Ὀρθόδοξο Πάσχα, Μέγα καὶ Ἱερόν.

Γράφει ο Μέτοικος

«τοιούτον σοι το του Πάσχα µυστήριον

Το Πάσχα ημών υπέρ ημών ετύθη Χριστός και ημάς εξηγόρασεν εκ της κατάρας του νόμου».

Η χρονολογική σύμπτωση της Αναστάσεως του Κυρίου με το «πάσκα» των παπικών έδωσε την ευκαιρία στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως να αναλάβει, ως μη όφειλε, μια εργώδη προσπάθεια για τον συνεορτασμό με αιρετικούς κατόλικους που, όμως, κατ’ αρχάς θα προκαλούσε μέγιστο σκανδαλισμό στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και, στη συνέχεια, θα αλλοίωνε τον λειτουργικό χαρακτήρα της ορθοδόξου εορτής.

Κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα και αρχής γινομένης από το 2025 το Πάσχα των Ορθόδοξων θα συμπέσει 31 φορές με το «πάσκα» των Λατίνων.

Τι το κοινό όμως σε δογματικό επίπεδο έχουν οι Ορθόδοξοι χριστιανοί με τους Λατίνους και προτεστάντες για να διαλαλεί στο Πασχαλινό μήνυμά του ο π. Βαρθολομαίος Αρχοντώνης πως αποτελεί : «Πηγήν ἀναστασίμου εὐφροσύνης διά τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν…ὁ κοινός ἑορτασμός τοῦ Πάσχα ὑπό σύμπαντος τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου;

Μήπως «το αυτό πνευματικό βρώμα εσθίουσιν [κατόλικοι και προτεστάντες με τους Ορθοδόξους Χριστιανούς] και πάντες το αυτό πόμα πνευματικόν πίουσιν»;

Ο αυτός Χριστός για τους Ορθοδόξους και τους αιρετικούς;

Το «Αναστήτω ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν», η Ορθόδοξη Εκκλησία για ποιους το βροντοφωνάζει εάν όχι για τους αιρετικούς;

Ο μόνιμος συνεορτασμός του Πάσχα με τους αιρετικούς παπιστές και προτεστάντες που, δυστυχέστατα, με επιλήψιμο ζήλο προωθεί το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως ως το πρώτο βήμα για την τάχα πολυπόθητη «ένωση των εκκλησιών χωρίς προϋποθέσεις», θα έχει σαν αναπόδραστο αποτέλεσμα για τους Ορθοδόξους το συνεορτασμό του Πάσχα και με το «πεσάχ» των Ιουδαίων και, βεβαίως, την ισότιμη προβολή της τερατουργούσας ποτέ Μωσαϊκής ράβδου με την «του θανάτου νέκρωση, του Άδου την καθαίρεση, την αρχή άλλης βιωτής αιωνίου, την ένδυση του θνητού με την ευπρέπεια της αθανασίας, τη διάβαση από το θάνατο στη ζωή και από τη γη στον ουρανό, την Ανάσταση Χριστού εκ του τάφου και τη συνανάσταση του γένους των ανθρώπων».

Εάν είναι αδιάπτωτο εδώ και 1700 χρόνια το «πνεύμα της Νικαίας» στη ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, γιατί ο π.Βαρθολομαίος επιθυμεί διακαώς να το αλλοιώσει;

Γιατί επιδιώκει τη διαστρέβλωση της αμωμήτου ημών πίστεως, με την κατάργηση του Πασχάλιου Κανόνα που θέσπισαν οι Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου;

Οι θεοφόροι Πατέρες της πρώτης εν Νικαία Συνόδου, με τον Πασχάλιο Κανόνα που θέσπισαν αποσόβησαν τη σύγχυση νοημάτων και γεγονότων σωτηρίου σημασίας για τον άνθρωπο που κομίζει η εκ των νεκρών Έγερση του Κυρίου που «ἀποτελεῖ τόν πυρῆνα τοῦ Εὐαγγελίου, τό σταθερόν σημεῖον ἀναφορᾶς ὅλων τῶν κειμένων τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἀλλά καί τῆς λειτουργικῆς ζωῆς καί τῆς εὐσεβείας τῶν Ὀρθοδόξων», με συμβάντα μείζονος ιστορικής σημασίας για έναν λαό που, όμως, δεν πίστεψε και δεν πιστεύει στην εκ νεκρών Έγερση του Ιησού Χριστού, Κυρίου της Δόξης και αιωνίου Ζωής.

