Καταδικάζει ἡ Ι. Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀλβανίας τὴν Μασονία; Καὶ περὶ τοῦ ἀποθανόντος κυροῦ Ἀναστασίου Γιαννουλάτου.

τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)

«Λοιπόν, θά ἐλέγξει ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας τά μασονικά δημοσιεύματα; Θά ἀποκαταστήσει τήν ὑστεροφημία (μασονικῶς βαλλόμενη) τοῦ κυροῦ Ἀναστασίου;»

Πρό ἑνός περίπου μηνός, ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας ἐξέδωσε ἀνακοίνωση (κρυφή, τρόπον τινά), στήν ὁποία: (α) ἀπορρίπτει ὁποιαδήποτε σχέση τοῦ ἀποθανόντος Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κυροῦ Ἀναστασίου (Γιαννουλάτου) μέ τήν Μασονία, (β) ὑποβαθμίζει ἀπρεπῶς τίς σχετικές ἀναφορές καί τά ντοκουμέντα περί τῆς λήψεως μασονικῶν δωρεῶν ἀπό τόν ἀποθανόντα καί (γ) παροτρύνει τήν ἑλληνόφωνη-ἀγγλόφωνη ὀρθόδοξη ἱστοσελίδα Helleniscope.com, ἡ ὁποία ἀναφέρθηκε στό ἐν λόγῳ θέμα, νά δημοσιεύσει τήν διάψευσή της αὐτή [1].

Ἡ ἐκκλησιαστική συνείδησή μας, καθώς καί λόγοι συγγραφικῆς δεοντολογίας, ἐπιβάλλουν τήν ἐκ μέρους μας ἀπάντηση· πρωτίστως, ἐπειδή ἡ Μασονία ὡς ἕνας «πρωτεύων παίκτης» στό πεδίο τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων συνιστᾷ ἤδη ἐδῶ καί πολλά ἔτη τόν «ἐλέφαντα στό δωμάτιο» τοῦ πεδίου αὐτοῦ· δευτερευόντως, διότι ἡ ἀναφορά στήν σχέση αὐτή (Ἀναστασίου Γιαννουλάτου καί Μασονίας), ἀναφορά ἐπικρινόμενη ἀπό τήν Ἀρχιεπισκοπή Τιράνων, καί μέ βάση τά ντοκουμέντα πού δημοσίευσε ὁ Μοναχός Ἀβέρκιος, ἔγινε ἀπό τόν Πρωτοπρεσβύτερο καθηγητή π. Θεόδωρο Ζήση καί τόν γράφοντα Μοναχό Σεραφείμ σέ σχετική ὁμιλία στό διαδίκτυο τῆς Katihisis.gr [2]· αὐτήν τήν ἀνέδειξε χάριν καί τῶν ὁμογενῶν μας στό ἐξωτερικό ἡ εὐσυνειδησία τῶν ὑπευθύνων τῆς ἱστοσελίδος Helleniscope.com (καί τοῦ ἐκδότου κ. Νικολάου Σταματάκη) [3]. Παραδόξως, ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας δέν ἀπηύθυνε τήν διάψευσή της ἐκεῖ ὅπου δημοσιεύθηκαν τό πρῶτον οἱ σχετικές πληροφορίες-ντοκουμέντα, λ.χ. στήν Katanixi.gr, ἀλλά ἐκεῖ πού γνώρισαν πολλαπλάσια ἐπισκεψιμότητα, λόγῳ καί τῆς ἀγγλικῆς γλώσσης, δηλαδή ἐκεῖ πού οἱ πληροφορίες «ἐνοχλοῦν» περισσότερο.

Ἐντρέπομαι, δέν μπορῶ νά τό κρύψω, διότι τήν ἀνακοίνωσή της αὐτή ἡ Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας δέν τήν δημοσίευσε καί στήν (ὁλο)δική της ἱστοσελίδα (orthodoxalbania.org), ἀλλά τήν ἀπέστειλε μόνον στήν Helleniscope.com. Δέν θέλουν ἆραγε τά Τίρανα νά γνωρίζει καί ὁ τυχών ἀναγνώστης τους τό περιεχόμενο τῆς περί Μασονίας καί Ἀναστασίου διαψεύσεώς τους;

Ἐπιστροφή στά βασικά (“back to basics”): Καταδικάζει ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας τήν Μασονία;

Ἄς μή ἐκφεύγει τῆς προσοχῆς μας ἐν πρώτοις τό γεγονός – πρίν περάσουμε στά εἰδικότερα – , ὅτι ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας ἀπέφυγε, σέ μιά τόσο μεγάλη εὐκαιρία, νά καταδικάσει τήν Μασονία! Ὅμως, ὡς ἐναλλακτική λύση, ἡ ἄρνηση τῆς σχέσεως τοῦ Ἀναστασίου Γιαννουλάτου μέ τήν Μασονία, δέν συνιστᾷ καταδίκη τῆς Μασονίας· ἡ Ἀρχιεπισκοπή θά μᾶς διαβεβαίωνε εὐκόλως καί εὐνοήτως, ὅτι ὁ ἀποθανών κυρός Ἀναστάσιος δέν ὑπῆρξε οὔτε συλλέκτης, σκακιστής, νηπιαγωγός, σιδηρουργός ἤ ὁδηγός βυτιοφόρου κ.ἄ., καί βεβαίως τοῦτο δέν συνιστᾷ διόλου καταδίκη τῶν ἀντιστοίχων τεχνῶν καί δεξιοτήτων. Ἄς παρέλθει πλέον τούτη ἡ ἀπάτη καί δολιότητα, τήν ὁποία μετῆλθε προηγουμένως καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τό ὁποῖο μέν «διέψευσε κατηγορηματικῶς» τό ἔτος 2013, ὅτι ὁ κ. Βαρθολομαῖος «ἔχει οἱανδήποτε σχέσιν μέ τήν Μασονίαν» [4], ἀλλά δέν ἔχει καταδικάσει τήν Μασονία ἀπό τό ἔτος 1902 (!)[5], ἐξαιρέσει τῆς αὐτονόμου Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης (1977) καί τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου (τότε) Ν. Ζηλανδίας κ. Ἀμφιλοχίου (Τσούκου) τό ἔτος 2007 [6]. Ἀντιθέτως, ἐπισημότατοι ἐκπρόσωποι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ὑποστήριξαν τήν Μασονία διά τῆς γραφίδος τους [7] καί τοὐλάχιστον πέντε (5) Οἰκουμενικοί Πατριάρχες τοῦ 20οῦ αἰῶνος ὑπῆρξαν τεκμηριωμένως Μασόνοι (Ἰωακείμ Γ΄, Μελέτιος Δ΄ ὁ Μεταξάκης, Βασίλειος Γ΄ ὁ ἀπό Ἀγχιάλου, Ἀθηναγόρας [8] καί Δημήτριος [9]). Ὅλοι τους, αἱρετικοί Οἰκουμενιστές, ὅσο καί ὁ Γιαννουλᾶτος καί τά πνευματικά τέκνα του!

Ἐπαναλαμβάνουμε: καταδικάζει ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας τήν Μασονία, ὅπως ἔχει πράξει πολλάκις ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος (1933, 1972, 1996) καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου (1815, 1993, 2000) [10]; Ἄν τήν καταδικάζει, γιατί δέν τό διακηρύττει στή συνάφεια αὐτή; Καί ἄν δέν τήν καταδικάζει, τότε γιατί ἐνοχλήθηκε ἀπό τήν κατάδειξη μέ ντοκουμέντα (τοῦ Μον. Ἀβερκίου), ὅτι ὁ Γιαννουλᾶτος δέχθηκε σοβαρότατες οἰκονομικές δωρεές ἀπό τίς Στοές; [11] Μήπως ἡ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας Ἀλβανίας ἐνοχλήθηκε καί αὐτή, καθώς καί ἄλλες διοικήσεις, ἀπό τήν ἀνάδειξη τῆς πραγματικότητος, ὅτι οἱ πρωτεργάτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὅλοι (μέ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις) συνδέονται λίγο ἤ (πάρα) πολύ μέ τόν Ἐλευθεροτεκτονισμό, τήν Μασονία, σκοπός τῆς ὁποίας εἶναι ἡ δημιουργία μιᾶς ὑπερθρησκείας μέ τήν ἕνωση τῶν ἐπί μέρους θρησκειῶν, ἀφοῦ προηγηθεῖ ἡ σταδιακή ἀπόσβεση τῶν δογμάτων τους; Ὁρίστε, τί γράφουν οἱ Μασόνοι: «[…] προώρισται αὐτός [ὁ Μασονισμός] νά ὑποδείξῃ βραδύτερον τήν βάσιν, ἐφ’ ἧς θά ἑδρασθῇ ἡ θρησκεία τοῦ μέλλοντος, ἥτις θά περισυναγάγῃ τήν Οἰκουμένην ἅπασαν εἰς μίαν ποίμνην καί ὑπό ἕνα ποιμένα»» [12]. Μήπως ἐνοχλεῖ ἡ διαπίστωση, ὅτι ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐκ τῶν πρωτοστατῶν τῆς ὁποίας ὑπῆρξεν ὁ «μελισταγέστατος» κυρός Ἀναστάσιος [13], δέν εἶναι αὐτοφυής βιωματική ἀναζήτηση τῶν ἀνθρώπων, ἀλλ’ ὀργανωμένο σχέδιο μιᾶς θρησκευτικῆς Νέας Τάξεως, μέ πρωτεργάτη τήν Μασονία;

Καί γιά τά ντοκουμέντα τί ἔχουν νά ποῦν οἱ διοικοῦντες τήν Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας;

Στήν ἀνακοίνωση τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, ὑποτιμᾶται μέ δολιότητα (ἤ μέ περισσή προχειρότητα, ἄν προτιμᾶτε, ἔνδειξη ἀνικανότητος), τό γεγονός, ὅτι τά ντοκουμέντα τοῦ Μοναχοῦ Ἀβερκίου, γιά τήν ἐπανειλημμένη ἐπίδοση χρηματικῶν δωρεῶν τῆς Ἑλληνικῆς Μασονίας στήν Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας τά ἔτη 1992-1995 καί ἐπί ἀρχιεπισκοπείας Γιαννουλάτου [14], εἶναι κατατεθειμένα στό λαμπρό βιβλίο του «Ἡ Μασονία ἀπό αὐθεντικές πηγές· παγκόσμια κυβέρνηση – παγκόσμια θρησκεία». Ἡ Ἀρχιεπισκοπή δέν ἔκανε τόν κόπο νά προμηθευθεῖ τό βιβλίο (εἶχε τήν «ἐπάρκεια» νά μάθει, ὅμως, ὅτι ὁ συγγραφεύς φέρεται ὑπό ψευδώνυμο), ἀλλά καί προφασίσθηκε βολικῶς τήν ψευδωνυμία τοῦ βιβλίου, καταφερόμενη καί ἐναντίον ἡμῶν, τοῦ π. Θεοδώρου καί ἐμοῦ, πού ἐπαναλάβαμε τίς πολύτιμες πληροφορίες τοῦ «Μον. Ἀβερκίου».

Ὑπενθυμίζουμε, στούς ἀτυχεῖς συντάκτες τῆς ἀλβανικῆς ἀνακοινώσεως, οἱ ὁποῖοι ὑποστασιάζουν τήν παροιμία γιά ὅσους «κρίνουν ἕνα βιβλίο ἀπό τό ἐξώφυλλο», ὅτι ψευδώνυμο κείμενο εἶναι λ.χ. καί ἡ περίφημη «Πατρική Διδασκαλία» τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Παρίου (1722-1813) [15], ἐνῷ ὑπό ψευδώνυμα κυκλοφοροῦνταν καί τά κείμενα τῶν Ἀμερικανῶν φεντεραλιστῶν καί «ἱδρυτικῶν πατέρων» τῶν ΗΠΑ (βλ. “The Federalist Papers”), οἱ ὁποῖοι ἀρθρογραφοῦσαν κατά τήν Ἀμερικανική Ἐπανάσταση, ὅπως οἱ Thomas Paine, Alexander Hamilton, Benjamin Franklin, Thomas Jefferson, James Madison κ.ἄ. [16]. Μερικοί ἀπό τούς πλέον προβεβλημένους κοσμικούς συγγραφεῖς ἔγραψαν ὑπό ψευδώνυμο (alias), ὅπως οἱ Eric Arthur Blair (alias George Orwell), Samuel Langhorne Clemens (alias Mark Twain), Stephen King (alias Richard Bachman), Agatha Christie (alias Mary Westmacott) κ.ἄ. Ἀνώνυμη βεβαίως εἶναι καί ἡ ἴδια ἡ ἀνακοίνωση τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀλβανίας, ἐνῷ θά μποροῦσε, μετά ἀπό λίγα 24ωρα, νά φέρει ἐμφανέστατα τήν ὑπογραφή τοῦ νεοπαγοῦς Ἀρχιεπισκόπου της, Μακαριωτάτου κ. Ἰωάννου! (πού ἐνθρονίσθηκε δύο ἑβδομάδες μετά).

«Πολύ βολικῶς» λοιπόν, ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας στράφηκε ἐναντίον ὅσων (κοσμικῶς ἀδυνάμων) ἀναδείξαμε τίς πληροφορίες περί τῆς ἐκ μέρους Στοῶν τῆς Ἑλλάδος οἰκονομικῆς ἐνισχύσεως πρός τήν τοπική αὐτή Ἐκκλησία ἐπί ἡμερῶν τοῦ Ἀναστασίου Γιαννουλάτου, ἐνισχύσεως συνισταμένης τοὐλάχιστον σέ δύο ἑκατομμύρια δραχμές τῶν ἀρχῶν τῆς δεκαετίας τοῦ 1990. Θά ἔχει τήν τόλμη καί τήν ἱκανότητα ἡ Ἀρχιεπισκοπή νά ἐνημερωθεῖ περί τῶν τεκμηρίων-ντοκουμέντων πού παρουσιάζει ὁ «Μον. Ἀβέρκιος», καί νά κινηθεῖ ἀναλόγως πρός τήν (κοσμικῶς μή ἀδύναμη) Μασονία, ὅπως κινήθηκε καί πρός τήν ἱστοσελίδα «Helleniscope.com»; Δέν ἐνοχλεῖ τήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας, ὅτι ἡ Μασονία χρησιμοποιεῖ τίς τεκτονικές δωρεές της πρός τήν Ἐκκλησία προπαγανδιστικῶς, ὥστε νά στρατολογεῖ Χριστιανούς; Δέν τήν ἐνοχλεῖ, ὅτι ἔτσι κάποιοι Χριστιανοί χάνουν τήν ψυχή τους ἐντασσόμενοι ἐνδεχομένως σέ ἄλλο θρήσκευμα (τήν Μασονία); Ἤ τήν ἐνοχλεῖ μόνον, ὅτι ὁ Ἀβέρκιος καί ἐμεῖς κρούουμε τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου περί τούτου;

Ἰδού, τί γράφουν τά μασονικά κείμενα, ἀναπαραγόμενα ἀπό τόν Μοναχό Ἀβέρκιο, περί τῶν μασονικῶν δωρεῶν στήν Ἐκκλησία Ἀλβανίας: οἱ Μασόνοι μετέφεραν αὐτοπροσώπως μεγάλη οἰκονομική βοήθεια ποικίλης μορφῆς, ἀκόμα καί «ἐκκλησιαστικά εἴδη, ἄκρως ἀπαραίτητα γιά τήν τέλεση τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν», ὅπως «Ἱερά Σκεύη, Ἱερά Ἄμφια, Ἱερές Εἱκόνες καί λοιπά ἐκκλησιαστικά εἴδη». Αὐτά συνολικῶς τιμῶνται «κατά πολύ μέτριους ὑπολογισμούς στό ποσόν τῶν δύο ἑκατομμυρίων δραχμῶν» [17]. Ὁ συγγραφεύς πολύ ὀρθῶς διερωτᾶται, ἄν οἱ δωρεές αὐτές ἔχουν σχέση μέ διαθρησκειακές δηλώσεις τοῦ Ἀναστασίου Γιαννουλάτου, τίς ὁποῖες εἴκοσι χρόνια ἐνωρίτερα προέβαλε τό θεοσοφικό-μασονικό περιοδικό «Ἰλισός» (τοῦ Μασόνου καί Θεοσοφιστοῦ Κωστῆ Μελισσαρόπουλου [18], καί ἑωσφοριστοῦ δέ, ὅπως ἀποδεικνύει ὁ Ἀβέρκιος)· νά, τί ἐδήλωσε ὁ κυρός Ἀναστάσιος σέ διαθρησκειακή συνάντηση τοῦ 1974 στό Colombo τῆς Κεϋλάνης (τῆς σημερινῆς Σρί Λάνκα): «Τήν Χριστιανική ἄποψι ἀνέπτυξε ὁ Ἐπίσκοπος Ἀνδρούσης καί καθηγητής τῆς Ἱστορίας τῶν Θρησκευμάτων στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, κ. Ἀναστάσιος Γιαννουλᾶτος – ἕνας ὀρθόδοξος Ἕλληνας θεολόγος, πού φροντίζει νά εἶναι ἀνοικτός στόν πανανθρώπινο προβληματισμό. Δίνοντας τίς Χριστιανικές θέσεις, ξεκίνησε ἀπό τήν διαπίστωση ὅτι ἡ κίνησις πρός μία παγκόσμια κοινότητα ἀποτελεῖ ἕνα ἱστορικό γίγνεσθαι, πού συντελεῖται ἀνεξαρτήτως τῶν ἐπιθυμιῶν ἤ τῶν ἀντιρρήσεων τῶν θρησκειῶν. Τό πρῶτο, λοιπόν, πού ἔχουν νά κάνουν οἱ θρησκεῖες, εἶπε, εἶναι νά τοποθετηθοῦν ὀρθά ἀνάμεσα στίς νέες δυνάμεις ἑνοποιήσεως τῆς ἀνθρωπότητος, χωρίς συμπλέγματα ἀνωτερότητος ἤ κατωτερότητος» [19].

Θά γίνω καί πάλι… «κακός» καί θά ὑπενθυμίσω, ὅτι ὁ λόγος καί οἱ ἰδέες περί «νέων δυνάμεων ἑνοποιήσεως τῆς ἀνθρωπότητος χωρίς συμπλέγματα ἀνωτερότητος καί κατωτερότητος» τῶν θρησκειῶν διαπνέουν ὅλα τά συγγράμματα τῆς ἡγέτιδος καί «προφήτιδος» τῆς «Νέας Ἐποχῆς» Ἀλίκης Μπέηλυ (Alice Bailey, 1880-1949), ἀλλά καί ἄλλων ὁμοφρόνων της. Ἡ Μπέηλυ «προεφήτευσε» ἐκτενῶς ὑπέρ τῆς προετοιμασίας τῆς ἀνθρωπότητος γιά τήν ἔλευση τοῦ νέου, καί πλέον σπουδαίου «Μεσσία» (καθ’ ἡμᾶς τούς Ὀρθοδόξους, τοῦ Ἀντιχρίστου). Καί, ὅπως πάντα, «οἱ ἰδέες διαμορφώνουν τόν κόσμο» (“Ideasshapetheworld”), ἄς μή γελιόμαστε. Ἡ Μπέηλυ διέβλεπε καί τόν ἰδιαίτερο ρόλο τῆς Μασονίας στήν «Νέα Ἐποχή» τοῦ Ἀντιχρίστου [20]. Ἰδού μερικά δείγματα γραφῆς της, ἀμέσως σχετιζόμενα μέ τό θέμα μας:

Ἀσυναίσθητη ἡ ἀδελφοσύνη, ἀναπόφευκτη ἡ ἑνοποίηση ἀπό πράκτορες: «Σέ κάθε ἔθνος ὑπάρχουν ἐκεῖνοι πού βλέπουν ἕνα καλύτερο ὅραμα ἑνός καλύτερου κόσμου, οἱ ὁποῖοι σκέπτονται καί ὁμιλοῦν καί σχεδιάζουν μέ γνώμονα τήν ἀνθρωπότητα, καί οἱ ὁποῖοι συνειδητοποιοῦν ὅτι ὅσοι συναπαρτίζουν τίς διάφορες συλλογικότητες – πολιτικές, θρησκευτικές, ἐκπαιδευτικές καί ἐργασιακές – εἶναι ἄνδρες καί γυναῖκες καί οὐσιαστικῶς, μολονότι ἀσυνειδήτως, εἶναι ἀδελφοί. Βλέπουν τοῦ κόσμου τήν ὁλοκληρία καί ἐργάζονται πρός τήν κατεύθυνση μιᾶς ἀναπόφευκτης ἑνοποιήσεως […] Συνειδητοποιοῦν ὅτι ἡ μόνη ἀληθής ἐλπίδα εἶναι μία διαφωτισμένη κοινή γνώμη καί ὅτι τοῦτο πρέπει νά εἶναι τό ἀποτέλεσμα ἀκραιφνῶν ἐκπαιδευτικῶν μεθόδων καί δικαίας καί ἐπακριβοῦς προπαγάνδας»[21].

Μεθοδευμένη ἀπό «δυνάμεις» ἡ κατάργηση τῶν φραγμῶν: «Ἡ ἀφύπνιση τῆς διανοήσεως [σ.σ. ἰντελλιγκέντσιας] σέ ὅλες τίς χῶρες πρός τήν κατεύθυνση τῆς ἀνθρωπότητος εἶναι ἕνα προστάδιο γιά τήν καθιέρωση τῆς ἀδελφότητος [σ.σ. τῆς παγκοσμίου ἀδελφότητος]. Ἡ ἑνότητα τῆς ἀνθρώπινης [σ.σ. παγκόσμιας] οἰκογένειας ἀναγνωρίζεται ἀπό τόν ἄνθρωπο, ἀλλά πρίν ἡ ἑνότητα μπορεῖ νά λάβει μορφή σέ οἰκοδομητικά μέτρα, εἶναι οὐσιῶδες τό νά ἐπιδιώκουν ὅλο καί περισσότεροι ἀπό τούς σκεπτομένους ἄνδρες καί γυναῖκες σέ ὅλο τόν κόσμο νά κατεδαφίσουν τούς πνευματικούς φραγμούς πού ὑπάρχουν μεταξύ φυλῶν, ἐθνῶν καί τύπων […] Μέσῳ τῆς ἐντυπώσεως καί ἐξωτερικεύσεως συγκεκριμένων μεγάλων ἰδεῶν, ἄνθρωποι παντοῦ πρέπει νά φθάσουν στήν κατανόηση τῶν θεμελιωδῶν ἰδεῶν πού θά κυβερνήσουν τήν νέα ἐποχή. Αὐτή εἶναι ἡ μέγιστη ἀποστολή τῆς Νέας Ὁμάδος τῶν Ἐξυπηρετητῶν τοῦ Κόσμου» [22].

Ἀλαζονεία ἡ ἐκκλησιαστική «ἀποκλειστικότητα»: «Εἶναι πιθανό, ὅτι ὁ Χριστός [σ.σ. τῶν νεοεποχιτῶν, ὁ Ἀντίχριστος] θά θεωρήσει τήν ξεχωριστή ζωή τῶν ἐκκλησιῶν καί τήν ἀλαζονεία τῶν θεολόγων ὡς ἐσφαλμένες καί ἀνεπιθύμητες – διαχωριστικές (ὅπως καί ἔγιναν) τοῦ κόσμου σέ “πιστό” καί “ἄπιστο”, σέ “Χριστιανό” καί “ἐθνικό”, στούς ἀποκαλούμενους “φωτισμένους” καί τούς ἀποκαλούμενους “ἐσκοτισμένους” – καί ὡς ἀντίθετες σέ ὅλα ὅσα Ἐκεῖνος ὁ Ἴδιος φρονοῦσε καί πίστευε, ὅταν εἶπε “Καί ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἅ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης” (Ἰω. 10, 16) […] [Τό κακό] ἑδράζεται ἐπάνω στήν ἀποτυχία τῶν θρησκευτικῶν ὀργανισμῶν σέ ὅλο τόν κόσμο νά διατηρήσουν τήν ἀλήθεια στήν καθαρότητά της καί νά ἀποφύγουν τήν φανατική ἰδέα ὅτι τοῦ καθενός ἡ ἀτομική ἑρμηνεία τῆς ἀληθείας πρέπει νά εἶναι ἡ μοναδική καί ἡ ὀρθή. Οἱ θεολόγοι ἔχουν πολεμήσει (καί μέ εἰλικρίνεια προθέσεως) γιά μορφές λέξεων πού αὐτοί πίστευαν ὅτι ἦταν ἡ μόνη ἀληθής καί ὀρθή διατύπωση τῆς θείας ἰδέας, ἀλλά ὁ Χριστός λησμονήθηκε πίσω ἀπό τίς λέξεις» [23].

Μεθοδευμένη ἀπό «δυνάμεις» ἡ κατάργηση τῶν φραγμῶν (καί πάλι): «Ἀστρονομικῶς, δέν λειτουργοῦμε πλήρως ἐντός τῆς ἐπιρροῆς τοῦ Ὑδροχόου· μόλις τώρα ἀναδυόμαστε ἀπό τήν ἐπιρροή τοῦ Ἰχθύος, καί τό πλῆρες ἀντίκτυπο τῶν ἐνεργειῶν πού ὁ Ὑδροχόος θά ἀπελευθερώσει δέν ἔχει γίνει ἀκόμη αἰσθητό. Ὡστόσο, κάθε ἔτος μᾶς φέρνει πιό κοντά στό κέντρο τῆς δυνάμεως, ἡ μέγιστη συνέπεια τοῦ ὁποίου θά εἶναι νά ἐπιφέρει ἀναγνώριση τῆς οὐσιώδους ἑνότητος τοῦ ἀνθρώπου, τῶν διαδικασιῶν μοιράσματος καί συνεργασίας καί τῆς ἀναδύσεως αὐτῆς τῆς νέας παγκοσμίου θρησκείας τῆς ὁποίας κεντρικό θέμα θά εἶναι ἡ παγκοσμιότητα καί ἡ μύηση. Ἄν ἡ λέξη “μύηση” σημαίνει τήν διαδικασία “εἰσόδου σέ”, τότε πράγματι σήμερα εἶναι ἀληθές, ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα ὑπέρχεται μία ἀληθῆ μύηση καθώς εἰσέρχεται στήν νέα ἐποχή τοῦ Ὑδροχόου· τότε θά ὑποβληθεῖ στίς ἐνέργειες καί δυνάμεις ἐκεῖνες οἱ ὁποῖες θά κατεδαφίσουν τούς φραγμούς τοῦ διαχωρισμοῦ καί οἱ ὁποῖες θά ἀναμείξουν καί συντήξουν τήν συνείδηση ὅλων τῶν ἀνθρώπων στήν ἑνότητα ἐκείνη πού εἶναι τό διακριτικό τῆς χριστο-συνειδητότητας»[24].

Καταστροφική εἶναι ἡ παραδοσιακή «ἀλαζονική» ἐκκλησιαστική παιδεία: «Ἐκπαίδευση στά χέρια ὁποιασδήποτε ἐκκλησίας θά σήμαινε καταστροφή. Θά ἔτρεφε τό σεκταριανικό πνεῦμα, θά ἐξέτρεφε τίς συντηρητικές, ἀντιδραστικές συμπεριφορές πού τόσο δυνατά γίνονται ἀντικείμενο ἐγκολπώσεως, λ.χ. ἀπό τήν Καθολική Ἐκκλησία καί τούς φονταμενταλιστές στίς προτεσταντικές Ἐκκλησίες. Θά ἐκπαίδευε ἀλαζόνες, θά ἔκτιζε φραγμούς μεταξύ ἀνθρώπου καί ἀνθρώπου, καί τελικῶς θά ὁδηγοῦσε σέ ἄφευκτη ταλάντωση μακριά ἀπό ὅλες τίς θρησκεῖες ἀπό μέρους ἐκείνων πού ἐπί τέλους θά μάθαιναν νά σκέπτονται καθώς φθάνουν τήν ἐνήλικη ἄνδρωση. Αὐτό δέν εἶναι κατηγορητήριο κατά τῆς θρησκείας. Εἶναι κατηγορητήριο κατά τῶν παρελθοντικῶν μεθόδων τῶν ἐκκλησιῶν καί κατά τῶν παλαιῶν θεολογιῶν […] Ὑπάρχουν σοφοί καί καλοἰ ἐκκλησιαστικοί ἄνδρες σήμερα [σ.σ. τό 1944], πού τό συνειδητοποιοῦν αὐτό καί πού ἐργάζονται μέ σταθερότητα ὑπέρ τῆς νεο-εποχικῆς προσεγγίσεως τοῦ Θεοῦ, ἀλλά εἶναι συγκριτικῶς λίγοι σέ ἀριθμό. Παρά ταῦτα, συγκροτοῦν πόλεμο ἐναντίον τῆς θεολογικῆς ἀποκρυσταλλώσεως καί τῶν ἀκαδημαϊκῶν διακηρύξεων. Ἀναποφεύκτως θά ἐπιτύχουν καί θά περισώσουν τό θρησκευτικό πνεῦμα»[25] (ἡ ἔμφαση δική μου).

Πρόσεξες, ἀγαπητέ ἀναγνῶστα, πῶς τά προηγούμενα λόγια τοῦ Ἀλβανίας Ἀναστασίου τό 1974 (ἀπό τόν θεοσοφικό-μασονικό «Ἰλισό») συνιστοῦν σύνοψη, ἐπιτομή, ὅσων ἀμέσως ἀνωτέρω γράφει ἡ Μπέηλυ, περί ἀναπόφευκτης πανανθρώπινης «κοινότητας», περί «νέων δυνάμεων» ἑνοποιήσεως τῆς ἀνθρωπότητος, περί ὑπερβάσεως τοῦ (κομπλεξισμοῦ καί τῆς ἀλαζονείας) τῶν ἐπί μέρους θρησκειῶν καί θεολογιῶν κ.ἄ.; Ἄς μάθουμε, ἐπιτέλους, νά ἐπισημαίνουμε τήν ἰδεολογική συγγένεια ἤ ταυτότητα μεταξύ τῶν Οἰκουμενιστῶν καί τῶν Μασόνων ἤ Θεοσοφιστῶν νεοταξιτῶν ! Καί τότε πολλά… «ἐρωτηματικά» θά λυθοῦν εὐχερέστατα.

