Ἠ ἀποστολική περικοπή τῆς ἑορτῆς τῆς Μεσοπεντηκοστῆς. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Πράξεις των Αποστόλων, κεφ. ΙΔ΄, εδάφια 6-18

6 Συνιδόντες κατέφυγον εἰς τὰς πόλεις τῆς Λυκαονίας Λύστραν καὶ Δέρβην καὶ τὴν περίχωρον, 7 κἀκεῖ ἦσαν εὐαγγελιζόμενοι.

8 Καί τις ἀνὴρ ἐν Λύστροις ἀδύνατος τοῖς ποσὶν ἐκάθητο, χωλὸς ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ ὑπάρχων, ὃς οὐδέποτε περιπεπατήκει. 9 Οὗτος ἤκουσε τοῦ Παύλου λαλοῦντος· ὃς ἀτενίσας αὐτῷ καὶ ἰδὼν ὅτι πίστιν ἔχει τοῦ σωθῆναι, 10 εἶπε μεγάλῃ τῇ φωνῇ· ἀνάστηθι ἐπὶ τοὺς πόδας σου ὀρθός. καὶ ἥλατο καὶ περιεπάτει. 11 Οἱ δὲ ὄχλοι ἰδόντες ὃ ἐποίησεν ὁ Παῦλος ἐπῆραν τὴν φωνὴν αὐτῶν Λυκαονιστὶ λέγοντες· οἱ θεοὶ ὁμοιωθέντες ἀνθρώποις κατέβησαν πρὸς ἡμᾶς· 12 ἐκάλουν τε τὸν μὲν Βαρνάβαν Δία, τὸν δὲ Παῦλον ῾Ερμῆν, ἐπειδὴ αὐτὸς ἦν ὁ ἡγούμενος τοῦ λόγου. 13 Ὁ δὲ ἱερεὺς τοῦ Διὸς τοῦ ὄντος πρὸ τῆς πόλεως αὐτῶν, ταύρους καὶ στέμματα ἐπὶ τοὺς πυλῶνας ἐνέγκας, σὺν τοῖς ὄχλοις ἤθελε θύειν.

14 Ἀκούσαντες δὲ οἱ ἀπόστολοι Βαρνάβας καὶ Παῦλος, διαρρήξαντες τὰ ἱμάτια αὐτῶν εἰσεπήδησαν εἰς τὸν ὄχλον κράζοντες 15 καὶ λέγοντες· ἄνδρες, τί ταῦτα ποιεῖτε; Καὶ ἡμεῖς ὁμοιοπαθεῖς ἐσμεν ὑμῖν ἄνθρωποι, εὐαγγελιζόμενοι ὑμᾶς ἀπὸ τούτων τῶν ματαίων ἐπιστρέφειν ἐπὶ τὸν Θεὸν τὸν ζῶντα, ὃς ἐποίησε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς· 16 ὃς ἐν ταῖς παρῳχημέναις γενεαῖς εἴασε πάντα τὰ ἔθνη πορεύεσθαι ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν 17 καίτοι γε οὐκ ἀμάρτυρον ἑαυτὸν ἀφῆκεν ἀγαθοποιῶν, οὐρανόθεν ὑμῖν ὑετοὺς διδοὺς καὶ καιροὺς καρποφόρους, ἐμπιπλῶν τροφῆς καὶ εὐφροσύνης τὰς καρδίας ὑμῶν. 18 Καὶ ταῦτα λέγοντες μόλις κατέπαυσαν τοὺς ὄχλους τοῦ μὴ θύειν αὐτοῖς.

Ερμ. απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

6 Μόλις, όμως, αυτοί το αντιλήφθηκαν, κατέφυγαν στις πόλεις της Λυκαονίας Λύστρα και Δέρβη και στα περίχωρά τους.7 Κι εκεί συνέχισαν να κηρύττουν το ευαγγέλιο. 8 Στα Λύστρα υπήρχε κάποιος άνθρωπος που είχε παράλυτα πόδια, διότι ήταν χωλός από την κοιλιά της μητέρας του και δεν είχε περπατήσει ποτέ στη ζωή του. Αυτός καθόταν 9 κι άκουγε με προσοχή και ενδιαφέρον τον Παύλο, όταν κήρυττε. Κι ο Παύλος κάποια στιγμή τον παρατήρησε προσεκτικά και είδε ότι είχε την πίστη που χρειαζόταν για να γίνει το θαύμα της θεραπείας του. 10 Γι’ αυτό του είπε με δυνατή φωνή: «Σήκω όρθιος στα πόδια σου». Κι εκείνος πήδησε πάνω και άρχισε να περπατά.

11 Καθώς, όμως, τα πλήθη του λαού είδαν αυτό που έκανε ο Παύλος, άρχισαν να φωνάζουν δυνατά και να λένε στη λυκαονική γλώσσα: «Οι θεοί πήραν ανθρώπινη μορφή και κατέβηκαν σε μας». 12 Και ονόμαζαν τον Βαρνάβα «Δία», επειδή ήταν πιο ηλικιωμένος και σοβαρός˙ και τον Παύλο τον ονόμαζαν «Ερμή», διότι αυτός ήταν ο αρχηγός του λόγου και μιλούσε περισσότερο και με μεγαλύτερη ευχέρεια. 13 Στο μεταξύ και ο ιερεύς του Δία, του οποίου ο ναός ήταν έξω από την πόλη των Λύστρων, άρχισε να φέρνει δίπλα στον ναό, όπου βρίσκονταν οι πόρτες του τείχους της πόλεως, ταύρους και στεφάνια, με τα οποία θα στεφάνωνε τα ζώα που θα θυσιάζονταν. Και ήθελε μαζί με το πλήθος του λαού να προσφέρει θυσία για τη λατρεία των δύο Αποστόλων.

14 Όταν, όμως, τα άκουσαν αυτά οι απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος και κατάλαβαν τι ήθελαν να κάνουν, ξέσχισαν τα ρούχα τους για να εκδηλώσουν την αγανάκτηση και την αποστροφή τους απέναντι στην ειδωλολατρική, αυτή, πράξη και την ασεβή θεοποίηση που ήθελαν να τους κάνουν οι κάτοικοι των Λύστρων. Και πήδησαν μέσα στο πλήθος του λαού φωνάζοντας 15και λέγοντας: «Άνθρωποι, τι είναι αυτά που κάνετε; Κι εμείς άνθρωποι είμαστε, με την ίδια ασθενική και θνητή φύση που έχετε κι εσείς. Και σας κηρύττουμε να αφήσετε τα μάταια αυτά που σχεδιάζετε να κάνετε, θυσιάζοντας σε θεούς ψεύτικους και ανύπαρκτους˙ και να επιστρέψετε στον αληθινό Θεό, που δεν είναι νεκρός σαν τα είδωλα, αλλά είναι Θεός ζωντανός. Αυτός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν μέσα σ’ αυτά. 16 Αυτός ο Θεός στις περασμένες γενιές εγκατέλειψε όλους τους εθνικούς να ζουν και να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις αμαρτωλές συνήθειές τους και τα ειδωλολατρικά φρονήματά τους. 17 Κι εκείνοι αγνοούσαν τον αληθινό Θεό και ζούσαν με τρόπο ειδωλολατρικό μακριά απ’ Αυτόν, παρόλο που ο Θεός δεν άφησε άγνωστο και χωρίς μαρτυρία τον εαυτό Του. Εξακολουθούσε και τότε να σας ευεργετεί και να σας δίνει από τον ουρανό βροχές και εποχές καρποφορίας, για να γίνονται και να ωριμάζουν οι καρποί˙ και σας γέμιζε άφθονα με τροφή και ευφροσύνη τις καρδιές σας».

18 Και με αυτά που έλεγαν οι απόστολοι, μόλις και μετά βίας μπόρεσαν να σταματήσουν τους όχλους, ώστε να μην προσφέρουν θυσία σε αυτούς.