Περί Συμπεριφορᾶς

❈ Ἡ συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων στή διάρκεια τῆς ζωῆς τους, ἐπηρεάζεται τά μέγιστα ἀπό τά παιδικά τους βιώματα. Ἡ παιδική ἡλικία ἐπηρεάζει ὅλη τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ Γέροντας τόνιζε ὅτι: «Αὐτό φαίνεται καί στίς πιό μικρές ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς. Ἐπί παραδείγματι, σοῦ συμβαίνει μιά λαιμαργία, νά θέλεις νά τρῶς. Πῆρες, ἔφαγες, βλέπεις κάτι ἄλλο, τό θέλεις καί ἐκεῖνο, τό θέλεις καί τ΄ ἄλλο», ἐνῶ δέν χρειάζεται, ἔχεις χορτάσει. Γιατί θέλεις νά φᾶς καί ἄλλο;

«Αἰσθάνεσαι ὅτι πεινᾶς, ὅτι ἅμα δέν φᾶς, σέ πιάνει μία λιγούρα, μιά τρεμούλα. Φοβᾶσαι ὅτι θ’ ἀδυνατίσεις. Εἶναι κάτι ψυχολογικό, πού ἔχει ἐξήγηση.

Μπορεῖ ἄς ποῦμε, νά μήν ἐγνώρισες πατέρα, νά μήν ἐγνώρισες μητέρα, νά εἶσαι ὑστερημένος καί πεινασμένος, φτωχός καί ἀδύνατος. Καί αὐτό ἀπό πνευματικό γεγονός ἐκδηλώνεται ἀντανακλαστικῶς ὡς ἀδυναμία τοῦ σώματος» καί νά κουράζεσαι εὔκολα καί νά πεινᾶς καί νά νιώθεις ἀδυναμία. Κάτι πού ἔχει τραυματίσει τήν ψυχή σου, βγαίνει σωματικά. Ἄν, ἄς ποῦμε, δέν ἔχεις πάρει πολύ ἀγάπη ὡς παιδί, αὐτό ἔχει ἀντίκτυπο μετά καί δυστυχῶς πολλά παιδιά σήμερα μεγαλώνουν χωρίς ἀγάπη, εἶναι στερημένα ἀγάπης. Οἱ γονεῖς τους δέν τούς δείχνουν ἀγάπη, τούς δίνουν ἐνδεχομένως λεφτά καί ὑλικά ἀγαθά, ἀλλά ὄχι χρόνο καί ἀγάπη. Τό παιδί τότε παθαίνει διάφορα. Ὑπάρχουν παιδιά πού δέν μιλᾶνε γιατί δέν τούς μιλάει κανένας, οὔτε οἱ γονεῖς τους, ἔχουμε γίνει τόσο ἀτομοκεντρικοί καί ἐγωκεντρικοί!

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 19 – 3 – 2011)