Ἡ Θεία Κοινωνία μπορεῖ καί νά βλάψει...

Ὅποιος Κοινωνεῖ ἀνάξια, πρέπει νά ξέρει καλά, ὅτι «κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καί πίνει» (Α’ Κορ, 11,29), ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Γι’ αὐτό καί πολλοί στήν Κόρινθο ἀρρώσταιναν καί πέθαιναν, διότι Κοινωνοῦσαν ἀνάξια. Βλέπετε, δηλαδή, πώς ἡ Θεία Κοινωνία μπορεῖ καί νά βλάψει. Γι’ αὐτό εἶναι καί φιλανθρωπία, ὅταν ὁ Πνευματικός σου, σοῦ λέει: «μή Κοινωνήσεις ἀκόμα». Γιατί βλέπει ὅτι δέν εἶσαι ἕτοιμος, δέν ἔχεις τίς προϋποθέσεις καί θά λειτουργήσει ὡς φωτιά καί ὄχι ὡς Φῶς ἱλαρό, ἀλλά ὡς φωτιά κολαστική.

Καί πολλές φορές τό ἔχω δεῖ, ἄνθρωποι πού Κοινώνησαν ἀνάξια καί ἀμέσως μετά εἶχαν φοβερές πτώσεις, φοβερούς πειρασμούς. Φοβερές πτώσεις! Γιατί δέν ἦταν ἕτοιμοι καί βιάστηκαν, ἔκαναν τοῦ κεφαλιοῦ τους, ἔκαναν παρακοή κ.λπ. Εἶναι φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Εἶναι ὅπως ὁ γιατρός πού πᾶς καί σοῦ λέει:

- Παιδί μου, ἐπειδή ἔχεις πάθει γαστρορραγία, δέν κάνει νά φᾶς κρέας.

Δέν σέ τιμωρεῖ ἐκείνη τήν ὥρα ὁ γιατρός. Ἴσα - ἴσα σέ εὐεργετεῖ, σοῦ λέει νά μήν κάνεις κάτι πού μπορεῖ νά σοῦ κοστίσει καί τή ζωή ἀκόμα. Ἀφοῦ τό στομάχι σου εἶναι ἀδύνατο, αἱμορραγεῖ, δέν μπορεῖ νά χωνέψει κρέας. Θέλει σουπίτσες, πολύ ἐλαφρά πράγματα.

Ἔτσι καί ἡ ψυχή μας, θέλει κάποιο χρόνο γιά νά συνέλθει ἀπό - ἐπιτρέψτε μου τήν ἔκφραση - τά «τρακαρίσματα» πού τῆς ἔχουμε κάνει, τίς ἁμαρτίες τίς βαριές μέ τίς ὁποῖες τήν ἔχουμε πληγώσει. Πῶς νά τό κάνουμε; Καί αὐτή θέλει χρόνο, ὅπως καί τό σῶμα μας. Δέν μπορεῖ ἕνας πού ἔχει μπεῖ στήν ἐντατική, νά τόν σηκώσεις τήν ἄλλη μέρα νά τρέξει κατοστάρι. Δέν γίνεται… ὅσες ὁρμόνες καί ἄν τοῦ κάνεις, κορτιζόνη… δέν μπορεῖ. Θά πεθάνει, ἄν τόν ζορίσεις.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 13 – 11 – 2010)