Αὐτός πού ἔχει καθαρή καρδιά, ἔχει τήν ὅραση τοῦ Θεοῦ, βλέπει τόν Θεό...

❈ Ἐμεῖς οἱ Πνευματικοί ἀκοῦμε ἕνα σωρό ἁμαρτίες. Μέ τό πού τίς ἀκοῦμε, ἁμαρτάνουμε; Θεός φυλάξοι! Μόνο ἄν τίς δεχτεῖ μέσα του κάποιος καί κάνει εἰκόνες... τότε βέβαια θά ἔχει κάνει πάρα πολλές ἁμαρτίες, γιατί ὁ Πνευματικός σέ λίγο καιρό γίνεται «πανεπιστήμιο κακίας», ξέρει ὅλες τίς κακίες τοῦ κόσμου. Ἀφοῦ ἀκούει τόν κόσμο! Τά πάντα ξέρει ὁ Πνευματικός. Αὐτό θά πεῖ ὅτι εἶναι ἁμαρτωλός; Ὄχι. Μένουν μόνο στόν ἐγκέφαλο, δέν τά κατεβάζει στήν καρδιά.

Ἔτσι καί ἐσεῖς, μπορεῖ νά ἔρχεται μία σκέψη, μία φαντασία διαβολική, ἀλλά δέν θά πρέπει νά τήν δέχεστε. Ἐκεῖ εἶναι τό μυστικό.

Καί πῶς θά γίνει νά μήν κατέβει στήν καρδιά; Λένε οἱ Πατέρες, πρέπει νά βάλεις ἕναν φρουρό στήν πόρτα τῆς καρδιᾶς. Ὁ φρουρός εἶναι ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή, τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησέ με». Ὅταν ἔχεις αὐτόν τόν φρουρό δέν ἀφήνεις τούς λογισμούς ἀπό τήν διάνοια νά κατέβουν στήν καρδιά. Ὁπότε ὁ ἄνθρωπος εἶναι καθαρός, ἔχει καθαρή καρδιά. Καί αὐτός πού ἔχει καθαρή καρδιά, ἔχει τήν ὅραση τοῦ Θεοῦ, βλέπει τόν Θεό. Τό εἶπε ὁ Χριστός: «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» (Ματθ. 5,8). Βλέπω τόν Θεό σημαίνει ὅτι ἔχω τήν Χάρη, ἔχω δηλ. μέσα μου χαρά, εἰρήνη... κ.λπ.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέχεται τίς κακές σκέψεις, γίνεται δοῦλος τους καί μετά κάνει ὅλες τίς ἁμαρτίες. Γίνεται, λένε οἱ Πατέρες «ἤ κτηνώδης ἤ δαιμονιώδης». Ἤ μοιάζει μέ τά ζῶα, τά κτήνη καί ζεῖ σαρκικά, μέσα στήν κραιπάλη καί τήν διαφθορά ἤ γίνεται σάν τούς Δαίμονες, τσακώνεται, ζηλεύει, κατακρίνει, ἔχει ταραχή, θυμό, μίσος καί γίνεται σάν «Διάβολος», ὅπως πολλές φορές τό λέμε.

Ὁ Θεός νά μᾶς φυλάξει ἀπό αὐτά, ἀλλά καί ἐμεῖς νά φυλάξουμε τόν ἑαυτόν μας.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 18 – 2 – 2016)