Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Παπατσὸκ (Ἡ Αἰωνιότητα Κρυμμένη σὲ μιὰ Στιγμή).

«- Συχνά λειτουργούσα σε έρημο μέρος. Όταν είχα περάσει πολύ την αρχή της Θείας Λειτουργίας, ο τυφλός ζητιάνος που φύλαγε το πέτρινο κατώφλι της εκκλησίας κάθε μέρα έμπαινε από έξω. Έμενε ίσιος και άκαμπτος στην πόρτα. Και εγώ έβγαινα από τις Βασιλικές Πύλες. Κοίταζε με τα άοσμα μάτια του μέσα στα δικά μου. Ο καθένας μας φρουρούσε σε ένα τελωνείο: Εγώ σε αυτό του Ουρανού, αυτός σε αυτό του κόσμου. Τον κοίταξα και τον είδα. Με κοίταξε και δεν με είδε. Συχνά έλεγα στον εαυτό μου ότι, σε αντάλλαγμα, έβλεπε μέσα από μένα, πιο μακριά, στην αγκαλιά του Αβραάμ».

Αρχιμανδρίτης Αρσένιος Παπατσόκ (Η Αιωνιότητα Κρυμμένη σε μια Στιγμή)

 

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2025/11/blog-post_771.html