Ὁ Θεός καί στήν κόλαση ὑπάρχει. Παντοῦ ὑπάρχει ὁ Θεός...

❈ Λέγαμε σέ μιά ὁμιλία γιά ἕναν μοναχό πού ἔκανε θαύματα καί ἀποροῦσε καί ὁ ἴδιος μέ τόν ἑαυτόν του πῶς κάνει θαύματα... Τόν ἀκουμπούσανε καί γινόντουσαν καλά! Εἶναι, ἀκριβῶς, γιατί εἶχε ταυτίσει τελείως τό θέλημά του μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί δέν ἔκανε τίποτε πού νά μήν ἀρέσει στόν Θεό. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἔλεγε, ὅτι «καί στήν κόλαση νά μέ βάλει ὁ Θεός δέν ἔχω πρόβλημα, θά εἶναι καλά, ἀφοῦ ὁ Θεός θά μοῦ ἔχει πεῖ νά πάω... Καί δέν θά στερηθῶ τόν Θεό, γιατί ὁ Θεός καί στήν κόλαση ὑπάρχει. Παντοῦ ὑπάρχει ὁ Θεός». Οἱ κολασμένοι, ὅμως, δέν αἰσθάνονται τόν Θεό γιατί δέν Τόν θέλουν, δέν Τόν ἀγαποῦν.

Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία στίς 07 – 02 – 2015)