Ὁ πλοῦτος καί ἡ θεάρεστη ζωή

«Τὴν ἀπόκτηση τῶν χρημάτων καὶ τὸ πλούσιο ξόδεμά τους» διδάσκει ὁ Μ. Ἀντώνιος «νὰ τὰ θεωρεῖς μόνο σὰν  μία φαντασία ποὺ δὲν κρατᾶ παρὰ λίγο καιρό. Ἐπίσης νά γνωρίζεις ὅτι ἡ ἐνάρετη καὶ θεάρεστη ζωὴ διαφέρει (εἶναι πολύ ἀνώτερη) ἀπὸ τὸν πλοῦτο. Ὅταν τὸ μελετᾶς αὐτὸ σταθερά καί τό κρατᾶς καλά στή μνήμη σου, οὔτε θὰ ἀναστενάξεις, οὔτε θὰ κραυγάσεις, οὔτε θὰ κατηγορήσεις κανένα, ἀλλὰ θὰ εὐχαριστήσεις τὸ Θεὸ γιὰ ὅλα,

βλέποντας τούς χειρότερους ἀπὸ σένα νά στηρίζονται στὰ λόγια καὶ στὰ χρήματα. Γιατί ἡ ἐπιθυμία, ἡ δόξα καὶ ἡ ἄγνοια εἶναι τὰ πιὸ κακὰ πάθη τῆς ψυχῆς»[1].

Πόσο διαφέρει ὁ πλοῦτος καί ἡ ζωή τῶν πλουσίων ἀπό τή ζωή τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ; 

Ὁ πλοῦτος καί τά χρήματα καί οἱ σπατάλες δέν εἶναι παρά μία φαντασία πού κρατάει λίγο. Ὁ πλοῦτος εἶναι κάτι πού συνεχῶς ἀλλάζει κατόχους. Σήμερα τόν ἔχει ὁ ἕνας καί αὔριο ὁ ἄλλος. 

Ἡ μάταιη δόξα τοῦ κόσμου εἶναι ἐπίσης κάτι πολύ ἐφήμερο καί ἀνυπόστατο. Μπροστά σου σέ ἐπαινοