Περί Λάθους - Σφάλματος

❈ Λέει ὁ Μέγας Βασίλειος, ὅτι ποτὲ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ λέμε τὰ λάθῃ τῶν ἄλλων, ἐκτὸς ἀπὸ 2 περιπτώσεις.

Ποιὲς εἶναι αὐτές;

Ὅταν ἀφ' ἑνὸς μέν, λέμε νὰ φυλάξουμε κάποιον. Ὁπότε γιὰ νὰ τὸν προφυλάξουμε, θὰ τὸ ποῦμε.

- Πρόσεξε, ἀδελφέ, αὐτὸν μέ τόν ὁποῖον κάνεις παρέα... πρόσεξε! Πρόσεξε μὴν βλαφτεῖς! Νὰ ἔχεις ἀνοιχτὰ τὰ μάτια σου...

Ἐκεῖ μποροῦμε νὰ ποῦμε γιὰ νὰ προφυλάξουμε κάποιον.

Καὶ ἡ δεύτερη περίπτωση εἶναι ὅταν κάνουμε, ἂς ποῦμε, σὰν συμβούλιο, σὰν σύσκεψη γιὰ νὰ βοηθήσουμε κάποιον. Ἂς ποῦμε, οἱ γονεῖς κάνουν ἕνα συμβούλιο οἰκογενειακὸ γιὰ νὰ βοηθήσουν τὸ παιδί τους. Γιατί ἔγινε γνωστὸ κάτι ποὺ ἔκανε τὸ παιδὶ σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς δύο γονεῖς καὶ ὁ ἄλλος γονέας δὲν τό ξέρει, τὸ μαθαίνει. Καὶ μαζὶ συσκέπτονται γιὰ νὰ βοηθήσουν τὸ παιδί τους.

Σ' αὐτὲς τίς δυὸ περιπτώσεις ἐπιτρέπεται νὰ ποῦμε κάτι κακὸ ποὺ ἔκανε ὁ ἄλλος. Πρῶτον, γιὰ νὰ προφυλάξουμε κάποιον καὶ δεύτερον γιὰ νὰ βοηθήσουμε τὸν ἴδιο, αὐτὸν ποὺ ἔσφαλλε.

➤Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου