Περί Βιβλίων

Σήμερα πῶς ἐξηγεῖται τό ὅτι ἐνῶ ὑπάρχουν τόσο πολλά βιβλία, δέν ὑπάρχει ἁγιότητα βίων; Εἶναι ἐγκεφαλική ἡ μελέτη τῶν βιβλίων. Τό λέει ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὅτι εἴμαστε ἐγκεφαλικοί. Μέχρι τή διάνοια φτάνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, δέν κατεβαίνει στήν καρδιά γιά νά μπεῖ σέ πράξη. Ἐνῶ πλήθυναν οἱ γνώσεις καί τά βιβλία, ἔλλειψε τό βίωμα.

Παλαιότερα, οἱ Xριστιανοί ἐπειδή ζοῦσαν καρδιακά καί ὄχι ἐγκεφαλικά, εἶχαν καί βιώματα. Εἶχαν ἁπλότητα. Πήγαιναν στά ξωκλήσια καί ἄκουγαν ἀγγέλους νά ψέλνουν. Βλέπανε ἁγίους, συνομιλοῦσαν καί τό θεωροῦσαν φυσιολογικό.

Στήν ἐποχή μας αὐτά τά ἔχουμε χάσει γιατί ἔχουν κλείσει τά πνευματικά μας αἰσθητήρια, ἔχουμε γίνει πολύπλοκοι (ἀπό ἁπλοί), ἔχουμε γίνει πολυδιασπασμένοι, ἀσχολούμαστε μέ πολλές - ἄχρηστες - βιοτικές, γήινες μέριμνες καί μέ τήν ὑποδούλωση στόν καταναλωτισμό, ὁ νοῦς μας ἔχει σκοτιστεῖ. Δέν βλέπουμε καί δέν ἀκοῦμε πνευματικά.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 5 – 4 – 2008)