουμε τόν ἅγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο:
 «Γινόμαστε μέλη τοῦ Χριστοῦ, καί ὁ Χριστός μέλη δικά μας
καί χέρι ὁ Χριστός καί πόδι ὁ Χριστός δικό μου τοῦ παναθλίου,
καί ἐγώ ὁ ἄθλιος γίνομαι χέρι τοῦ Χριστοῦ καί πόδι τοῦ Χριστοῦ·
κινῶ τό χέρι, καί τό χέρι μου εἶναι ὅλος ὁ Χριστός·
διότι πρέπει νά ἐννοεῖς ἀμέριστη τή Θεία   Θεότητα !
Κινῶ τό πόδι καί ἰδού ἀστράφτει ὅπως Ἐκεῖνος·
μήν πεῖς ὅτι βλασφημῶ, ἀλλά δέξαι αὐτά
καί προσκύνησε τόν Χριστό, πού σέ κάνει τέτοιο!»[4].
Οἱ ἅγιοι γίνονται φωτόμορφοι καί φωτολαμπεῖς καί χριστοφόροι καί ζωηφόροι διότι ἔχουν κοινωνήσει τήν πλημμύρα τῆς Ζωῆς καί τοῦ Φωτός. Ἁγιάζουν καί ὅλη τήν κτίση μέ τήν ζωή καί τή Θεία Χάρη, πού ἀναδίδουν τά μέλη τους.

Μέ τή Θεία   Εὐχαριστία ἐπιτυγχάνεται ὀντολογική ἀλλαγή τοῦ ἀνθρώπου.Συντελοῦνται κάθαρση, φωτισμός καί θέωση μας.
Ὅταν ὁ Χριστός ἔλθει μέσα μας ὅλα ἀλλάζουν. πιστός μεταμορφώνεται, ὑφίσταται ὀντολογική ἀλλαγή· δέν ἀλλάζει μόνο κάποιες ἐξωτερικές συμπεριφορές.
 «Γνωρίζει» τόν Θεό ὀντολογικά,  δηλαδή μέ ὅλη του τήν ὕπαρξη, μέ ὅλο τό εἶναι του -δέν ἀποκτᾶ ἁπλῶς κάποιες ἐγκεφαλικές γνώσεις περί Θεοῦ. Καί αὐτό διότι ἡ λειτουργική συνάντηση μέ τόν Θεό καθιστᾶ τόν ἄνθρωπο «λειτουργικόν ὄν, ἄνθρωπο δοξολογικό, σαρκωμένη προσευχή»[5].
 Ὁ ἄνθρωπος πιά, δέν «κάνει προσευχή» ἀλλά «γίνεται ὁ ἴδιος προσευχή». Ὁμοιάζει μέ τόν Θεό, γίνεται κατά Χάριν Θεός· ὄχι ἁπλά «καλλίτερος» ἄνθρωπος. Στήν Ὀρθοδοξία ἀλλάζει ὁ ὅλος ἄνθρωπος καί ὅλη ἡ ζωή μας.
 Μέ ἀφετηρία τήν Θεία  Λειτουργία εἶναι δυνατόν ὅλη μας ἡ ζωή νά γίνει μία προσευχή. Ὅλα αὐτά πού κάνουμε στήν διάρκεια μιᾶς ἡμέρας, μποροῦμε νά τά κάνουμε, καί συγχρόνως νά ἔχουμε τήν αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Ταυτόχρονα μέ τίς καθημερινές ἐνασχολήσεις μας εἶναι δυνατόν, ἀλλά καί πρέπον νά ὑπάρχει ἡ συνεχής προσπάθεια νά μιλᾶμε στόν Κύριο Ἰησοῦ καρδιακά, μυστικά, μέ τόν ἔσω ἄνθρωπο ἐκπληρώνοντας τήν ἐντολή: «Ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντί εὐχαριστεῖτε».

 


[1] ΕΠΕ 13, 578.
[2] Μ 62, 586.
[3] Μ 63, 58.
[4] Ἅγ. Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος: SC 156, 288.
[5] Π. Εὐδοκίμωφ, Ἡ Προσευχή, σελ. 19 στό Ἀθανάσιος Γλάρος, Θεία Παιδαγωγία, σελ. 186.

 Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης 
Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο: (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου)-Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία καί πῶς θά τή ζήσουμε
Σχῆμα μικρό ,Σελίδες: 162, Τιμή:3€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου