Τό χάρισμα τῆς θεραπείας (ἰαματικό)«Μέ πῆρε στό Ἐξομολογητήριο, φόρεσε τό Πετραχήλι, μέ ἔβαλε νά γονατίσω καί κρατώντας τό κεφάλι μου σφιχτά μέ τά δυό του χέρια, ἄρχισε νά διαβάζει ἀργά, (σέ ρυθμό ὑπαγορεύσεως), καί δυνατά μία μακροσκελή εὐχή, ἡ ὁποία διήρκεσε περισσότερον ἀπό εἴκοσι λεπτά καί, παρά τό γεγονός ὅτι εἶμαι παπαδόπαιδο, δέν τήν εἶχα ξανακούσει ποτέ. Στό μεταξύ, ὅσο περνοῦσε ἡ ὥρα, τόσο περισσότερο ἔσφιγγαν τά χέρια τοῦ Παππούλη τό κεφάλι μου, σάν μέγγενη!
Ὅταν καμμιά φορά τελείωσε ἡ εὐχή εἶπε: Πρεσβείαις τῆς ὑπερευλογημένης ἐνδόξου Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, τῶν φωτοειδῶν Ἀρχαγγέλων, καί ἀνέφερε καί τά ὀνόματα πολλῶν ἁγίων, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τοῦ Ἁγίου Γερασίμου καί, τέλος, ὅταν ἄκουσα καί εἶπε: Τῆς ὁσιομάρτυρος καί θαυματουργοῦ Παρασκευῆς, ἔπαψε νά μιλᾶ καί ἔμεινε ἀκίνητος τουλάχιστον γιά πέντα λεπτά ἐνῶ παράλληλα ἔσφιγγε ἀκόμη πιό δυνατά τό κεφάλι μου.
Μόλις τελείωσε, μοῦ εἶπε μέ πεποίθηση: Μή φοβᾶσαι θά γίνει, ἐντελῶς καλά τό μάτι σου. Μόνο νά προσέχεις κάθε Ἄνοιξη καί Φθινόπωρο, γιατί τίς ἐποχές αὐτές ὑπάρχει, πάντα, ὁ κίνδυνος μιᾶς ὑποτροπῆς. Πρόσεχε. Περιττό νά πῶ, ὅτι ἀπό ἐκείνη τί στιγμή αἰσθάνθηκα μία μεγάλη ἀνακούφιση, ἐνῶ κάθε μέρα πού περνοῦσε ἡ βελτίωση ἦταν περισσότερο ἀπό αἰσθητή, μέχρι πού τό μάτι μου ἔγινε ὅπως ἦταν πρίν ἀπό τήν ἀρρώστεια μου. Ὁ Παππούλης ἔκανε καί πάλι τό θαῦμα του. Μοῦ ἐθεράπευσε τήν ἰριδοκυκλίτιδα.»[1].
Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή τοῦ θαυματουργοῦ Γέροντα. «Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ καί ...ἐν τοῖς ἔργοις Αὐτοῦ».
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
[1] Ἀναργύρου Καλλιάτσου, Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι 2005, σελ. 61-62.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου