Ἀρκεῖ μοὶ τοῦ ὁρᾶν σὲ πάτερ...

❈ Τρεῖς πατέρες εἶχαν τή συνήθεια νά πηγαίνουν κάθε χρόνο στόν Μέγα Ἀντώνιο. Ἀπό αὐτούς οἱ δύο τοῦ ἔκαναν διάφορες ἐρωτήσεις γιά τούς λογισμούς καί τή σωτηρία τῆς ψυχῆς. Ὁ τρίτος ὅμως σώπαινε καί δέν ρωτοῦσε τίποτα. Ἀφοῦ λοιπόν ἦρθαν πολλές φορές καί ὁ ἀδελφός ἐκεῖνος, ἔτσι πάντα σώπαινε, μή ρωτώντας τό παραμικρό, τοῦ λέει κάποτε ὁ Ἀββᾶς Ἀντώνιος:

- Μά τόσο καιρό ἔχεις πού ἔρχεσαι ἐδῶ καί δέν μέ ρωτᾶς τίποτα;

Ἐκεῖνος τοῦ ἀποκρίθηκε:

- Μοῦ φτάνει μόνο πού σέ βλέπω, πάτερ.

Αὐτό ἔχει μεγάλη σημασία! Μπορεῖ δηλαδή νά πᾶς σ’ ἔναν γέροντα καί νά μή ρωτήσεις. Ἀλλά καί μόνο πού τόν βλέπεις, βλέπεις τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, οὐσιαστικά βλέπεις τόν Χριστό. Γιατί ὁ κάθε ἄνθρωπος πού ἔχει μετανοήσει καί ἔχει καθαριστεῖ, ἔχει φωτιστεῖ, εἶναι ζωντανή εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Ἀκριβῶς καί μόνο ἡ θέα αὐτοῦ τοῦ προσώπου, σέ ὠφελεῖ.

Γι’ αὐτό εἶναι πολύ σημαντικό νά ἐπιδιώκουμε τίς συναναστροφές μέ ἁγίους καί μέ πνευματικούς ἀνθρώπους. Βοηθάει πολύ ἐπίσης νά πηγαίνουμε στίς πνευματικές συνάξεις, στίς πνευματικές εὐκαιρίες καί κατεξοχήν στίς λατρευτικές εὐκαιρίες.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 5 – 4 – 2008)