Σελίδες

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος: «Ντροπή μου πού δέν πῆγα στό Γκάζι γιά ὁμολογία Χριστοῦ …»

Ντροπή μου πού δέν πῆγα στό Γκάζι γιά ὁμολογία Χριστοῦ …

Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος 
2012-10-20 

«Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώ­πων ὁμολο­γήσω κἀγώ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. 10,32).
Ὁ παραπάνω στίχος ἀποτελεῖ ἕνα ἀναφορικοϋπο­θε­τι­κό λόγο κατά τό θεσπέσιο ἑλληνικό συντακτικό.  Τά λόγια τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἦταν πάντοτε καθαρά καί ξάστερα.  Κάθε ἁπλός, καλός καί ἀπροκατάληπτος ἀναγνώστης ἀπολαμβάνει τή Χάρη τοῦ θείου λόγου Του καί τίς θεανθρώπινες διαστάσεις Του. 
Ὁ ὡς ἄνω στίχος εἶναι ἀδύνατον νά παρερμηνευθεῖ.  Καί ἀκριβῶς γιά νά μή παρερμηνευθεῖ, συμπλήρωσε ὁ Κύριος καί τήν ἀντίθετη στάση.  «…ὅστις δ’ ἄν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτόν κἀγώ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς».  Ὅποιος δέν ἔχει τήν ἁπλῆ στοιχειώδη διάθεση νά ὁμολογήσει ἀνοιχτά καί ἀρνεῖται τό Χριστό ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, οὔτε ἐγώ θά τόν παρουσιάσω σάν δικό μου μπροστά στόν Πατέρα μου τόν Οὐράνιο. 
Φοβεροί οἱ λόγοι καί ἀπαρερμήνευτοι. 
Πιό συγκεκριμένα πρέπει νά τά μεταφέρουμε στή σύγχρονη πραγματικότητα.  Κάποιος, κάπου, κάποτε, ποιός ξέρει γιά ποιούς λόγους ἐμπνεύστηκε ἕνα σενάριο.  Ἔγινε θεατρικό ἔργο.  Παρουσιάζει τή θεανδρική προσωπικότητα τοῦ Χριστοῦ μας μετά τῶν ἀνδρῶν ἁγίων Ἀποστόλων ὡς ὁμοφυλόφιλους. 
Μιά δαιμονοποιημένη φαντασία πού ἀρδεύεται ἀπό πράξεις καί ζωή διαποτισμένη ἀπό τό σοδομισμό, εἶναι ἑπόμενο νά ξερνάει τέτοια καλλιτεχνικά ἀριστουργήματα.
Ἀσφαλῶς καί εἶναι ἐλεύθερος ὁ καθένας νά πουλάει τά     προϊόντα του σέ μιά πολυπολιτισμικοποιούμενη «δημοκρατική» κοινωνία, ἐκεῖ πού φθάσαμε. 
Ἡ μακραίωνη ὅμως παράδοσή μας καί ἡ ἀρχαιοελληνική καί ἡ χριστιανική, δέν ἐνεφορεῖτο ἀπό σοδομικές πρακτικές καί ἐλεύθε­ρη διακίνηση ἀθέσμων σοδομικῶν προϊόντων.  Ὁ πάντα μεγάλος γιά μᾶς πρόγονός μας φιλόσοφος Σωκράτης ἔλεγε ὅτι, ὅταν πᾶς στήν ἀγορά νά ψωνίσεις, παίρνεις τό καλάθι σου καί διαλέγεις  τά καλύτερα ἀπό τά προϊόντα πού βλέπεις ἐκτεθειμένα στούς πάγκους.  Ποτέ δέν θά διαλέξεις τά σάπια.   
Ἀλλά κι ἄν κάνεις λάθος, δέν προσέξεις, ὅταν φθάσεις στό σπίτι σου καί διαπιστώσεις ὅτι μετέφερες καί κάτι ἄχρηστο, ἀμέσως τό ἀπορρίπτεις στόν κάλαθο τῶν ἀπορριμμάτων.  Γιαυτό, ἔλεγε ὁ σοφός Σωκράτης, μέσα στήν εὐνο­μούμενη πολιτεία μας, χάριν τῆς ὁποίας προτίμησε νά θανατω­θεῖ καί ὄχι νά δραπετεύσει, ὅπως τοῦ πρότειναν οἱ μαθητές του, πρέπει νά προσέχουμε τί ἀκοῦνε καί ποιά ἀγωγή παίρνουν οἱ νέοι μας.  Ἀκό­μα καί ἡ ξενόφερτη μουσική, ἡ ἀσύμβατη μέ τόν πολιτισμό μας καί τό δημοκρατικό φρόνημά μας, μπορεῖ νά ἀλλοτριώσει τίς συνειδήσεις, τίς πράξεις καί τή  δημιουργικότητα τῶν νέων μας καί σταδιακά ὁλόκληρης τῆς πολιτείας μας. 
Ὅσοι λοιπόν ἀπό μᾶς τούς ὀρθοδόξους πιστούς χριστιανούς δέν βρεθήκαμε ἐκεῖ, ἔξω ἀπό τό θέατρο τῆς Νέας Ἐποχῆς, στό Γκάζι, ἀσφαλῶς εἴμαστε ἔνοχοι μέ βάση τά λόγια τοῦ ἰδίου τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ πού προαναφέραμε.

Αἰσθάνομαι ντροπή, πού δέν πρόλαβα ἔγκαιρα νά βρίσκομαι ὡς ὀρθόδοξος κληρικός ἔξω ἀπό τό θέατρο, στό Γκάζι, καί νά κλαίω μετά τῶν πιστῶν χριστιανῶν, γιατί μέ τό χειρότερο τρόπο κάποιοι ἐπώνυμοι ἤ μή, ἀποφασίζουν «δυναμικά» νά ξανασταυρώσουν τό τίμιο πρόσωπο καί νά βεβηλώσουν τό Ὄνομα καί τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.  Ζητῶ εἰλικρινά ἄπειρα συγγνώμη γι’ αὐτή τήν σοβαρή ἔλλειψη ταπεινῆς, εὐτελοῦς ἀλλά ἀπαραίτητης φυσικῆς παρουσίας μου, γιά ὁμολογία Ἰησοῦ Χριστοῦ.  Γιαυτό ἄλλωστε δημόσια καταθέτω αὐτήν τήν ὁμολογία, ἐπιφυλασσόμενος τό συντομότερο νά ἐξομολογηθῶ αὐτή τήν παράλειψη ὡς ἁμαρτία, στόν ἅγιο πνευματικό μου πατέρα. 

Ἔχασα τήν εὐκαιρία νά βρεθῶ στό δρόμο, ὅπως στό δρόμο (τοῦ μαρτυρίου) βρέθηκε ὁ Κύριός μας καί στό ὕπαιθρο ἔπαθε, μαρτύρησε καί σταυρώθηκε.  Ἔχασα τήν εὐκαιρία ἴσως νά κλεισθῶ γιά μερικές ὧρες στή κλούβα τῶν ΜΑΤ,  ὅπως πληροφορήθηκα ὅτι κλείσθηκαν κάποιοι ἱερωμένοι ἤ κάποια ἀπό τά πνευματικά μας παιδιά.  Τό μόνο δύσκολο, μοῦ ἀνέφερε ἕνα πνευματικό μου τέκνο, ἦταν πού ἐνῷ χρειαζόταν τουαλέτα, δέν ἐπέτρεπαν τήν ἔξοδο ἀπό τήν κλούβα, ἄν δέν δινόταν ἄνωθεν σχετική ἐντολή.
Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ ὅτι ἀνάμεσα στούς ἄνδρες τῶν ΜΑΤ δια­πιστώθηκε ὅτι ὑπῆρχαν ἄνθρωποι, ἄνθρωποι διαμάντια, πού μέ πολλή διάκριση χειρίστηκαν τούς «διαδηλωτές».  Ἀπό ἐδῶ καί πέρα τά περιστατικά παρόμοιου τύπου «θεάτρου Χυτήριο» θά πληθύνονται καί θά πρέπει χιλιάδες χιλιάδων πιστῶν νά μή φοβόμαστε, νά μή ντρεπόμαστε, νά μή δειλιάζουμε, ἀλλά μέ ἀξιοπρεπῆ, σεμνή, διακριτική φυσική παρουσία νά δίνουμε ἠχηρότατη ὁμολογία στούς συγχρόνους σταυρωτές τοῦ Θεανθρώπου, ἀλλά καί μαζί στούς συγχρόνους βασανιστές τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ δεινῶς δοκιμαζομένου ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Θά πρέπει ὡς πιστοί χριστιανοί νά φθάσουμε μέ τό χριστιανικό ὕφος καί ἦθος νά ἑνωνόμαστε, εἰ δυνατόν, μέ τίς δυνάμεις καταστολῆς τῶν ΜΑΤ καί νά δίνουμε στήν ἐξουσία, ντόπια καί ξένη, ἀληθινή κοινή ὁμολογία Χριστοῦ. 
