Σελίδες

Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης - Περὶ ἡδονῆς




Η ΦΕΥΓΩΝ ΦΕΥΓΕ, Η ΕΜΠΑΙΖΩΝ ΕΜΠΑΙΖΕ
ΤΟΝ ΜΑΤΑΙΟΝ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΑ ΚΟΣΜΟΝ...


Δν πάρχουν σχυρότεροι μαγντες κα θελκτικότεροι ξουσιαστς κα ποθεινότερες λυσίδες γι τν καρδι το νθρώπου, π τς δονς τν πέντε ασθήσεων. Πόσο ρεστς κα πόσο βλαβερς εναι! Κα καλύτερος ρήτορας δν θ μποροσε ν παρουσιάσει ποτ τν κακία τους κα τν βλάβη πο προξενον στν ψυχή. ν διάβολός μας δινε τ φαρμάκι του μ κάποιο πικρ βότανο, δν θ τ πίναμε. πειδ μως μας τ δίνει μ τ μέλι τν δονν, τ παίρνουμε εχάριστα.

π τς δονές, ο σαρκικς – δηλαδ πορνεία, μοιχεία κα λα τ σχετικ πάθη – τυφλώνουν τν καρδι κα κολλνε τν καρδιά μας στ παρόντα πράγματα περισσότερο π κάθε λλη μαρτία, γι᾿ ατ εναι π τ μεγαλύτερα μπόδια της σωτηρίας μας. Κα ληθεύει κενο πο επε νας γιος, τι, κτς π τ βρέφη, λίγοι μόνο φτάνουν στν παράδεισο, ξαιτίας τν σαρκικν μαρτημάτων.

λλες μορφς δονν εναι πολς πνος, τ καλ φαγητά, τ ραα φορέματα, τ μαλακ στρώματα κα γενικ λες ο κανοποιήσεις τν ασθήσεων.

Ο νθρωποι τν δονν, φο χορτάσουν τν πνο κα τν νάπαυση, τρέχουν στ συμπόσια κα στ ξεφαντώματα, στ τραγούδια τ σεμνα, στς κακς συναναστροφές, στς κωμδίες κα στ πανηγύρια. Γενικά, δν φήνουν ποτ ν τος ξεφύγει καμία εκαιρία πολαύσεως. Κι ν ζωή τους εναι γεμάτη π σωτίες κα ματαιότητες, ατ τν θεωρον καλ κα θα.

ν μάλιστα κατακρίνει τν πολιτεία τους, τν κατηγορον σν ξεστο κα χωριάτη, κα λένε πς θέλει ν μεταβάλλει τς πόλεις σ ρήμους κα τος κοσμικος σ καλόγερους. Ατ μως τ λένε γι ν δικαιολογηθον. «Μετ γρ κιθάρας κα ψαλτηρίου κα τυμπάνων κα αλν τν ονον πίνουσι, τ δ ργα Κυρίου οκ μβλέπουσι», κατ τν προφήτη (σ.5:12). Τ μόνο πο γνωρίζουν καλά, εναι ν ξοδεύουν τν καιρό τους σ ξεφαντώματα. π τ κρεβάτι πηγαίνουν στ τραπέζι, π τ τραπέζι στς παρέες, π τς παρέες στ σεργιάνια, κα γίνεται ζωή τους σν μία λυσίδα, που μία πόλαυση εναι δεμένη μ τν λλη, πως ο κρίκοι μεταξύ τους.

Τ πανάγιο Πνεμα δν μς λέει τι ποιος κυνηγάει τς κοσμικς δονς γκρεμίζεται μέσως στν δη. λλ τί λέει μ τ στόμα το Δαβίδ; τι κατεβαίνει στν δη, πλησιάζει δηλαδ σιγ-σιγά: «πάντες ο καταβαίνοντες ες δου» (Ψαλμ.113:25). Γιατ μαλθακ κα δονικ ζω πο ζε, τν προετοιμάζει ργ λλ σταθερ γι τν πώλεια.

Ο τρυφς κα ο δονς φθείρουν κα δυνατίζουν κα τος πι δυνατούς. Γι᾿ ατ μερικο καταντον σ τέτοια δυναμία, πο κα σκιος κόμα τν πειρασμν εναι ρκετς γι ν τος ρίξει. Κι φο, ξομολογηθον, μ τν πρτο πειρασμ ξεχνον τν καλή τους πόφαση ν μν ξαναμαρτήσουν, κα πέφτουν μέσως πάλι στν μαρτία.

Λοιπόν, μ τ ν λς τι δν εναι μαρτίες πολς πνος κα τ φαγοπότια κα ο διασκεδάσεις κα τ ξεφαντώματα, προσπαθες πλ ν δικαιολογηθες. Γιατ μπορε ατ καθεαυτ ν μν εναι μαρτίες, λλ προετοιμάζουν γι τς μαρτίες κα σ᾿ μποδίζουν ν γευθες τ πνευματικ γαθά του Θεο. Κα θ πάθεις κάτι νάλογο, μ᾿ κενο πο παθε Σολομν: Νομίζοντας πς μποροσε ν᾿ πολαμβάνει χωρς κίνδυνο τς δονές, κατάντησε στν εδωλολατρία. Κα μ᾿ κενο πο παθαν ο Σοδομτες: Γι ν τρνε κα ν πίνουν μ τρυφς κα ξεφαντώματα, φτασαν ν πέσουν σ παρ φύση πάθη κα σέλγειες. Πολ σωστ επε Τερτυλλιανός, τι ο χριστιανο πρέπει ν᾿ ποφεύγουν τς τρυφές, γιατ ατς δυνατίζουν τν πίστη κα τν ρετή τους.

χαυνότητα κα δυναμία, πο προξενονται στν ψυχ π τς δονές, δν ταιριάζουν στν προορισμό μας, πο εναι ν μοιάσουμε στν ησο Χριστό. πως διδάσκει πόστολος, Θεός μας «προώρισε συμμόρφους τς εκόνος το υο ατο» (Ρωμ. 8:29). Κα Χριστός, γι ν φτάσει στν δόξα, πέρασε στν πίγεια ζω Το μέσα στν φτώχεια, τ θλίψη κα τν καταφρόνηση. Ο τρυφηλο νθρωποι μως φοβονται τ σκληραγωγία κα τν μετάνοια. Μήπως βρκαν λλο Εαγγέλιο μήπως κατέβηκε γι᾿ ατος κανένας λλος Χριστός, πο ν τος πόσχεται νέσεις, ραία νδύματα, πολαύσεις, διασκεδάσεις κα δόξες; Ξεχνον τι «δι πολλν θλίψεων δε μς εσελθεν ες τν βασιλεία το Θεο» (Πράξ. 14:22), κα τι «στεν πύλη κα τεθλιμμένη δς πάγουσα ες τν ζωήν» (Ματθ. 7:14)

κου κα τοτο τ φέλιμο: Κάποτε νας εγενς κα πλούσιος ρχοντας, παραδομένος στς δονές, κουσε πολλ γι τν ρετ νς πνευματικο νθρώπου, κα πγε ν τν συμβουλευθε. πνευματικς κενος νδρας το επε τοτα μόνο: « Χριστς ταν φτωχός, ν σ πλούσιος. Χριστς ταν νηστικός, ν σ χορτασμένος. Χριστς ταν σχεδν γυμνός, ν σ καλ ντυμένος. Χριστς πέμεινε θλίψεις κα πάθη, ν σ πολαμβάνεις τρυφές, ναπαύσεις κα μαλακ στρώματα». ταν τ᾿ κουσε ατ ρχοντας, ρθε σ κατάνυξη, μετανόησε, ζήτησε μ δάκρυα συγνώμη π τ Θε γι τν ζω πο κανε, κα ποφάσισε ν ζήσει πι μ μετάνοια.

Κατάλαβε καλά, πς ποιος χει νάπαυση σ᾿ ατν τν κόσμο, δν θ γευθε τν αώνια νάπαυση τς βασιλείας τν ορανν. Ατ τονίζει κα Μέγας θανάσιος: « χων νάπαυσιν ν τ κόσμ τούτ, τν αώνιον νάπαυσιν μ λπιζέτω λαβεν· βασιλεία τν ορανν οκ στ τν ναπαυομένων νθάδε, λλ᾿ κείνων στ τν ν θλίψει πολλ κα στεναχωρί διαγόντων τν βίο τοτον»(λόγ. περ παρθενίας). Πρόσεξε λοιπν μν κούσεις τότε τ φοβερ λόγο το Χριστο: «Τέκνον, μνήσθητι τι πέλαβες σ τ γαθά σου ν τ ζω σου» (Λουκ. 16:25).

Τέλος πάντων, μάθε πς βασιλεία τν ορανν δν κερδίζεται μ τν ργία κα τν νεση, λλ μ τν κόπο κα τν βία, πως επε Κύριος: « βασιλεία τν ορανν βιάζεται κα βιαστς ρπάζουσιν ατήν» (Ματθ. 11:12).

http://agiosmgefiras.blogspot.gr/2012/06/blog-post_3978.html


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου