Περί λύπης

❈ Ὁ Ἅγιος Κασσιανός τή λύπη τήν ἔχει κατατάξει στά ὀκτώ θανάσιμα ἁμαρτήματα. Ὁ φόνος δέν εἶναι μέσα σ’ αὐτά! Ἡ λύπη εἶναι μέσα στά θανάσιμα ἁμαρτήματα. Εἶναι φοβερό αὐτό τό ἁμάρτημα τῆς λύπης. Εἶναι ἁμάρτημα. Ἀλλιῶς τό λέμε στενοχώρια. Γι’ αὐτό λέει ὁ Ἀπόστολος «θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι» (Β΄ Κορ. 4,8).

Θλίψεις σίγουρα... κάποιος θά ἔρθει ἀπ’ ἔξω, κάποιοι θά σέ ἀδικήσουνε, θά σέ βρίσουνε, θά σέ ἀπαξιώσουνε.. τό Κράτος, ξέρω ’γώ, θά σοῦ πάρει τούς μισθούς, θά σοῦ κάνει περικοπές, ἡ Τρόικα, δέν ξέρω ποιοί ἄλλοι.. ὁ γείτονας.. Ὅποιοι καί νά σέ πιέζουνε, αὐτό εἶναι μία ἐξωτερική θλῖψις, τό ὁποῖο ἔχει σίγουρα ἡμερομηνία λήξης. Ἐσύ ὅμως ὀφείλεις νά μήν τά πάρεις μέσα σου, νά μήν τά ἐσωτερικεύσεις δηλαδή καί ἀρχίσεις νά ὑποτάσσεσαι στό δαιμόνιο τῆς λύπης καί νά στενοχωριέσαι. Αὐτό εἶναι ἁμαρτία.

Γι’ αὐτό λέει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, προσέξτε: «μή δῷς εἰς λύπην τήν ψυχήν σου» (Σοφία Σειράχ 30,21). Μήν ἀφήσεις τήν ψυχή σου νά λυπηθεῖ. Μπορεῖς νά τό κάνεις αὐτό, ἄσχετα ἄν σέ πιέζει ὅλος ὁ κόσμος, ἄν πέσουν ὅλοι ἐπάνω σου καί σέ θλίβουν.

Νά ἀφεθεῖς στόν Θεό καί νά πεῖς:

- Θεέ μου, ἄν θέλεις νά συνεχιστεῖ αὐτή ἡ κατάσταση, νά μέ ἀδικοῦνε, νά μέ ἀπαξιώνουν ὅπως τό κάνουν, ἄς συνεχιστεῖ. Ἄν δέν θέλεις νά συνεχιστεῖ, σταμάτησέ το.

Καί ἔτσι θά σταματήσει, ἄν θέλει ὁ Θεός νά σταματήσει. Νά ἀφηνόμαστε τελείως στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι αὐτό πού λέμε συνεχῶς στήν Ἐκκλησία μας «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα».

Μήν δώσεις λοιπόν στή λύπη τήν ψυχή σου. Ἀφήσου στόν Κύριο. Δῶσε τόν ἑαυτό σου στόν Κύριο καί ὄχι στή λύπη.

Ἐξάλλου, ἕνας πού λυπᾶται, ἕνας πού στενοχωριέται, τί κάνει; Διορθώνει ἡ λύπη τά κακά πού προξενεῖ; Δέν διορθώνει ἡ λύπη τά κακά πού προξενεῖ.

Ἔχεις μία θλίψη. Ὡραῖα, ἔχεις κάποια δυσάρεστα γιά σένα. Μέ τό πού λυπᾶσαι τί κάνεις; Ἁπλῶς μεγαλοποιεῖς καί τραγικοποιεῖς καί ἐντείνεις τό κακό. Τοῦ δίνεις μία ὀντότητα. Ἐνῶ τό κακό οὐσιαστικά δέν ὑπάρχει. Εἶναι ἕνα συννεφάκι, ἦρθε, θά περάσει.. τελείωσε. Ἀλλά ἄν ὅμως ἐσύ τό κάνεις θέμα μέγα, λυπηθεῖς, ἀρχίσεις νά θρηνεῖς, νά κλαῖς, νά λυπᾶσαι κ.λπ. ὑπερβολικά καί γενικῶς νά δώσεις τόν ἑαυτό σου στή λύπη, δέν κάνεις παρά μία μεγάλη βλάβη στόν ἑαυτό σου, στήν ὑγεία σου, τήν ψυχική καί τή σωματική.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 11 – 11 – 2018)