Σελίδες

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

Τό Μοναστήρι Συχαστρία στήν δεκαετία 1949-1959.Ὁ διωγμός ἐναντίον τῆς 'Εκκλησίας (1959-1964)

Τό Μοναστήρι Συχαστρία στήν δεκαετία 1949-1959
  Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

"'Ο ταπεινός στάρετς π. 'Ιωήλ, διάδοχος τοῦ π. Κλεόπα, ἐκυβέρνησε τήν 'Αδελφότητα τῆς Μονῆς Συχαστρίας μέ πολλή σοφία ἐπί 10 χρόνια.
'Η μεγαλύτερη ἀρετή του, πού  ἐξεδηλώνετο ἡμέρα καί νύκτα ἦτο ἡ συμμετοχή του σ' ὅλες τίς 'Ιερές 'Ακολουθίες τῆς ἐκκλησίας. Πρῶτος εἰσήρχετο καί τελευταῖος ἐξήρχετο ἀπό τήν ἐκκλησία.
Γι' αὐτό, ὅταν ἔβλεπε κάποιον Δόκιμο ἤ Μοναχό νά καθυστερῆ νά ἔλθη, τοῦ ἔλεγε: «Βιασθῆτε, ἐλᾶτε γρήγορα στήν ἐκκλησία! 'Εάν δέν ἔχετε διακόνημα σέ ὧρες 'Ακολουθιῶν μή τίς χάνετε& γι αὐτό ἤλθαμε στό Μοναστήρι».
'Η πανοσιότης του εἶχε πνευματικό πόθο γιά τίς 'Ακολουθίες περισσότερο ἀπ ὅλους τούς Δοκίμους καί Μοναχούς καί ἦτο σάν μία εἰκόνα ζωντανή γιά τόν καθένα. 'Ακόμη ἦτο καί Πνευματικός τῆς 'Αδελφότητος μαζί μέ τόν Γέροντα π. Παῒσιο 'Ολάρου, ἀφ' ὅτου ἐπέστρεψε τό 1953 ἀπό τήν Σλάτινα.
Αὐτοί οἱ δυό ἐκλεκτοί τοῦ Θεοῦ Πατέρες ἐστόλισαν τήν πνευματική ζωή στό Μοναστήρι Συχαστρία, διατηρῶντας την στά ἴδια μέτρα πού εὑρίσκετο καί στήν περίοδο ἡγουμενείας τοῦ π. Κλεόπα. 'Ακόμη εἶχαν συγκεντρώσει πλησίον των καί ἱκανόν ἀριθμό νέων ἐραστῶν τοῦ Χριστοῦ.
Τό Φθινόπωρο τοῦ 1956, ὁ π. Κλεόπας ἐπανῆλθε κι αὐτός στήν Μονή τῆς Μετανοίας του μέ τήν συνείδησίν του εἰρηνική ὅτι ἔκανε ὑπακοή, ὁπουδήποτε ἐστάλη ἀπό τήν 'Εκκλησία. 'Από ἐκείνη τήν στιγμή ἡ πνευματική ζωή στό Μοναστήρι Συχαστρία ἐνισχύεται ἀκόμη περισσότερο.

'Ο π. Κλεόπας ἐξωμολογοῦσε καί ἐδίδασκε τούς Πιστούς στό κελλί του, πού εἶναι πέντε λεπτά, πιό πάνω ἀπό τό Μοναστήρι. 'Ο π. Παῒσιος ἐξωμολογοῦσε κι ἐσυμβούλευε τά πνευματικά του παιδιά στό κελλί του πού εἶναι στό δάσος, καθ' ὅσον ὁ ἴδιος ἦτο ἐραστής τῆς σιωπῆς καί τῆς ἡσυχίας& 'Ενῶ ὁ π. 'Ιωήλ πάντοτε ἦτο παρών πρῶτα στήν ἐκκλησία καί μετά στήν ἡγουμενεία.
Αὐτοί οἱ τρεῖς προοδευμένοι στήν ἀρετή Πατέρες ἔδωσαν σημαντική ὤθησι στήν πνευματική ζωή τῆς Συχαστρίας αὐτά τά χρόνια τῆς δοκιμασίας. Τό ζωντανό παράδειγμα τοῦ καθενός ἀπ' αὐτούς προέτρεπε τά πνευματικά των παιδιά νά ἐπιτελοῦν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά προετοιμάζωνται γιά δυσκολώτερες ἡμέρες, οἱ ὁποῖες ἤδη ἀνεφάνησαν στόν ὁρίζοντα.
'Η 'Αδελφότης τῆς Μονῆς Συχαστρίας εἶχε φθάσει τούς 80 Πατέρας καί 'Αδελφούς, πού ἦσαν ζηλωταί τῆς προσευχῆς καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
'Η μεγαλύτερη χαρά ὅλων ἦτο ἡ καθημερινή ἐπιτέλεσις τῆς Θείας Λειτουργίας καί τῶν λοιπῶν 'Ακολουθιῶν ἀρχομένων ἀπό τό Μεσονυκτικό. Οἱ νέοι μοναχοί ἐπιτελοῦσαν τό διακόνημά τους τήν ἡμέρα καί τήν νύκτα παρευρίσκοντο στίς 'Ακολουθίες& ἐνῶ οἱ Γέροντες οὐδέποτε ἀπουσίαζαν ἀπό ὅλες τίς 'Ακολουθίες τοῦ νυχθημέρου.
῞Ολα ἐγένοντο μέ ἡσυχία, εἰρήνη, μέ χαρά καί ὑπακοή. ῞Ολοι ἔκαναν ὑπακοή στούς τρεῖς μεγάλους Πνευματικούς Πατέρες, τόν π. Παῒσιο, τόν π. Κλεόπα καί τόν π. 'Ιωήλ. 'Ο π. Παῒσιος τούς ἐσυμβούλευε γιά τήν ζωή τῆς ἡσυχίας, τῆς σιωπῆς καί τῆς νοερᾶς προσευχῆς. 'Ο π. Κλεόπας τούς προέτρεπε ὅλους, μοναχούς καί Λαϊκούς νά μή ξεχνοῦν τήν ὥρα τοῦ θανάτου τους, νά ὑπακούουν στόν Πνευματικό τους καί νά φυλάττουν, εὐκαίρως ἀκαίρως τήν ἀλάνθαστη 'Ορθόδοξο Πίστι. 'Ενῶ ὁ π. 'Ιωήλ τούς προέτρεπε νά μή ἀπουσιάζουν ἀπό τίς ἐκκλησιαστικές 'Ακολουθίες.
῎Ετσι ἡ Μονή Συχαστρία εἶχε ἀναδειχθῆ ἕνα πνευματικό φρούριο τῆς 'Ορθοδοξίας στήν Ρουμανία, ἕνας τόπος προσευχῆς γιά ὅλους τούς υἱούς τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν καί μία οἰκία πνευματικῆς ἡσυχίας καί χαρᾶς, ὅπου ὁ καθείς ἠμποροῦσε νά συναντήση εὐκολώτερα τόν Θεό.
Στόν ὁρίζοντα ὅμως δέν ἄργησε νά ἀναφανῆ μία μεγάλη φουρτοῦνα πού ἐξέσπασε ἐναντίον τῆς 'Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. 'Ο ἀθεϊσμός καί οἱ αἱρέσεις ὅλων τῶν ἀποχρώσεων προετοίμαζαν μιά νέα ἐπίθεσι ἐναντίον τῆς 'Ορθοδοξίας, τήν σκληρότερη διά μέσου τῆς ἱστορίας της. Διότι αὐτή ἦτο ἀνέκαθεν ἡ πορεία τῆς 'Αποστολικῆς 'Εκκλησίας μας: Νά προχωρῆ πάντοτε διωκόμενη, πάντοτε ὑβριζομένη, ὅμως πάντοτε ζωντανή, δυνατή, νικήτρια καί δυναμένη νά σώζη τόν ἄνθρωπο.
 
διωγμός ἐναντίον τῆς 'Εκκλησίας (1959-1964)

'Ο διωγμός τῶν ἐτῶν 1959-1964 ἐσήμαινε τήν δυσκολώτερη περίοδο γιά τόν Ρουμανικό Μοναχισμό στόν 20ον αἰῶνα.
 'Ο διωγμός ἄρχισε τόν μῆνα 'Απρίλιο τοῦ 1959. Κατ' ἀρχήν ἐξώρισαν ἀπό τούς μοναχικούς τους τόπους τούς 'Ηγουμένους καί Πνευματικούς ἐκείνους πού εἶχαν ἀναπτύξει μία ἐντονώτερη πνευματική δραστηριότητα καί τούς ὁποίους ἀκολουθοῦσαν πολλοί Χριστιανοί.
Τόν ἴδιο μῆνα ἐξώρισαν ἀπό ὅλα τά Μοναστήρια τῆς Χώρας μας ὅλη τήν νεολαία, δηλαδή ρασοφόρους καί Δοκίμους 'Αδελφούς.
Κατά τό τέλος τοῦ ἔτους 1959 ἐψηφίσθηκε ἀπό τήν ἀθεϊστική Κυβέρνησι τοῦ Βουκουρεστίου ἕνα εἰδικό διάταγμα διά τοῦ ὁποίου ἐξώριζαν ἀπό τά Μοναστήρια ὅλους τούς Μοναχούς μέχρι ἡλικίας 55 ἐτῶν καί τίς Μοναχές μέχρι ἡλικίας 50 ἐτῶν.
Τό διάταγμα ἐφηρμόσθηκε μέ αὐστηρότητα ὑπό τόν ἔλεγχο τῆς μυστικῆς 'Αστυνομίας καί τήν ἐπαγρύπνησι τῶν πολιτικῶν ὀργάνων τῆς κάθε περιοχῆς. Μέχρι τήν ἄνοιξι τοῦ 1960 ἐξεδιώχθησαν ἀπό τά Μοναστήρια μας περισσότεροι ἀπό 4000 μοναχοί καί μοναχές.
Τά πλέον τραυματισμένα Μοναστήρια ἦσαν τῆς Μολδαβίας, διότι ἦσαν περισσότερα καί μέ μεγαλύτερη πνευματική ἀκτινοβολία καί ἀριθμό μοναχῶν. Μερικά Μοναστήρια, ὅπως ἡ Συχαστρία καί ἡ Σλάτινα μετετράπησαν σέ Μοναστήρια-῎Ασυλα.
 'Η Συχαστρία γιά γέρους μοναχούς καί ἡ Σλάτινα γιά μοναχές γερόντισσες. Στήν Συχαστρία συγκεντρώθηκαν περισσότεροι ἀπό 40 μοναχοί ἀπό τά Μοναστήρια τῆς Μολδαβίας, οἱ ὁποῖοι, μετά ἀπό λίγα χρόνια, μετετέθησαν στόν Κύριο.
Τά μνήματά τους εὑρίσκονται στό Κοιμητήριο τῆς Μονῆς.
Οἱ μικρές Σκῆτες, τά ἔρημα Μοναστήρια καθώς καί ὅσα εἶχαν ἱεραποστολική διακονία ἐκλείσθηκαν ἤ μετετράπησαν σέ ἐνοριακούς ναούς, τά ὁποῖα ὑπηρετοῦντο ἀπό ἐγγάμους ἱερεῖς. 'Ενῶ ἡ εἴσοδος νέων γιά τόν μοναχισμό ἀπαγορεύθηκε καί ἐλεγχόταν ἀπό τήν μυστική 'Αστυνομία.
'Ο στάρετς τῆς Συχαστρίας π. 'Ιωήλ μαζί μέ τόν π. Βαρσανούφιο Λιπάν, μαθητή τοῦ π. Κλεόπα ἐξεδιώχθησαν κι αὐτοί ἀπό τόν μοναχισμό στίς 22 'Απριλίου 1959 καί ἐστάλησαν μέ συνοδεία  σκληρῶν ἀστυνομικῶν στό χωριό τους.
'Ο π. 'Ιωήλ ἐπῆγε στήν Κοινότητα Ντουμπράβα καί ὁ ἱερομόναχος  Βαρσανούφιος στό Πιπιρίγκ Νεάμτς. ῎Ετσι, τό Μοναστήρι Συχαστρία εἶχε χάσει τόν στάρετς καί 40 μοναχούς, ἐνῶ ὁ π. Κλεόπας εἶχε χάσει τόν παρηγουμενιάρη του καί τά περισσότερα ἀπό τά πνευματικά του παιδιά, πού ἦσαν μοναχοί.
  Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου
Ἅγιον Ὅρος Ἄθω
1999

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου