«Οἱ καυχώμενοι ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ» (Μ. Βασίλειος – Εἰς τὸν ΜΔ Ψαλμόν) - MΕΡΟΣ Β΄

«Οι καυχώμενοι εν τω σταυρώ του Χριστού»

(Μ. Βασίλειος – Εις τον ΜΔ Ψαλμόν)

MΕΡΟΣ Β΄ ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ Α΄ΜΕΡΟΣ

Νίκος Σακαλάκης,Μαθηματικός

Ο Σεβασμιώτατος Περιστερίου, για την απομάκρυνση του Εσταυρωμένου από την Αγία Τράπεζα, επιχειρηματολογεί – ερείδεται σε «υψηλό οικουμενιστικό γούστο», προσκολλημένο επίμονα στις ιδέες – επιδιώξεις της πανθρησκείας, που εκφράζουν Χριστιανισμό διαθλασμένο μέσ’ από το πρίσμα πολλαπλών αιρετικών επιπέδων. Θα παραθέσουμε συλλήψεις του Πατερικού οφθαλμού∙ μάτι που συλλαμβάνει τους ορθοδόξους ιριδισμούς της θεολογίας του Πάθους του Χριστού (Σταύρωσις – Ανάστασις).

Χωρίς την αυταπάτη ότι εξαντλώ ερμηνευτικά το Σήμα του Σταυρού, να θυμηθούμε (πρώτα εισαγωγικά) το Θείο (Άγιο) Βάπτισμα:

«ή αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν ουν αυτώ δια του βαπτίσματος, εις τον θάνατον, ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών δια της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν. Ει γαρ σύμφυτοι γεγόναμεν τω ομοιώματι του θανάτου αυτού, αλλά και της αναστάσεως εσόμεθα…» (Ρωμ. Στ. 3 – 5).

1ο Σχόλιο: Θεολογικά μιλώντας ο Απόστολος φανερώνει την διαλεκτική διαμόρφωση – σχέση Τιμίου σταυρού (περί θανάτου αυτού) με την (δια της δόξης του Πατρός) Ανάστασι του Κυρίου.

Ο Απόστολος δεν αντιδιαστέλει Σταυρό και Ανάσταση∙ επιστρατεύει μια πανίσχυρη θεολογική συνείδηση Σταυρού και Αναστάσεως, που εκδηλώνεται περίτρανα, κυρίαρχη, στο Μυστήριο του Βαπτίσματος.

Δεν εκδηλώνει «Υπερονοματισμό – υπερπαγίωση» στο Σταυρό ή στην Ανάσταση. Τελικά οι οικουμενιστές επίσκοποι βρίσκουν αποκορύφωση σε ρεύμα σκέψης, το οποίο προωθεί σχάση, ρήξη με τη Γραφή, μια ριζική αναθεώρηση – καινοτομία στην παράδοση που αντανακλάται ως προβολή, στην σημερινή εχθρική διαμόρφωση των σχέσεων επισκόπου και ποιμνίου.

Ευτυχώς που υπάρχουν (στην Ι. Μ. Περιστερίου, Αιτωλοακαρνανίας κ.ο.κ.) πιστοί με ακριβή γνώση των μυστικών συσχετισμών – αντιστοιχιών μεταξύ Σταυρού και Αναστάσεως όπως (χωρίς τα μπερδεμένα λόγια των οικουμενιστών) τα τονίζει ο Άγιος Απόστολος Παύλος.

Τα κείμενα που παραθέτουμε (κατωτέρω) ερμηνεύουν την μακραίωνη Ορθόδοξη μυστική θεολογία – παράδοση αδιάσπαστου συνδέσμου περί Σταυρού και Αναστάσεως. (τέλος σχολίου)

Α) ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΓΡΑΙΚΟΣ

«Αυτό το Θείο σήμα, που προκαλεί δέος, το προμάντεψε ο πατριάρχης Ιακώβ σταυρώνοντας τα γεροντικά χέρια του όταν ευλόγησε τους υιούς του Ιωσήφ, τα εγγόνια του Εφραίμ και του Μανασσή (Γεν. 48, 8-14).

Και ο Μωϋσής επίσης προείδε το σχήμα, όταν διέταξε τους υιούς του Ισραήλ που βρίσκονταν εν αιχμαλωσία στην Αίγυπτο να σημαδέψουν τις πόρτες τους σε τέσσερα (4) σημεία:

Τις δύο πλευρές, δεξιά και αριστερά, το υπέρυθρο επάνω και το κατώφλι κάτω, για να μην μπορέσει να μπει εκείνος που θανάτωσε τους πρωτότοκους υιούς στην Αίγυπτο (Εξ. 12, 21 – 28).

Αυτό το σημάδι προμάντεψε επίσης ο Μωϋσής, όταν διέσχισε με τη ράβδο του την Ερυθρά θάλασσα. Τα νερά παραμέρισαν τότε στις δύο πλευρές, εμφανίστηκε ξηρός δρόμος πέρασαν στην άλλη όχθη αβρόχιν ποσίν. Με το πέρας της διάβασης στην άλλη όχθη ο Μωϋσής χτύπησε με την ίδια ράβδο την Ερυθρά θάλασσα, τα νερά γύρισαν πίσω και έπνιξαν τους διώκτες και βασανιστές που τον κυνηγούσαν, και βρέθηκαν στην μέση της θάλασσας.

Ένα ακόμη ξεκάθαρο πρότυπο του σημείου του σταυρού παρουσίασε ο ίδιος ο Μωϋσής όταν στην μέση της ερήμου έδεσε το χάλκινο φίδι « επί σημείου» ούτως ώστε όσοι δαγκώθηκαν από το φίδι βλέποντάς το να θεραπεύονται. Τούτο το επιθυμητό και σωτήριο σημείο προφήτευσε προ πολλού ο γνωστός δίκαιος, όταν προσευχόμενος θερμά για να συντελεστεί το ζητούμενο έλεγε:

«Ποίησον μετ’ εμού σημείον εις αγαθόν, και ιδέτωσαν οι μισούντες με και αισχυνθήτωσαν» (Ψαλμ. 85, 17). (ΛΟΓΟΙ ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΓΡΑΙΚΟΥ)

Β) ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

«”Ο Λόγος σαρξ εγένετο, και εσκήνωσεν εν ημίν”. Μετά των αχαρίστων ο ευεργέτης, προς τους καθημένους εν σκότει, ο ήλιος της δικαιοσύνης, επί τον Σταυρόν ο απαθής, επί τον θάνατον η ζωή, επί τον άδην το φως, η ανάστασις δια τους πεσόντας, πνεύμα υιοθεσίας, χαρισμάτων διανομαί, στεφάνων επαγγελίαι, τα άλλα, όσα ουδέ εξαριθμήσασθαι ράδιον, εφ’ οίς πάσιν πρέπουσα εστίν η φωνή του προφήτου «τι ανταποδώμεν τω Κυρίω περί πάντων ων ανταπέδωκεν ημίν;” (Λόγος εις την Μάρτυρα Ιουλίτταν).

2ο Σχόλιο:

Εκατομμύρια Μάρτυρες απέδειξαν τη διαχρονική σύνδεση Σταυρού και Αναστάσεως (όπως η Μάρτυς Ιουλίττα), στο επίπεδο που υπογραμμίζει ο Μ. Βασίλειος. Η νομοτελειακή διατύπωσή του φανερώνει τη συγκρότηση του επιπέδου, ως εξής:

α) Σταυρός – Απαθής Κύριος

β) Θάνατος – ζωή (ο Κύριος)

γ) Άδης – φως (ο Κύριος)

δ) Πεσόντες – Ανάσταση Κυρίου

ε) Πνεύμα υιοθεσίας, διανομές χαρισμάτων, επαγγελίες στεφάνων και πολλά άλλα χαρίσματα ανήκουν μέσα στο επίπεδο αυτό, νομοτελειακά και τελολογικά αρθρωμένο υπό του Χριστού, δια ερμηνείας αληθούς του Μ. Βασιλείου προβαλλόμενο! (τέλος σχολίου)

Υπογραμμίζει, επίσης, ο Μ. Βασίλειος:

«Η γαρ των λυπηρών μετά τον Σταυρόν μετεβέβληται φύσις. Ουκέτι θρήνοις τους των αγίων δορυφορούμεν θανάτους, αλλ’ ενθέοις χορείαις της εκείνων επoρχούμεθα τάφου. Ύπνος γαρ τοις δικαίοις ο θάνατος. Μάλλον δε προς κρείττονα ζωήν εκδημία. Εντεύθεν σκιρτώσι σφαττόμενοι μάρτυρες. Ο γαρ της μακαριωτέρας ζωής πόθος την της σφαγής οδύνην νεκράν απεργάζεται. Ου βλέπει τους κινδύνους, αλλά τους στεφάνους ο μάρτυς, ου φρίττει τας πληγάς, αλλ’ αριθμεί τα βραβεία, ουν ορά τους κάτω μαστιγούντας δημίους, αλλά τους άνωθεν ευφημούντας αγγέλους φαντάζεται, ου σκοπεί των κινδύνων το πρόσκαιρον, αλλά το των επάθλων αιώνιον» (Εις τον Μάρτυρα Βαρλαάμ).

3ο Σχόλιο

Αναφέρεται (ίσως επανέρχεται) ο Μ. Βασίλειος στο κρίσιμο σημείο της πραγμάτευσης «Σταυρός και Ανάσταση», φανερώνοντας τη σχέση συμπληρωματικότητάς τους. Δεν υπάρχει ανταγωνιστική σχέση μεταξύ τους, αλλά σχέση Θείας συμμετρίας, που συγκολλά τα σπασμένα κομμάτια της ανθρώπινης ύπαρξης.

Συμπληρωματικότητα και συμμετρία διέπουν Σταυρό και Ανάσταση. Τους εναλλακτικούς τρόπους σχέσης τους ή ύπαρξής τους, τους τονίζει άριστα ο Μ. Βασίλειος. Σχετικά, διαβάζουμε:

α) Τα λυπηρά μετά τον Σταυρόν μεταβλήθηκαν στη φύση τους.

β) Toυς θανάτους – μαρτύρια των αγίων τους συνοδεύουμε με θείους χορούς γύρω από τους τάφους τους.

γ) Ο θάνατος των δικαίων είναι (πλέον) ύπνος, ταξίδι προς τα καλύτερα

δ) Ο πόθος της αιώνιας ζωής μετέτρεψε οδήγησε σε νέκρωση τον πόνο της σφαγής

ε) Οι Μάρτυρες αγνοούν τους κινδύνους (τις Σταυρώσεις) και βλέπουν τους στεφάνους (Ανάσταση).

στ) Καταφρονούν τις πληγές και βλέπουν τα βραβεία.

ζ) Δεν φθονούν τους δημίους αλλά επιθυμούν τους επαίνους των Αγγέλων

η) Τέλος, καταφρονούν το πρόσκαιρο και στοχεύουν στο αιώνιο.

Πλήρης η αποσαφήνησις της σχέσεως Σταυρού και Αναστάσεως. (τέλος σχολίου)

Άξια παρατηρήσεως (λέγει ο Ι. Δαμασκηνός) η απόκριση του Αγγέλου στις γυναίκες:

«ταις γυναιξίν έλεγεν ο της αναστάσεως άγγελος, Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον∙ πολλοί μεν Χριστοί και Ιησοί, αλλά εις ο Εσταυρωμένος∙ Ουκ είπεν λελογχευμένον, αλλ’ εσταυρωμένον». (Συνεχίζεται)

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

https://aktines.blogspot.com/2024/11/m.html#more