Ὅλοι γεννιόμαστε ψυχοπαθεῖς μέ τήν Πατερική ἔννοια...

❈ Ὅλοι γεννιόμαστε ψυχοπαθεῖς μέ τήν Πατερική ἔννοια. Ἔχουμε δηλαδή τά πάθη μέσα μας καί θά πρέπει νά μποῦμε σ’ αὐτό τό μεγάλο νοσοκομεῖο πού λέγεται Ἐκκλησία καί νά ἀποβάλλουμε τά πάθη μας. Μόνοι μας δέν μποροῦμε νά ἀποβάλλουμε τά πάθη μας.

Ἄς πάρουμε γιά παράδειγμα τόν θυμό. Νά πεῖτε ἀπό αὔριο δέν θά θυμώνω. Θά δεῖτε, ὅτι ἀπό τήν ἄλλη μέρα θά θυμώνετε πιό πολύ. Ἐνῶ, ἄν πεῖς ταπεινά:

- Θεέ μου, βοήθησέ με νά μήν θυμώνω…

Τότε μπαίνεις στή σωστή διαδικασία. Ἐξομολογεῖσαι, τό καταθέτεις στόν Πνευματικό, τόν παρακαλεῖς νά προσευχηθεῖ νά ἀπαλλαχτεῖς ἀπό αὐτό τό πάθος καί αὐτό βοηθάει ἀκόμα περισσότερο.

Στή συνέχεια θά σοῦ πεῖ ὁ Πνευματικός τί πρέπει νά κάνεις, νηστεία, ὑπακοή σ’ αὐτά πού λέει ἡ Ἐκκλησία μας, στόν Χριστό μας, ὁπότε μετά ἀπό λίγο θά διαπιστώσεις ὅτι δέν θυμώνεις, ὅπως παλαιότερα καί ἄν ἀκόμα τό συνεχίσεις, θά δεῖς ὅτι κάποια στιγμή γιά τίς αἰτίες πού κάποτε θύμωνες, τώρα ὄχι μόνο δέν θυμώνεις, ἀλλά χαίρεσαι κιόλας. Ἐνῶ πρῶτα ὅταν σέ ἀδικοῦσαν θύμωνες, τώρα ὄχι μόνο δέν θυμώνεις, ἀλλά χαίρεσαι νά σέ ἀδικοῦν γιατί ἔχεις βρεῖ τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς σου.

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 23 – 9 – 2015)