Οἱ ἀπολαύσεις πού σκοτώνουν, Ἀρχ. Σεραφείμ Δημόπουλος

Πρός τά Νειάτα – Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος

«ΟΙ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ»

Ὁ Ἐσκιμῶος διά νά σκοτώσει τόν λύκο πού τοῦ κατασπαράσσει τά πρόβατα, χρησιμοποιεῖ τό ἑξῆς τέχνασμα.

Πέρνει ἕνα μαχαίρι καλοακονισμένο δίστομο, τό ἀλείφει μέ αἷμα καί τό ἀφήνει νά ξηρανθῆ. Ἔπειτα τό ἀλείφει ξανά μέ αἷμα καί τό ἀφήνει πάλι νά ξηρανθεῖ. Ὅταν ξηρανθεῖ, τό ἀλείφει ξανά μέ αἷμα, τό ξηραίνει καί τό κρύβει εἰς τό χιόνι. Ὁ λύκος ἀγαπάει πολύ τό αἷμα. Μυρίζει τό αἷμα, γιατί ἔχει ὀξεῖα ὄσφρησι, καί ἀρχίζει νά γλείφει τό αἷμα, λίγο – λίγο κόπτεται ἡ γλῶσσα του. Ὅμως ὁ λύκος δέν σταματάει. Συνεχίζει νά γλείφει, νά γλείφει τό αἷμα, ἕως ὅτου τοῦ ἀποκοπεῖ ἡ γλῶσσα, ὁπότε καί ψοφάει.

Ἀκριβῶς τό ἴδιο κάμουν καί οἱ ἡδονές εἰς τήν ζωή τοῦ νέου. Τόν ἑλκύουν, τόν αἰχμαλωτίζουν, τόν ὑποδουλώνουν, ἀλλά ὀλίγον κατ᾿ ὀλίγον τόν φθείρουν. Οἱ σωματικές του δυνάμεις ἐξασθενοῦν. Οἱ πνευματικές του ἱκανότητες ἐλαττώνονται. Τό συναίσθημα σκληραίνει.

Τά πνευματικά ἐνδιαφέροντα σβήνουν καί ὁ νέος μας ἐνθουσιάζεται μόνο ἀπό τήν καλή τροφή, τήν ἄνεση καί ράθυμη ζωή, τίς διασκεδάσεις, τά ποτά, τά ξενύχτια. Ἡ θυσία καί ὁ ἡρωισμός τοῦ φαίνονται ἕνα ἀντιπαθητικό ὅραμα.

Πρόσεχε, νέε μου, τίς ἡδονές. Ὁδηγοῦν μέ ἀκρίβεια εἰς τόν θάνατο. Ἀγάπησε τήν ἁγνότητα πού γίνεται πηγή ζωῆς, δυνάμεως καί δημιουργίας.

Πίσω ἀπό κάθε μεγαλουργία κρύβεται μιά ἀνώτερη ζωή, καί πίσω ἀπό κάθε ἀθλιότητα κρύβεται ἡ ζωή τῆς ἁμαρτίας, ἡ δυσωδία τῶν ἡδονῶν, τό ἀποκρουστικό ἕλος τῶν αἰσθησιακῶν ἀπολαύσεων.

Συνεχίζεται...

Τέλος καί τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων

ἀφθάρτῳ ἀοράτῳ μόνῳ σοφῷ Θεῷ

τιμή καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: “Πρός τά νειάτα”

Γ΄ Ἐκδοση Βελτιωμένη

ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ: «Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος»

Λάρισα 2016