Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ ὁσίου Θεοδώρου του Στουδίτου..!

"Την Κυριακή 11 Νοεμβρίου του 826, στη μνήμη του μεγαλομάρτυρος Μηνά, με πολλή δυσκολία πήγε στο ναό.

Μετάλαβε για τελευταία φορά των Αχράντων Μυστηρίων, για να έχει εφόδιο και αγαλλίαμα της ψυχής.

Επάλειψε τα μέλη του με αγιασμό.

Περί την 6η ώρα, (12μμ), παρακάλεσε τους αδελφούς να ανάψουν λίγα κεριά στο ναό και να ψάλλουν τον Άμωμο.

Ο ίδιος ο άγιος Θεόδωρος ύψωσε τα τρεμάμενα χέρια του στον ουρανό και προσευχόταν.

Οι μοναχοί έψελναν τους στίχους του Αμώμου και διέκοπταν συνεχώς με λυγμούς την ψαλμωδία.

Ο πατέρας τους στο μέσον του ναού όρθιος, με υψωμένα τα χέρια ως Προφήτης, άγγιζε τα ουράνια.Έλαμπε ως στήλη φωτός.

Σκόρπιζε τις τελευταίες πύρινες ακτίνες, που αφήνει κατά τη δύση του ο ήλιος.

Τρυπούσε με το διαπεραστικό βλέμμα του τον ουρανό και αντίκρυζε ήδη τα επουράνια.

Όταν έφτασαν οι πατέρες στο στίχο του Αμώμου, "εις τον αιώνα ου μη επιλάθωμαι των δικαιωμάτων Σου, ότι εν αυτοίς έζησάς με", ο άγιος Θεόδωρος παρέδωσε την αγία ψυχή του στο Θεό.

Το πανίερο και πολύπαθο σκήνωμα του αγίου Θεοδώρου συγκέντρωσε άπειρα πλήθη γύρω του. Μεταφέρθηκε στην Πρίγκιπο.

Κατατέθηκε με πολλή δυσκολία εκεί εξαιτίας του υπερβολικού πλήθους.

Εκεί διαφυλάχθηκε το άγιο σκήνωμα του σώο και αδιάλυτο για (8 -10) χρόνια.

Μετατέθηκε κατόπιν στην ιερά μονή του Στουδίου από τον Πατριάρχη Μεθόδιο.

Τοποθετήθηκε δίπλα στους τάφους του οσίου Πλάτωνος και του αδελφού του Ιωσήφ."

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2024/11/blog-post_58.html