Ἄς θυμηθοῦμε μόνο ὅτι χιλιάδες μουσουλμάνοι σέ ξένη γι’ αὐτούς χώρα, τή δική μας, μέ μουσουλμανικό τρόπο διαδήλωσαν γιά προσβολή πού ἔγινε ἐναντίον τοῦ θρησκευτικοῦ τους ἀρχηγοῦ σέ ξένη χώρα.
Συγχαρητήρια ἀνήκουν στούς ἱερωμένους καί στούς λαϊκούς, ἄνδρες καί γυναῖκες, πού κατέβηκαν καί ὁμολόγησαν τήν πίστη τους στό Χριστό καί τή δυνατή ἀπαρέσκειά τους στήν ὠμή, ἀντισυντα­γματική, ἀντιδημοκρατική πρόκληση στόν ἑλληνικό λαό, ἡ συντριπτική πλειονότητα τοῦ ὁποίου ἀγαπᾶ καί λατρεύει τόν Ἕνα τῆς Τριάδος, Κύριό μας θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό.


                                     ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις
                                     ἀρχιμ.  Σαράντης Σαράντος
ἐφημέριος Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου
                                         Ἀμαρουσίου

1 σχόλιο:

ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ είπε...

Πρέπει νά τό πάρουμε ἀπόφαση οἱ Χριστιανοί:

Ἀγῶνας χωρίς ἀγωνιστές δέν ὑπάρχει.
Ἐπίσης δέν ὑπάρχει ἀγωνιστής χωρίς ἀρένα.

Ὅποιος δέν ὁμολογεῖ τόν Χριστό, δέν εἶναι ἀγωνιστής τοῦ Χριστοῦ.
Ὅποιος ἀποφεύγει τίς ἀρένες ( τά πεδία κατάθεσης ὁμολογίας, ὅποια κι ἄν εἶναι αὐτά ), δέν ἔχει ἀγῶνα.

Ὁ Πατέρας Σαράντης Σαράντος ἐν προκειμένῳ, ἔχει δείξει τήν ἀγωνιστικότητά του πολλάκις καί γιά διάφορα φλέγοντα θέματα πού ἀφοροῦν τήν Ὀρθοδοξία καί τήν Ἑλλάδα καί πού μᾶς βομβαρδίζει ἐσκεμμένα μέ πολλά ἀπ' αὐτά καί ταυτόχρονα, ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων, ὥστε νά μήν παίρνουμε ἀνάσα. Ὁ π. Σαράντος τρέχει, γράφει, κηρύττει, ἐνημερώνει καί πολλά ἄλλα πού ὁ Θεός κι ἐκεῖνος ξέρουν καλύτερα.
Ἡ "ἀπουσία" του ἀπό τήν διαμαρτυρία, ἐνδέχεται νά ἦταν δικαιολογημένη ἐξαιτίας κάποιου ἄλλου ἀγῶνος του σέ ἄλλο "πεδίο δράσης". Παρόλ' αὐτά, συγχαρητήρια γιά τό θάρρος του νά τήν χρεώσει στόν ἑαυτό του ὡς ἀτόπημα καί ὡς στέρηση τοῦ γλυκασμοῦ πού δίνει ὁ Χριστός, σ' αὐτούς πού κακοπαθοῦν γιά τήν ἀγάπη Του.

Ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν ὑπόλοιπων ρασοφόρων, καθώς καί ἡ ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας, ποῦ ἦταν ἄραγε; Συμπτωματικά εἶχαν ὅλοι τίς ἐπίμαχες ἡμέρες σοβαρώτερα πράγματα ν' ἀντιμετωπίσουν;
Τό θέμα Corpus-Christi ἦταν γνωστό σέ ὅλους, εἰδικά στό διαδίκτυο, καθώς καί οἱ διαμαρτυρίες πού ἀνακοινώνονταν, μέρες πρίν γίνουν.

Καί ἄντε ἄς ὑποθέσουμε ἀπουσίαζαν δικαιολογημένα. Ὅμως, γιατί μόνο ἕνα παληκάρι ( Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ ) βρέθηκε νά ὑποβάλλει μήνυση ἀπό πλευρᾶς κλήρου; Οἱ ὑπόλοιποι δέν ἐθίχθησαν ἀπό τίς ἀκατανόμαστες ὕβρεις-βλασφημίες-γελοιοποιήσεις ἐνάντια στό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ ( καί ὄχι μόνο ), Τοῦ Ὁποίου εἶναι τύπος καί ὑπηρέτες ταυτόχρονα;

Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ, φοβοῦμαι ὅτι δέν ἀποτελεῖ Ὁμολογία Πίστεως. Δέν θέλω νά σχολιάσω τί εἶναι καί ποῦ ὀφείλεται, γιατί θά θεωρηθεῖ ἀπό κάποιους κατάκριση, ἐνῶ εἶναι ἁπλῶς ἔμπονη ἐκ καρδίας κατάθεση μιᾶς πραγματικότητας πού κατασκευάσαμε ὅλοι, κλῆρος καί λαός, ὁ καθένας μέ τήν προσωπική του εὐθύνη. Μίας πραγματικότητας πού δέν ἀποπνέει Πνεῦμα Ἅγιον καί πού χτίστηκε ἀπό τά πετραδάκια, τίς κοτρῶνες καί τά βράχια πού ἔβαλε ὁ καθένας μας σ' αὐτή τή χώρα, σ' αὐτή τή ζωή. Μίας πραγματικότητας, ξένης ἀπό τήν ἀγάπη πού πρέπει νά ἔχουμε ὅλοι ( ἐμῆς συμπεριλαμβανομένης ) πρός τόν Κύριό μας!

Ἄν δέν ὑπάρχει Ὁμολογία Πίστεως, εἶναι σαφές ὅτι δέν ὑπάρχει Πϊστη! Πῶς νά ὁμολογήσει κανείς κάτι πού δέν ἔχει;
Σκληρό ἀκούγεται, ἀλλά ἄς μοῦ ἀντιπαραθέσει κάποιος πνευματικά ἐπιχειρήματα, πού νά δικαιολογοῦν τήν ἔνοχη σιωπή κι ἀπουσία...

Καί κάτι ἀκόμα, γιά νά μήν βλέπουμε μονάχα ἀπ' τό παράθυρο τοῦ σπιτιοῦ μας τί γίνεται ἔξω, ἀλλά εἶναι σωφρονέστερο πρῶτα νά βλέπουμε τά τοῦ οἴκου μας!
Στήν προκειμένη περίπτωση, ἐγώ προσωπικά, δέν ξέρω τί πρέπει νά θρηνήσω πρῶτα, γιατί τά "πτώματα πού ὄζουν" εἶναι δύο:
Νά κλαύσωμεν τό βλάσφημο Corpus-Christi καί τούς ἐμπλεκόμενούς του;
ἤ τήν δική μας πνευματική ἔνδεια;
Φοβᾶμαι ὅτι τό δεύτερο εἶναι σοβαρώτερο. Διότι ἄν δέν ὑπῆρχε τό δεύτερο, εἴτε δέν θά ὑπῆρχαν τά ἔκτροπα, εἴτε θά ἐξολοθρεύονταν ἄμα τῇ ἐμφανίσει τους!

Δημοσίευση σχολίου