«τοιούτον σοι το του Πάσχα µυστήριον»Το Πάσχα ημών υπέρ ημών ετύθη Χριστός και ημάς εξηγόρασεν εκ της κατάρας του νόμου.

Το Πάσχα ημών πανηγυρίζομεν του Κυρίου την Καινήν Διαθήκην και όχι Μωϋσέως τον νόμον.

Το Πάσχα ημών δοξολογούμεν Ανάστασην Κυρίου και Θεού, δεν χειροκροτούμε τερατουργήματα Μωσαϊκής ράβδου.

Το Πάσχα ημών διαβαίνομεν από θανάτου προς ζωήν, δεν διασχίζομεν ρήγμα θαλάσσης.

Το Πάσχα ημών ακούμε τον ζείδωρο Λόγο του Κυρίου «Χαίρετε!» και, όχι τη λαλιά ισχνόφωνου προφήτη.

Το Πάσχα ημών πίνομεν ύδωρ ζωής καινόν εκ πηγής αφθαρσίας και, όχι υγρόν εκ πέτρας αγόνου τερατουργούμενον

Το Πάσχα ημών εσθίομεν αμνόν εξ Ουρανού και όχι πρόβατον αγέλης.

Το Πάσχα ημών σιτούμεν άρτον Ζωής και όχι ορτυγομήτραν.

Το Πάσχα ημών αγγέλλομεν Άδου νέκρωσην και όχι κατάλυσην δυναστείας Αιγυπτίων.

Το Πάσχα ημών επισιτίζομεν άρτον Ουράνιον και όχι το μάννα όσων εκκίνησαν την πτέρνα κατά του ευεργέτου.

Το Πάσχα ημών εορτάζομεν οικτίρμονος Θεού την Ανάστασην και όχι Φαραώ την ταπείνωσην.

Το Πάσχα ημών φως ιλαρόν Αγίας Δόξης και, όχι σκότος ψηλαφητόν επί γης Αιγύπτου.

Το Πάσχα ημών εκ γαρ θανάτου προς Ζωήν και, όχι φυγή εξ Αιγύπτου προς Χαναναίαν γην.

Το Πάσχα ημών ο της δόξης Βασιλεύς εισελεύσεται εις Άδην και όχι εις τομήν Πόντου Ερυθρού.

Το Πάσχα ημών ο Αναστάς Κύριος εξελεύσεται την άπειρον απαγόμενος του Άδου αιχμαλωσίαν και, όχι την εξ Αιγύπτου οδοιπορίαν.

Το Πάσχα ημών γεγόναμεν αϊδίου Ζωής μέτοχοι και όχι προσκαίρου ελευθερίας κάτοχοι.

Το Πάσχα ημών τέτρωτε Άδης, δεν διαιρέθει θάλασσα.

Το Πάσχα ημών Ανέστη Χριστός και την οικουμένην εαυτώ συνανέστησε.

«Το Πάσχα ημών οι της Μόνης Αληθείας το αυτό φρονούντες και λέγοντες, οι της Σοφίας Θεού ευσύνετοι, οι του Φωτός της Ζωής ως εν ημέρα ευσχημονούντες, οι της Οδού της Αναστάσεως πάντες ευθυπορούντες, γεγόναμεν του Ενός εν, και της Τριάδος συμφυείς, και ομόψυχοι και ομότιμοι του Αναστάντος Θεανθρώπου».

Όπερ, στοιχούμενοι των θεοφόρων Πατέρων της Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου διακηρύσσουμε:

«τέκνα υπακοής εσμέν, και εγκαυχώμεθα εν προσώπω μητρός τη παραδόσει της Μίας Άγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας …Ημείς τους θεσμούς των Πατέρων φυλάττομεν. Ημείς τους προστιθέντας τι, ή αφαιρούντας εκ της Καθολικής Εκκλησίας, αναθεματίζομεν…Ημείς δε κατά πάντα των θεοφόρων Πατέρων ημών τα δόγματα και πράγματα κρατούντες, κηρύσσομεν εν ενί στόματι και μια καρδία, μηδέν προστιθέντες, μηδέν αφαιρούντες των εξ αυτών παραδοθέντων ημίν, αλλά τούτοις βεβαιούμεθα, τούτοις στηριζόμεθα…»

«Χριστός έστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα εν»

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

https://tasthyras.wordpress.com/2025/04/19/ορθόδοξο-πάσχα-μέγα-και-ιερόν/#more-114062