Σελίδες

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Πρεσβυτέρου Βασιλείου Σπηλιόπουλου, ΝΕΟΕΠΟΧΗΤΙΚΗ ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΑΡΚΙΔΗ . ε' μέρος

 
 

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ:

ΟΡΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ, ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ, ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΟΝ ΛΕΟΝΤΑ

Δεῖτε ἐδῶ:δ' μέρος

  

ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΟΝ ΛΕΟΝΤΑ

Το τρίτο στή σειρά κδόσεως βιβλίο λλά τό πρτο χρονολογικά.  Τό βιβλίο ατό δέν ντέχει εκολα σέ κριτική γιά τό ν εναι δέν εναι ρθόδοξο καί φέλιμο διότι πλούστατα εναι καθαρς ποκρυφιστικό.  Καμιά πολύτως σχέση καί ναφορά δέν χει στό Χριστιανισμό.  Στίς 420 σελίδες το βιβλίου βλέπει κανείς λη τή Νέα  ποχή, τίς νατολικές θρησκεες, τόν μυστικισμό, τόν πνευματισμό, τόν ποκρυφισμό.  Τίτλος το βιβλίου εναι “Ταξίδι μέ τό Λέοντα”  καί πότιτλος “ναζητώντας τόν μυστικιστικό χριστιανισμό” γεγονός πού προϊδεάζει γιά τό  σκοπό το συγγραφέα πού εναι φ’ νός μέν νά μς εσάγει γιά τά καλά στό πνεμα τς Νέας ποχς, καί φ’ τέρου νά μς ποδείξει τι τό διο μυστικιστικό πνεμα πικρατε καί στόν Χριστιανισμό.  συγγραφέας στό σημείωμά του διευκρινίζει τι τό βιβλίο χρονολογικά προηγεται, προφανς γιά νά πείσει τι ταν γράφτηκε δέν εχε γνωρίσει τόν χριστιανισμό, πότε δέν μπορε νά κατηγορηθε τι μυε στόν πνευματισμό. μως τίθεται ελογο τό ρώτημα:  ν εχε βρε τήν λήθεια πού πάρχει μόνο στήν κκλησία, γιατί δέν ασθάνθηκε τήν νάγκη νά μιλήσει γιά τήν λήθεια ατή λλά ξέδωσε το ποκρυφιστικό ατό βιβλίο;  Θά δομε καί πό ατό τό βιβλίο μερικά σημεα χι γιά νά πείσουμε τι εναι ποκρυφιστικό. Ατό εναι αταπόδεικτο. λλά γιά νά καταλάβουν ο ναγνστες τό γεγονός τι συγγραφέας ντως καί στά προηγούμενα βιβλία ρμηνεύει τά πάντα μέ γκουρουιστικό πνεμα.  Τό τρίτο ατό βιβλίο εναι ατό πού μς βοηθ νά ντιληφθομε τό πραγματικό νόημα τν δύο προηγουμένων, τό πραγματικό πνεμα το συγγραφέα.
Τό βιβλιο ρχίζει μέ ναν πνευματιστικό στήν πραγματικότητα κύκλο, στόν ποο συγγραφέας χει γετικό ρόλο.  Στό σεμινάριο ατό μετέχουν  μιά θεραπεύτρια το συστήματος γιούνγκ πού σχολεται μέ πνευματικές διδασκαλίες, μία φωτογράφος πού σχολεται μέ τήν αση καί θέλει νά φωτογραφίσει “σκεπτομορφές”, πίτευγμα πολύ σημαντικό γιά τόν Μαρκίδη,  νας μαθηματικός πού χει γνωρίσει πολλούς δασκάλους στίς νδίες καί ψαχνε κάτι δυτικό, νας πάστορας, νας παγγελματίας στρολόγος καί ριθμολόγος, μιά μοναχή, μιά μασαζοθεραπεύτρια, ρκετοί ψυχοθεραπευτές καί λλοι πολλοί.   λο τό βιβλιο λοιπόν συνεχίζει μέ τό διο πνεμα. 
Στο πρτο κεφάλαιο μέ τίτλο “Μυστική Γνώση” γίνεται λόγος γιά τή μεγάλη ξία το περβατικο διαλογισμο καί τόν “ρωτα”το συγγραφέα  μέ τή “σκέψη τς νατολς” (σελ. 28-29), γιά  λληνες θεραπευτές, μύστες, νδιαμέσους –κοινς μέντιουμ- καί  σαμάνους στίς συναντήσεις τν ποίων, κόμα καί τίς πιό κλειστές, μετέχει συγγραφέας (31), γιά ξωσωματικές μπειρίες τν μυστν ατν (34), γιά τήν “κρυφή γνώση” (39), ποία εναι βαθιά θαμμένη στήν ψυχή κάθε νθρώπου καί “περιμένει τήν νακάλυψή της πό τούς μύστες καί πνευματικούς ναζητητές, σέ λες τίς κουλτορες καί τίς στορικές περιόδους”(40) ν πανειλημμένως ο γιοι ταυτίζονται καί “βαπτίζονται” καί ατοί μύστες μις διαφορετικς πλς κουλτούρας.  Ατό  εναι καί τό κεντρικό μήνυμα πού θέλει συγγραφέας νά περάσει, πως στις δύο τελευταες σελίδες το κεφαλαίου.
Στό κεφάλαιο “Αώνια ρωτήματα” τίθεται τό ρώτημα τς αθεντικότητος τν διδασκάλων.  Τό ζήτημα βέβαια βρσκει τήν πάντησή του σέ μερικές θεμελιώδεις ρχές:
·         Α) Ο διδασκαλίες μις μάδας δέν πρέπει νά χουν ς στόχο τήν γκατάλειψη τς λογικς λλά τήν πέρβασή της πρός ψηλότερα “πίπεδα συνειδητότητας” (44).
·         Β)  να σύνολο διδασκαλιν θά εναι λιγότερο προβληματικό, ν στηρίζεται σέ μιά μακροχρόνια θεμιτή παράδοση.  Ατός εναι καί λόγος πού συγγραφέας δέχεται, πό τήν ποψη πάντα μις λλης κουλτούρας, τόν Χριστιανισμό (45).
·         Γ) Ο μυστικιστικές μάδες πού παιτον πακοή σέ κάποιον γκουρο εναι ποπτες (45). 
·         Δ) Μια μάδα δέν πρέπει νά χει ς στόχο νά σώσει τό κόσμο οτε νά διεκδικε τήν ποκλειστικότητα στήν λήθεια.  ποδεκτός λοιπόν χριστιανισμός παλλαγμένος μως πό τόν “φανατισμό” νά πιστεύει τι εναι μόνη λήθεια.
·         Ε) καλύτερος δάσκαλος εναι τελικά σωτερικός μας αυτός, πού εναι Θεός μέσα μας καί τόν ποο νακαλύπτουμε μέ τήν ατοπαρατήρηση, τήν περισυλλογή καί τήν κυριαρχία στή σκέψη καί τά ασθήματα, πιό πλά μέ τόν διαλογισμό (46).  Τέλος στό διο κεφάλαιο ναπτύσσεται τό θέμα τν “στοιχειακν” καί τν “σκεπτομορφν” πού δέν εναι παρά ο μεγάλες νέκφραστες καί νεκπλήρωτες πιθυμίες μας καί ο ποες χουν σχμα, μορφή καί νέργεια. Παραμένουν στό χρο γιά καιρό καί χουν μεγάλες ποσότητες νέργειας.  Νά σημειώσουμε δέ τι καί ο θεοί το λύμπου πρχαν ς στοιχειακά, σο ο νθρωποι πίστευαν σέ ατούς καί θά ξαναϋπάρξουν ν ξαναρχίσουν νά πιστεύουν.  Μάλιστα ο θεραπευτικές δυνάμεις τίς ποες συζητητί χουν τά στοιχεικά ατά προέρχοναται πό τό γιο Πνμεμα (59).  Μέσα πό τόν κόσμο τν στοιχειακν λλωστε συνδεόμαστε καί πικοινωνομε λοι τηλεπαθητικά (62). 
Στό κεφάλαιο “Μυστήρια” συγγραφέας φηγεται λεπτομερς περίεργα φαινόμενα φαντασμάτων σέ παπικό ναό τς ταλίας καί ντίστοιχες κατάρες πού τιμωρον ποιον δέν τά σέβεται.  Βέβαια τά περιστατικά δίνονται μέ τόση μαεστρία πού θά ζήλευε καί Χιτσκοκ.
Στό πόμενο κεφάλαιο γίνεται προσπάθεια νά ρμηνευτον τά φαινόμενα πάντα πό τήν ποψη το ποκρυφισμο καί μέ τήν βοήθεια τν “στοιχειακν”, ν ξαίρεται καί συνδρομή τν Φρόιντ καί Γιούνγκ στήν πιστροφή προς τήν πνευματικότητα.  Λίγο ργότερα γίνεται λόγος γιά ναν “μπάμπα”, ποος κάνει όρατα τά σώματα (104), μπαινοβαγαίνει εκολα στό χρο καί τό χρόνο (104) καί βοηθ τούς νθρώπους νά γίνονται καλά (105).  Νά σημειωθε τι συγγραφέας χει τήν δια κριβς συμπεριφορά πού χει καί πέναντι στόν π. Μάξιμο φο θεωρε τιμή τό νά κάθεται δίπλα του, τόν βομβαρδίζει μέ ρωτήσεις καί καταγράφονται ο παντήσεις του σέ κασσετοφωνάκι.  Νά σημειωθε πίσης τι διος συγγραφέας φηγεται την μυστικιστική μπειρία του πό τόν “μπάμπα”, καί μάλιστα μέ λεπτομέρειες, ποία τόν δήγησε νά δε περίεργα φτα δαιμονικά, καί νά ασθάνεται τι ζε τόν παράδεισο.  Γίνεται προσπάθεια νά παρουσιαστε μπειρία ατή ς θέα το κτίστου φωτός.  Εθέως μάλιστα νομάζεται ποκρυφιστική ατή μπειρία “φώτιση”στή σελ.110.  Τέλος νά πομε τι μπάμπα διαβάζει τή σκέψη, βρίσκεται ταυτόχρονα σέ δυο μέρη, μεταφέρει τηλεπαθητικά νθρώπους πό τή μια κρη τς πόλης στήν λλη καί λα ατά μόνο μέ τή δύναμη τς θέλησης (115).
Τό κεφάλαιο “Σκεπτικιστές ρευνητές” μπορε κάλλιστα νά μετονομασθε σέ “πολογητικό πόμνημα πέρ τς Νέας ποχς”.  Νέα ποχή παρουσιάζεται ς πνευματική πανάσταση πέναντι στόν λισμό καί μεθοδικά ναγνώστης, ρθόδοξος ναγνώστης, καλεται να συνταχθε ετε μέ τούς σκεπτικιστές πού δέν παραδέχονται τίποτα μή λικό, ετε μέ τή Νέα ποχή.   τρόπος πού συντάσσεται τό “πόμνημα” δέν δίνει δυνατότητα λλης πιλογς: θεος σκεπτικιστής νεοεποχίτης.
Στή σύνέχεια στό κεφάλαιο “πρωτοπόροι” νισχύεται τό “πολογητικό πόμνημα” μέ ζωντανά παραδείγματα πού παληθεύουν”, γιά τόν Μαρκίδη, τήν ληθεια τς Νέας ποιχς.  Συγκεκριμένα συγγραφέας προσπαθε μέ κάθε τρόπο νά ποδείξει τήν γκυρότητα καί γνησιότητα το θεραπευτικο χαρίσματος νός μάγου τς Βραζιλίας.  ρίγκο λοιπόν, νας πλός χωρικός, γινε “χημα”, γιά τά πνεύματα μερικν γιατρν πού εχαν πεθάνει καί δέν κατάφεραν νά λοκληρώσουν τό ργο τους.  ριγκο “φθασε στό σημεο νά θεραπεύει, κατά μέσο ρο καί χωρίς περβολή, τριακόσια τομα τη μέρα” (148) κάνοντας κόμα καί πί τόπου χειρουργικές πεμβάσεις χωρίς ναισθησία καί μέ να μόνο μαχαίρι (149). Πού γίνονταν λα ατά μως;  Κάτω πό τήν πιγραφή “ΣΚΕΨΟΥ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ”(149).  Νά λοιπόν τί θέλει να μς πε μέ τίς πλανημένες διδασκαλίες του Μαρκίδης.  Θέλει νά μς πε τι καί ρίγκο θεράπευε μέ τή βοήθεια το ησοκόμα στό διο κεφάλαιο μς δίνει κάποια ντικειμενικά, πως διος τά χαρακτηρίζει, γεγονότα τς ζως πού θά μς βοηθήσουν νά καταλάβουμε τό φαινόμενο ρίγκο : α) νθρωπος εναι νσαρκωμένη ψυχή β) ψυχή προϋπάρχει τς συλλήψεως γ) νθρωπος ζε πολλές ζωές δ) παφές νάμεσα σε νσαρκωμένα καί πενσαρκωμένα πνεύματα πρχαν πάντα ε) τά μέντιουμ εναι πλασμένα πό τή φύση γιά νά χουν τίς παφές ατές καί στ) λοι ο πρωτόγονοι λαοί γνωρίζουν τίς λήθειες ατές.  Γιά τόν Μαρκίδη λοιπόν, πού κάποιοι ψευτοκουλτουριάρηδες καλον στίς κπομπές τους στούς κκλησιαστικούς σταθμούς ς σούπερ ρθόδοξο γιά νά μς διδάξει, μετενσάρκωση εναι ντικειμενικό γεγονός, διαπραγμάτευτη λήθεια.  πορε μάλιστα συγγραφέας μέ τον σκοταδισμό κείνων πού δέν θά δέχονταν νά πάνε σέ ναν ψυχικό χειρουργό (154) καί σαφέστατα ποκαλε δειλό καί δαή, ποιον δέν παραδέχεται τίς “ντικειμενικές”του ξιες.  Τέλος στό διο κεφάλαιο μς μιλ καί πάλι γιά τό “μάτι τς νατένισης” καί παραπέμπει στόν Στάινερ γιά νά βοηθηθομε.
Γιά νά μήν μακρυγορομε μως συνεχίζοντας τήν κατά κεφάλαιο ξέταση καλό θά εναι νά ναφέρουμε κόμα χαρακτηριστικά καί δειγματοληπτικά τά ξς:
Στήν σελ.190 χρησιμοποιε τόν Προφήτη λία γιά νά στηρίξει τή θέση τι λοι ο γκουρο, κόμα καί ο μή αθεντικοί κάνουν καλό καί χρειάζονται.
Στήν 198 ρμηνεύει τήν Δευτέρα Παρουσία ς “τομική πνευματική κατάσταση πού θά ναδυθε πό μόνη της σέ να ρισμένο σημεο κατά τήν ξελικτική νοδο κάθε ψυχς.  Εναι νάσταση, ν θέλετε, μέσα σέ κάθε νθρωπο, τς δικς του συνειδητότητας το Χριστο”.  Πάει λοιπόν καί Δευτέρα Παρουσία! 
Στις σελ. 210-211 μιλ γιά τά τσάκρας καί τήν κουνταλίνι καί τά συνδέει μέ τήν “ν πυρί” βάπτιση γιά τήν ποία μιλ γιος ωάννης Πρόδρομος λλά καί μέ τήν φλόγα τς Πεντηκοστς.
Στήν219 γίνεται λόγος γιά τήν διδασκαλία πού πηγάζει πό τό “Συμπαντικό ποσεινήδητο”καί φιλτράρεται πλς πό τίς διάφορες κουλτορες.
Στήν 234 καί πάλι Δευτέρα Παρουσία ρμηνεύται ς “ψυχοπνευματική κατάσταση”καί στηρίζεται στό λόγο το Χριστο τι η Βασιλεία το Θεο βρίσκεται”ντός μν”, στήν δια σελίδα δέ , λλά καί στήν πόμενη, Χριστός ταυτίζεται μέ τούς μύστες πού πλς ξέφρασαν τή “συμπαντική γνωση”, πού εδαμε προηγουμένως, στή γλσσα τς ποχς.
Στήν 244 γιος Μάμας ρμηνεύεται καί ατός ποκρυφιστικά καί πιστρατεύεται στήν προσπάθεια ποκρυφιστικοποιήσεως τς κκλησίας. 
Στήν 249 π. Παίσιος θεωρεται ς “δάσκαλος τν δασκάλων” καί ταυτίζεται γίότητα μέ τήν πίτευξη θαυμάτων, ν στίς δύο πόμενες γίνεται πίθεση στό βατο το γίου ρους καί καταδικάζεται πισθοδρομικότητα τς λληνικς κοινωνίας. 
Στίς σελ. 252-253 ταυτίζονται καί πάλι τά θαύματα καί ο μπειρίες τν αγίων, καί μάλιστα τν γιορειτν, μέ τούς σαμάνους καί τό Θιβέτ.
Στή 261 διαφημίζεται ντγκαρ Κέισι.
Στή 317 τό τσάνελιγκ βαπτίζεται μέρος τς παράδοσης τς κκλησίας καί γιος ωάννης Χρυσόστομος ς μέντιουμ το ποστόλου Παύλου.
Στήν 343 καί 344 χρησιμοποιε καί πάλι τόν π.  Παίσιο γιά νά στηρίξει τήν γαπημένη του θεωρία τς ποκατάστασης τν πάντων, ν στήν 349 τόν γέροντα ωσήφ γιά νά στηρίξει τήν ποψη τι ο τηλεμεταφορές, ο προγνώσεις καί τά ξωσωματικά ταξίδια πάρχουν μέ διαφορετική νομασία καί στήν ρθοδοξία.
Στήν 396 ταυτίζεται θέωση μέ τήν πίτευξη σταδίων συνειδητότητας καί τό κτιστόν Φς μέ τό φς τοπολύτου Πνεύματος”.
Στις 408-409 συγκρίνεται παρουσία τν γίων καί μφανισή τους στούς λληνες ρθοδόξους μέ τήν μφάνιση UFO στούς μερικανούς καί θεωρονται μφότερα ς μηνύματα το Θεο στήν γλσσα πού καθένας κατανοε.
Στήν 411 ρμηνεύεται παραβολή το σώτου ς πιστροφή στό γίν καί τό γιάνγκ.
Στήν 414 κατηγορεται χριστιανισμός τι κατήντησε σύστημα θικν κανόνων, ν στήν πραγματικότητα Ναζωραος εναι “νσάρκωση το παν-Συμπαντικο Λόγου”.  Στήν πόμενη  σελίδα ο θέσεις το γίου Γρηγορίου το Παλαμ γιά τόν φωτισμο καί τήν θέωση ταυτίζονται μέ ατές τν νατολικν θρησκειν.
Τέλος συγγραφέας τελειώνει τό βιβλίο μέ τήν πανάληψη τς κύριας θέσης του τι λήθεια βρίσκεται παντο καί τι πλς καθένας δηγε τήν θρησκεία πού το ταιριαζει στό κοινονικοπολιτιστικό πόβαθρο καί τήν καταγωγή του.
Στό τελευταο ατό βιβλίο λοιπόν του Μαρκίδη γράφεται ,τι καί στά προηγούμενα, πλς μέ ναν πιό ξεκάθαρο τρόπο.  Σκοπός το βιβλίου δέν εναι πλς νά μς μυήσει στή Νέα ποχή, τόν πνευματισμό, τόν συγκρητισμό κλπ, λλά νά μς καταφέρει νά ρμηνεύσουμε τήν κκλησία ς διεπόμενη πό τέτοιο πνεμα.  Δέν θέλει ντίχριστος, το ποίου τούς σκοπούς ξυπηρετε συγγραφέας, ετε κουσίως ετε κουσίως, Θεός οδε,  νά φύγουμε πό τήν κκλησία λλά κενο πού ποτελε τήν μεγάλη του πιτυχία εναι νά παραμείνουμε σέ ατήν καί στήν οσία νά λατρεύουμε τόν διάβολο καί χι τόν Θεό.  Θέλει νά κάτσει στόν διο θρόνο καί νά προσκυνηθε πό τούς διους νθρώπους.  Θέλει νά μεταβάλει τήν γάπη καί τήν πίστη πρός τόν Θεό σέ γάπη καί πίστη πρός ατόν.  Θέλει νά κηλιδώσει καί πο ϊεροποιήσει ,τι τό ερό καί γιο.
Θά κλείσουμε τήν σύντομη ατή κριτική μέ τήν διαπίστωση τι δυστυχς στίς μέρες μας λείπει τό κριτικό πνεμα πό τούς πιστούς καί γι’ ατό εκολα έπικρατε πλάνη.  Βέβαια τό γεγονός ατό δεν μπορε νά ρμηνευθε τόσο πλοικά λλά φείλεται σέ μια σειρά παραγόντων, πως πομάκρυνση πό τά μυστήρια πού καθαίρουν καί φωτίζουν τό νο, περηφάνειά μας, πού μς δηγε σέ λλα ναγνώσματα πιό ψηλά, πως πιστεύουμε, πό τήν Γραφή καί τούς Πατέρες, νάγκη πού μς δηγε γωισμός για πρωτοτυπία κλπ.  Γεγονός πάντως εναι τι ντίχριστος δουλεύει καλά καί μες συνεχς το δίνουμε χρο.
Τέλος φείλουμε, με πολύ σεβασμό γιά μιά κόμη φορά νά ζητήσουμε τήν γνώμη το Μητροπολίτου Λεμεσο γιά τα τρία ατά βιβλία καθώς γάπη καί ο μπιστοσύνη που τρέφουν ο πιστοί στήν λλάδα λλά καί σέ λο τόν κόσμο πρός τό πρόσωπό του εναι μεγάλη καί ατό δηγε πρός τό παρόν ατούς πού τόν γαπον νά πέφτουν θύματα το Μαρκίδη.  Πρέπει Σεβασμιώτατος νά κατανοήσει τι γνώμη του βαραίνει ετε πέρ, σο δέν διατυπώνεται ντίθεση, ετε κατά τν πλανν το συγγραφέα καί προκαλε ρωτηματικά τό πς θά ταν δυνατόν νας τόσο ξυπνος, παραδοσιακός καί διακριτικός γέροντας νά δίνει, πως συγγραφέας ποστηρίζει, τόσο εκολα τήν δεια σέ ναν τόσο μπερδεμένο περί τήν πίστη, σέ ναν νθρωπο μέ ποκρυφιστικές δέες νά κοινωνήσει τν χράντων μυστηρίων (σελ. 303 το τρίτου βιβλίου).  Γενν πολλά ρωτηματικά ενοια που ποτίθεται τι Σεβασμιώτατος δειξε στόν συγγραφέα.  Ζητομε λοιπόν τή γνώμη του Σεβασμιωτάτου, τό νομα το ποίου κμεταλλεύεται συγγραφέας γιά νά γκουρουοποιήσει τήν κκλησία καί τήν πίστη.  παρξη καί ποδοχή πού χει το βιβλίο νάμεσα στούς πιστούς δηγε στήν κπλήρωση τς προφητείας το π. ντωνίου λεβιζοπούλου τι θά ρθει καιρός πού ναί μέν ο κκλησίες θά γεμίζουν λλά πό νθρώπους ο ποίοι ντί νά προσεύχονται θά διαλογίζονται. ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ!


Δεῖτε ὁλόκληρο τό κείμενο: ἐδῶ

 


http://www.alopsis.gr/alopsis/Markidhs.htm

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου