Σελίδες

Σάββατο 19 Μαΐου 2018

Κυριακή Ἁγίων Πατέρων Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου (Ἰω. ιζ, 1-13),ἑρμηνεία Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στήν ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Μέρος Πρῶτο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ (Ιω. ιζ΄,1-13)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,
ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ [Μέρος Πρώτο: υπομνηματισμός των χωρίων Ιω.ιζ΄,1-5]

(Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία Π΄ του αγίου που εμπεριέχεται στο Υπόμνημά του στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο )

«Τατα λάλησεν ησος, κα πρε τος φθαλμος ατο ες τν ορανν κα επε· πάτερ, λήλυθεν ρα· δόξασόν σου τν υόν, να κα υός σου δοξάσ σε(:Αυτά είπε ο Ιησούς προς τους μαθητές Του και έπειτα σήκωσε τα μάτια Του στον ουρανό και είπε: «Πατέρα έφθασε η ώρα, την οποία η αγαθότητα και η σοφία Σου όρισε. Δόξασε και ως άνθρωπο τον Υιό Σου, ο οποίος βαδίζει προς τη θυσία, για να σε δοξάσει και ο Υιός Σου με τα αναρίθμητα πλήθη των ανθρώπων, τα οποία δια της λυτρωτικής Του θυσίας θα πιστέψουν σε Εσένα και θα σωθούν.)[[ερμην. απόδοση Ιω. Κολιτσάρα]]»[Ιω.17,1]
«ς δ᾿ ν ποιήσ κα διδάξῃ(:Εκείνος που θα αγωνισθεί να τηρήσει όλες τις εντολές και να διδάξει την τήρησή τους στους ανθρώπους)», λέγει ο Κύριος, «οτος μέγας κληθήσεται ν τ βασιλεί τν ορανν(:αυτός θα ανακηρυχθεί μέγας στη βασιλεία των ουρανών)»[Ματθ.5,17]. Και πολύ ορθά· διότι το να εκφράζει κανείς φιλόσοφες σκέψεις με τα λόγια είναι εύκολο, ενώ το να παρουσιάζει με έργα αυτά που λέγει, είναι γνώρισμα ανθρώπου γενναίου και μεγάλου.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός, όταν ομιλεί περί ανεξικακίας, φέρει ως πρότυπο ενώπιον όλων τον εαυτό Του, προτρέποντας τους ακροατές, να λαμβάνουν από Αυτόν παράδειγμα. Για τον λόγο αυτό και μετά τη συμβουλή αυτή καταφεύγει σε προσευχή, διδάσκοντάς μας κατά τις δοκιμασίες αφού τα αφήσουμε όλα κατά μέρος, να καταφεύγουμε στον Θεό. Διότι αφού είπε: «ν τ κόσμ θλψιν ξετε(:στον κόσμο αυτό θα έχετε θλίψη και αναστάτωσε τις ψυχές τους με την ανησυχία, πάλι δια της προσευχής αναπτερώνει το φρόνημά τους· διότι μέχρι τότε έστρεφαν την προσοχή τους οι Μαθητές προς Αυτόν, σαν να ήταν ένας άνθρωπος.

Και για τους Μαθητές ο Κύριος πράττει τα ίδια, όπως ακριβώς και στην περίπτωση του Λαζάρου, και λέγει την αιτία, δηλαδή ότι «δι τν χλον τν περιεσττα επον, να πιστεύσωσιν τι σύ με πέστειλας(:το είπα αυτό[δηλαδή την ευχαριστία προς τον Πατέρα για το θαύμα της εκ νεκρών ανάστασης του Λαζάρου που επρόκειτο σε λίγο να επιτελεστεί] για να το ακούσει ο λαός που στέκεται εδώ γύρω, για να πιστέψουν ότι Εσύ με απέστειλες)»[Ιω.11,42].
Ναι, θα μπορούσε να πει κανείς· «για τους Ιουδαίους ευλόγως μεν γίνονταν αυτά, για τους Μαθητές όμως για ποιο λόγο;» Και για τους μαθητές ορθά γίνονταν· διότι εκείνοι, οι οποίοι κατόπιν τόσων έργων και λόγων, έλεγαν «νν οδαμεν τι οδας πάντα(:Τώρα, που χωρίς να σου πούμε τίποτε γνώρισες τις απορίες μας και τους μυστικούς διαλογισμούς μας, πειστήκαμε ότι γνωρίζεις τα πάντα, και αυτές ακόμη τις απόκρυφες σκέψεις των ανθρώπων)»[Ιω.16,30],περισσότερο από όλους είχαν ανάγκη να βεβαιωθούν. Άλλωστε δε ούτε «προσευχή» την ονομάζει ο Ευαγγελιστής την ενέργεια αυτήν του Κυρίου, αλλά λέγει: «πρε τος φθαλμος ατο ες τν ορανν(:σήκωσε τους οφθαλμούς Του προς τον ουρανό και αποκαλεί αυτό μάλλον συνομιλία με τον Πατέρα. Και αν σε άλλη περίπτωση την ονομάζει «προσευχή» και δείχνει τον Κύριο άλλοτε να γονατίζει και άλλοτε να υψώνει τους οφθαλμούς Του προς τον ουρανό, να μη θορυβηθείς· διότι δια τούτων διδασκόμαστε το αδιάλειπτο της προσευχής, ώστε και όταν στεκόμαστε, να βλέπουμε προς τον Ουρανό όχι μόνο με τους σωματικούς μας οφθαλμούς, αλλά και με τους οφθαλμούς της διανοίας, και όταν γονατίζουμε, να συντρίβουμε έτσι την καρδιά μας· διότι ήλθε ο Χριστός, όχι μόνο για να μας παρουσιάσει τον Εαυτό Του, αλλά και για να μας διδάξει την ανέκφραστη αρετή. Εκείνος ο οποίος διδάσκει, δεν πρέπει μόνο με λόγια, αλλά και με έργα να διδάσκει.
Ας ακούσουμε λοιπόν τι λέγει εδώ: «πάτερ, λήλυθεν ρα· δόξασόν σου τν υόν, να κα υός σου δοξάσ σε(:Πατέρα, ήλθε η ώρα, την οποία η σοφία Σου όρισε για να πάθω και να θυσιαστώ κατ’ αυτήν. Δέξου τη θυσία του Πάθους μου και δόξασε τον Υιό Σου και κατά την ανθρώπινη φύση Αυτού, για να σε δοξάσει και ο Υιός σου με την απολύτρωση και τη σωτηρία των ανθρώπων, η οποία θα αχθεί εις πέρας με τη θυσία Του αυτή και την αιώνια αρχιερατική Του μεσιτεία μετά από αυτήν[[ ερμ. απόδοση Παν. Τρεμπέλα]])»[Ιω. 17,1]. Πάλι δείχνει σε εμάς ότι δεν έρχεται προς τον Σταυρό χωρίς τη θέλησή Του. Διότι πώς δε θα ερχόταν με τη θέλησή Του, Αυτός που ευχόταν τούτο να συμβεί και το πράγμα τούτο το αποκαλεί «δόξα», όχι μόνο Αυτού, ο οποίος θα σταυρωνόταν, αλλά και του Πατρός; Και πράγματι έτσι έγινε· διότι δε δοξάσθηκε μόνο ο Υιός, αλλά και ο Πατέρας· διότι πριν από τη σταύρωση ούτε οι Ιουδαίοι Τον γνώριζαν· διότι λέγει: «σραλ δέ με οκ γνω(:ο ισραηλιτικός λαός δε με γνώρισε, ούτε με αναγνώρισε ως Κύριό του)»[Ησ. 1,3]), μετά όμως από τη σταύρωση όλη η οικουμένη προσέτρεξε κοντά Του.
Έπειτα λέγει και τον τρόπο της δόξας και πώς θα δοξάσει ο Πατήρ τον Υιό: «καθς δωκας ατ ξουσίαν πάσης σαρκός, να πν δέδωκας ατ δώσ ατος ζων αώνιον(:δόξασε τον Υιό Σου, όπως άλλωστε και Τον δόξασες έως τώρα, διότι Του έδωσες εξουσία επί όλης της ανθρωπότητας, για να δώσει ως αιώνιος αρχιερέας καθήμενος στα δεξιά Σου, σε όλους αυτούς που Του έδωσες και οι οποίοι πίστεψαν σε Αυτόν, ζωή αιώνια)»[Ιω.17,2]· διότι πάντοτε το να ευεργετεί είναι δόξα για τον Θεό.
Και τι σημαίνει το «καθς δωκας ατ ξουσίαν πάσης σαρκός»; Κατ’ αρχάς δείχνει ότι τα κηρύγματά Του δεν έχουν περιοριστεί μόνο στους Ιουδαίους, αλλά επεκτείνονται και σε όλη την οικουμένη και προετοιμάζει την κλήση των εθνικών. Διότι, όταν είπε: «ες δν θνν μ πέλθητε(:σε δρόμο που οδηγεί προς τα ειδωλολατρικά έθνη μην πορευθείτε)»[Ματθ. 10,5], πρόκειται δε στη συνέχεια μετά από αυτά να πει «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τ θνη(:πηγαίνετε τώρα και διδάξετε σε όλα τα έθνη την αλήθεια)»[Ματθ.28,19], δείχνει ότι και ο Πατήρ το επιθυμεί αυτό· διότι αυτό πολύ σκανδάλιζε τους Ιουδαίους, αλλά και τους μαθητές· διότι ούτε μετά από αυτά δέχονταν με ευκολία να έρχονται σε επικοινωνία με τους εθνικούς, έως ότου έλαβαν τη διδασκαλία από το Άγιο Πνεύμα· καθόσον δεν γινόταν αυτό μικρό σκάνδαλο για τους Ιουδαίους. Μετά λοιπόν από αυτήν την τόσο μεγάλη εμφάνιση και επίδειξη του Αγίου Πνεύματος, όταν ο Πέτρος έφθασε στα Ιεροσόλυμα, με δυσκολία κατόρθωσε να αποφύγει τις κατηγορίες, όταν είπε εκείνα τα σχετικά με το σινδόνι [που είδε σε όραμά του από τον Θεό και του υποδείκνυε και ότι και στους εθνικούς έπρεπε να διδάξει και ότι και σε αυτούς έδωσε ο Θεός τη χορηγηθείσα στους Ιουδαίους μετάνοια, για να λάβουν και αυτοί δια του Μεσσία τη σωτηρία και την αιώνια ζωή][ βλ.Πραξ. κεφ. 11].
Τι σημαίνει λοιπόν το «δωκας ατ ξουσίαν πάσης σαρκός»; Πότε λοιπόν την πήρε αυτήν την εξουσία; Θα ρωτήσω τους αιρετικούς: πριν τους πλάσει ή κατόπιν; Διότι ο ίδιος ο Κύριος λέγει ότι την έλαβε μετά τη Σταύρωση και την Ανάσταση. Τότε λοιπόν λέγει: «δόθη μοι πσα ξουσία ν οραν κα π γς(:μου δόθηκε και ως προς άνθρωπο, κάθε εξουσία στον ουρανό και στη γη)»[Ματθ. 28,18]· «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τ θνη(:πηγαίνετε και διδάξτε σε όλα τα έθνη την αλήθεια)»[Ματθ.28,19].
Τι λοιπόν; Δεν είχε εξουσία επί των δικών Του έργων, αλλά δημιούργησε μεν αυτούς, ο ίδιος όμως μετά από αυτό το γεγονός της δημιουργίας δεν είχε εξουσία επ’ αυτών; (Και όμως φαίνεται ότι όλα ο Ίδιος τα επιτελεί και κατά την παλαιά εποχή, και άλλους μεν να τους τιμωρεί επειδή αμάρταναν, άλλους δε οι οποίοι επέστρεφαν, να τους διορθώνει·( διότι λέγει: «ο μ κρύψω γ π βραμ το παιδός μου, γ ποιῶ(:δε θα κρύψω εγώ από τον Αβραάμ τον δούλο μου, αυτά που εγώ θα κάνω)»[Γεν.18,17]), και άλλους πάλι να τους τιμά επειδή εκτελούσαν τις εντολές Του)·έπειτα τότε μεν είχε εξουσία, έπειτα όμως την απώλεσε, και τώρα την έλαβε και πάλι; Και ποιος δαίμονας θα ήταν δυνατό να ξεστομίσει τέτοια πράγματα;
Εάν επίσης είναι η ίδια εξουσία τότε και τώρα (διότι λέγει: «σπερ γρ πατρ γείρει τος νεκρος κα ζωοποιε, οτω κα υἱὸς ος θέλει ζωοποιε(:Διότι, όπως ο Πατήρ ανασταίνει τους νεκρούς και τους δίνει ζωή, έτσι και ο Υιός έχει απεριόριστη εξουσία να δίνει ζωή σε όποιον θέλει και κρίνει άξιο)»[Ιω.5,21]),τι σημαίνει ο λόγος Του εκείνος; Επρόκειτο να στείλει τους Μαθητές Του στα έθνη· για να μη νομίζουν λοιπόν ότι αυτό αποτελεί καινοτομία, επειδή έλεγε: «οκ πεστάλην ε μ ες τ πρόβατα τ πολωλότα οκου σραήλ(:δεν έχω σταλεί παρά μόνο για τα πρόβατα τα χαμένα του οίκου Ισραήλ)»[Ματθ.15,24], δείχνει ότι αυτό φαίνεται καλό και στον Πατέρα.
Και αν πάλι το λέγει αυτό με ταπεινά και ευτελή λόγια, καθόλου απορίας άξιο δεν είναι· διότι με αυτόν τον τρόπο κατήρτιζε και εκείνους που ζούσαν εκείνη την εποχή και αυτούς που έζησαν μετά από αυτά, και, εκείνο το οποίο είπα, πάντοτε με τις πιο ταπεινές και απλοϊκές εκφράσεις έπειθε ότι οι λόγοι Του προσαρμόζονταν, από συγκατάβαση, στην αντιληπτική ικανότητα που διέθεταν ακόμη τότε.
Αλλά τι σημαίνει: «πάσης σαρκός»; Διότι βέβαια δεν πίστεψαν όλοι. Και όμως, όσον εξαρτάται από Αυτόν, όλοι πίστεψαν· εάν όμως δεν πρόσεχαν στα λόγια Του, δεν ανήκει στον Διδάσκαλο η κατηγορία, αλλά σε εκείνους οι οποίοι δε δέχονταν τα λόγια Του.
«να πν δέδωκας ατ δώσ ατος ζων αώνιον(:διότι Του έδωσες εξουσία επί όλης της ανθρωπότητας, για να δώσει σε όλους αυτούς, που Του έδωκες, ζωή αιώνια)»[Ιω.17,3]. Εάν πάλι και εδώ ομιλεί κατά τρόπο περισσότερο προσαρμοσμένο στα ανθρώπινα μέτρα, να μην απορήσεις· διότι πράττει τούτο και για τις αιτίες που αναφέρθηκαν προηγουμένως και διότι αποφεύγει ο Ίδιος να λέγει κάτι σπουδαίο για τον Εαυτό Του, γιατί κάτι τέτοιο θα προσέκρουε στο αίσθημα και τη σκέψη των ακροατών Του, εφόσον μέχρι τότε δεν είχαν σχηματίσει καμία υψηλή γνώμη περί Αυτού.
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης βέβαια, όταν ομιλεί από μόνος του, δεν ομιλεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά χρησιμοποιεί υψηλότερες εκφράσεις, λέγοντας τα εξής: «πάντα δι᾿ ατο γένετο, κα χωρς ατο γένετο οδ ν γέγονεν(:Όλα τα δημιουργήματα έγιναν δι' Αυτού και χωρίς Αυτόν δεν έλαβε ύπαρξη κανένα, από όσα έχουν γίνει)»[Ιω.1,3] και ότι «ζω ν»[Ιω.1,4] και ότι «ν τ φς τ ληθινόν»[Ιω.1,9] και ότι «ες τ δια λθε»[Ιω.1,11] και όχι ότι δεν θα είχε εξουσία, εάν δεν την έπαιρνε από τον Πατέρα, αλλά ότι και σε άλλους έδωσε «ξουσίαν τέκνα Θεο γενέσθαι» [Ιω.1,12].
Και ο απόστολος Παύλος ομοίως αποκαλεί Αυτόν ίσο με τον Θεό{βλ. Φιλιπ.2,6: «ς ν μορφ Θεο πάρχων οχ ρπαγμν γήσατο τ εναι σα Θεῷ(:Ο Χριστός δηλαδή μολονότι είχε την ίδια ουσία και τα ίδια άπειρα ιδιώματα με τον Θεό και ως ζωντανή, αυτουσία και απαράλλακτος εικόνα του Θεού υπήρχε εν μορφή Θεού, δεν θεώρησε, ότι έχει εξ αρπαγής το να είναι ίσος με τον Θεό. (Γι' αυτό δε και δεν φοβήθηκε να αποθέσει κατά συγκατάβαση και οικονομία για εμάς την δόξα της θεότητός Του, από φόβο να μην τη χάσει)}. Ο Ίδιος όμως ο Κύριος παρακαλεί τον Πατέρα κατά τρόπο περισσότερο ταιριαστό και κατανοητό από τους ανθρώπους, ομιλώντας ως εξής: «να πν δέδωκας ατ δώσ ατος ζων αώνιον. ατη δέ στιν αώνιος ζωή, να γινώσκωσί σε τν μόνον ληθινν Θεν κα ν πέστειλας ησον Χριστόν(:διότι Του έδωσες εξουσία επί όλης της ανθρωπότητας, για να δώσει σε όλους αυτούς, που Του έδωκες, ζωή αιώνια. Αυτή επίσης είναι η αιώνια ζωή, να γνωρίζουν οι άνθρωποι εσένα τον μόνο αληθινό Θεό, να απολαμβάνουν τις άπειρες τελειότητές Σου με την στενή επικοινωνία και αγάπη προς Εσένα, να γνωρίζουν δε επίσης και τον Ιησού Χριστό, που έστειλες στον κόσμο)»[Ιω.17,3]. Λέγει «τν μόνον ληθινν Θεν» προς διάκριση από τους μη πραγματικούς θεούς· διότι επρόκειτο να στείλει τους μαθητές στα έθνη. Αλλά εάν τούτο δεν το δεχθούν, με αυτό και μόνο αρνούνται οι εθνικοί ότι ο Υιός είναι αληθινός Θεός, τότε περαιτέρω θα αρνηθούν και την ύπαρξη του Θεού· καθόσον λέγει: «τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε;(:δε ζητείτε την αληθινή δόξα, η οποία προέρχεται από τον ένα και μόνο αληθινό Θεό;)»[Ιω.5,44].
Τι λοιπόν; Δε θα είναι Θεός ο Υιός; Εάν όμως είναι Θεός ο Υιός και ονομάζεται μόνος του Πατρός, είναι φανερό ότι είναι και αληθινός και ονομάζεται «μόνος αληθινός».
Αλλά τι; Όταν λέγει ο Παύλος: « μόνος γ κα Βαρνάβας(:ή μόνος εγώ και ο Βαρνάβας)[Α΄Κορ.9,6]», άραγε αποκλείει τον Βαρνάβα; Καθόλου· διότι το «μόνος» χρησιμοποιείται προς διάκριση από άλλους. Εάν λοιπόν δεν είναι αληθινός ο Θεός, πώς ο Ιησούς είναι αλήθεια(Ιω.14,6 :«λέγει ατ ησος· γώ εμι δς κα λήθεια κα ζωή»); Διότι η αλήθεια δε διαφέρει πολύ του αληθινού.
Για τον μη αληθινό άνθρωπο, τι θα πούμε; Πες μου, τι θα πούμε, ότι δεν είναι καν αληθινός άνθρωπος; Κάτω από αυτές τις συνθήκες, αν δεν είναι αληθινός Θεός ο Υιός, πώς είναι Θεός; Πώς επίσης καθιστά εμάς θεούς και υιούς, όταν δεν είναι αληθινός;
Αλλά για αυτά έχω ομιλήσει σε σας ακριβέστερα και λεπτομερέστερα σε άλλους λόγους· γι' αυτό, ας προχωρήσουμε στη συνέχεια: «γώ σε δόξασα π τς γς(:εγώ, με τη ζωή και το έργο μου σε δόξασα επί της γης[Ιω.17,4]. Καλώς είπε: «π τς γς»· διότι στον ουρανό είχε δοξασθεί, δεδομένου ότι και στη φύση Του είχε τη δόξα, και εκ μέρους των αγγέλων προσκυνούνταν. Δεν ομιλεί λοιπόν για τη δόξα εκείνη, η οποία ανήκει στη φύση Του (διότι και αν ακόμη κανείς δε δοξάσει Αυτόν κατ’ εκείνη τη δόξα, μονίμως τη διατηρεί πλήρη), αλλά εννοεί αυτήν, η οποία προέρχεται από τη λατρεία των ανθρώπων.
Λοιπόν και το «δόξασόν με», αυτή τη σημασία έχει. Και για να μάθεις ότι αυτόν τον τρόπο της δόξης εννοεί, άκουσε τα εξής: «γώ σε δόξασα π τς γς, τ ργον τελείωσα δέδωκάς μοι να ποιήσω(:εγώ με τη ζωή και το έργο μου σε δόξασα στη γη. Έκανα γνωστό το όνομά Σου στους ανθρώπους και με τη σταυρική μου θυσία, την οποία μετά από λίγο προσφέρω, τέλειωσα το έργο, το οποίο μου έδωσες να πραγματοποιήσω)»[Ιω.17,4]· αν και βέβαια η υπόθεση ακόμη αυτή είχε αρχή, μάλλον δε ούτε αρχή. Πώς λέγει λοιπόν «τελείωσα»; Ή σημαίνει: «επιτέλεσα οτιδήποτε εξαρτάται από εμένα» ή εκείνο, το οποίο πρόκειται να γίνει, το αναφέρει ως τετελεσμένο, ή εκείνο, το οποίο κυρίως μπορούμε να πούμε, εννοεί ότι το παν είχε πλέον επιτελεστεί με την τοποθέτηση της ρίζας των αγαθών, εκ της οποίας οπωσδήποτε αναγκαίως θα παράγονταν οι καρποί,και ότι σε εκείνους, οι οποίοι επρόκειτο μετά από αυτά να έλθουν, ο Ίδιος θα ήταν παρών και θα τους ακολουθούσε ενωμένος με αυτούς.
Γι' αυτό και πάλι λέγει κατά ανθρώπινη έκφραση: « δέδωκάς μοι». Διότι, βεβαίως, εάν περίμενε ο Κύριος να ακούσει και να μάθει, θα απείχαν αυτά πολύ από τη δόξα Του· διότι ότι οικειοθελώς ενσαρκώθηκε και ήλθε στο σταυρικό πάθος για τη σωτηρία των ανθρώπων είναι από πολλές πηγές φανερό. Π.χ. όταν λέγει ο Παύλος ότι «κα περιπατετε ν γάπ, καθς κα Χριστς γάπησεν μς κα παρέδωκεν αυτν πρ μν προσφορν κα θυσίαν τ Θε ες σμν εωδίας(:Να πορεύεσθε και να συμπεριφέρεστε με αγάπη, όπως ο Χριστός μάς έχει αγαπήσει και παρέδωσε τον εαυτό Του στο σταυρικό θάνατο για χάρη δική μας, προσφορά και θυσία στον Θεό, και η οποία θυσία είναι ως ευώδες άρωμα ενώπιον του Θεού)»[Εφ.5,2] και «αυτν κένωσε μορφν δούλου λαβών(:αλλά άδειασε, τρόπον τινά, τον εαυτό Του και μίκρυνε μόνος Του την άπειρη δόξα της θεότητάς Του πρόσκαιρα, λαμβάνοντας μορφή δούλου)»[Φιλιπ.2,7] και πάλι: «καθς γάπησέ με πατήρ, κγ γάπησα μς(:όπως με έχει αγαπήσει ο Πατήρ, έτσι και εγώ σας αγάπησα)»[Ιω.15,9].
«Κα νν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρ σεαυτ τ δόξ εχον πρ το τν κόσμον εναι παρ σοί (:και τώρα, δόξασέ με Εσύ, Πάτερ, πλησίον σου με την δόξα την οποία είχα κοντά Σου, πριν ακόμα λάβει ύπαρξη από Εσένα ο κόσμος)»[Ιω.17,5].Και πού είναι η δόξα εκείνη; Διότι έστω ότι πλησίον των ανθρώπων ήταν άνευ δόξης λόγω της ενδυμασίας Του· πώς ζητεί να δοξασθεί και πλησίον του Θεού; Ο λόγος εδώ είναι περί της οικονομίας· δηλαδή λέγει το εξής ότι θα Τον δοξάσει τώρα ο Πατήρ, επειδή δεν είχε ακόμη δοξασθεί η φύση της σαρκός, ούτε είχε ακόμη απολαύσει την αφθαρσία, ούτε είχε μετάσχει του βασιλικού θρόνου. Γι' αυτό δεν είπε: «πί τς γς» αλλά «παρά σοί»[ η ερμηνεία του αγίου συνεχίζεται στην ομιλία ΠΑ΄].
ΠΗΓΕΣ:
  • https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/08/in-joannem.pdf
  • Ιωάννου του Χρυσοστόμου Άπαντα τα έργα, Υπόμνημα στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, ομιλία Π΄, Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»(ΕΠΕ), εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 2011, τόμος 14, σελίδες 552-563 .
  • Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, Άπαντα των αγίων Πατέρων, Ιωάννου Χρυσοστόμου έργα, τόμος 75, σελ. 139-144 (ή: 65-69 του PDF) .
https://drive.google.com/file/d/0ByZQkrKg4yKLTzVRWXczRTBoZGs/view
  • Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.
  • Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τριακοστή τρίτη, Αθήνα 2009.
  • Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα, Κείμενον και σύντομος απόδοσις του νοήματος υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2005.
  • http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Biblia/Kainh_Diathikh.htm
πηγή:ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου