Ὅσο κανείς ἁμαρτάνει τόσο ἀχρηστεύει τόν ἑαυτό του, ἀδυνατίζει τή θέλησή του καί προσκολλᾶται στή γῆ

❈ Δέν μπορεῖ νά πεῖ ὁ ἄνθρωπος: «θά ἁμαρτήσω καί ὅταν θά γεράσω θά μετανοήσω», γιατί πρῶτον δέν ξέρεις ἄν θά γεράσεις καί δεύτερον, δέν ξέρεις ἄν θά μπορέσεις νά μετανοήσεις, ἄν θά θέλεις νά μετανοήσεις τότε. Γιατί, ὅσο κανείς ἁμαρτάνει τόσο ἀχρηστεύει τόν ἑαυτό του, ἀδυνατίζει τή θέλησή του καί προσκολλᾶται στή γῆ, στό χῶμα, στή σάρκα, καί μαθαίνει ν’ ἀγαπάει τήν βρωμιά, τόν βόρβορο τῶν παθῶν καί φθάνει κάποια στιγμή νά μή θέλει νά μετανοήσει.

Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 19 – 8 – 2017)