Ἀπό τά ἀπομνημονεύματα τῆς μοναχῆς Εὐδοκίας.

Με τον π. Γαβριήλ είχαμε μια πολύ απλή, άμεση, στενή σχέση.

Κάποτε καθόμουν στο κελί του, μου μιλούσε. Και έτσι ένα αγόρι διάβασε την Προσευχή του Ιησού μπροστά από την πόρτα του κελιού του ως άδεια εισόδου. Λέω στον πατέρα Γαβριήλ: «Αφήστε με να βγω έξω, και θα έρθει κοντά σας». Αλλά στην πραγματικότητα, φοβόμουν ότι ο π. Γαβριήλ θα άρχιζε να μου ξεσκεπάζει τις αμαρτίες μου ή να με ταπεινώνει μπροστά σε αυτό το αγόρι.

Για παράδειγμα, μπορούσα να γονατίσω μπροστά σε κάποιον, και έπρεπε να σταθώ έτσι μέχρι να επιτρέψει ο πατέρας Γαβριήλ να σηκωθώ. Σκέφτηκα: «Σκέψου να μου το κάνει αυτό ο π. Γαβριήλ». Και ξαφνικά μου λέει πολύ αυστηρά: «Α, εσύ, περήφανη και κακομαθημένη, κάτσε εκεί και σωπα!». Και κάθισα, τι να κάνω; Για αρκετή ώρα ήταν αυτό το αγόρι. Και μόνο όταν κατάλαβα τι έκανα λάθος έφυγε.

Από τα απομνημονεύματα της μοναχής Ευδοκίας.

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/12/blog-post_741.html