4.Αποκρίσεις πρός Αββά Ιωάννην, Αγ. Νικοδήμου Αγιορείτου-Βίβλος Βαρσανου...

Ἐκκοσμικευμένη ζωή καί ἡ ἀνάγκη φυγῆς ἀπό τά αἴτια (περίχωρα) τῆς ἁμαρτίας, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Πῶς συμπεριφερόμαστε σέ ὅσους ζοῦν ἄσωτη ζωή; Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Γένεσις, Κεφ. 16, Ἡ Ἄγαρ Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Γένεσις, Κεφ. 16, Ἡ Ἄγαρ (γιά παιδιά καί νέους), Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, 16-12-2025

 

Πῶς καί ἀπό πού ὁ νούς γίνεται μέτοχος τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ καί φέρεται εἰς τό ὕψος τῆς θεωρίας καί πώς διατηρεῖται εἰς τήν κατάστασιν αὐτήν τῆς Χάριτος Ε΄;, Εὐεργετινός Τόμος Δ΄, Ὑπόθεση ΚΔ΄, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πῶς καί ἀπό πού ὁ νούς γίνεται μέτοχος τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ καί φέρεται εἰς τό ὕψος τῆς θεωρίας καί πώς διατηρεῖται εἰς τήν κατάστασιν αὐτήν τῆς Χάριτος Ε΄;, Εὐεργετινός Τόμος Δ΄, Ὑπόθεση ΚΔ΄, 14-12-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἱερομόναχος Εὐστράτιος (Γκολοβάνσκι). 1.200 ἐρωτήσεις ἀπὸ ἐνορῖτες τῆς ὑπαίθρου γιὰ διάφορα πνευματικὰ ὠφέλιμα θέματα, μὲ ἀπαντήσεις. 4

305. Πρέπει κανείς να υπακούει σε άρχοντες και αφέντες;

Μια ερώτηση από έναν ενορίτη-πληρωμένο εργάτη . Ο κύριός μου με διέταξε να αλωνίσω ένα σωρό σιτάρι σήμερα, αλλά του είπα κατάμουτρα: «Δεν θα αλωνίσω ένα σωρό σιτάρι». Το είπα αυτό όχι επειδή δεν μπορούσα να το αλωνίσω, αλλά επειδή δεν ήθελα να το αλωνίσω, καθώς το σιτάρι είναι πολύ σκληρό για να αλωνιστεί. Ο κύριός μου ήθελε να με τιμωρήσει για την ανυπακοή μου, αλλά τον άφησα. Δεν αμαρτάνω γι' αυτό;

Η απάντηση του ιερέα: Φυσικά, είναι αμαρτωλό. Η Αγία Γραφή προστάζει τους υπηρέτες: «Οι δούλοι, υπακούστε στους κυρίους σας κατά σάρκα, με φόβο και τρόμο, με απλότητα καρδιάς , όπως υπακούσατε στον Χριστό» ( Εφεσ. 6:5 ). Αλλά εσείς δεν υπακούσατε στον κύριό σας, και γι' αυτό αμαρτήσατε εναντίον αυτού. Οι υπηρέτες δεν είναι υποχρεωμένοι να υπακούν στους κυρίους τους όταν αυτοί προσπαθούν να τους κάνουν όργανα των παθών και των αμαρτιών τους, ή όταν απαιτούν από αυτούς πράγματα αντίθετα με τις εντολές του Κυρίου ή με τους εκκλησιαστικούς και κρατικούς κανονισμούς. Από κάθε άλλη άποψη, πρέπει να υπακούν και να ακούν. Ανεξάρτητα από την τάξη κάποιου, το πιο σημαντικό καθήκον είναι πάντα να υπακούει στους ανωτέρους του. Κανένας κίνδυνος, ούτε καν ο θάνατος, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ανυπακοή μας.

Ένας υπάκουος άνθρωπος λαμβάνει μεγάλη ανταμοιβή από τον Θεό. Η ακόλουθη ιερή ιστορία θα το καταδείξει αυτό, και θα πρέπει να ακούσετε προσεκτικά.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε, ὑπάρχουν δαιμονικά πνευματικά μικρόβια, τά ὁποῖα πηδᾶνε ἀπό τόν ἕναν στόν ἄλλο...

Πάρα πολλοί ἄνθρωποι σήμερα.. ἔχουν ἔντονες δαιμονικές ἐνέργειες. Μ' αὐτούς τούς ἀνθρώπους δέν μπορεῖς νά κάνεις παρέα. Θά τούς ἀγαπᾶς, ἀλλά ἀπό μακριά. Προσέξτε το αὐτό!..

Νά σᾶς πῶ μία δαιμονική ἐνέργεια; Τά σαρκικά πάθη. Εἶναι δαιμονική ἐνέργεια.

- Συζοῦν, λέει, τά παιδιά. Ὅλα τά παιδιά ἔτσι κάνουν σήμερα. Τί σημαίνει αὐτό; Δαιμονική ἐνέργεια εἶναι αὐτό, εἶναι τό πνεῦμα τῆς πορνείας, πού ἔχει κυριαρχήσει σήμερα στούς νέους. Καί ὄχι μόνο τό πνεῦμα τῆς ἁπλῆς πορνείας, ἀλλά τό πνεῦμα τῆς διεστραμμένης πορνείας. Κάθε εἴδους διαστροφή θεωρεῖται νόμιμο πράγμα πλέον. Ὅ,τι ἀηδιαστικότερο πράγμα θεωρεῖται νόμιμο.

Μπορεῖς μ' αὐτούς νά κάνεις παρέα; Δέν μπορεῖς. Γιατί; Γιατί πολύ ἁπλά, ὑπάρχει μεγάλος κίνδυνος νά ἐπηρεαστεῖς καί ἐσύ ἀπό τά Δαιμόνιά του, ἀπό τά Πονηρά πνεύματα. Ὅπως, ἄν εἶσαι συνέχεια κοντά σ' ἕναν πού ἔχει φυματίωση, δίπλα στήν ἀναπνοή του, σύντομα θά κολλήσεις καί ἐσύ. Ἔτσι γίνεται καί στά πνευματικά.

Σημεία τῶν καιρῶν – Ἀδογμάτιστος Χριστιανισμός.

Γράφει ὁ κ. Δήμητριος Ἐμμανουήλ

«Προφητεύω· Ἄνδρον Πλήθωνος θὰ καταντήση ἡ Ἑλλὰς» (Φωνὴ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη)

[Μὲ ἀφορμὴ «τὸ νέο ἐφεύρημα τοῦ Μητροπολίτη Περιστερίου, ὁ ὁποῖος μεριμνᾶ περισσότερο γιὰ συνέδρια καὶ διαλόγους “ἀγάπης καὶ ἑνότητας” μὲ αἱρετικοὺς»]

Ἀγαπητοί, μεγάλη παρηγοριὰ βρίσκουμε μέσα ἀπὸ τὴν μελέτη τῶν πάλαι ποτὲ δημοσιευμένων ἄρθρων τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη, τῶν τεθησαυρισμένων ἐντὸς τοῦ περιοδικοῦ «Χριστιανικὴ Σπίθα». Μπορεῖ οἱ καιροί μας, «καιροὶ ἀποκαλύψεως» νὰ εἶναι πονηροί, ἀλλ’ ὅμως οἱ ἀποκαλύψεις τοῦ π. Αὐγουστίνου γιὰ τὴν κατάσταση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας πρὶν ἀπὸ 46 χρόνια ἔρχονται νὰ φωτίσουν τὸ σκοτεινὸ παρόν μας καὶ νὰ διαλύσουν τὸν ἱστὸ τῆς πλάνης ποὺ σήμερα, δυστυχῶς, ὑφαίνεται ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ «ὁμοιάζουν» μὲν μὲ Ἀρνίο, ἔχουν δὲ «ΦΩΝΗ» θηρίου.

1. «ΕΞΩ ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»

46 χρόνια πρίν! συναντοῦμε τὸν ἄοκνο συντάκτη καὶ ἐκδότη τοῦ περιοδικοῦ «Χριστιανικὴ Σπίθα», τὸν πατέρα Αὐγουστῖνο Καντιώτη καὶ βλέπουμε αὐτὸν ἀγωνιζόμενο ἔναντι ὅλων ἐκείνων ποὺ διὰ ποικίλων πονηρῶν ἄρθρων καὶ βιβλίων ἐμελέτων νὰ τινάξουν «εἰς τὸν ἀέρα τὸ οἰκοδόμημα τῆς χριστιανικῆς παιδείας», χρησιμοποιώντας «μίαν γλῶσσαν», ποὺ φάνταζε «ὡς ἐπιστημονικήν», μία γλῶσσα ποὺ προσπαθοῦσε «μὲ ἐπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα νὰ κλονίση τὰ θεμέλια τοῦ Χριστιανισμοῦ». «Ἡ πέννα τους – διακρίνει ὁ ἅγιος Ἐπίσκοπος Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας – εἶνε βουτηγμένη εἰς μελανοδοχεῖον δηλητηρίου τῆς κόμπρας τοῦ ὀρθολογισμοῦ».

Ἰδοὺ οἱ δύο ἐπώνυμες «ΦΩΝΕΣ», τὰ δύο παραδείγματα «πέννας», μὲ τὰ ὁποῖα ὁ π. Αὐγουστῖνος ξεκινᾶ τὸ ἀποκαλυπτικὸ «ΠΡΟΣ ΑΘΡΗΣΚΟΝ ΠΑΙΔΕΙΑΝ;» ἄρθρο του, τὸν Μάιο τοῦ 1969:

Τὸ πρωτεῖον τοῦ πάπα καὶ ἡ ἕνωσις τῶν ἐκκλησιῶν. Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

Μακαριστού αρχιμανδρίτου Αθανασίου Μυτιληναίου

Απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένη ομιλία (83η) στις «Πράξεις των Αποστόλων»

με θέμα:

ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΚΑΙ Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

[εκφωνήθηκε στον Ι.Ν. Αγίου Χαραλάμπους Λαρίσης στις 7-02-1988]

Όπως θα ενθυμείσθε, ευρισκόμεθα πάντα βεβαίως στο βιβλίο των «Πράξεων των Αποστόλων», στο 8ο κεφάλαιο εις τους στίχους 14 και 15, όπου εκεί αναφέρεται ένα στοιχείον ιεραποστολής, δηλαδή ότι τα Ιεροσόλυμα ήδη θεωρούνται κέντρον ιεραποστολής.

«Ἀκούσαντες δὲ οἱ ἐν Ἱεροσολύμοις ἀπόστολοι ὅτι δέδεκται ἡ Σαμάρεια τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀπέστειλαν πρὸς αὐτοὺς τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην· οἵτινες καταβάντες προσηύξαντο περὶ αὐτῶν ὅπως λάβωσι Πνεῦμα Ἅγιον». Βλέπομε ότι απέστειλαν προς αυτούς, δηλαδή τους Σαμαρείτας, εκεί που ο Φίλιππος ο διάκονος είχε ευαγγελιστεί το Ευαγγέλιον, απέστειλαν τώρα, αφού άκουσαν στα Ιεροσόλυμα περί της αποδοχής του Ευαγγελίου, τον Πέτρον και τον Ιωάννην.

