Σελίδες

Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Θαύματα, ζωντανές ἀποδείξεις τῆς Ὕπαρξης τοῦ Θεοῦ, α'μέρος


Στο τέλος, ένας σύγχρονος Άγιος της Πίστεώς μας, διαβεβαιώνει με έμμεσο τρόπο, πως όλα αυτά τα Θαυμάσια που Παραχωρεί ο Θεός εδώ στη γη για να Τον πιστέψουμε δεν είναι τίποτα.
Πιστεύω πως πολλοί άνθρωποι έχουμε συνειδητοποιήσει πως δεν είμαστε μόνοι μας. Εκτός από τον υλικό κόσμο που μας περιβάλλει, υπάρχει και ο πνευματικός, ο κόσμος που μας παρακολουθεί ενώ ταυτόχρονα μας περιμένει, όταν φύγουμε από την προσωρινή αυτή ζωή. Ο κόσμος εκείνος που έχει για Αρχηγό του τον Αρχηγό των πάντων, τον Κύριο της ζωής και του θανάτου, τον Ιησού Χριστό, τον Μοναδικό Αληθινό Θεό όπως αποδεικνύεται καθημερινά εδώ και 2.000 χρόνια.
 Ένα απειροελάχιστο μέρος τέτοιων αποδείξεων παρατείθεται παρακάτω, αφού κατά Θεία Παραχώρηση θα έχετε την ευκαιρία να δείτε σε βίντεο το Άγιο Φως, με τη μορφή πύρινης μπάλας, να περνάει πάνω από τα κεφάλια των πιστών χωρίς να καίει! Επίσης θα δείτε σε φωτογραφία τον Θεό (το Άγιο Πνεύμα), την Παναγία, τους Αγγέλους του Θεού, ενώ θα μπορέσετε να παρακολουθήσετε βίντεο και να αναγνώσετε διηγήσεις, που παρουσιάζουν Θαυμαστές Παρεμβάσεις του Θεού και των Αγίων Του στην καθημερινή μας ζωή.
 
Υπάρχουν ανώτερα!
 
1) Το Άγιο Φως
 Όλοι μας φυσικά γνωρίζουμε το Μεγάλο Θαύμα του Αγίου Φωτός, το Οποίο πραγματοποιείται κάθε χρόνο το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ.
 Το Μοναδικό αυτό Θαύμα, το Οποίο παρατηρείται από τους πρώτους μετά Χριστόν αιώνες, δεν ήταν φυσικά δυνατό να παραμείνει ανέγγιχτο από τους Ορκισμένους Εχθρούς του Χριστού, οι οποίοι πολεμούν καθημερινά και με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο την Ορθοδοξία και τις Παραδόσεις αυτού του τόπου.
 Όμως «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια» λέει ο λαός μας. Κατά Θεία Παραχώρηση θα μπορέσετε να αντιληφθείτε το πόσο ψεύτες και κακοήθεις είναι ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ οι πολέμιοι του Αγίου Φωτός, μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας.
 Πριν από μερικούς μήνες (μέσα στο 2010) έπεσε στα χέρια μου το παρακάτω βίντεο, το οποίο προήλθε από ένα αφιέρωμα της ΕΤ3 στην Τελετή της αφής του Αγίου Φωτός και το οποίο παρουσιάζει ολοκάθαρα (και σε αργή κίνηση προς το τέλος του) το Άγιο Φως σε μορφή πύρινης μπάλας, να περνάει πάνω από τα κεφάλια των προσκυνητών χωρίς να καίει!
 Για όσους δεν έχουν επισκεφθεί Πάσχα τους Αγίους Τόπους, αλλά και γενικότερα για όλους τους υπόλοιπους που διαβάζουν αυτές τις γραμμές, καλό θα είναι να ξεκαθαρίσουμε κάτι πολύ σημαντικό για την κατανόηση του Μεγέθους του συγκεκριμένου Θαύματος:
 Όπως θα δείτε και θα ακούσετε και στο βίντεο, το Άγιο Φως εισέρχεται Θαυματουργικά στον Πανάγιο Τάφο, ανάβοντας κεριά πιστών, πριν ο Πατριάρχης βγει από το Ιερό Κουβούκλιο με τα κεριά αναμμένα στα χέρια του και φυσικά προτού προλάβει να το μεταδώσει εκείνος στους πιστούς!
 Όσο ο Πατριάρχης προσεύχεται ακόμα μέσα στο Ιερό Κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου, έξω και στον υπόλοιπο Ιερό Ναό, εκεί που είναι συγκεντρωμένο το πλήθος των πιστών, το Άγιο Φως γίνεται αρχικά αντιληπτό με στιγμιαίες Λάμψεις που ακτινοβολούν στο πάνω μέρος του Ναού. Στη συνέχεια οι Λάμψεις αυτές πολλαπλασιάζονται και το Άγιο Φως αρχίζει να «αναπαύεται» και να φωτίζει τα κεριά και τις καρδιές αρκετών πιστών.
 Παρακολουθήστε αρκετά από τα προαναφερόμενα στο παρακάτω βίντεο, με την ευχή κάποια στιγμή της ζωής σας να σας Αξιώσει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, να γίνετε και εσείς αυτόπτες μάρτυρες του Ουράνιου Αγίου Φωτός Του.


(Από την εκπομπή "ΜΑΜΑ ΜΙΑ" της ΕΤ3) https://www.youtube.com/watch?v=Q790dciYI1w
2) Γέροντας Παΐσιος
Πολλοί από εσάς θα έχουν ακούσει την ιστορία του Γέροντα Παϊσίου στο Άγιον Όρος. Όταν κάποιος τον επισκεπτόταν στο σπιτάκι του δίπλα από τις Καρυές, το έβρισκε πάντα ανοικτό να τον περιμένει, έβλεπε το φαγητό στη φωτιά και καταλάβαινε ότι θα είχε πάει κάπου κοντά και δεν θα αργούσε να επιστρέψει. Καθόντουσαν και τον περίμεναν για πολύ ώρα μέχρι που ανησυχούσαν και ψάχνανε γύρω για να τον βρούνε. Και μόλις ξαναγυρνάγανε στο σπιτάκι τον βλέπανε να κάθεται σε μία καρέκλα και να χαμογελά. Κάποιος καθόταν εκεί μία ώρα περίπου, σ' ένα μικρό δωματιάκι, δίχως να προσέξει τον Πατέρα Παΐσιο ο οποίος καθόταν ακριβώς απέναντί του, αλλά για εντελώς ανεξήγητο λόγο του ήταν αόρατος. "Ποιος ξέρει ποιον περίμενες να δεις, κι εμένα τον ταπεινό δεν με πρόσεξες..." έλεγε ο Γέροντας.
Πηγή: http://www.allforums.gr/alito/modules.php?name=News&file=article&sid=358
3) Ο Γέροντας και ο νεαρός Μοναχός
Ένας νεαρός Μοναχός πήγε να ζήσει στο καλυβάκι ενός Γέροντα όπου θα έκανε "υποταγή". Προσπαθώντας να μάθει από τον Γέροντα, ο οποίος ήταν πάρα πολύ σοφός και πολύ ταπεινός, πέρασε αρκετό καιρό δίπλα του. Κάποια μέρα ο Γέροντας εξαφανίστηκε. Άδικα τον έψαχνε ο μαθητής και άδικα τον περίμενε να εμφανιστεί. Ο Γέροντας είχε χαθεί ανεξήγητα από την μια στιγμή στην άλλη, δίχως να πάρει τίποτα μαζί του, δίχως να αφήσει πίσω του κανένα απολύτως ίχνος. Ο μαθητής ανησυχούσε μήπως είχε πάθει κάτι, π.χ. μήπως είχε πέσει από κάποιο γκρεμό ή είχε πνιγεί στη θάλασσα. Πολλοί Μοναχοί τον έψαξαν αλλά δεν τον βρήκαν ούτε ζωντανό, ούτε νεκρό. Ο μαθητής έμενε μόνος στο καλυβάκι όλον αυτόν τον καιρό. Πέρασαν δύο χρόνια, και μια μέρα ο Γέροντας εμφανίστηκε και πάλι στον μαθητή του, στην αυλή του μικρού του σπιτιού. "Γέροντα ζεις;...." τον ρώτησε έκπληκτος ο μαθητής του. Ο Γέροντας απάντησε τα εξής: "Δύο χρόνια τώρα ζούμε στο ίδιο κελί μαζί, και εσύ νομίζεις πως είσαι μόνος σου"!
Πηγή: http://www.allforums.gr/alito/modules.php?name=News&file=article&sid=358

4) Το Άγιο Πνεύμα
Ένας Σέρβος σπουδαστής, ονόματι Πέτρος Ρέστοβιτς από το Βελιγράδι, άθεος και αβάπτιστος μέχρι τα 19 του χρόνια, βρήκε την πίστη και ζήτησε να βαπτιστεί στο Μοναστήρι του Χιλανδαρίου. Καθώς γινόταν το Μυστήριο του Βαπτίσματος, κάποιος φίλος του τράβηξε μια φωτογραφία. Την ώρα που φωτογράφιζε, επέτρεψε ο Θεός να φανεί κάτι από την αόρατη Χάρη του Μυστηρίου του Βαπτίσματος. Αυτό φάνηκε όταν εκτυπώθηκαν οι φωτογραφίες. Όλοι παρατήρησαν με κατάπληξη και ιερό δέος ότι στο κεφάλι του νεοφώτιστου καθόταν ένα λευκό περιστέρι!!! Η συγκίνηση του ίδιου μόλις είδε τη φωτογραφία ήταν απερίγραπτη. Το γεγονός αυτό συνέβη το 1980 στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου, του Αγίου Όρους.

Πηγή: http://users.otenet.gr/~styliant/HolySpirit.htm
5) Το Ιερό Χέρι
Εξαιρετική θέση ανάμεσα στα Άγια Λείψανα που βρίσκονται στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας, κατέχει το αριστερό χέρι της Αγίας Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής. Αυτό το χέρι της Αγίας είναι άφθαρτο, με το δέρμα και τους τένοντες και έχει ευωδία ουράνια. Ακόμη, όσοι το ασπάζονται
με ευλάβεια και πίστη διαπιστώνουν ότι είναι θερμό. Στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους, από τα πολλά θαύματα που κάνει μέχρι σήμερα η Αγία Μαρία, θεωρείται και τιμάται από τους αδελφούς σαν δεύτερη Κτιτόρισσα της Ιεράς Μονής.
Πηγή: Χαρ. Βασιλόπουλου, Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ Η ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ, έκδοσις «Ορθόδοξος Τύπος», Αθήνα 1999, σσ. 42-45
6) Θαύμα με κατάσβεση φωτιάς
Το 1945, ξέσπασε μεγάλη πυρκαγιά στα δάση της Ιεράς Μονής των Ιβήρων. Ο άνεμος έπνεε δυνατός και η φωτιά μέσα σε λίγες ώρες έφθασε στην κορυφογραμμή που συνορεύουν τα Μοναστήρια Ιβήρων, Φιλοθέου και Ξηροποτάμου με το δικό μας δάσος (της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας). Όλοι πιστεύανε ότι τα δάση θα καταστραφούν. Οι αδελφοί του Μοναστηριού μας, ειδοποιήθηκαν έγκαιρα και τρέξανε στον τόπο της πυρκαγιάς. Τότε οι αδελφοί ιερομόναχοι Νεόφυτος και Παντελεήμων, κινούμενοι από τη μεγάλη ευλάβεια που είχαν στο Λείψανο της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, το πήρανε μαζί τους. Κανένας δεν μπορούσε να πλησιάσει στην πυρκαγιά, γιατί ήταν φόβος να περικυκλωθεί από τη μανιασμένη φωτιά. Παρ' όλα αυτά, ω των Θαυμάτων Σου Χριστέ Βασιλεύ! Μόλις πλησιάσανε οι αδελφοί με τα Άγια Λείψανα μπροστά από τη φωτιά, αμέσως η φωτιά έκοψε το δρόμο και μέχρις ότου οι ιερείς τελειώσουν τον Αγιασμό και τον Παρακλητικό Κανόνα της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, η πυρκαγιά είχε τελείως σβήσει, σε μεγάλη έκπληξη των πατέρων που είχαν συγκεντρωθεί εκεί.
Πηγή: Χαρ. Βασιλόπουλου, Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ Η ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ, έκδοσις «Ορθόδοξος Τύπος», Αθήνα 1999, σσ. 42-45
7) Τα οστά που ευωδίαζαν
Κάποιος πήγε για επίσκεψη στο Άγιο Όρος. Επίσκεψη και όχι προσκύνημα! Σχεδίαζε να παραμείνει στον Άθωνα έξι μέρες, μόλις όμως γνώρισε από κοντά τη μοναστική ζωή των αγιορειτών μοναχών άλλαξε γνώμη και δεν έβλεπε την ώρα να επιστρέψει στον πολιτισμό, όπως ο ίδιος το έθετε και το διαλαλούσε με μεγάλο θράσος.
Έφτασε στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα, η οποία θα ήταν και ο τελευταίος σταθμός της αρχικά εξαήμερης (και εν τέλει τριήμερης) περιήγησής του. Μάλιστα, κορόϊδευε την παρέα του, διότι όπως έλεγε, έβλεπαν τα πράγματα διαφορετικά και όχι όπως εκείνος, που μέτραγε τις ώρες για να βγει στον έξω κόσμο και επιτέλους να ελευθερωθεί.
Στην είσοδο της Μονής, τους υποδέχτηκε ο καλόγερος με λουκούμι και ρακί, έδειξε στους επισκέπτες-προσκυνητές τα δωμάτιά τους και τους ενημέρωσε για το πρόγραμμα των ακολουθιών. Η ώρα ήταν 12.00 το μεσημέρι και στις 16.00 είχε εσπερινό. Ο φίλος μας την προηγούμενη μέρα είχε παραστεί σε αγρυπνία που διήρκεσε 12 ώρες. Αμέσως λοιπόν έπεσε για ύπνο και το μόνο που άκουσε ήταν το σήμαντρο, το οποίο σήμανε στις 16.00 ακριβώς και καλούσε όλους τους παρευρισκόμενους για τον εσπερινό. Ξύπνησε και σκουντουφλώντας κυριολεκτικά, έφτασε στο Καθολικό της Μονής, όπου θέλοντας και μη παραβρέθηκε σωματικά στον εσπερινό. Και λέω σωματικά, διότι πνευματικά το μόνο που σκεφτόταν ήταν πότε θα ξεμπέρδευε, για να συνεχίσει τη δουλειά από την οποία τον έκοψε το καταραμένο σήμαντρο, έτσι έλεγε συνέχεια μέσα του.
Επιτέλους, τελείωσε ο εσπερινός, ο κόσμος όμως δεν έφευγε, καθώς περίμεναν να θέσουν σε προσκύνημα τα Ιερά Λείψανα Αγίων, που φυλάσσονται στη Μονή. Μέσα στο τσούρμο πήγε και αυτός. Καθώς έλεγε είχε πάρει το κολάϊ, αφού και στις άλλες Μονές που είχε πάει δεν έκανε άλλη δουλειά από το να ασπάζεται νεκρά κόκαλα, που ούτε παλμό είχαν, ούτε θερμότητα, ούτε ανάβλυζαν μύρο, παρά τα όσα έλεγαν οι αγιορείτες πατέρες. Προσκύνησε λοιπόν και ετοιμαζόταν να φύγει, παρόλο που ο υπόλοιπος κόσμος παρέμενε εντός του Καθολικού, όταν ο Παππούλης που βρισκόταν εκεί είπε με σπαστή φωνή, όσο μπορούσε δυνατή: «Παιδιά μου σας παρακαλώ, σας παρακαλώ στο Όνομα του γλυκού μας Ιησού, πείτε μου ποιο από σας δεν μύρισε από τα Ιερά Λείψανα τη Θεία ευωδιά που βγάζουνε»;
Εκείνος σταματάει ξαφνιασμένος στην είσοδο, αυτό δεν το είχε ξανακούσει σε κανένα Μοναστήρι. Αμέσως, πηγαίνει μπροστά στον παπά και με ύφος προκλητικό του λέει: «Εγώ». Τότε ξεπετάχτηκαν και καμιά δεκαριά ακόμη. Ο σεβάσμιος ιερέας πηγαίνει μπροστά στα Ιερά Λείψανα και με γλυκιά φωνή αρχίζει να ψέλνει το τροπάριο του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτη. Το πρόσωπό του, κίτρινο από τις χημειοθεραπείες, άρχισε να λάμπει τόσο πολύ, που στο τέλος δεν μπορούσες να το κοιτάξεις.
Ο γνωστός αυτός φοβήθηκε από αυτό που είδε και τότε συνειδητοποίησε ότι την ίδια στιγμή, τα Ιερά Λείψανα άρχιζαν να ευωδιάζουν τόσο έντονα και γλυκά, που δε χόρταινες να εισπνέεις. Σε λίγο, το πρόσωπο του ιερέα σταμάτησε να φωτίζει, όμως η Θεία ευωδιά από τα οστά ήταν τόσο έντονη, που ξεχύθηκε έξω από το Καθολικό, απλώθηκε σε όλη τη Μονή και ακολουθούσε τους επισκέπτες ακόμη και στην Τράπεζα και στα δωμάτιά τους. Όσοι την είχαν αμφισβητήσει, έκλαιγαν σα μωρά παιδιά και έλεγαν ότι εξαιτίας των αμαρτημάτων τους δεν μπορούσαν να την μυρίσουν αρχικά.
Τη νύχτα κανείς δεν μπόρεσε να κοιμηθεί. Την άλλη μέρα ξεκίνησαν για την Ιερά Μονή Ιβήρων. Η μυρωδιά τους ακολουθούσε ως τα μισά του δρόμου. Ο γνωστός μου άλλαξε για δεύτερη φορά γνώμη και ήθελε να παραμείνει στο Άγιο Όρος και να ολοκληρώσει το προσκύνημά του εκεί (δεν το αποκαλούσε πλέον περιήγηση ή εκδρομή). Όταν επέστρεψε στο σπίτι του, η γυναίκα του πήρε τα ρούχα του να τα πλύνει. Τότε διαπίστωσε ότι τα ρούχα του μύριζαν ακόμη αυτή τη γλυκύτατη Θεία ευωδιά.
Τα γεγονότα αυτά συνέβησαν στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα Αγίου Όρους, στις 5 Σεπτεμβρίου 1997. Ο γνωστός αυτός είναι θείος μου, ξάδερφος της μητέρας μου και την εμπειρία του την ανέφερε σήμερα στο σαρακοστιανό τραπέζι. Η μεταστροφή στη θρησκεία εκείνου και της γυναίκας του υπήρξε ραγδαία. Ο παππούλης πατήρ Νεκτάριος τότε είχε λίγες μέρες ζωής, σύμφωνα με τους γιατρούς. Την τελευταία φορά που επισκέφθηκε ο θείος μου το Άγιο Όρος, πριν λίγους μήνες, τον βρήκε κρυωμένο στο κρεβάτι του. Ο πατήρ Νεκτάριος έμαθε και ζει με τον καρκίνο που τον έχει χτυπήσει σε όλο του το σώμα. Είναι οδοντίατρος και διατηρεί το ιατρείο του στο Άγιο Όρος, προσφέροντας τις υπηρεσίες του όσο του το επιτρέπει η κατάσταση της υγείας του.
Την ιστορία αυτή, ακριβώς όμοια ως και την τελευταία λεπτομέρεια, την είχα διαβάσει και στο Internet, από κάποιον άλλον αυτόπτη μάρτυρα. Η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη, όταν την άκουσα σήμερα από πρόσωπο συγγενικό, για αυτό σκέφτηκα να την μοιραστώ μαζί σας.
Συνεχίζεται...
Πηγή: http://www.pigizois.gr/orthod_latria/thama_sto_agio.htm
https://sites.google.com/site/orthodoxy1054/thaumata-oi-zontanes-apodeixeis-tes-yparxes-tou-theou

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου