ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΑΝΤΑ.

Θέλω να βρίσκομαι πιο συχνά στην εκκλησία, γιατί βρίσκω την ψυχική μου γαλήνη.

Οι μορφές των Αγίων με κάνουν να νιώθω ευτυχισμένη Κοντά τους, ξεχνώ την αναπηρία μου, είμαι χαρούμενη.

Νιώθω τη δύναμη της ψυχής μου να ξεπερνά το σώμα μου.

Κοιτώντας τις εικόνες που είναι λουσμένες από ένα δυνατό φως που δεν είναι ηλεκτρικό ούτε ηλιακό, μα είναι τόσό γλυκό που γλυκαίνει την καρδιά μου, με κάνει να αγαπώ ακόμα και τους εχθρούς.

Θα ήθελα να φροντίζω την εκκλησία για να ευχαριστήσω Τον Κύριο για όλα τα καλά που έκανε για μένα και να μου δίνει Θεία Φώτιση που καθαρίζει το μυαλό μου από τις αμαρτίες.

Αυτό με κάνει ταπεινή και αγνή σαν την καρδιά μωρού παιδιού.

Κάθε κερί που ανάβω είναι μια φλόγα ελπίδας, κάθε καντήλι που καίει μου διώχνει τα ελαττώματα και στη θέση τους βάζει προτερήματα.

Στο μυαλό μου έρχονται συνέχεια προσευχές για το μεγαλείο της αληθινής αγάπης Του Κυρίου.

Όταν είμαι μέσα στην εκκλησία η ψυχή μου αφήνει τα γήΐνα αγαθά και βρίσκει τα αιώνια, που είναι ατελείωτα σαν τον ουρανό, όμορφα σαν παιδικά χαμόγελα, τρυφερά και γλυκά, σαν τα μάτια της Μεγαλόχαρης που κοιτάζει το Θείο βρέφος της.

Μέσα στην αγκαλιά της εκκλησίας έχω ξεκινήσει ένα μεγάλο ταξίδι με μικρά δειλά βήματα ψυχής, που ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος, γεμάτος εμπόδια που ελπίζω να ξεπεράσω.

Αυτό το ταξίδι αξίζει όλα του κόσμου τα καλά.

Από τότε που το ξεκίνησα είμαι η πιο πλούσια στον κόσμο.

Ελπίζω να καταφέρω να φτάσω στο τέρμα του προσωρινού κόσμου με ψυχική γαλήνη μέχρι να τελειώσει και το τελευταίο οξυγόνο της καρδιάς μου, για να πάω στον αιώνιο κόσμο της ουράνιας ευτυχίας.

Κυριακή Παντζαρά

(Ίδρυμα: Άγιος Παντελεήμων Θεσσαλονίκης)

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΟΥ.

Κύριε είσαι ο Πατέρας μου με ξέρεις καλά σαν Παντογνώστης που είσαι.

Είμαι παιδί Σου και είσαι ο Δημιουργός μου.

Με ξέρεις καλύτερα απ’όσο ξέρω εγώ η ίδια τον εαυτό μου, γι’αυτό δώσε μου Φώτιση ν’ακολουθώ τα βήματά Σου, κράτα με στη γλυκιά αγκαλιά Σου, συγχώρεσε κάθε σκέψη μου και πράξη κακή.

Γέμισε την καρδιά μου με υπομονή και αγάπη για όλο τον κόσμο.

Σου ζητώ ταπεινά συγνώμη που το φτωχό μου το μυαλό άργησε να καταλάβει το μεγαλείο της θυσίας Σου.

Σε ευχαριστώ θερμά απ’τα βάθη της ψυχής μου που με κάλεσες κοντά Σου και βρήκα το δρόμο για την ουράνια Βασιλεία Σου, σε παρακαλώ τώρα που ανταμώσαμε μη με αφήσεις να φύγω, θέλω να μείνω για πάντα κοντά Σου.

Κυριακή Παντζαρά

(Ίδρυμα: Άγιος Παντελεήμων Θεσσαλονίκης)