Σελίδες

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ :Τό ἄγχος καί πῶς ἀντιμετωπίζεται

         
ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ
ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ 

Εἰσαγωγικά
Μαζί μέ τήν κατάθλιψη, τό ἄγχος εἶναι μία ἐπίσης πολύ διαδεδομένη «ψυχική νόσος», πού ἔχει ὀδυνηρότατες ἐπιπτώσεις στόν ὅλο ἄνθρωπο. Ἐπηρεάζει τήν ψυχή καί τό σῶμα. Προκαλεῖ ποικίλα νοσήματα καί μάλιστα τά λεγόμενα «ψυχοσωματικά».
Παραθέτουμε συμπληρωματικά στή μελέτη μας γιά τήν κατάθλιψη αὐτήν τήν σύντομη ἀναφορά στό ἄγχος. Ἡ δαιμονική ἐνέργεια πού τό προκαλεῖ βρίσκει πρόσφορο ἔδαφος σ’ ἕναν ἄνθρωπο ὀλιγόπιστο ἤ ἄπιστο. Ἡ λύση τοῦ προβλήματος βρίσκεται στό «πλῆρες ἄφημα» τοῦ ἀνθρώπου στό Θεῖο θέλημα.



ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ

πάντηση σέ μία ψυχή:
Μοῦ ζητήσατε νά γράψω δύο σελίδες γιά τό γχος. Τί εναι καί πς ντιμετωπίζεται...
 Θά ἦταν ρκετό νά σς γράψω μόνο δύο σειρές, πού ρκον γιά χιλιάδες σελίδες:

«Ἑαυτούς καί λλήλους καί πσαν τήν ζωήν μν Χριστ τ Θε παραθώμεθα». Αὐτό πλ σημαίνει: «Τούς αυτούς μας καί τούς λλους καί λη μας τήν ζωή ς τά φήσουμε στόν Θεό».
ν τηρομε συνεχς ατήν τήν προτροπή ποτέ δέν θά κυριευθομε πό τήν δαιμονική πήρεια πού λέγεται γχος.
Παρ’ λα ατά ς πομε λίγα κόμη πάνω στό θέμα μας:
Σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη Δογματική λα γίνονται ετε κατά εδοκία ετε κατά παραχώρηση το Θεο. ρα λα εναι γιά τό καλό μας, φο Θεός τίποτε δέν κάνει τό κακό.
ν ντιδρομε, γογγύζουμε, μεμψιμοιρομε, γχωνόμαστε, στενοχωριόμαστε μέ τά διάφορα γεγονότα, εἶναι σάν νά λέμε στόν Θεό: «Δέν μ’ γαπς, δέν τά κάνεις σωστά καί καλά τά πράγματα».
Οσιαστικά βλασφημομε μ’ ατή μας τήν στάση τόν Θεό καί δείχνουμε χαριστία. Στή ρίζα ατς τς συμπεριφορς πάρχει ἀπιστία στήν Θεία Του Πρόνοια καί στήν Θεία Του Παναγαθότητα.
Κι ὅμως:
  Παντοδύναμος καί Πανάγαθος Κύριος μς χει ποσχεθε τι θά μεριμνήσει γιά μς. Μς δίδαξε: «τι Ατ μέλλει περί μν» δηλαδή ὅτι «Αὐτός χει τήν φροντίδα μας».
Ζητᾶ μόνον νά Τόν μπιστευθοῦμε καί νά Το ζητήσουμε τό λεος Του, διότι σέβεται τήν λευθερία μας καί τό «χι» μας. Εναι στοργικός Πατέρας Μας.  Μς επε τι λα σα χρειάζονται γιά τήν βιολογική μας ζωή θά μς προστεθον ρκε μες νά κάνουμε τά πνευματικά μας, νά ζητήσουμε τόν Ἴδιο καί τό θέλημά Του.
Γνωρίζει ὅτι εμαστε δύναμοι...Ατός λλωστε μς επε:
«Χωρίς Ἐμένα δέν μπορετε νά κάνετε τίποτε»(Ἰωάν. 15, 5). Εμαστε δύναμοι σάν τά μωρά, λλά μπορομε, ν θέλουμε νά εμαστε στήν γκαλιά το πιό Στοργικο, το πιό Ἀγαθοῦ, το πιό Σοφο καί το πιό Δυνατο Πατέρα.
-Τό μωρό στήν ἀγκαλιά το Πατέρα του χει γχος;
-Ποτέ! Πόσο μᾶλλον μες. Εμαστε τά γαπημένα παιδιά το Θεο καί φ’ σον τό θέλουμε μς χει στήν γκαλιά Του.
 να μόνο θά πρέπει νά μς πασχολε. Μήπως μᾶς ξεγελάσει χθρός το Πατέρα Μας καί μς πείσει νά φύγουμε πό τήν θερμή ντιαγχωτική γκαλιά Του. Τότε πράγματι θά νιώσουμε πέραντα νασφαλες καί μόνοι...
Τότε θά μᾶς «σφυρήξ» πονηρός: «Πάρε τή ζωή στά χέρια σου. χε ατοπεποίθηση...γωνίσου, δούλεψε γιά νά ζήσεις...». Ἀλλοίμονο ν τόν κούσουμε...
Τό ἀντίθετο πρέπει νά κάνουμε. Θά πρέπει νά γυρίσουμε πάλι πίσω στήν γκαλιά το Πατέρα Μας.
 Νά πῶς μς τό λέει Χρυσορρήμων: «Μὴ φροντίσεις μ γωνία για τ δικ σου θέματα, λλ φησε τα στό Θεό. Γιατί, ἂν φροντίσεις σύ, φροντίζεις σν νθρωπος· ν μως προνοήσει Θεός, προνοε σν Θεός. Μ φροντίσεις γι' ατά, διαφορώντας γιά τ σπουδαιότερα (γιά τά πνευματικά), γιατ Θες δέν θ δείξει μεγάλο νδιαφέρον γι' ατά (γιά τά βιωτικά). Γιά νά προνοεῖ λοιπν σ μεγάλο βαθμ Θες γι' ατά, μπιστεύσου λα ατ στό Θεό. Γιατί, ν σ διος σχοληθες μ ατ φήνοντας τ πνευματικά, δέν θ δείξει μεγάλο νδιαφέρον γι' ατ Θεός. Λοιπόν, γιά νά πνε καλ τ θέματά σου κα νά παλλαγες π κάθε ἀγωνιώδη φροντίδα, φρόντισε γιά τὰ πνευματικ κα περιφρόνησε τ βιοτικά· γιατ τσι κα τή γ θ πιτύχεις μαζ μ τν οραν κα τ μελλοντικ γαθ θ κερδίσης»1
Γιατί δέν ἀκομε τήν φωνή το Κυρίου καί στοργικο Πατέρα Μας;
ς μελετήσουμε προσεκτικά τό πιό ντιαγχωτικό-γχολυτικό κείμενο λων τν αώνων.
μιλε Κύριος:
«Διὰ τοτο λγω μν, μ μεριμντε τ ψυχ μν τ φγητε κα τ πητε, μηδ τ σματι μν τ νδσησθε· οχ ψυχ πλεῖόν στι τς τροφς κα τ σμα τοῦ νδματος;( Ματθ. 6 ,25)
Διὰ τοτο κριβς κα σς λέγω, μ φροντίζετε μ στενοχωρίαν κα γωνίαν δι τν ζων σας, δηλαδ δι τό τί θ φάγετε κα τό τί θ πίετε, οτε κα δι τ σμα σας μ τ θ νδυθτε. Δεν ξίζει ζω περισσότερον π τν τροφν καὶ τ σμα π τ νδυμα; ( Θεός, πο σς δωσε τ πολυτιμότερον, δεν θ σς δώσ κα τ κατώτερον;)
μβλέψατε ες τ πετειν το ορανο, τι ο σπείρουσιν οδ θερίζουσιν οδ συνάγουσιν εἰς ποθήκας κα πατρ μν οράνιος τρέφει ατά· οχ μες μλλον διαφέρετε ατν; (Ματθ. 6 ,26)
Παρατηρῆστε τ πτην το ορανο κα δετε τι ατ οτε σπέρνουν οτε θερίζουν οτε συγκεντρώνουν τροφς ες ποθήκας. Κα μως Πατρ σας οράνιος τ τρέφει. Σεῖς δέν χετε συγκρίτως μεγαλυτέραν ξίαν π ατά;
τὶς δ ξ μν μεριμνν δύναται προσθεναι π τν λικίαν ατο πχυν να; (Ματθ. 6,27)
Ποῖος δ π σς, σας πολλς κα μεγάλας φροντίδας κα ν καταβάλ, μπορε να προσθέση στο νάστημά του να πχυν;
καὶ περ νδύματός τι μεριμντε; καταμάθετε τ κρίνα το γρο πς αξάνει· ο κοπι οδ νήθει· (Ματθ. 6,28)
Καὶ περ το νδύματος διατ φροντίζετε μ τόσην νησυχίαν κα γωνίαν; Παρατηρστε μ προσοχν τ νθη το γρο, πς φυτρώνουν καί πῶς αὐξάνουν. Οτε κοπιάζουν, οτε γνέθουν.
λέγω δὲ μν τι οδ Σολομν ν πάσ τ δόξ ατο περιεβάλετο ς ν τούτων. (Ματθ. 6,29)
Καὶ μως σς λέγω τοτο, οτε κα ατς Σολομν μ λην του τν βασιλικν μεγαλοπρέπειαν κα δόξαν δέν φόρεσέ ποτέ να τόσον περίλαμπρον ἔνδυμα σν ατό, μ τ ποον περιβάλλεται να π τ ταπειν ατ νθη.
Εἰ δ τν χόρτον το γρο, σήμερον ντα κα αριον ες κλίβανον βαλλόμενον, Θες οτως μφιέννυσιν, ο πολλ μλλον μς, λιγόπιστοι; (Ματθ. 6,30)
Ἐὰν δ Θες νδύη μ τόσην λαμπρότητα τ χορτάρια το γρο, πο σήμερα πάρχουν κα αριον ίπτονται στόν φορνον, δεν θ νδύση πολ περισσότερον σς, λιγόπιστοι;
μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τ φάγωμεν τ πίωμεν τ περιβαλώμεθα; (Ματθ. 6,31)
Λοιπὸν μ κυριευθῆτέ ποτέ ἀπ τν νήσυχον μέριμναν κα μ λέγετε συνεχς, τ θ φάγωμεν τί θ πίωμεν τι θ νδυθμεν;
πάντα γὰρ τατα τ θνη πιζητε· οδε γρ πατρ μν οράνιος τι χρζετε τούτων πάντων. (Ματθ. 6,32)
Διότι οἱ εδωλολάτραι (πού δεν γνωρίζουν τὰ αἰώνια γαθ κα τν στοργικν πρόνοιαν το Θεο), πιζητον ποκλεστικ κα μόνον ατ τ φθαρτ γαθά. Σες μως μν κυριεύεσθε π τέτοιες μέριμνες, διότι Πατρ σας οράνιος γνωρίζει τι χετε νάγκην π λα ατά, κα σν πανάγαθος, πο εναι, θ σᾶς τ δώσ.
ζητεῖτε δ πρτον τν βασιλείαν το Θεο κα τν δικαιοσύνην ατο, κα τατα πάντα προστεθήσεται μν. (Ματθ. 6,33)
Ζητεῖτε δ κατ πρτον κα κύριον λόγον τν βασιλείαν το Θεο κα τν ρετήν πού θέλει π σς Θεός, κα λα ατ τ πίγεια ἀγαθ θ σς δοθον μαζί μ τ νεκτίμητα γαθ τς βασιλείας τν ορανν.
Μὴ ον μεριμνήσητε ες τν αριον· γρ αριον μεριμνήσει τ αυτς· ρκετν τ μέρ κακία ατς. (Ματθ. 6,34)
Λοιπὸν μ καταληφθτε ποτέ π τν νήσυχον μέριμναν δι τάς νάγκας τῆς αριανς μέρας. Διότι αριον θ φροντίσ δι' σα θ χρειασθτε κατ' ατήν. Ες κάθε μέραν ρκον α δικα της σχολίαι κα τ δικ της βάσανα».                                                                                                                      
χουμε ἑπομένως τόν Κύριο πού μς νοιάζεται, μς γαπάει πειρα, μς φροντίζει στοργικά, μς γκαλιάζει πατρικά. χουμε Πατέρα Πανάγαθο καί Πάνσοφο καί Παντοδύναμο. Ατός μς ποσχέθηκε: «γώ θά σς τά τακτοποιήσω λα, λες τίς νάγκες σας, τίς πραγματικές. Ἐσες μόνο μία ννοια νά χετε: Νά ζηττε μένα, τήν Βασιλεία μου, τήν ρετή ,τό γαθόν πού εμαι γώ. Ατή εναι προδιαγραφή σας. τσι θά ζήσετε ες τόν αἰῶνα. γάπη πρός μένα εναι προδιαγραφή τς ληθινς καί τέλειας καί γεμάτης κάλλος ζωῆς. Εναι κανή καί ναγκαία συνθήκη γιά νά ζήσετε πραγματικά».
ταν δέν μπιστευόμαστε τήν ὑπόστασή μας στόν αυτό μας, στόν λογισμό μας, στίς δυνάμεις μας, στήν ξυπνάδα μας, στήν νεργητικότητά μας κ.λ.π, λλά τά ναθέτουμε, τά παραθέτουμε λα στόν Χριστό, τότε τηροῦμε τήν λειτουργική προτροπή: «αυτούς καί λλήλους καί πσαν τήν ζωήν μν Χριστ τ Θε παραθώμεθα». Τότε ξεφεύγουμε πό τό γχος πού πνίγει λα τά θνη, ὅλους τούς νθρώπους τούς δίχως Θεό καί πίστη σ’ Ατόν.
Τό ἄγχος εναι πράγματι πιστία λιγοπιστία. μπιστευόμαστε τόν αυτό μας καί χι τόν Θεό. Πιστεύουμε μόνο θεωρητικά τι πάρχει Θεός, λλά δέν μπιστευόμαστε τά λόγια Του, δέν ἀκολουθοῦμε τίς συμβουλές του, δέν ἀναζητοῦμε τό θέλημά Του. Κύριος μς διαβεβαίωσε τι «Καί ο τρίχες σας εναι μετρημένες»...
Ποιός ἄραγε πό μς μέτρησε τίς τρίχες του;
Θεός τό χει κάνει...
Θέλει νά μς πε μ’ ατό τι καί γιά τά λαχιστότατα φροντίζει...Γι’ ατά πού μες περιφρονομε καί δέν καταδεχόμαστε νά σχοληθομε μαζί τους. ν λοιπόν μεριμν γιά τίς τρίχες μας καί γιά τά πουλάκια καί γιά τά κρίνα το γρο, δέν θά μεριμνήσει γιά τίς μεγάλες μας ἀνάγκες τό φαγητό, τή στέγη, τήν διατήρησή μας στή ζωή;
Μέ μία προϋπόθεση: Νά ζητομε Ατόν τόν διο πού εναι Ζωή καί τήν Βασιλεία Του, δηλ. νά Τόν χουμε Κύριο στή ζωή μας, μέ τό νά τηρομε τίς ντολές Του· νά εναι Αὐτός Βασιλιάς μας. Τότε κενος χει δεσμευθε νά μς ξασφαλίσει λα τά βιωτικά ναγκαα γαθά.
λα ατά γιά νά πραγματοποιηθον προϋποθέτουν πό μέρους μας τήν Πίστη σ’ Ατόν. Τότε μέσ τῆς ζωντανῆς αὐτῆς πίστεως θά βρομε τήν δύναμη νά λευθερωθομε πό τά δεσμά τς κοσμικς λογικς, τοῦ παλαιο νθρώπου, το κόσμου καί το κοσμοκράτορα.
 ταν δέν σκεφτόμαστε μέ τήν νθρώπινη κοσμική λογική καί δέν ντιμετωπίζουμε μέ τίς φτωχές καί οσιαστικά νύπαρκτες νθρώπινες δυνάμεις τό κάθε μας πρόβλημα, λλά προσευχόμαστε, νοιγόμαστε γαπητικά στόν Θεό καί τηροῦμε τίς ντολές Του, τότε ξεφεύγουμε πό τήν γωνιώδη μέριμνα καί φροντίδα, πού πνίγει τήν ψυχή καί τήν κάνει νά νιώθει σφυξία (γχος) καί ἀνασφάλεια.
κόμη καί ταν δέν χουμε κάποιο συγκεκριμένο, μεσο καί πιεστικό πρόβλημα, πάλι δέν  πρέπει νά ξεχνοῦμε τήν πρώτη ντολή τς ἀγάπης πρός τόν Θεό «ξ λης καρδίας καί διανοίας καί δυνάμεως καί ψυχς καί σχύος». Θά πρέπει σταθερά πάντα νά μμένουμε στήν προσευχή, στήν μπιστοσύνη στόν Κύριο, στό φημα λης μας τς ζως, το αυτο μας καί λων, σ’ Ατόν.
Χωρίς αὐτήν τήν μετρη μπιστοσύνη στόν Θεό, στήν Θεία Πρόνοια, στήν Θεία γάπη δέν μπορομε νά βρομε ερήνη καί νάπαυση στήν ψυχή μας.
Κύριος μς προτρέπει:  « Δεῦτε πρς μ πάντες ο κοπιντες κα πεφορτισμένοι, κγ ναπαύσω μς. (Ματθ. 11,28)
λτε κοντά μου λοι σοι μοχθτε κα κοπιάζετε κα εσθε φορτωμένοι π τ βάρος τν μαρτιν κα τν θλίψεων κα τν πλανν κα γ θ σς ναπαύσω κα θ σς ξεκουράσω.
ρατε τν ζυγόν μου φ  μς κα μάθετε π  μο, τι πρός εμι κα ταπεινὸς τ καρδί, κα ερήσετε νάπαυσιν τας ψυχας μν· (Ματθ. 11,29)
Σηκώσατε ἐπάνω σας τν ζυγν τς πακος σας ες μ κα μάθετε π μ τν διον τι εμαι προς κα ταπεινς κατ τν καρδίαν κα θ εὕρετε τότε νάπαυσιν κα ερήνην ες τάς ψυχς σας.
γρ ζυγός μου χρηστς κα τ φορτίον μου λαφρόν στιν. (Ματθ. 11,30)
Μὴ διστάσετε· διότι ζυγός μου εναι καλς κα χρήσιμος κα τ φορτίον τν ποχρεώσεων κα τν καθηκόντων, πο πιβάλλωγώ, εναι λαφρόν”. (γ τ πιβάλλω, λλ κα γ σς βοηθ νά τ σηκώσετε).
νθρωπος πού προσεύχεται καί ποτάσσεται γενικς στό Θεο θέλημα, μιμεται τόν ταπεινό Χριστό, ποος καί ς νθρωπος προσηύχετο διάλειπτα, κοινωνοσε συνεχς μέ τόν ν Οὐρανοῖς Πατέρα Του καί πέτασσε πάντα τό νθρώπινο θέλημά Του στό Θεο, γιά νά μς δώσει τό ληθινό πρότυπο ζως.
ταν κανείς ποτάσσει τό θέλημά Του στό θέλημα το Θεο σέ λα, τότε λα το γίνονται πως τά θέλει· διότι λα τά δέχεται ς τό θέλημα το Θεο, φ’ σον συνεχς ατό ζητε μέ τήν διάλειπτη προσευχή, λέγοντας «Κύριε ησο Χριστέ λέησόν με» καί «Γενηθήτω τό θέλημά Σου».
Κύριος πίσης μς δίδαξε τήν παραβολή «τς χήρας καί το δικου κριτο» γιά νά μήν ποκάμνουμε στήν προσευχή, λλά ντίθετα νά προσευχόμαστε συνεχῶς γιά νά κπληρώνουμε τήν πρώτη ντολή, πού εναι πρός τόν Θεόν γάπη μέ λη μας τήν παρξη καί τή δύναμη.
  διάλειπτη προσευχή εναι νας πό τούς τρες δρόμους πού μς δηγον στήν ταπείνωση, ποία φέρνει τήν ληθινή νάπαυση στήν ψυχή μας καί ἐξοστρακίζει τό γχος. (Οἱ λλοι δύο δρόμοι πού δηγον στήν ταπείνωση εναι τό νά γαπήσουμε τόν σωματικό κόπο καί τό νά βάζουμε τόν αυτό μας κάτω πό λους).
νθρωπος πού προσεύχεται σωστά, «κρέμεται» κυριολεκτικά πό τόν Θεό. φήνει τελείως τό θέλημά του καί λέγει: «Κύριε ἐσύ τακτοποίησέ τα λα. γώ τίποτα δέν μπορ νά τακτοποιήσω. ν εναι θέλημα Σου νά γίνουν τσι τά πράγματα ς γίνουν· ν δέν εναι θέλημά Σου ς μήν γίνουν. γώ θά εμαι τό διο χαρούμενος ν γίνουν πως τά σκέπτομαι καί ἄν δέν γίνουν, διότι θά ξέρω τι ατό εναι τό θέλημά Σου, τό γαθόν καί εάρεστον καί τέλειον».
Αὐτό δέν σημαίνει βέβαια τι δέν θά κάνουμε μες τίποτε. Θά κάνουμε, μετά πό προσευχή, ,τι νομίζουμε καλλίτερο καί σύμφωνο μέ τό θέλημά Του, ἀλλά χωρίς ἄγχος, γωνία καί στενοχώρια.
 Καί μήν ξεχνᾶμε: ταν τελειώνουμε τή προσευχή μας καί τά ατήματά μας ς προσθέτουμε: «Κύριε ς γίνει τό θέλημά Σου γιά λα. σύ ξέρεις τί εναι τό καλλίτερο γιά μένα καί γιά τούς λλους καί γιά τήν ζωή λων μας».
Μία ἄλλη πηγή γχους κτός πό τήν πιστία-λιγοπιστία στή Θεία Πρόνοια γάπη εναι φιλαργυρία καί φιλοδοξία μας.
σως σέ κάπως μικρότερο βαθμό πηγή γχους εναι καί φιληδονία μας.
Τά τρία ατά πάθη ταν καλλιεργονται γεμίζουν τόν νθρωπο μέ ποικίλες: α)μέριμνες, β)ἀγωνίες το πς θά πλουτίσω πς θά γίνω ρεστός, γαπητός, ποδεκτός κ.λ.π., γ)φροντίδες το πς θά περάσω καλλίτερα κ.λ.π. 
ζωή γίνεται τότε πολύπλοκη καθώς πιστρατεύεται τεχνολογία γιά νά βοηθήσει στήν κπλήρωση τν πολλν ατν πιθυμιῶν. νθρωπος γίνεται δολος τν παθν καί ργάζεται σάν μηχανή γιά νά καλύψει τίς ψεύτικες «νάγκες» καί πιθυμίες του.
πλότης στή ζωή, καταπολέμηση τν τριν ρρωστων «φ» (φιλοδοξία, φιλαργυρία, φιληδονία) διά τς γκρατείας, τς λιγάρκειας, τῆς φάνειας, τς κενοδοξίας, τς κτημοσύνης-λιγοκτημοσύνης καί τς ν Χριστ ταπείνωσης-γάπης διώχνει τό γχος, πού τά πάθη ατά συσσωρεύουν.
λεγε μακαριστός Γέρων Παΐσιος: «πλοποιεστε τή ζωή σας γιά νά φύγει τό γχος»2. Τήν ἁπλοποίηση κολουθε ξαγιασμός τς ζως, πότε καί ξαφανίζεται δαιμονική πήρεια πού λέγεται γχος.
«σο πομακρύνονται ο νθρωποι», λέγε πάλι π.Παΐσιος «πό τήν φυσική ζωή, τήν πλή, καί προχωρον στήν πολυτέλεια, τόσο αξάνει καί τό νθρώπινο γχος. Καί σο πομακρύνονται πό τόν Θεό, πόμενο εναι νά μή βρίσκουν πουθενά νάπαυση»3. Ἑπομένως πίστη-πλρες φημα στό Θεό καί πλότητα-ξαγιασμός τς ζως καί τς παρξής μας εναι τά καλλίτερα ντίδοτα στό γχος πού μς πειλε καθημερινά.  
Νομίζω ὅτι συμπληρώθηκαν ο δύο σελίδες πού μο ζητήσατε...Μλλον τίς περβήκαμε· γιαυτό ζητ συγγνώμη...
ερομόναχος Σάββας γιορείτης
http://Hristospanagia3.blogspot.com
Σημ.:Ἡ ρμηνευτικ πόδοση τν γιογραφικν χωρίων νήκει στόν Ἰωάννη Θ. Κολιτσάρα καὶ χει ληφθε π τν στοσελίδα http://www.bibles.gr)

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕ ΔΟΞΑ!

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψη – Τί εἶναι καί πῶς θεραπεύονται (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου) – Νέο βιβλίο  
Σχῆμα 14Χ20.5 ,Σελίδες: 282, Τιμή: 9€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr




ΒΡΑΧΥΓΡΑΦΙΕΣ


TLG : Thesaurus Linguae Graecae, University of California, Irvine, cd5.
PG : Migne, Patrologia Graeca, Editions J.P. Migne, Paris 1857-1912.
SC : Sources Chretienne, Paris.
ΕΠΕ: Ἕλληνες Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἐκδ. Πατερικαί Ἐκδόσεις « Γρηγόριος Παλαμᾶς», Θεσσαλονίκη.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
  1. Ἁγία Γραφή, Παλαιά καί Καινή Διαθήκη.
  2. Πατρολογία Migne Editions J.P. Migne, Paris 1857-1912.
  3. Ἁγίων Μακαρίου Κορίνθου καί Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν. Νηπτικῶν συνερανισθεῖσα παρά τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων, ἐν ᾗ διά τῆς κατά τήν πράξιν καί θεωρίαν ἠθικῆς φιλοσοφίας ὁ νοῦς καθαίρεται, φωτίζεται καί τελειοῦται καί εἰς ἥν προσετέθησαν τά ἐκ τῆς ἐν Βενετίᾳ ἐκδόσεως ἐλλείποντα κεφάλαια τοῦ μακαρίου Πατριάρχου Καλλίστου, ἔκδοσις Ε΄, ἐκδοτικός οἶκος «Ἀστήρ», Ἀλ. καί Ἐ. Παπαδημητρίου, Λυκούργου 10-Ἀθῆναι, 1982 .


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
  1. Ἀββᾶ Δωροθέου, Ἀσκητικά,Ἐκδόσεις Ἑτοιμασία, Ζ΄ἔκδοση, Καρέας 2005.
  2. Ἀββᾶ Δωροθέου, εἰς Φιλοκαλία τῶν νηπτικῶν καί ἀσκητικῶν, ἐκδ. «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς», Θεσσαλονίκη 1981, τόμος 12ος.
  3. Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, Ἀσκητικά, ἐκδ. Βασ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 1977.
  4. Ἁγ. Ἀνδρέα Κρήτης, Μ. Κανών.
  5. Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἔργα, Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκη 1982, τόμος 2ος.
  6. Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ὁμιλίαι Οἰκονόμου.
  7. Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, TLG, ΛΟΓΟΣ Ι, Εἰς ἑαυτὸν͵ καὶ εἰς τὸν πατέρα καὶ Βασίλειον τὸν Μέγαν͵ μετὰ τὴν ἐπάνοδον ἐκ φυγῆς. Work #023 35.829.16 to Work #023 35.829.17
  8. Ἁγ. Ἰουστίνου, Περὶ ἀναστάσεως, Βιβλιοθήκη Ἑλλήνων Πατέρων καὶ Ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων, Ἀθῆναι 1955.
  9. Ἁγ. Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, TLG, Joannes Damascenus Scr. Eccl., Theol., De partibus animae (fragmentum) [Dub.] Volume 95.
  10. Ἁγ. Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, TLG,.
  11. Ἁγ. Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, Περὶ λύπης, Joannes Damascenus Scr. Eccl., Theol., Expositio fidei.
  12. Ἁγ. Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, Λόγος Ψυχωφελής καί θαυμάσιος, Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν, τόμος Β΄, ἔκδοση Δ, Ἐκδόσεις Τό περιβόλι τῆς Παναγίας.
  13. Ἁγ. Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ,TLG( Joannes Damascenus Scr. Eccl., Theol.,) De virtutibus et vitiis (fragmenta) [Sp.] (2934: 037); MPG 95, Volume 95
  14. Ἁγ. Ἰωάννου Σιναΐτου: Κλῖμαξ.
  15. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσόστομου, Κείμενα : Θέματα ζωῆς. http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1645 .
  16. Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, In Matthaeum (homiliae 1-90), Vol 57,
  17. Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Non esse ad gratiam concionandum Vol 50, pg 653, ln 16t, Ὁμιλία «Ὅτι ἐπικίνδυνον καὶ τοῖς λέγουσι, καὶ τοῖς ἀκούουσι τὸ πρὸς χάριν δημηγορεῖν, καὶ ὅτι χρήσιμον καὶ δικαιοσύνη μεγίστη τὸ κατηγορεῖν τῶν οἰκείων ἁμαρτημάτων».
  18. Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Εἰς Ψαλμὸν ME', 1 ΕΠΕ 6, 92- PG 55.
  19. Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Πρός Σταγείριον, 3, 14, PG 47.
  20. Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου:TLG.
  21. Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, Διδαχές, Διδαχή Γ΄ 173-4, ἔκδ. Ἰω. Μενούνου, Ἀθήνα 1979.
  22. Ἁγ. Μαξίμου Ὁμολογητοῦ, Κεφάλαια περί ἀγάπης, Α΄ ἑκατοντάς, οστ΄, Ἀπόδοση : Αρχιμ. Χριστοδούλου Παρασκευαΐδη (Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος). Ἀπὸ τὸ «Χριστιανικὸν Συμπόσιον» Β’, Ἀθῆναι 1968, http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/maximos_agapi.htm.
  23. Ἁγ. Μαξίμου Ὁμολογητοῦ, Πρός Θαλάσσιον, 1, PG 90.
  24. Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, TLG.
  25. Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, TLG.
  26. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, (Joannes Damascenus Scr. Eccl., Theol.,) Contra Manichaeos.
  27. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, TLG.
  28. Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου, TLG.
  29. Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀόρατος Πόλεμος, Ἀπόδοση στή νεοελληνική Βενεδίκτου ἱερομονάχου, Ἰανουάριος 2010, 8η ἔκδοση.
  30. Ἀναστασίου Τζαβάρα, Ἀναμνήσεις ἀπὸ τὸν γέροντα Πορφύριο, Ἀθήνα 2001.
  31. Ἀναστασίου Τζαβάρα, Ἀναμνήσεις ἀπὸ τὸν γέροντα Πορφύριο, β’ ἔκδοση 1992, Ἐκδόσεις «Ἑπτάλοφος».
  32. Ἀπόσταγμα πατερικῆς σοφίας", Εἴκοσι πνευματικὰ κεφάλαια βασισμένα σὲ κείμενα τοῦ ὁσίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου.
  33. Ἀποφθέγματα Ρώσων Ἁγίων καὶ Γερόντων. Προέλευση: http://www.geocities.com/lelefty/Russians.htm, http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/gerontikon5_russians.htm.
  34. Ἀρχιμ. Ζαχαρία Ζαχάρου, Ἀναφορά στή Θεολογία τοῦ Γέροντος Σωφρονίου, Ἔσσεξ Ἀγγλίας.
  35. Ἀρχιμ. Ζαχαρία Ζαχάρου, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Ἔσσεξ Ἀγγλίας: Ἡ εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ. Ἀπὸ τὸ περιοδικὸ τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Θυατείρων καὶ Μεγάλης Βρετανίας.
  36. Ἀρχιμ. Μεθοδίου Κρητικοῦ, Ἡ ἁμαρτία καί οἱ ψυχικές διαταραχές, http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/pastoral/methodios_kritikos_amartia.html.
  37. Ἀρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, Ὁ Ἅγιος Σιλουανός, Ἔσσεξ Ἀγγλίας.
  38. Βασιλείου Δ. Χαρώνη – Οὐρανίας Ἀ. Λαναρᾶ, Παιδαγωγική ἀνθρωπολογία Ἁγίου Ἰω. Χρυσοστόμου, Τόμος Γ΄, Εὐγνωμοσύνη – Πίστη , Ἀθήνα 1995. Ἠλεκτρονική ἐπεξεργασία Βιβλίου: Ἀντιαιρετικόν ἐγκόλπιον.
  39. Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου, Τά πάθη καί ἡ θεραπεία τους, http://www.pigizois.net/pneumatikoi_logoi/pathi_kai_therapia.htm.
  40. Γ. Σ. Κρουσταλάκη, Ὁ Γέρων Πορφύριος, ἐκδ. Ἰχνηλασία, Ἀθήνα 1997.
  41. Γέροντος Μωϋσέως Ἁγιορείτου, Κατάθλιψη, http://1myblog.pblogs.gr/tags/katathlipsi-gr.html
  42. Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, «Πάθη καί ἀρετές», Λόγοι Ε΄, Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2007.
  43. Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Γ΄, Πνευματικός Ἀγώνας, Σουρωτή 2010.
  44. Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Δ΄, Οἰκογενειακή ζωή, Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2004.
  45. Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ε΄, Πάθη καί ἀρετές, Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2006.
  46. Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Α΄: Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο.Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2001.
  47. Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Οὔτε ἡ χαρὰ, οὔτε ἡ λύπη νὰ μὴ σὲ κυριέψουν, 1myblog.pblogs.gr.
  48. Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Γ7. Προς Βασίλειον,Τίμιος Σταυρός 23/7/1977, στό Ψυχολογία - Βιβλία ψυχολογίας καί «ψυχολογικά» προβλήματα (Γέροντας Παΐσιος): http://hristospanagia3.blogspot.com/2010/09/blog-post_1291.html
  49. Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν, Ἔκδοσις Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι, ἔκδ.7η, 2008.
  50. Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Συνομιλία γιά τήν κατάθλιψη, Ἐκδόσεις Ἡ Μεταφόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι, ἐμπεριεχόμενο φυλλάδιο.
  51. Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος καί Λόγοι, Ἔκδοσις Ζ΄, Ἱερά Μονή Χρυσοπηγῆς, Χανιά 2006.
  52. Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος καί Λόγοι, Ἔκδοσις Θ΄, Ἱερά Μονή Χρυσοπηγῆς, Χανιά 2008.
  53. Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Συνομιλία γιά τήν Κατάθλιψη http://sureness.oodegr.com/oode/psyxotherap/katathlipsi1.htm.
  54. Δέσποινας Κωνσταντίνου, Ἡ βυζαντινὴ μουσικὴ ὡς μέσο ψυχαγωγίας καὶ ψυχοθεραπείας στὰ πατερικὰ κείμενα, στὸ: Ἡ βυζαντινὴ μουσικὴ ὡς θεραπαινίδα τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας, τῆς θρησκευτικῆς ποίησης καὶ ποιμαντικὸ μέσο ψυχαγωγίας καί ψυχοθεραπείας, http://vatopaidi.wordpress.com/2011/01/07/.
  55. Ἡ ἐπέλαση τῆς ψυχασθένειας, http://www.koryfes.gr/coll8.html.
  56. Ἱερομονάχου Κλεόπα Ἤλιε, Πνευματικοί λόγοι, Ἐκδόσεις Ὀρθόδοξος Κυψέλη, http://anavaseis.blogspot.com/2010/11/blog-post_7320.html, pigizois.net, Μετάφραση ἀπό «Τό Ψαλτήριον» τοῦ Ἀθανασίου Ἰ. Δεληκωστόπουλου.
  57. Ἱερομονάχου Ἀρτεμίου Ραντοσάβλιεβιτς: «Τό Μυστήριον τῆς Σωτηρίας κατά τόν Ἅγ. Μάξιμον τόν Ὁμολογητήν», Ἀθήνα 1975.
  58. Ἱερομονάχου Βενέδικτου Ἁγιορείτου, Οἱ λογισμοί καὶ ἡ ἀντιμετώπισή τους, Ἔκδοση Συνοδίας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος (1997).
  59. Ἰωάννου Ρωμανίδου Πρωτ.: «Ἡ θρησκεία εἶναι νευροβιολογικὴ ἀσθένεια, ἡ δὲ Ὀρθοδοξία ἡ θεραπεία της», ἐν Ὀρθοδοξία – Ἑλληνισμός, Πορεία στὴν Τρίτη Χιλιετία, Β’ τόμος, ἔκδοσις Ι. Μ. Κουτλουμουσίου, Ἅγιον Ὅρος, 1996.
  60. Ἰωάννου Ρωμανίδου Πρωτ., Πατερική Θεολογία, Ἐπιμέλεια – σχόλια: Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Ἁγιορείτου, Ἐκδόσεις Παρακαταθήκη, Θεσσαλονίκη 2004.
  61. Ἰωάννου Ρωμανίδου Πρωτ.: Προπατορικὸν ἁμάρτημα ἔκδ. Δόμος.
  62. Κατάθλιψη: Η μάστιγα του πλανήτη μας, http://www.cna.gr/?.
  63. Κωνσταντίνου Γιαννιτσιώτη, «Κοντά στον γέροντα Πορφύριο». Ἔκδοση Ἱεροῦ Γυναικείου Ἡσυχαστηρίου ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι, 1995.
  64. Μ. Ἀθανασίου, TLG, .
  65. Μ. Ἀθανασίου, TLG, Epistulae ad Castorem[Sp.] Volume 28.
  66. Μ. Βασιλείου, TLG.
  67. Μένη Μαλλιώρη,Έπ. Καθηγήτρια Ψυχιατρικῆς, Εὐρωπαϊκή πολιτική στόν τομέα τῆς δημόσιας καί ψυχικῆς ὑγείας, http://www.mentalhealthpromotion.co.uk/umsprkl1ds0npkl2idl9tsmtrs3mkn8mprs4nkn7lsthl5knrvtn6tsxrn/urpnmhpedctnlprgrmsdnldedctnlmtrl/malliori_2005_12_07.pdf.
  68. Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου Βλάχου, Ὀρθόδοξη Ψυχοθεραπεία, Διαίρεση και δυνάμεις τής ψυχής, http://www.oodegr.com/oode/dogma/psyxi3.htm#_ednref32.
  69. Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεου Βλάχου, Τό πρόσωπο στήν Ὀρθόδοξη παράδοση.
  70. Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου, Ἡ Ὀρθόδοξη νηπτικὴ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας ὡς μέθοδος θεραπείας (Β΄), http://www.parembasis.gr/2004/04_04_12.htm).
  71. Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου, Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία (πατερική θεραπευτική αγωγή), ἔκδοση Ζ’, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας).
  72. Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου, Ὀρθόδοξη Ψυχοθεραπεία (πατερική θεραπευτική ἀγωγή), ἔκδοση Η’, Ἱερᾶς Μονῆς Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας).
  73. Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου: Συζητήσεις γιὰ τὴν ὀρθόδοξη ψυχοθεραπεία, τόμος Γ’, Ἔκδοση Ἱερᾶς Μονῆς Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας).
  74. Μικρός Παρακλητικός Κανών Εἰς τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον.
  75. Μοναχοῦ Μωϋσέως Ἁγιορείτου, Τό ἀντίδοτο τοῦ ψυχικοῦ πόνου, http://www.makthes.gr/news/opinions/69853/
  76. Νικόλαος Α. Ζουρνατζόγλου, «Κείμενα-Ἐπιστολές Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου 1924-1994», Ἐκδόσεις: Ἁγιοτόκος Καππαδοκία, Θεσσαλονίκη 2009, ἐπισμηναγός Ε.Α.
  77. Ὁσία Ματρώνα ἡ ἀόμματη ἁγία τῆς Ῥωσίας καὶ προστάτις τῆς Μόσχας, http://hristospanagia3.blogspot.com/2011/05/blog-post_228.html.
  78. Ὅσιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, Ἔκδ. Ἱ. Μ. Παρακλήτου , ἔκδ. 12η, 2008.
  79. Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου, «Χειραγωγία στήν Πνευματική ζωή», ἐκδ. Ἱ.Μ.Παρακλήτου, http://hristospanagia3.blogspot.com/2010/12/[1] Πρβλ: Προφήτης Ἡσαΐας, TLG.
  80. Περιοδικὸ τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Θυατείρων καὶ Μεγάλης Βρετανίας, «Ὀρθόδοξος Κήρυξ», Ἰούλιος – Αὔγουστος 2001, Ἀριθμὸς Τεύχους 154 – 155, http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=764&Itemid=1).
  81. Περιοδικό: «Ὁ Σωτήρ», http://www.osotir.org/ καί: http://anastasiosk.blogspot.com/2011/10/blog-post_5372.html
  82. Εἰρήνης Μοναχῆς, Ἀντιμέτωποι μέ τήν Κατάθλιψιν, http://www.pmeletios.com/pdf/antimetopoi_me_thn_kata8lipsin.pdf
  83. Στάρετς Παρθένιος, Ἐκδ. Ἱ. Μ. Παρακλήτου, ἔκδ. 9η, 2007.
  84. Σωτήρη Ἀδαμίδη, Θεραπευτική τῶν Πατέρων καί ψυχανάλυση, Ἐκδόσεις Σταμούλη.
  85. Τάτση Διονυσίου πρωτοπρ. Ἀθωνικό Ἡμερολόγιο, ἔκδ. γ’.
  86. Φιλοκαλία -Ἁγίων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου καί Μακαρίου τοῦ Νοταρᾶ, Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν συνερανισθεῖσα παρά τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων, ἐν ᾗ διά τῆς κατά τήν πράξιν καί θεωρίαν ἠθικῆς φιλοσοφίας ὁ νοῦς καθαίρεται, φωτίζεται καί τελειοῦται καί εἰς ἥν προσετέθησαν τά ἐκ τῆς ἐν Βενετίᾳ ἐκδόσεως ἐλλείποντα κεφάλαια τοῦ μακαρίου Πατριάρχου Καλλίστου, ἔκδοσις Ε΄, ἐκδοτικός οἶκος «Ἀστήρ», Ἀλ. καί Ἐ. Παπαδημητρίου, Λυκούργου 10-Ἀθῆναι, 1982
  87. Φυλλάδιο : Ὑπουργεῖο Ὑγείας καί Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης, Μονάδα Στρατηγικῆς καί Πολιτικῶν Ὑγείας. Ἐθνικό Σχέδιο Δράσης γιά τή Δημόσια Ὑγεία. Ἐθνικό Σχέδιο Δράσης γιά τήν κατάθλιψη, 2008-2012. Συντονιστής Μονάδας: Ἀλέξης Ζορμπάς.
  88. Βάντσου Χρήστου: Ὁ Γάμος καὶ ἡ προετοιμασία αὐτοῦ ἐξ ἐπόψεως ὀρθοδόξου Ποιμαντικῆς, Ἀθήνα 1977.
  89. Jean Claude Larchet, Ἡ θεραπευτική τῶν πνευματικῶν νοσημάτων, τομ. Α΄, ἐκδ. Ἀποστολική Διακονία, 2008.
  90. Larchet, 2006, Ακρίτας, http://fdathanasiou.wordpress.com/2011/02/07. O στάρετς Σέργιος, και η κοσμική ”ψυχιατρική” (1903-1987).
  91. Michael Lopukhin, Μπορεῖ ἡ κατάθλιψη νά ἀποτελέσει εὐκαιρία; http://www.xfd. [1]
  92. PG 151.
  93. http://www.pigizois.net/vivlia/isaak_o_siros/onomata_pathon.htm.
  94. http://1myblog.pblogs.gr/tags/katathlipsi-gr.html.
  95. http://agioritis.pblogs.gr/2011/03.
  96. http://www.bibles.gr
  97. http://www.paidiatros.gr/index.php?cid=10&id=1192&st=2


ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!


1 Ἅγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Εἰς Ματθ. , ὁμιλία ΞΗ', 5, ΕΠΕ 11, 674- MG 58, 648 «Μὴ τοίνυν φρόντισεις τῶν σῶν, ἀλλὰ ἄφες αὐτὰ τῷ Θεῷ. Ἂν γὰρ σὺ φροντίσῃς, ὡς ἄνθρωπος φροντίζεις· ἂν δὲ ὁ Θεὸς προνοήσει, ὡς Θεὸς προνοεῖ. Μὴ φροντίσῃς αὐτῶν ἀφεὶς τὰ μείζω, ἐπεὶ αὐτὸς οὐ σφοδρὰ αὐτῶν προνοήσει. Ἵν' οὖν σφοδρὰ αὐτῶν προνοῇ, Αὐτῷ μόνῳ πάντα ἐπίτρεψον. Ἂν γὰρ καὶ αὐτὸς αὐτὰ μεταχειρίσει, ἀφεὶς τὰ πνευματικά, οὐ πολλὴ αὐτῶν Αὐτὸς ποιήσεται πρόνοιαν. Ἵν' οὖν καὶ σοὶ ταῦτα εὖ διακέηται καὶ φροντίδος ἀπαλλαγῇς ἁπάσης, ἔχων τῶν πνευματικῶν, ὑπερόρα τῶν βιωτικῶν οὕτω γὰρ καὶ τὴν γῆν ἕξεις μετὰ τῶν οὐρανῶν καὶ τῶν μελλόντων ἀγαθῶν ἐπιτεύξη».

2 Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου Λόγοι Α΄ – Δεύτερο Μέρος – Κεφάλαιο 3ον «Απλοποιήστε την ζωή σας, για να φύγη το άγχος» ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ, “ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ”, ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2001, http://hristospanagia3.wordpress.com/2010/11/11
3 . π.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου