1)Μόλυναν την ατμόσφαιρα, τα οστά τους πείραξαν, 2)«Νά αποκτήσουµε αισθητήριο πνευµατικό », 3)«Ό θείος φωτισµός είναι τό πάν »

1)Μόλυναν την ατμόσφαιρα, τα οστά τους πείραξαν
- Γέροντα, σκέφτονται να αρχίσουν να καίνε τους νεκρούς για λόγους υγιεινής και για εξοικονόμηση χώρου.
- Για λόγους υγιεινής; Ακούς κουβέντα! Δεν ντρέπονται που το λένε;
Όλη την ατμόσφαιρά την έχουν μολύνει, τα οστά τους πείραξαν;
Τα οστά στο κάτω-κάτω είναι και πλυμένα! Και για εξοικονόμηση χώρου; Ολόκληρη Ελλάδα με τόσα ρουμάνια και δεν βρίσκουν χώρο;
Έβαλα τις φωνές σε έναν καθηγητή του Πανεπιστημίου γι' αυτό το θέμα.
Πώς για τα σκουπίδια βρίσκουν τόσο τόπο και για τα οστά που είναι ιερά δεν βρίσκουν; Χάθηκε ο τόπος;
Και πόσα οστά Αγίων μπορεί να είναι ανάμεσα σ' αυτά! Το σκέφτονται αυτό;
Στην Ευρώπη καίνε τους νεκρούς, όχι γιατί δεν υπάρχει χώρος να τους θάψουν, αλλά γιατί το θεωρούν πρόοδο.
Δεν ανοίγουν κανένα δάσος, για να κάνουν χώρο, αλλά καίνε τους νεκρούς, τους κάνουν σκόνη, για να ανοίξουν χώρο...
Βάζουν την σκόνη σε ένα τόσο δα κουτάκι για περισσότερη ευκολία και αυτό το θεωρούν πρόοδο.
Τους καίνε τους νεκρούς, γιατί θέλουν οι μηδενιστές να τα διαλύσουν όλα, ακόμα και τον άνθρωπο.
Να μη μείνη τίποτε που να θυμίζη στους ανθρώπους τους γονείς, τους παππούδες, την ζωή των προγόνων τους.
Να ξεκόψουν τους ανθρώπους από την παράδοσή τους. Να τους κάνουν να ξεχάσουν την άλλη ζωή και να τους δέσουν σ' αυτή.


- Λένε όμως, Γέροντα, ότι έχει δημιουργηθή θέμα σε ορισμένους Δήμους της Αθήνας για το πού θα θάβουν τους νεκρούς.

- Τόσος τόπος υπάρχει! Χάθηκε λίγο μέρος; Ένα σωρό εκτάσεις υπάρχουν έξω από την Αθήνα και είναι του Δημοσίου

Εγώ ξέρω μεγάλους που έχουν ένα σωρό εκτάσεις εκεί πέρα. Δεν μπορούν να κάνουν εκεί ένα νεκροταφείο;

Και μετά οι περισσότεροι είναι από τις επαρχίες. Γιατί δεν τους πάνε στον τόπο τους;

Να πάνε να τον θάψουν τον καθένα στον τόπο του. Εκεί δεν θα έχουν και έξοδα πολλά, μόνο για την μεταφορά.

Να πούνε ότι όσοι είναι από τις επαρχίες και ήλθαν τώρα τελευταία στην Αθήνα, όταν πεθαίνουν, να θάβωνται στην επαρχία. Και είναι και καλύτερα.

Γι' αυτούς που είναι τρεις γενεές στην Αθήνα, να βρουν μια λύση εκεί.

Ύστερα, μετά την εκταφή να κάνουν λάκκους πιο βαθείς και εκεί να βάζουν τα οστά. Δύσκολο είναι;

Εδώ κατεβαίνουν τόσο βαθιά μέσα στην γη, για να βγάλουν πετροκάρβουνα.

Ας κάνουν για τα οστά μια μεγάλη δεξαμενή και να τα έχουν όλα μαζεμένα.

Έλειψε τελείως ο σεβασμός.

Και βλέπεις τώρα τι γίνεται! Πετάνε και τους γονείς στα γηροκομεία.

Παλιά και τα βόδια ακόμη τα γηροκομούσαν, δεν τα έσφαζαν, γιατί έλεγαν: “Φάγαμε ψωμί από αυτά”.

Και τι σεβασμό είχαν στους νεκρούς! Θυμάμαι με τι κίνδυνο πηγαίναμε να τους θάψουμε στον πόλεμο!

Καλά, ο παπάς ήταν υποχρεωμένος να πάη, αλλά και αυτοί που τους μετέφεραν μέσα στα χιόνια, μέσα στην παγωνιά, και από πάνω να πέφτουν ριπές συνέχεια!

Το 1945, στον ανταρτοπόλεμο, πριν πάω στρατιώτης, με τον νεωκόρο κουβαλούσα τους νεκρούς.

Μπροστά πήγαινε με το θυμιατό ο παπάς. Μόλις σφύριζε βλήμα, πέφταμε κάτω. Άντε μετά να σηκωθούμε. Μόλις ακούγαμε άλλο, πέφταμε πάλι κάτω.

Αργότερα στον στρατό, στον πόλεμο, ξυπόλυτοι ήμασταν μέσα στα χιόνια και μας είπαν να πάμε να πάρουμε, αν θέλουμε, αρβύλες από τους νεκρούς. Κανένας δεν κουνήθηκε.

Αχ, πάνε εκείνα τα καλά τα χρόνια!

Το κακό είναι ότι δεν φωνάζουν μερικοί που έχουν κάποια θέση, αλλά συμφωνούν.

Η Εκκλησία, από την στιγμή που παρουσιάστηκε αυτό το πρόβλημα, πρέπει να πάρη θέση, για να λυθή.

Γιατί έτσι αφήνει στους κοσμικούς να χειρίζωνται πνευματικά θέματα και να λένε ό,τι θέλουν.

Είναι ασέβεια αυτό. Πώς να έχη την ευλογία από τον Θεό ο κόσμος σήμερα;

Α, χαμένα πράγματα! Πάνε σιγά-σιγά τον άνθρωπο να τον εξευτελίσουν.

Αχ, γι' αυτό θα βρεθή πολύς τόπος τώρα!... Θα βρεθή πάρα πολύς τόπος...


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Α’
Από το βιβλίο « Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο »

http://forum.christian-orthodox.gr/viewtopic.php?f=16&t=772&sid=82349fabeef96dab4e381fa3fd225c9d&start=160 

2)Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Β΄ Κεφάλαιο 4'. «Νά αποκτήσουµε αισθητήριο πνευµατικό », 3)γ.Παϊσίου, «Ό θείος φωτισµός είναι τό πάν »

 Λόγοι Β΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

«Ενέργειες με σύνεση και αγάπη»

«Νά αποκτήσουµε αισθητήριο πνευµατικό»

Τό Άγιο Πνεύµα είναι ένα και έχει πολλά χαρίσµατα. ∆εν είναι άλλο εδώ και άλλο έκει. ∆έν είναι πνεύµα συγχύσεως, άλλα αγάπης, ειρήνης...
Όταν οί πνευµατικοί άνθρωποι χτυπιούνται, αυτό σηµαίνει ότι βρίσκονται ύπό τήν επίδραση πολλών άλλων πνευµάτων, πού δέν έχουν καµµιά σχέση µέ τό ένα Άγιο Πνεύµα. Παλιά τό Άγιο Πνεύµα φώτιζε, υπαγόρευε. Μεγάλη υπόθεση! Σήµερα δέν βρίσκει προϋποθέσεις, γιά νά κατεβή.
Ή βαβυλώνια στην Παλαιά ∆ιαθήκη ήταν αθώα. Ζητούσες λ.χ. λάσπη και σού έφερναν άχυρα. Τώρα έχουµε βαβυλώνια µέ πάθη. Ζητάς λάσπη και σού ρίχνουν τούβλο στό κεφάλι. Αν όµως ό άνθρωπος βγάζη τόν εαυτό του άπό κάθε ενέργεια του και κόβη τό θέληµα του, τότε δουλεύει σωστά, και τότε θά εχη οπωσδήποτε θειο φωτισµό καί θά ύπάρχη πνεΰµα συνεννοήσεως. Γιατί, όταν βγάζη την δική του ιδέα, έρχονται θείες ιδέες.
Πρέπει νά απόκτηση κανείς αισθητήριο πνευµατικό, γιά νά έχη καί τον θείο φωτισµό. Είναι βασικό νά γίνη αυτή ή δουλειά, γιά νά καταλάβουν οι άνθρωποι µερικά πράγµατα. Ιδίως στην εποχή µας αυτό µάς τό επιβάλλουν οί περιστάσεις.
Βλέπετε, καί στην Μικρά Ασία, τότε σ' εκείνα τά δύσκολα χρόνια, τους ανάγκαζε ή κατάσταση καί έπαιρνε στροφές τό µυαλό τους. Μπορεί δύο Έλληνες νά ήταν µπροστά σέ Αρµενίους καί Τούρκους καί συνεννοούνταν, χωρίς νά καταλάβουν τίποτε ούτε οί Αρµένιοι ούτε οί Τούρκοι.
Γιά έναν λόγο παραπάνω σήµερα πού βλέπεις σέ τί κατάσταση ζούµε, είναι ανάγκη οί πνευµατικοί άνθρωποι νά συνεννοούνται. Θά έρθουν δύσκολα χρόνια. Πρέπει νά παίρνη στροφές τό µυαλό. Αν δέν
παίρνη στροφές τό µυαλό τού άνθρωπου καί δέν ύπάρχη καί θείος φωτισµός, τότε σέ κάθε περίπτωση πρέπει νά παίρνη εντολή πώς νά κινηθή. Μήν περιµένετε νά σας τά πουν όλα. Μερικά πράγµατα, χωρίς νά σας τά πουν, µόνες σας πρέπει νά τά καταλαβαίνετε.
Θυµάµαι, µιά φορά στην Κόνιτσα, πριν πάω στρατιώτης, είχαµε µάθει ότι έρχονταν οί αντάρτες. Ηµασταν τέσσερις - οί τρεις ήταν Μουσουλµάνοι - καί κρυφτήκαµε σέ ένα τούρκικο σπίτι πού ήταν στην άκρη της πόλης. Ενα Τουρκάκι πέντε χρονών κατάλαβε καί µάς λέει: «Πάτε µαγειγειό, βγώ έξω 'γώ». Μπήκαµε λοιπόν στό µαγειρείο, βγήκαµε πίσω άπό τό σπίτι καί έτσι προλάβαµε νά κρυφτούµε σέ κάτι αποθήκες πιο κάτω. Αυτό βγήκε έξω καί εΐπε στους αντάρτες ότι δέν είναι κανείς µέσα καί έφυγαν. Παιδάκι πέντε χρονών, τόσο δά, νά µήν ξέρη νά µιλήση, καί είδατε πόσο συνετά φέρθηκε! Πά, πά, σπίρτο ήταν! Βλέπεις, παρατηρούσε, αγαπούσε, ενώ ένας µεγάλος µπορεί από απερισκεψία νά έκανε κακό.
Εµείς βαπτισµένοι, µυρωµένοι, µέ κατηχήσεις, µε µελέτες, νά µη µένουµε σέ υπανάπτυκτη, νηπιώδη κατάσταση. Νά είστε ξεφτέρια. Ξέρετε ποια είναι ξεφτέρια; Τα Έξαπτέρυγα. Έχουν έξι φτερά και τά χτυπούν ψάλλοντας τό «Άγιος, Άγιος, Άγιος». Νά πετάτε, νά έχετε εξι φτερά!

«Ό θείος φωτισµός είναι τό πάν »

Πολλές φορές λέω σέ µερικούς: «Κανόνισε όπως σέ φωτίση ό Θεός». Όταν λέω «όπως σέ φωτίση ο Θεός», εννοώ ό άνθρωπος νά δη τά πράγµατα µέ θείο φωτισµό καί όχι µέ την ανθρώπινη λογική.
Νά µη νοµίζη πώς ότι αναπαύει εκείνον είναι καί ή φώτιση τοϋ Θεού.
- Γέροντα, πώς έρχεται ό θείος φωτισµός;
- Αν ξεσκουριάσουµε τά καλώδια, ό παλαιός άνθρωπος γίνεται καλός αγωγός καί τότε περνάει ή Χάρις του Θεού καί δέχεται τό θειο φώς της Χάριτος. Αλλιώς γίνονται βραχυκυκλώµατα καί δέν ενεργεί ή Χάρις. Όλη ή βάση εΐναι νά προσέξη ό άνθρωπος νά µην τόν εγκατάλειψη ή Χάρις τού Θεού, γιά νά έχη τόν θείο φωτισµό. Γιατί, αν δέν ύπάρχη θείος φωτισµός, όλα χαµένα είναι.
Τί τράβηξε ό Χριστός µέ τους Μαθητές, πριν τους επισκίαση ή Χάρις, γιατί ήταν γήινοι! Πριν άπό την Πεντηκοστή είχε δοθή εξουσία άπό τόν Θεό στους Μαθητές νά βοηθούν τόν κόσµο. ∆έν είχαν όµως ακόµη τόν θείο φωτισµό πού πήραν τήν Πεντηκοστή. Ένώ τους έλεγε ό Χριστός ότι θά πάη στά Ιεροσόλυµα καί θά σταυρωθή ό Υίός τού άνθρωπου κ.λπ., εκείνοι νόµιζαν ότι, όταν πάη στά Ιεροσόλυµα, θά Τόν κάνουν βασιλιά. Σκέφτονταν ανθρώπινα. Γι' αυτό τους απασχολούσε ποιος θά καθήση δεξιά καί ποιος αριστερά άπό τόν Χριστό. Πήγε ή µητέρα των υίών του Ζεβεδαίου και Τον παρακάλεσε να βάλη στην βασιλεία Του τό ενα παιδί της από τά δεξιά Του και τό άλλο άπό τά αριστερά Του[1]!
Άπό την ηµέρα όµως της Πεντηκοστής πού ό Χριστός τους έστειλε τόν Παράκλητο, τό Άγιο Πνεύµα, είχαν πλέον οι Απόστολοι µόνιµα την θεία Χάρη.
Προηγουµένως µόνο µερικές φορές είχαν θειο φωτισµό· ήταν σάν νά γέµιζε ή µπαταρία τους και πάλι εξαντλείτο. Πάλι έπρεπε νά τήν βάλουν στην µπρίζα, νά φορτισθή! Πάλι έξηντλεΐτο, πάλι στην µπρίζα! Όταν τους έστειλε τόν Παράκλητο, δεν χρειαζόταν πιά ή... µπρίζα.
Όχι ότι εµείς τώρα είµαστε καλύτεροι και εκείνοι ήταν χειρότεροι, αλλά εµείς ζούµε στον καιρό της Χάριτος, γι' αυτό δέν έχουµε ελαφρυντικά. Είµαστε βαπτισµένοι, έχουµε καί τόν Παράκλητο, τά έχουµε όλα. Τότε δέν είχε σταυρωθή ακόµη ό Χριστός, καί είχε, κατά κάποιον τρόπο, εξουσία ό διάβολος καί εύκολα παρέσυρε τους ανθρώπους.
Μετά τήν Σταύρωση δόθηκε σ' όλους ή δυνατότητα άπό τόν Χριστό νά έχουν τόν θειο φωτισµό. Θυσιάσθηκε ό Χριστός καί µας ελευθέρωσε. Βαπτισθήκαµε στό όνοµα Του. Τήν µπρίζα τήν έχει συνέχεια βαλµένη. Τώρα έµεϊς γινόµαστε αιτία νά µήν περνάη τό ρεύµα τής θείας Χάριτος, γιατί αφήνουµε τά καλώδια µας σκουριασµένα.
- Γέροντα, τί προϋποθέσεις χρειάζονται, γιά νά κατοίκηση στον άνθρωπο τό Άγιο Πνεύµα;
- Αγωνιστικό πνεύµα, ταπείνωση, φιλότιµο, αρχοντιά, θυσία. Ό άνθρωπος είναι άχρηστος, άµα λείψη ή Χάρις τού Αγίου Πνεύµατος. Τό Άγιο Πνεύµα είναι τό φώς, τό θείο φώς. Όλη ή βάση έκεϊ είναι. Αν κανείς δέν βλέπη, µπορεί νά χτυπήση πάνω στό τζάµι, νά πέση σέ κανέναν γκρεµό ή σέ λάκκο ή σέ ακαθαρσίες, καί σέ βόθρο ακόµη. ∆έν βλέπει πού πάει, γιατί στερείται τό φώς. Άµα όµως βλέπη λίγο, προφυλάγεται· άµα βλέπη πιο πολύ, αποφεύγει όλους αυτούς τους κινδύνους καί βαδίζει µέ ασφάλεια στον δρόµο του. Καί γιά να’ ρθή τό Φως, πρέπει νά θέλης νά βγης από τό σκοτάδι. Καί λίγο θαµπά άν βλέπουν οι άνθρωποι, δέν θά πέφτουν, καί ό Θεός δεν θά στενοχωριέται.
Άν ένας πατέρας στενοχωριέται, όταν τα παιδιά του πέφτουν στίς λάσπες, στά αγκάθια, στον γκρεµό, πόσο µάλλον ό Θεός!
Ολο τό κακό πού γίνεται στον κόσµο, είναι γιατί λείπει ό θείος φωτισµός. Καί όταν λείπη ό θείος φωτισµός, βρίσκεται στο σκοτάδι ό άνθρωπος. Τότε ό ένας λέει «άπό 'δώ θά πάµε», ό άλλος λέει «όχι, εγώ ξέρω καλά- άπό 'δώ θά πάµε», ό άλλος «άπό 'δώ», ό άλλος «άπό 'κεΐ». Ό καθένας νοµίζει ότι είναι καλό νά πάνε άπό εκεί πού λέει αυτός.
Όλοι δηλαδή ενδιαφέρονται γιά τό καλό, άλλα βρίσκονται σέ µιά θαµποµάρα καί δέν µπορούν νά συνεννοηθούν. Άν δέν υπήρχε θαµποµάρα, δέν θά µάλωναν θά έβλεπαν τόν καλύτερο δρόµο καί θά τραβούσαν προς τά εκεί. Θέλω νά πώ ότι όλοι µπορεί νά κινούνται µέ καλή διάθεση, άλλα, επειδή υπάρχει θα- µποµάρα, δηµιουργούνται πολλά καί στην κοινωνία καί στην Εκκλησία.
Τουλάχιστον στην Εκκλησία οι περισσότεροι δέν έχουν κακή διάθεση, άλλα λείπει ό θείος φωτισµός. Γιά τό καλό αγωνίζονται, αλλά τελικά πού καταλήγουν;
Γι' αυτό νά ζητάµε άπό τόν Θεό νά µάς δίνη έστω καί λίγο θείο φωτισµό, γιατί αλλιώς σάν τόν τυφλό θά σκοντάφτουµε.
Στην Θεία Λειτουργία, όταν λέη ό Ιερέας «Τά σά εκ των σων...», προσεύχοµαι στον Θεό νά φώτιση τόν κόσµο, γιά νά βλέπη. Λίγο νά φωτίση ό Θεός, νά φύγη τό σκοτάδι, γιά νά µή σακατεύωνται πνευµατικά οι άνθρωποι. Καί στον δεύτερο Ψαλµό, πού ό Άγιος Αρσένιος ό Καππαδόκης τόν διάβαζε «γιά νά φωτίση ό Θεός αυτούς πού πηγαίνουν σέ συνέδρια», λέω: «Νά φωτίση ό Θεός όλους τους άρχοντες, µετά νά φωτίση την Ιεραρχία και όλους τους Πατέρες τής Εκκλησίας, νά δέχονται το Άγιο Πνεύµα, γιά νά βοηθούν τόν κόσµο».
Καί λίγο έναν νά φωτίση και τους άλλους νά τους κάνη δεκτικούς, ξέρετε τί καλό µπορεί νά γίνη; Μιά κουβέντα νά πή ένας άρχοντας, όλα αλλάζουν. Έχουν ανάγκη άπό θείο φωτισµό οι άνθρωποι.
Ό Καλός Θεός δίνει τόν θείο φωτισµό Του σ’ αυτούς πού έχουν αγαθή προαίρεση.
Ένας δικαστικός µού διηγήθηκε µιά περίπτωση πού αντιµετώπισε ό ίδιος. Έναν µοναχό τόν έστειλε το µοναστήρι του µέ πεντακόσιες λίρες νά άγοράση ένα κτήµα. Πήγε νά ρωτήση κάποιον έµπορο καί εκείνος τού είπε: «Άσ' τα σ' έµενα, γιά νά µήν τά κουβαλάς». Τού άφησε τά χρήµατα. «Τί καλός άνθρωπος, είπε ό µοναχός µέ έναν καλό λογισµό, µού πήρε καί το βάρος». Όταν επέστρεψε, δέν τού έδινε τις πεντακόσιες λίρες καί επιπλέον έλεγε ότι τού έδωσε καί οκτώ εκατοµµύρια!
Ό καηµένος ό µοναχός σκεφτόταν πώς θά γυρίση στο µοναστήρι. Έδωσε τις πεντακόσιες λίρες καί δέν πήρε τίποτε, καί επιπλέον ό άλλος τού ζητούσε καί οκτώ εκατοµµύρια. Τό θέµα κατέληξε στό δικαστήριο. Στην δίκη, ό δικαστικός άπό µιά έµπνευση πού είχε, έκανε µιά σειρά ερωτήσεων καί αποδείχθηκε ότι ό έµπορος όχι µόνο δέν έδωσε τίποτε στον µοναχό, άλλα καί ότι τού πήρε καί τις λίρες. ∆ιέκρινα σ’ αυτόν τόν δικαστικό µιά κατάσταση σάν τού Προφήτη ∆ανιήλ![2] Επειδή είχε φόβο Θεού, ό Θεός τόν φώτισε καί ενήργησε σωστά.
Όλη ή βάση είναι ό θειος φωτισµός. Καί άν έρθη ό θείος φωτισµός, τότε ό άνθρωπος αναπαύει καί τό περιβάλλον του καί ό ϊδιος εξελίσσεται πνευµατικά. Γι' αυτό λέω ότι καλά είναι τά φώτα καί τά πολύφωτα, οί εφευρέσεις τού εγκεφάλου, άλλα ανώτερο εΐναι τό θείο φώς τής Χάριτος τού Θεού, τό όποιο φωτίζει τόν άνθρωπο. Ό άνθρωπος πού έχει θειο φωτισµό βλέπει πολύ καθαρά τά πράγµατα, πληροφορείται χωρίς αµφιβολία, και οϋτε εκείνος κουράζεται, άλλα και τους άλλους βοηθάει πολύ θετικά.

 1.Βλ. ∆αν. 45-63, Σωσάννα.
 2.Βλ. ∆αν. 45-62, Σωσάννα.

Απόσπασμα από την σελίδα 82 -88  του βιβλίου:
 

        ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                              ΛΟΓΟΙ  Β΄
             ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

               ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

       «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
                    ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 

 http://anavaseis.blogspot.com