Ποιοι απέστειλαν; Το σώμα των Αποστόλων. Θα παρακαλέσω ιδιαιτέρως να προσέξετε, αγαπητοί μου, αυτό το σημείο είναι επίκαιρον όσον ποτέ άλλοτε, όπως θα δείτε στη συνέχεια. Είναι δε πολύτιμο χωρίο αυτό, διότι δείχνει ότι δεν αποστέλλει κανείς ως πρόσωπον, παρά μόνον σαν σώμα. Έτσι, εάν ο Απόστολος Πέτρος ήτο ανώτερος από τους λοιπούς Αποστόλους, δεν θα είχε την ανάγκη βεβαίως να τον αποστείλει κάποιος. Αλλά μόνος του θα επρογραμμάτιζε και θα εκινείτο για μια αποστολή. Όμως λέει σαφώς εδώ το βιβλίο των «Πράξεων» ότι απέστειλαν προς αυτούς τον Πέτρον και τον Ιωάννην. Ποιοι απέστειλαν; Θα λέγαμε, ποιο είναι το υποκείμενον του «ἀπέστειλαν»; Το σώμα των Αποστόλων. Άρα δεν είναι ο Απόστολος Πέτρος ανώτερος από τους άλλους Αποστόλους, αλλά ανωτάτη αρχή είναι το σώμα των Αποστόλων. Δηλαδή ο σύλλογος των Αποστόλων.

Γιατί είναι σπουδαίο το θέμα; Διότι σήμερα έχομε το λεγόμενον «πρωτείον» του επισκόπου Ρώμης, δηλαδή του Πάπα. Αυτός προτείνει το «πρωτείον» του. Βέβαια, το «πρωτείον» αυτό από αιώνες πίσω το επρότεινε, αλλά πια, με συνοδική πράξη καθιερώθηκε το «πρωτείον» και το «αλάθητον» του επισκόπου Ρώμης. Ότι δηλαδή αυτό που θα πει, δεν περιέχει λάθος. Είναι γνωστό ότι όλοι μπορούμε να κάνομε λάθος, αλλά η αλήθεια δεν είναι στα πρόσωπα, αλλά πάλι στο σώμα της Εκκλησίας. Ό,τι εν Συνόδοις η Εκκλησία καθόρισε και διεκήρυξε. Αυτό δεχόμεθα. Δεν έχει, λοιπόν, ένα πρόσωπο α ή β την αλήθεια, αλλά η Εκκλησία έχει την αλήθεια.

Ὁ Καλός Ποιμήν καί οἱ μισθωτοί ψευδοποιμένες

Πορφυρίτης

Σύμφωνα μέ τόν Χριστό μας[1], ὁ Ἴδιος εἶναι ὁ καλός Ποιμένας, πού πονᾶ καὶ ἐνδιαφέρεται εἰλικρινῶς γιὰ τὰ πρόβατα καί παραδίδει ἀκόμη καί τὴ ζωή Του γιὰ νὰ τά σώσει. Ὁ δὲ μισθωτὸς ὑπηρέτης, ποὺ δὲν εἶναι ποιμένας, καὶ δὲν εἶναι δικά του τὰ πρόβατα, βλέπει τὸν λύκο νὰ ἔρχεται, καὶ ἐπειδὴ δὲν τά ἀγαπᾶ, τά ἀφήνει ἀνυπεράσπιστα καὶ φεύγει γιὰ νὰ μὴν κινδυνεύσει ἡ ζωή του. Ἐλεύθερος τότε ὁ λύκος, τά ἁρπάζει καί τά σκορπίζει. Μισθωτούς ἀποκάλεσε ὁ Κύριός μας, τούς σύγχρονούς Του Ἀρχιερεῖς, ποὺ μόνο γιὰ τὰ πρόσκαιρα ὀφέλῃ εἶχαν προσκολληθῇ στὸ ποίμνιο τοῦ Θεοῦ. Καί οἱ μισθωτοί βλέπουν τούς λύκους νά ἐπιτίθενται στό ποίμνιό τους καί φεύγουν μακριά, διότι δὲν τὰ πονοῦν. Ἐνδιαφέρονται κυρίως νὰ πάρουν τὸν μισθό τους καὶ δὲν διακινδυνεύουν ποτὲ τὴ ζωή τους.

Τά λόγια τοῦ Κυρίου μας καί ἀπόλυτου Ποιμένος, τοῦ σφραγίσαντος αὐτά μέ τό τίμιό Του αἷμα, ἀπευθύνονται στούς μισθωτούς ψευδοποιμένες ὅλων τῶν ἐποχῶν· ἄρα καί τῆς δικῆς μας, τῆς σημερινῆς. Οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν συγχρόνων ποιμένων εἶναι ἀποδεδειγμένα, ψευδοποιμένες. Ἔχουν ἀφήσει τά πρόβατά τους βορά στούς λύκους, καί στόν ἀρχηγό τῶν «λύκων», τόν διάβολο. Τό χειρότερο εἶναι, ὅτι ἔγιναν οἱ ἴδιοι λύκοι καί μάλιστα, «λύκοι βαρεῖς[2]»! Ὁ προφητικός λόγος γιά τήν κατάντια τοῦ ἔρμου τοῦ λαοῦ (ὁ ὁποῖος βεβαίως, δέν εἶναι ἄμοιρος εὐθυνῶν), τοῦ σύγχρονου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας, ὁσίου Αὐγουστίνου Καντιώτη, εἰπωμένος πρίν 50 χρόνια, δυστυχῶς ἐπαληθεύτηκε: «Ἀλλὰ ὅπως πᾶμε ἀδέλφια μου, παρ’ ὅλες τὶς διαμαρτυρίες τοῦ εὐσεβοῦς Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ποὺ δυστυχῶς, εἶνε ἀδιοργάνωτος καὶ γι’ αὐτό δὲν φταίει ὁ λαός, φταῖνε οἱ πνευματικοὶ ἡγέτες, ποὺ τὸν ἄφησαν ἀδιοργάνωτο, εἰς τρόπον ὥστε οἱ ἀρουραῖοι νὰ ροκανίζουν τάς ρίζας τοῦ δένδρου τῆς Ὀρθοδοξίας…

18 Δεκεμβρίου. Σεβαστιανοῦ, Ζωῆς κ.λπ. μαρτύρων (†287). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμπτης κη΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Τίτ. α΄ 5-14).

Τιτ. 1,5              Τούτου χάριν κατέλιπόν σε ἐν Κρήτῃ, ἵνα τὰ λείποντα ἐπιδιορθώσῃ, καὶ καταστήσῃς κατὰ πόλιν πρεσβυτέρους, ὡς ἐγώ σοι διεταξάμην,

Τιτ. 1,5                       Δια τούτο ακριβώς σε αφήκα, διερχόμενος από την Κρήτην, δια να οργανώσης καλύτερον και συμπληρώσης όσα εγώ βιαζόμενος να φύγω παρέλειψα, και να εγκαταστήσης εις κάθε πόλιν πρεσβυτέρους, όπως εγώ σε διέταξα.

Περί Αὐτομεμψίας

❈ Ὁ Ἀββᾶς Εὐάγριος εἶπε, ὅτι διά τόν ἄνθρωπο ἡ ἀρχή τῆς σωτηρίας του βρίσκεται εἰς τήν αὐτομεμψία.

Μπαίνεις στόν δρόμο γιά τήν σωτηρία, ὅταν ἀρχίζεις νά κατακρίνεις τόν ἑαυτόν σου, νά κατηγορεῖς τόν ἑαυτόν σου, νά αὐτομέμφεσαι. Γιατί, ὅταν ἀρχίζει ὁ ἄνθρωπος νά κατακρίνει τόν ἑαυτόν του, μπαίνει στήν πορεία γιά νά γίνει ταπεινός, ὁπότε μπαίνει στήν πορεία γιά νά πάρει τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ.

Ἐλπίδα καὶ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό

Ο Άγιος Παΐσιος διδάσκει ότι με την ελπίδα και την εμπιστοσύνη στον Θεό, ο άνθρωπος δυναμώνει τις εσωτερικές του δυνάμεις. Πρέπει να παραδίνουμε τον εαυτό μας στα χέρια του Θεού με απόλυτη εμπιστοσύνη και να βλέπουμε κάθε δοκιμασία σαν δώρο που στέλνει η αγάπη Του.