Παρέλκει νά σημειώσουμε, ὅτι, ὅταν σέ ἐπαινοῦν οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἐπαινεῖ τόν Ἀναστάσιο ὁ μασονικός «Ἰλισός»[26] τοῦ Θεοσοφιστῆ καί Μασόνου καί ἑωσφοριστοῦ Κωστῆ Μελισσαρόπουλου, τότε κάτι «δέν πάει καθόλου καλά»! Ὅπως διαπίστωσε καί ὁ ἀρχαῖος Ἕλλην φιλόσοφος Ἀντισθένης, ἐκ τῶν ἀρχαίων ἡμῶν προγόνων, ὅταν ἐπαινέθηκε ἀπό κάποιους πονηρούς ἀνθρώπους: «Ἀγωνιῶ μήπως ἔχω διαπράξει κάποιο κακό»[27].

Λοιπόν, θά ἐλέγξει ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας τά μασονικά δημοσιεύματα; Θά ἀποκαταστήσει τήν ὑστεροφημία (μασονικῶς βαλλόμενη) τοῦ κυροῦ Ἀναστασίου; Θά δοῦμε ἀνακοίνωση τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας Μακαριωτάτου κ. Ἰωάννου κατά τῆς Μασονίας ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ αὐτῇ; Ἤ μήπως – πολύ βολικῶς – ἀνέλαβε νά λύσει τό θέμα ἡ Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας ἀνωνύμως λίγες ἡμέρες πρό τῆς ἐνθρονίσεως τοῦ κ. Ἰωάννου, ὥστε νά τόν ἀπαλλάξει ἀπό τέτοιο ἄχθος; Καί ἔτσι ἐξέδωσε μία ἀνώνυμη ἀνακοίνωση, ἡ ὁποία – ἐφαρμόζουμε καταχρηστικῶς τήν λογική πού ἡ ἴδια ἐφήρμοσε ἐπί τοῦ Ἀβερκίου – καθότι ἀνώνυμη εἶναι ἴσως καί ἀνεύθυνη ἤ ἴσως ἀφερέγγυα; Ἡ Ἀρχιεπισκοπή Τιράνων ποιά τεκμήρια προσφέρει, ὅπως περί τοῦ ἀντιθέτου ἁπτά ντοκουμέντα προσέφερε ὁ Μον. Ἀβέρκιος, ὅτι ὁ Ἀναστάσιος Γιαννουλᾶτος δῆθεν δέν σχετιζόταν μέ τήν Μασονία; Ὑπάρχει καταγεγραμμένη σχετική (ἀντιμασονική) ἐγκύκλιος, ὁμιλία, κήρυγμα, κείμενο τοῦ προαπελθόντος;

Ὁ γράφων ἐλπίζει, εἶναι σχεδόν βέβαιος, ὅτι ὁ Μοναχός Ἀβέρκιος θά ἔχει τήν ἐκ περισσοῦ καλοσύνη νά δώσει στήν δημοσιότητα (προφανῶς ἀπό τίς στῆλες τοῦ μαχητικοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου», ὡς συνήθως) τίς φωτογραφίες τῶν δημοσιευμάτων τοῦ «Τεκτονικοῦ Δελτίου Πυθαγόρας», τά ὁποῖα τεκμηριώνουν τίς μασονικές δωρεές πρός τόν ἀποθανόντα Ἀρχιεπίσκοπο Ἀλβανίας Ἀναστάσιο καί ἀποδεικνύουν ὡς ψευδεῖς τίς διαβεβαιώσεις τῶν Τιράνων· καί τότε θά διαπιστώσουμε καί ἐμεῖς ἐκ τῶν ἀκολούθων ἐνεργειῶν της, τήν ἐκκλησιαστική εὐσυνειδησία καί εὐθυκρισία τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀλβανίας!

Ὅπως ἐπανειλημμένως ὁ Μον. Ἀβέρκιος ἔχει τονίσει, δυοῖν θάτερον: Ἤ ἡ Μασονία ψεύδεται περί τῆς μασονικῆς ἰδιότητος (ἤ μασονικῆς διαπλοκῆς-συνεργασίας) ἐκκλησιαστικῶν προσώπων, καί συνεπῶς ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία ὀφείλει νά κινηθεῖ νομικῶς κατά τῆς Μασονίας· ἤ ἡ Μασονία ἀληθεύει σέ αὐτό, καί συνεπῶς πρέπει (καί μετά θάνατον) νά καταδικασθοῦν τά ἐμπλακέντα ἐκκλησιαστικά πρόσωπα ὡς πεπτωκότες καί ἀρνησίθρησκοι ἤ ὡς συνεργάτες τῶν ἀλλοθρήσκων[28].

Ὁ κυρός Ἀναστάσιος Γιαννουλᾶτος καί τό νεο-εποχικό περιοδικό God and Religion (1999)

Τό ἔτος 1999 ὁ γνωστός κοσμικός ἐκδότης Ἄρης Τερζόπουλος μέ τίς – ἀγαλλομένῃ χειρί – εὐλογίες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου ἐξέδωσε τό περιοδικό God & Religion. Ἐπρόκειτο νά ἀποτελέσει ἀπό τίς πρῶτες μάχες τῆς «Θεοδρομίας» μας [29] ἡ πολεμική μας κατά τῆς ἀπροκαλύπτως νεο-εποχικῆς κατευθύνσεως τοῦ περιοδικοῦ ἐκείνου (τό ὁποῖο τελικῶς καί «ἐξώκειλε» ἐκδοτικῶς «μετ’ οὐ πολύ»)· τό περιοδικό εἶχε ὡς παράλληλη στόχευση τόν πόλεμο φθορᾶς κατά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου, ὁ ὁποῖος ἀφ’ ἑνός – μολονότι στερρός Οἰκουμενιστής (καί ὄχι μόνον …) – εἶχε σαφῶς μία πολύ περισσότερο ἐθνοκεντρική, πατριωτική καί φιλορθόδοξη, γεωπολιτική γραμμή ἀπό τόν Οἰκ. Πατριάρχη Βαρθολομαῖο Ἀρχοντώνη, σαφέστατα νεοταξίτη [30], ἀφ’ ἑτέρου δέ παρεγκώνιζε ἐπικοινωνιακῶς τόν νεοπαγῆ καί ἐπίδοξο «μονάρχη» Βαρθολομαῖο ΚΠόλεως, χάρις στήν πανθομολογούμενη, καί ἐνοχλητική στούς ἐκκλησιομάχους, δημοφιλία του ἐντός καί ἐκτός Ἑλλάδος.

Ἀπό τίς πλέον θερμές καί ἰδεολογικῶς προσανατολισμένες – ὄχι δηλαδή εὐκαιριακές καί τυπικές – ἐπιστολές εὐλογίας πού στάλθηκαν στό συγκρητιστικό περιοδικό God and Religion, ὑπῆρξε ἐκείνη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κυροῦ Ἀναστασίου! Στεκόταν βεβαίως αὐτή σέ ἀντίθεση μέ τήν (κυριολεκτικῶς) δύο γραμμῶν ἐπιστολή τοῦ Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου, ἀλλά εὐθυγραμμιζόμενη μέ τίς δύο – ἐπίσης ἰδεολογικῶς χρωματισμένες – σελίδες τοῦ ΚΠόλεως Βαρθολομαίου γραμμένες ἐν θερμότητι πρός τόν Ἄρη Τερζόπουλο· τόν Τερζόπουλο, πού ὑπῆρξε ἐκδότης (μεταξύ ἄλλων) καί “lifestyle” περιοδικῶν ἠθικῆς ἀποσαθρώσεως τοῦ Γένους μας – ἀπό ἐκκλησιαστικῆς ἀπόψεως, ὅπως ἡ «Γυναίκα» (1950-2007), τό «ΚΛΙΚ» (1987-2005), τό «MEN» (1990s, σέ συνεργασία μέ τόν γνωστό Πέτρο Κωστόπουλο τοῦ «Nitro», ὁ ὁποῖος καυχήθηκε ὅτι ἠθικῶς «ξεβλάχεψε» τήν χώρα μας) καί ἄλλων ὁμοίων!

Μία συγκεκριμένη φράση τῆς ἐπιστολῆς Γιαννουλάτου (9 Νοεμβρίου 1998) πρός τόν ἐκδότη Ἄρη Τερζόπουλο γιά τό «God & Religion» εἵλκυσε τήν προσοχή μας ἐδῶ καί πολλά χρόνια (διότι ὡς γνωστόν «ὁ διάβολος κρύπτεται στίς λεπτομέρειες»). Ἴδετε: «Σύμφωνα μέ τά βασικότερα θρησκεύματα, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀνεξαρτήτως φυλῆς, φύλου, χρώματος, γλώσσης, εἶναι προικισμένοι μέ τήν ἀξιοπρέπεια τῆς θείας καταγωγῆς τους καί μέσῳ αὐτῆς τῆς σχέσεως, συνειδητῆς ἤ μή, μέ τό Ἅγιο, μέ τόν Θεό. Αὐτή ἡ βεβαιότητα ἀποτελεῖ τήν ἀφετηρία μιᾶς ἐπικοινωνίας μέ ἀνθρώπους διαφορετικῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων, ἡ ὁποία σέβεται τήν προσωπική τους ἐλευθερία»[31].

Ἕνας γενικός ἐρευνητής στήν φράση τοῦ Γιαννουλάτου «ἀνεξαρτήτως φυλῆς, φύλου, χρώματος, γλώσσης» δέν θά δυσκολευθεῖ νά ἀναγνωρίσει τήν σχεδόν ταυτόσημη ἔκφραση τῆς «Οἰκουμενικῆς Διακηρύξεως γιά τά Ἀνθρώπινα Δικαιώματα» τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν τό 1948 (ἄρθρο 2) περί δικαιωμάτων καί ἐλευθεριῶν «χωρίς καμμία ἀπολύτως διάκριση, εἰδικότερα ὡς πρός τήν φυλή, τό χρῶμα, τό φῦλο, τήν γλῶσσα, τίς θρησκεῖες, τίς πολιτικές ἤ ὁποιεσδήποτε ἄλλες πεποιθήσεις, τήν ἐθνική καταγωγή, τήν περιουσία, τήν γέννηση ἤ ὁποιαδήποτε ἄλλη κατάσταση» [32].

Ἕνας καλός γνώστης τῆς Μασονίας καί τῆς Θεοσοφίας ὅμως, ὡς ὁ γράφων, δέν θά δυσκολευθεῖ νά ἀναγνωρίσει στήν φράση τοῦ Ἀναστασίου Γιαννουλάτου καί τήν σχεδόν ταυτόσημη φράση ἀπό τήν πρώτη (ἐκ τριῶν) θεμελιώδη, ἱδρυτική, ἀρχή τῆς Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας, πού ἱδρύθηκε (17 Νοε 1875) ἀπό τήν ἑωσφορίστρια καί Μασόνο Ἕλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ, καί ἡ ὁποία ἔχει στενότατη ἰδεολογική συγγένεια μέ τήν Μασονία [33].Ἡ πρώτη αὐτή ἀρχή, διακηρύττει τόν «σχηματισμόν πυρῆνος παγκοσμίου ἀδελφότητος τῆς ἀνθρωπότητος, ἄνευ διακρίσεως φυλῆς, πίστεως, φύλου, τάξεως ἤ χρώματος» [34]. Καί τήν σύνδεση τῶν γραπτῶν τοῦ Ἀναστασίου μέ τίς θεοσοφικές ἀρχές τήν κάνουμε, διότι ἡ συνάφεια τῶν λόγων του δέν εἶναι περί ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἀλλά περί συγκλίσεως τῶν θρησκειῶν, περί διαθρησκειακῆς προσεγγίσεως.

Ὅτι ἡ φράση «ἀνεξαρτήτως φυλῆς, φύλου» κ.ο.κ. ἀποτελεῖ πλέον μασονικό cliché, εἶναι εὔκολο νά τό διαπιστώσουμε καί ἀπό ἄλλα μασονικά δημοσιεύματα· στό μασονικό περιοδικό Freemason τῆς Αὐστραλίας ὁ Μασόνος πάστορας καί νέος τότε τσάπλαιν (Chaplain: ἐφημέριος «εἰδικῶν ἀναθέσεων») τῶν ἀσθενοφόρων Σεβάσμιος (MW) Ray Green PGM (ProvisionalGrandMaster), γράφει: «Τό λειτούργημα τοῦ ἐφημερίου εἶναι λειτούργημα παρουσίας. Τό νά εἶσαι ἐκεῖ σέ ὑπηρεσία γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους ἀνεξαρτήτως τῆς φυλῆς τους, τοῦ χρώματος, τοῦ φύλου, τῶν πνευματικῶν φρονημάτων ἤ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐντάξεως. Εἶναι ἕνα λειτούργημα μοιραζόμενο, μέσα σέ ἕνα δι-ομολογιακό οἰκουμενικό πλαίσιο»[35].

Ἐπίσης, παλαιότερα, στό θεοσοφικό-μασονικό περιοδικό «Ἰλισός» ἀναπτύσσεται τό Τυπικόν Υἱοθεσίας τῆς προσωρινῆς «Λευκῆς Στοᾶς Πυρσός» (1943-1945), πού διδάσκει τόν μυούμενο σχετικῶς μέ τά μασονικά (καί τῆς μασονο-κίνητης Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως) συνθήματα «ἐλευθερία-ἰσότης-ἀδελφότης»: «Πρέπει νά ὑπάρχῃ μεταξύ τῶν ἀνθρώπων ἐλευθερία ἀσκήσεως τῶν φυσικῶν των δικαιωμάτων. Πρέπει νά ὑπάρχῃ μεταξύ ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἰσότης δικαιωμάτων καί ὑποχρεώσεων. Πρέπει νά ὑπάρχῃ μεταξύ ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἀδελφότης ἀνεξαρτήτως φυλῆς, ἐθνικότητος, φύλου, θρησκείας, ἰδεῶν καί πεποιθήσεων, κοινωνικῆς καταστάσεως. Αὐτό εἶναι τό μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος. Πρέπει νά ἀντικατασταθῇ ὁ ἀνταγωνισμός διά τῆς συνεργασίας, ἡ καχυποψία διά τῆς ἐμπιστοσύνης καί τῆς Ἀγάπης. Καί μή λησμονήσῃς ποτέ ὅτι βάσις τῆς ἠθικῆς εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ πλησίον. Ἡ τελετή τῆς εἰσδοχῆς σου εἰς τήν Λευκήν Στοάν “Πυρσός” ἔληξεν»[36].

Λοιπόν, ἡ «ἄνευ οὐδεμιᾶς διακρίσεως» ἀπόδοση ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἀπό τόν ΟΗΕ στούς ἀνθρώπους τῆς ὑφηλίου, μετατρέπεται στόν χῶρο τοῦ ἀποκρυφισμοῦ (Μασονίας, Θεοσοφίας κ.ἄ.) σέ «ἄνευ οὐδεμιᾶς διακρίσεως» ἀπόδοση πνευματικῆς ἀξίας καί κύρους καί ἀληθείας σέ ὄλα τά πνευματικά ρεύματα καί τίς θρησκεῖες καί στούς ὀπαδούς τους… !

Ἡ ὅλη συνάφεια τῆς ἐπιστολῆς Γιαννουλάτου οὐδόλως, λοιπόν, ἔχει σχέση μέ τά… δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου καί τήν καταπάτησή τους. Ὅμως ἡ ἴδια συνάφεια “speaks volumes”, γιά τήν συγκρητιστική στόχευση τῆς Νέας Ἐποχῆς (New Age), ἡ ὁποία προῆλθε ἀπό τήν Θεοσοφική Ἑταιρεία (μέσῳ τῆς Alice Bailey), καί τήν ὁποίαν ὁ Γιαννουλᾶτος (ἀνεπιγνώστως;) ἐξυπηρετεῖ. Διότι στήν ἐπιστολή του ὑποβαθμίζει – μέ παγία μασονική καί θεοσοφική πρακτική – τίς διαφορές μεταξύ τῶν θρησκειῶν, ὥστε νά ἀναδείξει τήν … εὐπρέπεια τῆς δῆθεν κοινῆς θεϊκῆς ἀφετηρίας τους (ὡς ἀνωτέρω). Φθάνουμε ἔτσι, μέσῳ τῶν λόγων τοῦ Ἀναστασίου, στήν δευτέρα ἱδρυτική ἀρχή τῆς Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας, «τήν ἐνθάρρυνση τῆς μελέτης τῆς συγκριτικῆς θρησκειολογίας, φιλοσοφίας καί ἐπιστήμης» [37]. Ἐπίσης, ἐνῷ διαβεβαιώνει στήν ἴδια ἐπιστολή, ὅτι ὁ διαχριστιανικός καί διαθρησκευτικός διάλογος «δέν σημαίνει θρησκευτική οὐδετερότητα, οὔτε ὁδηγεῖ σέ νόθευση τῶν ὀρθοδόξων πεποιθήσεων» (αὐτόθι), ὅμως παραπειστικῶς ἀποδίδει στήν… παραμέληση καί περιφρόνηση τοῦ διαλόγου τήν διαθρησκειακή καχυποψία καί ἐνίοτε τίς συγκρούσεις! Ἀλήθεια, δέν ὀφείλονται τά δεινά αὐτά στόν δαιμονικό φανατισμό συγκεκριμένων θρησκειῶν, καθώς γνωρίζουμε ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες, ἀλλά δῆθεν στήν ἄγνοιά μας περί τῶν ἄλλων θρησκειῶν, δῆθεν ἐλλείψει διαλόγου μέ αὐτές;

Ἀγνοοῦσε ὁ Γιαννουλᾶτος, ὅτι ἐνῷ ἡ Ἐκκλησία μας σαφῶς ἐνστερνίζεται τήν ὁμοουσιότητα καί βιολογική ἰσότητα ὅλων τῶν ἀνθρώπων (ἀποδεκτή καί στήν Ἁγία Γραφή)[38], καί ἔτσι τίθεται ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὡς πολέμιος ἀπέναντι σέ ὁποιονδήποτε ρατσισμό, ὅμως ἀποδέχεται τήν πνευματική ἰσότητα μόνον τῶν ἑνωμένων στήν Ἐκκλησία διά τοῦ Βαπτίσματος [39]; Ἄς προσέξουμε ἐπί παραδείγματι τί λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός περί τῆς διαστολῆς χαριτωμένων (βαπτισμένων) καί ἀχαρίτωτων: «Καί ἀγγέλους καί ἀνθρώπους καί κάθε ὕλη πού μετέχει στήν θεία ἐνέργεια καί διακόνησε στήν σωτηρία μου σέβω καί προσκυνῶ, λόγῳ τῆς θείας ἐνεργείας. Δέν προσκυνῶ τούς Ἰουδαίους· διότι δέν εἶναι μέτοχοι τῆς θείας ἐνεργείας, οὔτε μέ σκοπό τήν σωτηρία μου σταύρωσαν τόν Κύριο τῆς Δόξης, τόν Θεό μου, ἀλλά μάλλον ὠθούμενοι ἀπό φθόνο καί μῖσος πρός τόν Θεό καί εὐεργέτη» [40]. Εἶναι λοιπόν τοὐλάχιστον ἐπικίνδυνη, ἄν ὄχι καί ἐκ τοῦ πονηροῦ, ὁποιαδήποτε θεολογική προσπάθεια ἐξισώσεως τῶν ἀνθρώπων στό πνευματικό ἐπίπεδο, ὅταν ἐκφεύγουμε ἀπό τή συνάφεια τῶν ἐπιγείων ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί τῆς κοινωνικῆς ἰσότητος, καί εἰσερχόμαστε στό αἰώνιο πεδίο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ὅπου οἱ κεχαριτωμένοι διά τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος καί οἱ ἀχαρίτωτοι δέν εὑρίσκονται ἐπί τοῦ αὐτοῦ ἐπιπέδου ἔναντι τοῦ Θεοῦ.

Μετά ἀπό τά παραπάνω, συγκεφαλαιώνουμε τήν ἀποστροφή («ἀπεύθυνσή») μας πρός τήν Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας στά παρακάτω ἐρωτήματα:

Α. Καταδικάζει ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας τήν Μασονία ὡς θρησκευτικό ρεῦμα ἀλλότριο καί ἀλλοτριωτικό τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἔχουν κάνει κατά καιρούς οἱ Ἐκκλησίες τῆς Ἑλλάδος, τῆς Κύπρου, τῶν Ρώσσων τῆς Διασπορᾶς κ.ἄ.; Ἄν δέν τήν καταδικάζει, τότε πρός τί ἡ βιαστική καί ἄνευ μελέτης ἀπόρριψη τῶν ντοκουμέντων τοῦ «Μοναχοῦ Αβερκίου» περί τοῦ Ἀναστασίου Γιαννουλάτου ὡς δῆθεν ἀναξιοπίστων (λόγ … «ψευδωνυμίας»);

Β. Ἐφ’ ὅσον ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας καταδικάζει τήν Μασονία, θεωρεῖ ἤ ὄχι ψυχοβλαβῆ καί πνευματικῶς θανατηφόρο (ὡς μέθοδο στρατολογήσεως) τήν ἀπό μέρους τῆς Μασονίας διαφήμιση τῶν οἰκονομικῶν καί ἰδεολογικῶν σχέσεων τοῦ Τεκτονισμοῦ μέ στελέχη τοῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου;

Γ. Ἐφ’ ὅσον ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας καταδικάζει τήν Μασονία, θεωρεῖ ἤ ὄχι ψυχοβλαβεῖς (καί βλαπτικές τῆς ὑστεροφημίας τοῦ προαπελθόντος), τίς πληροφορίες τῆς Μασονίας (καί ὄχι τοῦ «Μοναχοῦ Ἀβερκίου» πρωτογενῶς), ὅτι ὁ κυρός Ἀναστάσιος ἀποδέχθηκε οἰκονομική ἐνίσχυση ἀπό Μασονικές Στοές; Καί τί προτίθεται νά πράξει περί τούτου; Δηλαδή:

Δ. Τί προτίθεται ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας νά πράξει πρός τήν Ἑλληνική Μασονία, ἀπό τήν ὁποία προέρχονται τά ντοκουμέντα, πού μαρτυροῦν ὅσα ὁ «Μοναχός Ἀβέρκιος» καί ἐμεῖς καταγγείλαμε γιά τήν λήψη μασονικῶν δωρεῶν ἀπό τόν προαπελθόντα Ἀρχιεπίσκοπο κυρό Ἀναστάσιο πρό τριάκοντα καί πλέον ἐτῶν;

Ε. Ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας ἔχει τήν διάθεση ἤ καί τήν ἐπάρκεια νά διερευνήσει καί συνεπομένως νά παραδεχθεῖ τήν ἄρρηκτη σχέση τῶν κινήσεων ἰδεολογικῆς συγκλίσεως τῶν θρησκευμάτων, στό πλαίσιο τοῦ διαθρησκειακοῦ οἰκουμενισμοῦ (σέ πεδίο θεολογικό καί ὄχι κοινωνικό), μέ τίς ἀπολύτως καί τεκμηριωμένως ταυτόσημες ἐπιδιώξεις τῆς Μασονίας, τῆς Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας καί τῆς Νέας Ἐποχῆς (New Age);

ΣΤ. Τούτου δοθέντος, προτίθεται ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας νά ἀποστασιοποιηθεῖ ἀπό τέτοιες διαθρησκειακές κινήσεις, στίς ὁποῖες πρωτοστάτησε ὁ, ἐν τούτῳ ἐκπεσών τῆς Ὀρθοδοξίας, προαπελθών κυρός Ἀναστάσιος;

Αὐτά τά ὀλίγα αὐτονόητα ζητοῦμε, διότι ζοῦμε καί πάλι τόν θρίαμβο «τοῦ θεάτρου τοῦ παραλόγου» καί ἐπειδή, ὅπως ἔχει λεχθεῖ εὐφυῶς, θά φθάσουμε ὁσονούπω νά συγχέονται οἱ «Σεβάσμιοι» (προεστῶτες Μασονικῶν Στοῶν) καί οἱ «Σεβασμιώτατοι» (Μητροπολῖτες)…

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΕΛΟΥΣ[1] «Church Of Albania Denies That Anastasios Was A Freemason (EN-GR)» (March 13, 2025) (https://www.helleniscope.com/).

[2] Katihisis,«Ομιλία π. Σεραφείμ Ζήση με θέμα:” Ἡ Μασονία ἀπό αὐθεντικές πηγές (παρουσίαση νέου βιβλίου)”» (20 Φεβ 2025) (https://www.youtube.com/)· ἡ ἐν λόγῳ συνάφεια ἀπό τό 02:00:28 καί ἑξῆς (βλ. και 00:02:25).

[3] «Is AB Anastasios of Albania “Lost” Because of his “Freemasonry” and “Ecumenism” Ties?» (March 5, 2025) (https://www.helleniscope.com/). Εὐχαριστοῦμε τήν Helleniscope.com γιά τήν εὐαισθησία της σέ θέματα τόσο ζωτικά γιά τήν Ἐκκλησία καί τό Γένος καί γιά τό θάρρος της νά τά ἀναδεικνύει πρεπόντως, καί μάλιστα στό ἐχθρικότερο ἀγγλόφωνο περιβάλλον. Ἀντιθέτως, ἄλλη ὀρθόδοξη ἱστοσελίδα ἔσπευσε (!) νά ἐπικροτήσει τήν ἀνακοίνωση τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀλβανίας, ἐπιτιμώντας τούς «Ζήσηδες»· ὑπάρχουν προφανῶς πάντοτε αὐτοί πού δέν χαίρουν τόσο μέ τήν κοινή ἀφύπνιση καί ὠφέλεια, ὅσο μέ τήν φίμωση ἐκείνων πού δέν συμπαθοῦν. Γιά νά μή ἀναφέρουμε βεβαίως καί ἄλλες περί τόν κυρό Ἀναστάσιο Γιαννουλᾶτο προσωποληπτικές ἀγκυλώσεις, γνωστῆς «στενῆς» προελεύσεως…

[4] Ἀνακοινωθέν (28/11/2013) https://ec-patr.org/nakoinothen-28-11-2013/

[5] Καί μάλιστα ὄχι θεσμικῶς, ἀλλά σέ δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδος «Ἐκκλησιαστική Ἀλήθεια» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου: «Ἐκκλησιαστικά Χρονικά», Ἐκκλησιαστική Ἀλήθεια κβ΄ 12 (22 Μαρ 1902), 135ἑ.Ἐπίσης,πρβλ. Α. ΠΙΠΕΡΑΣ, «Ὁ Μασσονισμός ἐν Ἑλλάδι ἀποκαλυπτόμενος», Ἐκκλησιαστική Ἀλήθεια κβ΄ 14 (5 Ἀπρ 1902), 156ἑ.

[6] Βλ.ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ, Ἡ Μασονία ἀπό αὐθεντικές πηγές· παγκόσμια κυβέρνηση – παγκόσμια θρησκεία, ἐκδ. «Τό Παλίμψηστον», Θεσσαλονίκη 2024, σελ. 481ἑ. Μητροπολίτης Νέας Ζηλανδίας ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ (νῦν πρώην Γάνου καί Χώρας), «Τί εἶναι ἡ Μασονία;» (Wellington, 13 Νοεμβρίου 2007), Θεοδρομία Ι΄2 (Ἀπρ-Ἰουν 2008) 299-304. Ἔχων τέτοια ἀντι-μασονικά φρονήματα, δέν εἶναι νά ἀποροῦμε πού ὁ Σεβασμιώτατος κ.κ. Ἀμφιλόχιος ἐστάλη Μητροπολίτης στήν Νέα Ζηλανδία! Καί ἄν ὁ κ. Βαρθολομαῖος, γνωστός οἰκεῖος γνωστῶν Μασόνων, διέθετε «Ἐπισκοπή Νοτίου Πόλου καί Πάσης Ἀνταρκτικῆς», θά τόν εἶχε στείλει ὁπωσδήποτε ἐκεῖ, φρονῶ.

[7] Ἐπί παραδείγματι: στήν γνωστή «Ὁμολογία Θυατείρων» (1975) του, ἡ ὁποία ἔλαβε καί ἔγκριση Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου (1974), ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Θυατείρων καί Μ. Βρεττανίας (τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου) Ἀθηναγόρας Κοκκινάκης (θ. 1979), ἀθωώνει πανηγυρικῶς τήν Μασονία: «Ὑπάρχουν βιβλία πού ἐκθέτουν τήν Θεολογίαν της [σ.σ. τῆς Μασονίας] ἀλλά αὐτά δέν ἐκπροσωποῦν τήν διδασκαλίαν τῆς Μασονίας, διότι ἡ βάσις αὐτῆς εἶναι καί θεωρεῖται ἡ Ἁγία Γραφή. Ἀλλ’ ὅπως μέ βάσιν τήν Ἁγίαν Γραφήν πολλοί Χριστιανοί βγάζουν συμπεράσματα διάφορα, τό ἴδιον συμβαίνει καί μέ τούς Μασόνους. Δι’ αὐτό ἡ ἰδέα ὅτι ἡ Μασονία εἶναι θρησκεία εἶναι λανθασμένη. Ἡ Ρωμαϊκή Ἐκκλησία ἐρευνᾷ τό ζήτημα καί ὡς ἐδημοσιεύθη εἰς τούς TIMES τοῦ Λονδίνου Ὀκτωβρίου 19, 1974 δέν θά συνεχίσῃ νά καταδικάζῃ τήν Μασονίαν ὡς θρησκείαν» (ATHENAGORAS KOKKINAKIS,TheThyateiraConfession; OrTheFaithandPrayerofOrthodoxChristians, ἐκδ. The Faith Press Ltd., Leighton Buzzard 1975, σελ. 283). Ἐπίσης, ὁ Μητροπολίτης Σηλυβρίας Αἰμιλιανός (Τιμιάδης, θ. 2008) σέ δήλωσή του στό Ἀθηναϊκό Πρακτορεῖο, τήν ὁποίαν περιχαρεῖς ἐδημοσίευσαν οἱ Μασόνοι-Θεοσοφιστές στόν «Ἰλισό» («Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί ὁ Τεκτονισμός», Ἰλισός, ἔτος 18ον, τεῦχος 97 [ Ἰαν-Φεβ 1973] 44ἑ.), ὑπερασπίζεται τήν Μασονία ἀπέναντι τῆς καταδίκης της ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τό 1972: «Ἡ ἀπόφασις αὕτη δέν δύναται νά θεωρηθῇ ὡς ἐκπροσωποῦσα τήν γνώμην τοῦ συνόλου τῆς Ἱεραρχίας, ἀκόμη δέ ὀλιγώτερον τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ λαός δέν θ’ ἀσχοληθῇ μέ αὐτήν, διότι γνωρίζει ὅτι ὁ Τεκτονισμός δέν ἀποτελεῖ εἰς τήν Ἑλλάδα πραγματικόν κίνδυνον, ὁπωσδήποτε δέ, δέν εἶναι ἐχθρός τῆς Ἐκκλησίας». Πρβλ. καί ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 471ἑἑ.

[8] Σύμφωνα μέ τό πασίγνωστο σύγγραμμα-ὁρόσημο πού ἔγραψε ὁ «ἐσωτεριστής» (κατ’ ἰδίαν παραδοχήν) ΜΙΧ. ΦΥΣΕΝΤΖΙΔΗΣ, Ἐπιφανεῖς καί Διάσημοι Ἕλληνες Ἐλευθεροτέκτονες (1880-1970), τόμ. Α΄, ἐκδ. «Βογιατζῆ», σελ. 141-146, 147-152, 165-169, 173-177.

[9] Τεκτονικόν Δελτίον Πυθαγόρας, ἔτος 33ον, τεῦχος 5 (Ἰανουάριος-Μάρτιος 1977).

[10] Ἀρχιμ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΣΙΑΚΚΑΣ (νῦν Ἐπίσκοπος Καρπασίας),ἘγκυκλοπαιδικόΛεξικό Θρησκειῶν καί Αἱρέσεων, ἐκδ. Ἱ. Μ. Τροοδιτίσσης, αὐτόθι 2002, σελ. 583.584ἑ.

[11] ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 368ἑ.

[12] ΦΙΛΩΝ, «Τεκτονισμός καί θρησκεύματα» (β΄), Ἀθηνᾶ, ἔτος Β΄, ἀρ. 3 (Μάρτιος 1894) 56: «Διά τοῦτο, ὡς ἔλεγον ἐν ἀρχῇ, προώρισται αὐτός [ὁ Μασονισμός] νά ὑποδείξῃ βραδύτερον τήν βάσιν, ἐφ’ ἧς θά ἑδρασθῇ ἡ θρησκεία τοῦ μέλλοντος, ἥτις θά περισυναγάγῃ τήν Οἰκουμένην ἅπασαν εἰς μίαν ποίμνην καί ὑπό ἕνα ποιμένα». Φωτογραφία τοῦ ντοκουμέντου τούτου βλ. ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 281ἑ. Πρβλ. ἐπίσης, σχετικῶς μέ τήν μασονική παγκόσμιο θρησκεία, Π.Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑΣ, Μασσωνισμός, ἐκδ. «Ὁ Σωτήρ», Ἀθῆναι 1986 [ε΄ ἔκδ.], σελ. 114.115.

[13] Μεταξύ τῶν πολλῶν ἐξαιρέτων ὀρθοδόξων δημοσιεύσεων πού ἀκολούθησαν τήν ἐκδημία τοῦ κυροῦ Ἀναστασίου καί ἐπέκριναν τήν αἱρετική, οἰκουμενιστική δραστηριότητά του, ἀναφέρουμε ἐνδεικτικῶς τά ἑξῆς: ΑΔ. ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ, «Οἰκουμενιστής καί Ἅγιος; Ἀναίρεση ὅσων προσπαθοῦν νά ἁγιοκατατάξουν (!!!) τόν Ἀναστάσιο Ἀλβανίας» (3 Φεβ 2025) καί Ν. ΔΑΠΕΡΓΟΛΑΣ, «Περί “φωτισμένων ἱεραρχῶν” καί παραμορφωτικῶν προτύπων: ἡ περίπτωση τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας Ἀναστασίου» (4 Φεβ 2025) ἀμφότερα στό ἀγωνιστικό tasthyras.wordpress.com. Μία χρησιμότατη σύνοψη ἄρθρων περί τῆς ἐπίμεμπτης, ἤ ἐνίοτε καί θετικῆς (στό οὐκρανικό ζήτημα), δραστηριότητος τοῦ κυροῦ Ἀναστασίου βλ. καί στή δική μας μαχητική «ἔπαλξη», τοῦ μακαριστοῦ π. Νικολάου Μανώλη, (https://katanixi.gr/tag/anastastios-alvanias/).

[14]Τεκτονικόν Δελτίον Πυθαγόρας τ. 40-41 (1992) 105 καί τ. 46-47 (1994) 11.17.129 καί τ.50-51 (1995) 31.134 στό ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 369.

[15] Πρβλ.ΧΡ. ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ, Ἀθανασίου τοῦ Παρίου βιβλιογραφικά, ἐκδ. Ἱ. Προσκύνημα Παναγίας Ἑκατονταπυλιανῆς Πάρου, Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 25ἑ.

[16] Βλ.καί «The Federalist papers» (https://en.wikipedia.org/wiki/The_Federalist_Papers).

[17] ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 369.

[18] «Μελισσαρόπουλος Κωστής (Πάτρα, 10/1/1903-Αθήνα, 31/7/1988) Στοά “Ορφεύς”» (https://grandlodge.gr/tektones/melissaropoulos-kostis/).

[19] Ἰλισός, τ.106-107 (1974) 327, στό ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 368.

[20] ALICE A. BAILEY,The Reappearance of the Christ, Lucis Publishing Company (New York) & Lucis Press Ltd, London 1962, σελ. 121: «Another thing that will happen will be that the ancient Mysteries will be restored, the ancient landmarks will again be recognized – those landmarks which Masonry has so earnestly preserved and which have been hitherto securely embalmed in the Masonic rituals, waiting the day of restoration and of resurrection».

[21] ALICE A. BAILEY,Problems of Humanity, Lucis Publishing Company (New York) & Lucis Press Ltd, London 1972, σελ. 94: «In every nation there are those who see a better vision of a better world, who are thinking and talking and planning in terms of humanity, and who realize that those who form the various groups—political, religious, educational and labour—are men and women and essentially, if unconsciously, brothers. They see the world whole and are working towards an inevitable unification; […] They realize that the only true hope is an enlightened public opinion and that this must be the result of sound educational methods and just and exact propaganda».

[22] ALICE A. BAILEY,The Reappearance of the Christ, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 184ἑ.: «The awakening of the intelligentsia in all countries to the recognition of humanity is a prelude to the establishment of brotherhood. The unity of the human family is recognized by man, but before that unity can take form in constructive measures, it is essential that more and more of the thinking men and women throughout the world should break down the mental barriers existing between races, nations and types; […] Through the impression and expression of certain great ideas, men everywhere must be brought to the understanding of the fundamental ideals which will govern the new age. This is the major task of the New Group of World Servers».

[23] Αὐτόθι,σελ. 141: «Is it not possible [sic] that the Christ may regard the separative life of the churches and the arrogance of the theologians as wrong and undesirable – dividing (as they have) the world into believer and unbeliever, into Christian and heathen, into the so-called enlightened and the so-called benighted – and as contrary to all that He Himself held and believed when He said, “Other sheep I have which are not of this fold.” (John X, 16.) […] it rests upon the failure of the religious organizations throughout the world to preserve the truth in its purity and to avoid the fanatical idea that anyone’s individual interpretation of truth must necessarily be the only and correct one. Theologians have fought (and with sincerity of intention) for forms of words which they believed were the only true and correct formulation of the divine idea, but Christ was forgotten behind the words;».

[24] Αὐτόθι, σελ. 81ἑ.: «Astronomically, we are not yet functioning fully within the influence of Aquarius; we are only just emerging from the Piscean influence, and the full impact of the energies which Aquarius will set loose has not yet been felt. Nevertheless, each year carries us closer to the center of power, the major effect of which will be to induce recognition of man’s essential unity, of the processes of sharing and of cooperation and of the emergence of that new world religion whose keynote will be universality and initiation. If the word “initiation” signifies the processes of “entering into,” then it is indeed true today that humanity is undergoing a true initiation as it enters into the new age of Aquarius; it will then be subjected to those energies and forces which will break down the barriers of separation, and which will blend and fuse the consciousness of all men into that unity which is distinctive of the Christ consciousness».

[25] ALICE A. BAILEY,Problems of Humanity, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 34ἑ.: «Education in the hands of any church would spell disaster. It would feed the sectarian spirit, foster the conservative, reactionary attitudes so strongly endorsed, for instance, by the Catholic Church and the fundamentalists in the Protestant churches. It would train bigots, build barriers between man and man and eventually lead to a powerful and inevitable swing away from all religion on the part of those who would finally learn to think as they reach adult manhood. This is not an indictment of religion. It is an indictment of the past methods of the churches and of the old theologies which have failed to present Christ as He essentially is, which have worked for riches, prestige, and political power and which have striven with all available means to increase their membership and to imprison the free spirit in man. There are wise and good churchmen today who realize this and who are steadfastly working for the new age approach to God, but they are relatively few in number. Nevertheless, they are waging war against theological crystallization and academic pronouncements. They will inevitably succeed and thus salvage the religious spirit».

[26] Ἰλισός, τ.106-107 (1974) 327, στό ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 368.

[27] ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ, Βίοι Φιλοσόφων 6,5 (Ἀντισθένης), στό DiogenisLaertiiVitaePhilosophorum, τόμ B΄, ἐπιμ. H.S. Long, Clarendon Press, Oxford University Press 1964, σελ. 249: «Ἐπαινούμενός ποτε ὑπό πονηρῶν, ἔφη, ἀγωνιῶ μή τι κακόν εἴργασμαι».

[28] ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ.7ἑ. (στόν πρόλογο).

[29] Πρωτοπρ. Θ. ΖΗΣΗΣ, «Ἀξιοσημείωτα-ἐπίκαιρα», Θεοδρομία, ἔτος Α΄ 1 (Ἰαν – Μαρ 1999) 122-128. Τό ὁποῖο προκάλεσε καί ἐκτενέστατη ἐπιστολή-ἀπάντηση τοῦ Ἄρη Τερζόπουλου πρός τήν «Θεοδρομία»· εἶχε, βλέπετε, καί τίς πατριαρχικές θεωρούμενες «ἐκκλησιαστικές πλάτες».

[30] Εἶναι χαρακτηριστική π.χ. ἡ ἐκ διαμέτρου ἀντίθετη στάση τοῦ πατριώτου κυροῦ Χριστοδούλου Ἀθηνῶν μέ τόν προδότη τῆς Ὀρθοδοξίας καί πράκτορα τῶν νεοταξικῶν συμφερόντων κ. Βαρθολομαῖο ΚΠόλεως ὡς πρός τήν προοπτική συμπήξεως ἑνός γεωπολιτικοῦ «τόξου ὀρθοδόξων κρατῶν», πού εἶχε ἀνακινηθεῖ στούς Ὀρθοδόξους στήν δεκαετία τοῦ 1990, μέ ἀφορμή τήν μακέλευση τῆς Ὀρθοδόξου Σερβίας ἀπό τούς Δυτικούς· ἕνας τέτοιος «ἄξονας» σαφῶς θά ἀναγόταν στήν κοινοπολιτεία ὀρθοδόξων κρατῶν τούς καιρούς τῆς Ρωμηοσύνης· παρά ταῦτα, ὁ Βαρθολομαῖος Ἀρχοντώνης ἔθεσε προσκόμματα! OLIVIER CLEMENT, «Ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς»· Συνομιλώντας μέ τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαῖο Α΄, Ὀρθόδοξη Μαρτυρία 59, μτφρ. Καίτη Χιωτέλλη, ἐκδ. Ἀκρίτας, Ἀθήνα 1997, σελ. 196: «Ὅσο γιά τήν ἰδέα ἑνός “ὀρθόδοξου ἄξονα” πολιτικῆς φύσεως στήν ἀνατολική Εὐρώπη, εἶναι ἐντελῶς ξένη γιά τόν Πατριάρχη […] Ὁ Πατριάρχης τούς ἀπηύθυνε ἕνα μήνυμα ἀποδοκιμαστικό κάθε πολιτικῆς συμμαχίας στό ὄνομα τῆς Ὀρθοδοξίας […] Ἀλλά οἱ ἔννοιες “ἄξονας” ἤ “μπλόκ” εἶναι καθαρά ἐγκόσμιες, ὁδηγοῦν τό πνευματικό στό πολιτικό, ἐντελῶς ὅπως ὁ ἐθνικισμός!».

Ἀντιθέτως, ὁ Ἀθηνῶν Χριστόδουλος, ὡς Δημητριάδος, ἔγραφε: «Καί εἶναι φυσικό νά φοβᾶται τό Βατικανό τούς Ἕλληνες καί τούς Σέρβους, πού ὡς δυναμικοί ὀρθόδοξοι λαοί θά μποροῦσαν νά πρωτοστατήσουν στή δημιουργία ἑνός τέτοιου ἄξονα, μέ προοπτική ἐνίσχυσής του σέ ἄλλη φάση μέ τήν προσχώρηση σ’ αὐτόν καί τῶν ἄλλων ὀρθοδόξων βαλκανικῶν χωρῶν […] Ὁ κάθετος ἄξονας τῆς βαλκανικῆς Ὀρθοδοξίας πρέπει νά γίνει ἀμέσως πραγματικότητα. Σέρβοι, Ρῶσοι, Ρουμάνοι, Ἕλληνες καί Βούλγαροι μποροῦμε ὑπό προϋποθέσεις νά συνεννοηθοῦμε, ἐκμεταλλευόμενοι καί τίς συγκυρίες. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μπορεῖ ἐδῶ ἀκόμη νά διαδραματίσει ἕναν καθοριστικό ρόλο. Σέ λίγο καί αὐτή ἡ εὐκαιρία θά ἔχει χαθεῖ» (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ, «Οἱ χαμένες εὐκαιρίες γιά ἕναν “ὀρθόδοξο ἄξονα” στά Βαλκάνια» [02-05-93] στό Ἀπό χῶμα καί οὐρανό, ἐκδ. Καστανιώτη, Ἀθήνα 1999 [β΄ ἔκδ.], σελ. 101.106). Βλ. καί ὅλη τήν ἑνότητα, αὐτόθι, σελ. 100-116.

[31] God & Religion – Θεός & Θρησκεία, τεῦχος 0 (Ἰαν 1999) 7.

[32] Universal Declaration of Human Rights (article 2):« Everyone is entitled to all the rights and freedoms set forth in this Declaration, without distinction of any kind, such as race, colour, sex, language, religion, political or other opinion, national or social origin, property, birth or other status» (https://www.un.org/en/about-us/universal-declaration-of-human-rights καί ἑλληνιστί https://unric.org/el/οικουμενικη–διακηρυξη–για–τα–ανθρωπι-2/).

[33] Ἐνδεικτικά πολύ, τά παραθέτω καί πάλιν, ὅσα γράφει μεταξύ πολλῶν ἄλλων ἡ Ἐγκυκλοπαιδεία τῆς Ἐλευθέρας Τεκτονικῆς τοῦ Κ. Λάσκαρι στό λῆμμα «ΜπλαβάτσκυἝλεναΠετρόβνα»: τά συγγράμματά της «…ἀποτελοῦν ἀκενώτους πηγάς γνώσεως ἀπό τάς ὁποίας ὀφείλουν νά ἀντλήσουν πολλάοἱ Τέκτονες καθοδηγούμενοι οὕτω εἰς τήν κατανόησιν τῆς ἐσωτερικῆς διδασκαλίας τῶν συμβόλων τοῦ Τάγματός των» (Β. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, Τό Μαῦρο Λεξικό τῆς Ἑλληνικῆς Μασονίας, τόμ. 2ος (Ε-Ω), ἐκδ. Βασδέκης, Ἀθήνα 2001. σελ. 275). Πρβλ. καί Τεκτονικόν Δελτίον Πυθαγόρας, ἔτος 1924, σελ. 373: «Ἐκτῶν ὑφισταμένων σήμερον γνωστῶν μυσταγωγικῶν ὀργανώσεων ἐκτός τοῦ Τεκτονισμοῦ ἀξία προσοχῆς εἶναι ἡ παγκόσμιος ἐπίσης τοιαύτη, ἡλεγομένη Θεοσοφική Ἑταιρεία […] ἀσχολοῦνται μέ τήν Θεοσοφίαν, ἀπόκρυφον ἐπιστήμην, ἐνπολλοῖς, ὡς θάἴδωμεν, ἔχουσαν σχέσιν μέ τόν Τεκτονισμόν» (τό παράθεμα στό Ν. ΨΑΡΟΥΔΑΚΗΣ, Στά ἄδυτα τῆς Μασονίας, ἐκδ. «Ὀρθόδοξο Μέτωπο», Μαρούσι 1995, σελ. 739).

[34] Πρβλ. Κ. ΜΕΛΙΣΣΑΡΟΠΟΥΛΟΣ, «Θεοσοφική Ἑταιρεία», Νεώτερον Ἐγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν, τόμ. Θ’, ἐκδ. Ἐγκυκλοπαιδική Ἐπιθεώρησις «Ἥλιος», ἄ.χ., σελ. 555.

[35] R. GREEN, «On being a Chaplain: Why Chaplaincy?», Freemason (Official Journal of The United Grand Lodge of New South Wales and Australian Capital Territory), v41 n2 (Apr 2009) 15:«The Ministry of Chaplain is a ministry of presence. To be there in servicefor all people regardless of their race, colour, gender, spiritual beliefs, or Church affiliation. It is a shared ministry within an inter-faith ecumenical setting».

[36] Κ. ΜΕΛΙΣΣΑΡΟΠΟΥΛΟΣ, «“Παρατεκτονικαί” ἐργασίαι ἐν Ἑλλάδι κατά τήν Κατοχήν (Τυπικόν Υἱοθεσίας εἰς τήν Λευκήν Στοάν “Πυρσός”)», Ἰλισός, ἔτος 10ον, τεῦχ. 40όν (Ἰούλ – Αὔγ 1965) 240.

[37] Κ. ΜΕΛΙΣΣΑΡΟΠΟΥΛΟΣ, «Θεοσοφική Ἑταιρεία», ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 555: «2. Ἡ ἐνθάρρυνσις τῆς συγκριτικῆς μελέτης τῶν θρησκειῶν, τῆς φιλοσοφίας καί τῆς ἐπιστήμης».

[38] Πράξ. 10, 35. 17, 26.

[39] Γαλ. 3, 26-28. 5, 6.

[40] ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ, Πρός τούς ἀποβαλλομένους τάς σεπτάς καί ἁγίας Εἰκόνας Λόγος (Γ΄) 34,PG 94, 1353B (ΕΠΕ 3, 252): «Καί ἀγγέλους γάρ καί ἀνθρώπους καί πᾶσαν ὕλην τῆς θείας ἐνεργείας μέτοχον καί διακονησαμένην τήν σωτηρίαν μου σέβω καί προσκυνῶ διά τήν θείαν ἐνέργειαν. Οὐ προσκυνῶ Ἰουδαίοις· οὐ γάρ θείας εἰσίν ἐνεργείας μέτοχοιοὐ δὲ σκοπῷ τῆς ἐμῆς σωτηρίας τόν Κύριον τῆς Δόξης, τόν Θεόν μου, ἐσταύρωσαν, φθόνῳ δέ μᾶλλον καί μίσει πρός τόν Θεὸν καί εὐεργέτην βαλλόμενοι».

ΚΑΤΑΝΥΞΗ

https://tasthyras.wordpress.com/2025/04/22/καταδικάζει-η-ι-αρχιεπισκοπή-αλβανία/#more-114269