Περί Εὐγνωμοσύνης στόν Θεό

❈ Πόσο ὁφειλέτης πρέπει να εἶσαι στόν Θεό, πού ἀπό τήν ἀνυπαρξία σέ ἔφερε εἰς τό εἶναι και σέ μετέβαλλε, ἀπό τό μηδέν - ἀφοῦ ἦσουν ἀνύπαρκτος - σέ ἕνα τέλειο πλάσμα;

Πόσο λοιπόν πρέπει νά Τόν εὐγνωμονεῖς. Πόσο πρέπει νά Τόν ευχαριστήσεις;

Καί ἐπιπλέον, διότι ὁ Θεός χρησιμοποίησε γιά σένα καί μιά ἄπειρη ἀγάπη καθόσον σέ διάλεξε ἀνάμεσα ἀπό πολλά ἄλλα ἀναρίθμητα κτίσματα! Ἔλεγε ὁ μακαριστός Ἅγιος Παΐσιος, θά μποροῦσε ὁ Θεός νά μέ κάνει ζῶο γιά παράδειγμα. Ἀπό χιλιάδες ὄντα καί εἴδη, διάλεξε ἐμένα νά μέ κάνει ἄνθρωπο. Θά μποροῦσε νά κάνει κάτι ἄλλο πού νά Τόν ὑπηρετεῖ καί νά Τόν ἀγαπάει μέ ὄλη του τήν καρδιά, ὅπως εἶναι οἱ Ἄγγελοι.

Ποιός λοιπόν μπορεῖ νά καταλάβει αὐτό τό ἀμέτρητο χρέος πού ἔχεις ἀπέναντι στόν Θεό, γι’ αὐτήν τήν ἀσύγκριτη εὐεργεσία πού σοῦ ἔκανε καί ἀπό τό τίποτα πού ἦσουν σέ ἔπλασε ἄνθρωπο; Σέ ἔφερε ἀπό τήν ἀνυπαρξία, στήν ὕπαρξη. Ἄραγε Τόν ἔχουμε εὐχαριστήσει ποτέ γι’ αὐτό; Εἴπαμε ποτέ ἕνα «εὐχαριστῶ», πού ἐνῶ δέν ὑπήρχαμε, μᾶς ἔφερε στήν ὕπαρξη;

Ἀλλά δέν εἶσαι μόνο ὀφειλέτης γι’ αὐτό, ἀλλά τό ἴδιο χρέος ὀφείλεις στόν Θεό γιά κάθε ὥρα καί γιά κάθε στιγμή πού περνάει. Γιατί δέν σέ ἔφερε καί σέ παράτησε. Δέν σέ δημιούργησε καί σέ ἄφησε μετά ἕρμαιο, ἐγκαταλελειμμένο στήν «τύχη» σου, ἀλλά εἶσαι συνεχῶς μέσα στά χέρια τοῦ Θεοῦ.

❈ Συνεχῶς ὀ ἄνθρωπος δέχεται καί γεύεται τήν στοργική Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία συνέχει, συγκροτεῖ καί συντηρεῖ τό σύμπαν. Αὐτήν τήν φροντίδα τοῦ Θεοῦ τήν ἔχει συνεχῶς ὁ ἄνθρωπος, γι’ αὐτό καί συνεχίζει νά ὑπάρχει.

Βλέπετε ἕνα αὐτοκίνητο πόση φροντίδα θέλει, πόσα σέρβις, νά τοῦ ἀλλάζεις λάδια κ.λπ. Ἄν τό ἀφήσεις λίγο, δέν θά περάσει πολύς καιρός καί δέν θά ἔχεις αὐτοκίνητο, δέν θά μπορεῖς νά πᾶς πουθενά. Αὐτό τό πολύπλοκο, ἄς τό ποῦμε μηχάνημα, πού λέγεται ἀνθρώπινο σῶμα, ποιός τό συντηρεῖ; Ἀφῆστε τήν ψυχή. Τό σῶμα, πού κάθε λεπτό γίνονται χιλιάδες χημικές ἀντιδράσεις. Μόνο στόν ἐγκέφαλο. Πού νά σκεφτοῦμε τί γίνεται στήν καρδιά, στά ἀγγεῖα καί σέ κάθε μέρος τοῦ σώματος! Σάν τεράστιο ἐργοστάσιο εἶναι τό ἧπαρ τοῦ ἀνθρώπου, λένε οἱ ἐπιστήμονες. Ἐκεῖ μέσα καθαρίζεται τό αἷμα καί ὅλα τά δηλητήρια ἀποβάλλονται ἀπό τόν ὀργανισμό. Ποιός λοιπόν φροντίζει γιά τήν σωστή λειτουργία του; Θά πεῖτε ὅτι ἴσως δουλεύει ἀπό μόνο του, ἀλλά αὐτό δέν ἰσχύει. Ὑπάρχει ἡ στοργική Πρόνοια τοῦ Θεοῦ.

Σκέφτηκες λοιπόν γι’ αὐτό νά εὐχαριστήσεις τόν Θεό πού συντηρεῖ τήν ὕπαρξή σου χωρίς νά παίρνεις καθόλου εἴδηση; Ὁ Θεός λοιπόν μέ τήν δημιουργία σοῦ χάρισε τήν ὕπαρξη. Μέ τήν Πρόνοιά Του τήν στοργική σέ κάθε στιγμή, σοῦ διαφυλάττει αὐτήν τήν ὕπαρξη. Καί ἐπιπλέον, γιά σένα διαφυλάττει καί ὅλα τά κτίσματά Του γιά νά σέ ὑπηρετοῦν καί ἐσύ νά ἀπολαμβάνεις. Δέν φροντίζει μόνο γιά σένα, φροντίζει καί γιά τό σπίτι σου, φροντίζει καί γιά τόν κῆπο σου, φροντίζει γιά τήν πόλη σου, γιά ὅλη τήν χώρα, γιά ὅλο τόν κόσμο, γιά ὅλο τό σύμπαν. Συντηρεῖ ὅλο τό σύμπαν γιά χάρη σου! Καί εἶναι ἰσοδύναμο ὅλο αὐτό μέ τό νά σέ ἀναπλάθει κι ἐσένα.

❈ Αὐτή ἡ ὅλη φροντίδα γιά τήν συντήρηση πού δείχνει ὁ Θεός στό σύμπαν γιά ἐσένα εἶναι σάν νά σέ ξαναφτιάχνει κάθε στιγμή, ὅχι μόνο ἐσένα ἀλλά καί ὅλα τά ἄλλα κτίσματα. Δέν εἶναι μικρό πράγμα. Τό ἔχεις καταλάβει; Τόν ἔχεις εὐχαριστήσει γι’ αὐτό;

Ἐσύ λοιπόν ἀδελφέ, πῶς ἀνταπέδωσες αὐτό τό ἄπειρο χρέος πού ἔχεις πρός τόν Κύριο γιά νά Τόν ὑπηρετεῖς; Τί ἔκανες μέχρι τώρα γι’ Αὐτόν τόν παντοδύναμο καί ἀγαπητό δημιουργό σου καί προστάτη σου; Ἐσὐ ἀντί νά Τόν ὑπηρετεῖς, θέλησες τόσες φορές νά σέ ὑπηρετεῖ Αὐτός στά κακά σου θελήματα, ζώντας μέχρι τώρα, ὄχι σύμφωνα μέ τό θέλημά Του, ἀλλά σύμφωνα μέ τό θέλημα τό δικό σου, σάν νά ἦσουν ἐσύ ὁ κτίστης καί ὁ δημιουργός τοῦ ἑαυτοῦ σου καί τοῦ σύμπαντος καί ὄχι ὁ Θεό.

Γι’ αὐτό μπαίνουμε σάν ληστές καί μέσα σέ ὅλο τό σύμπαν καί μέσα στή γῆ καί μέσα στίς ψυχές τῶν ἄλλων ἀνθρώπων. Τόν Θεό σου, πού σέ γέννησε, Τόν ἐγκατέλειψες καί ξέχασες τόν Θεό πού σέ τρέφει καί θέλεις καί τόν Θεό ὑπηρέτη στά θελήματά σου. Κάνεις τό ἐντελῶς ἀντίθετο ἀπό αὐτό πού πρέπει νά κάνεις, δηλαδή νά ἀναζητήσεις καί νά τηρήσεις τό θέλημα τοῦ Θεοῦ πού σέ ἔπλασε, σέ ἀνέπλασε καί σέ ἀναπλάθει κάθε στιγμή.

Μόνο ἀπό στοιχειώδη εὐγνωμοσύνη καί εὐχαριστία, θά ἔπρεπε νά ζητήσεις νά μάθεις ἐπιτέλους τί θέλει Αὐτός ὁ μεγάλος εὐεργέτης σου ἀπό σένα. Νά Τοῦ κάνεις ἕνα χατίρι, νά Τοῦ ρίξεις μιά γλυκιά ματιά. Καί ὅμως ἐσύ ἀντί γι’ αὐτό, Τόν θέλεις νά ὑπηρετήσει τά δικά σου θελήματα, τά ἄνομα, τά παράνομα καί ἁμαρτωλά. Καί ἄν δέν ἱκανοποιήσει τά θελήματά σου αὐτά, Τοῦ γυρνᾶς καί τήν πλάτη καί ἀρνεῖσαι νά ἔχεις ὁποιαδήποτε σχέση μαζί Του.

❈Νιώσε λοιπόν ντροπή γιά τήν ἄβυσσο τῆς ἀχαριστίας σου καί θαύμασε τήν ὑπομονή τοῦ Θεοῦ, πού σέ ἀνέχθηκε τόσον καιρό, ἐνῶ θά μποροῦσε ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς παρανομίας σου νά σέ συντρίψει. Αὐτός δημιούργησε τό σύμπαν. Τί εἶναι ἡ δική μας δύναμη μπροστά στήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ; Καί ὅμως δέν μᾶς ἔκανε τίποτα, μᾶς ὑπέμεινε καί μᾶς ὑπομένει.

Ζήτα συγχώρεση γι’ αὐτήν τήν μεγάλη σου ἀδικία καί πάρε τήν ἀπόφαση νά ἐπιστρέψεις ὅλος στόν Θεό καί νά εἶσαι ἀπό ἐδῶ καί στό ἑξῆς ὑπάκουος στό θεϊκό Του θέλημα. Γιά νά μπορέσεις νά τό πετύχεις τέλεια αὐτό, παρακάλεσέ Τον νά σοῦ δώσει τήν Χάρη Του, ἐπειδή χωρίς αὐτήν δέν θά μπορέσεις νά κατορθώσεις τίποτα ἀπό μόνος σου. «Χωρίς ἐμοῦ, οὐ δύνασθαι ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάν. 15,5), λέει πάλι ὁ Χριστός μας καί τό καταγράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής. Ζῆτα λοιπόν τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά μπορέσεις νά ἀνταποκριθεῖς στοιχειωδῶς σ’ αὐτά τά μεγάλα δῶρα Του. Νά ἀνταποκριθεῖς μέ τήν εὐγνωμοσύνη, τήν λατρεία καί τήν δοξολογία πού ἁρμόζει σέ ἕναν τέτοιο Δωρεοδότη καί Εὐεργέτη.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 3 – 10 – 2010)