Ἡ ζωή τῶν πρώτων Χριστιανῶν

ΣΥΝΕΧΗΣ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ ΑΓΑΠΗ

Νά πῶς ζωγραφίζει συνολικά τή ζωή τῶν πρώτων Χριστιανῶν ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, δίνοντάς μας μίαν καταπληκτική εἰκόνα:

«Μὲ ἐπιμονὴν καὶ ζῆλον μεγάλον ἄκουγαντὴν διδασκαλίαν τῶν Ἀποστόλων, ἐπικοινωνοῦσαν μὲ ἀγάπην μεταξὺ τους,μετελάμβαναν στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας καὶ προσηύχοντο. Ἔπεσε δὲ φόβος μεγάλος σέ κάθε ψυχὴν καὶ σ’ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἐπίστευαν καὶ προηγουμένως περιγελοῦσαν τοὺς μαθητές, διότι πολλὰ καταπληκτικὰ θαύματα καὶ ὑπερφυσικὰ σημεῖα ἐγίνοντο διὰ τῶν Ἀποστόλων. Ὅλοι δὲ αὐτοὶ ποὺ εἶχαν πιστεύσει εὐρίσκοντο σέ συνεχῆ ἐπικοινωνίαν καὶ ἑνότητα μεταξὺ τους καὶ εἶχαν τὰ πάντα κοινά. Ἐπωλοῦσαν δὲ τὰ κτήματα καὶ τὰ ἄλλα ὑπάρχοντά τους καὶ τὰ εἰσπραττόμενα χρήματα ἐμοίραζαν στοὺς πτωχοὺς ἀδελφούς, ἀνάλογα μὲ τίς ἀνάγκες ποὺ εἶχε ὁ καθένας ἀπὸ αὐτούς. Κάθε δὲ ἡμέραν ἤρχοντο μὲ ζῆλο καὶ μὲ μία ψυχὴν ὅλοι στὸν ναόν, καὶ ἀφοῦ ἔκοπταν τὸ ψωμί, ἰδιαιτέρως στὰ σπίτια, μετεῖχαν στὴν τροφὴν ποὺπαρετίθετο καὶ ἔτρωγαν μὲ ἀγαλλίασιν καὶ ἁπλότητα καρδίας δοξολογοῦντες τὸν Θεὸν καὶ ἔχοντας τὴν ἐκτίμησιν καὶ εὔνοιαν ὅλου του λαοῦ. Ὁ δὲ Κύριος προσέθετε κάθε ἡμέραν καὶ ἄλλους πιστοὺς στὴν Ἐκκλησία»[1].

Κύρια χαρακτηριστικά τῆς ζωῆς τῶν πρώτων πιστῶν ἦσαν: ἡ Θεία Κοινωνία, ἡ προσευχή, ἡ ἀγαπητική μεταξύ τους κοινωνία καί ἡ ἀκρόαση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ.

Ἀπό τά ἀνωτέρω χωρία τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων γίνεται σαφές ὅτι ἡ πρώτη Χριστιανική κοινότητα ἀκολούθησε τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου, γιά τήν συνεχή τέλεση τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Στίς Πράξεις 2, 42, διαβάζουμε, ὅτι οἱ πρῶτοι Χριστιανοί «ἦσαν δὲ προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς»[2].

Ἡ «κλάσις τοῦ ἄρτου» εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία, τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Τό ρῆμα «προσκαρτερῶ» σημαίνει παραμένω ἐξακολουθητικά καί ὑπομονητικά. Οἱ πρῶτοι Χριστιανοί λοιπόν, σύμφωνα μέ τήν μαρτυρία τῶν Πράξεων, παρέμεναν συνεχῶς, σταθερά καί ἐξακολουθητικά στήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, στήν προσευχή, στήν ἀκρόαση τοῦ Θείου Κηρύγματος καί στήν μεταξύ τους ἐν Χριστῷ ἀγαπητική κοινωνία καί ἑνότητα. Κέντρο τῆς ζωῆς τους ἦταν ὁ Χριστός καί ἡ λατρεία Του.

Λίγο πιό κάτω, στό ἐδάφιο 46 τοῦ ἴδιου κεφαλαίου τῶν Πράξεων, ὁ ἅγιος Λουκᾶς προσθέτει ὅτι ἦσαν «καθ᾿ ἡμέραν τε προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷ ἱερῷ,κλῶντές τε κατ᾿ οἶκον ἄρτον, μετελάμβανον τροφῆς ἐν ἀγαλλιάσει καὶ ἀφελότητι καρδίας»[3].

Περνοῦσαν, ἑπομένως, οἱ πρῶτοι χριστιανοί ἀδελφοί μας, μεγάλο διάστημα τῆς ἡμέρας ὅλοι μαζί συγκεντρωμένοι, μέ κέντρο τόν Κύριο καί τούς Ἁγίους Ἀποστόλους. Λέγει χαρακτηριστικά τό κείμενο τῶν Πράξεων: «πάντες δὲ οἱ πιστεύοντες ἦσαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ»[4].

Ἀπό ὅλα τά ἀνωτέρω προκύπτει ὅτι οἱ πρῶτοι Χριστιανοί ζοῦσαν:

α) τελώντας καθημερινά τήν Θεία Λειτουργία,

β) κοινωνώντας καθημερινά τοῦ Δεσποτικοῦ Σώματος καί Αἵματος,

γ) ἐπικοινωνώντας ἀδελφικά μεταξύ τους,

δ) ἀσκώντας τήν φιλανθρωπία καί τήν μεταξύ τους ἀγάπη,

ε) σχολάζοντας σέ προσευχές (κοινή λατρεία),

στ) διαμοιράζοντας μεταξύ τους, ἀνάλογα μέ τίς ἀνάγκες τους,τά ὑλικά ἀγαθά τους,

ζ) ἀκούγοντας τό ἀποστολικό κήρυγμα (κατήχηση), ὄχι γιά κάποια λεπτά ἤ ὧρες, ἀλλά γιά πολλές-πολλές ἡμέρες, ὅπως μᾶς διδάσκει χαρακτηριστικά ὁ ἱερός Χρυσόστομος[5], ἑρμηνεύοντας τά ἀνωτέρω χωρία.

Εἶχαν, πράγματι, ὅλα ἀλλάξει συγκλονιστικά στή ζωή τους...

Ὅλα αὐτά εἶναι τό πρότυπο γιά τή ζωή τῶν χριστιανῶν ὅλων τῶν αἰώνων καί θά πρέπει νά θεωροῦνται ὁδηγητικά σημεῖα γιά τούς πιστούς τῶν συγχρόνων «κοσμικῶν» ἐνοριῶν.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://HristosPanagia3.blogspot.com

Πηγή εἰκόνας: Ἱ. Ἡσ. Ἀνάστασις Χριστοῦ-Ἐμμαούς, Ἅγ.Βασίλειος Λαγκαδᾶ.

---

[1] Πρ. 2, 42- 47: «Ἦσαν δὲπροσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ κλάσει τοῦἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς.᾿Εγένετο δὲ πάσῃ ψυχῇ φόβος, πολλά τε τέρατα καὶσημεῖα διὰ τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο. Πάντεςδὲ οἱ πιστεύοντες ἦσαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ εἶχον ἅπαντα κοινά, καὶ τὰ κτήματα καὶτὰς ὑπάρξεις ἐπίπρασκον καὶ διεμέριζον αὐτὰ πᾶσι καθότι ἄν τις χρείαν εἶχε· καθ᾿ ἡμέραν τε προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν ἐντῷ ἱερῷ, κλῶντές τε κατ᾿ οἶκον ἄρτον, μετελάμβανον τροφῆς ἐν ἀγαλλιάσει καὶἀφελότητι καρδίας, αἰνοῦντες τὸν Θεὸν καὶ ἔχοντές χάριν πρὸς ὅλον τὸν λαόν. Ὁδὲ Κύριος προσετίθει τοὺς σῳζομένους καθ᾿ ἡμέραν τῇ ἐκκλησίᾳ·».

Ἡ μετάφραση ἔχει ληφθεῖ ἀπό τήν ἱστοσελίδα:Ἡ Ἁγία Γραφή (Καινή καί Παλαιά Διαθήκη) σέ κείμενο καί μετάφραση (ὑπό Ι. Κολιτσάρα). http://hristospanagia3.blogspot.com/2011/02/blog-post_4551.html.

[2] Πρ.2.42.

[3] Πρ. 2.46.

[4] Πρ. 2, 44.

[5] Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, TLG, Work #154 60.65.41 to Work #154 60.65.44 «ἦσαν͵ φησὶ͵ προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ. Ἐκ τούτουδῆλον͵ ὅτι οὐ μίαν ἡμέραν͵ οὐδὲ δύο καὶ τρεῖς͵ ἀλλ΄ ἐπὶ πολλὰς ἐδιδάσκοντο͵ ἅτεἐφ΄ ἕτερον μεταστάντες βίον».

http://HristosPanagia3.blogspot.com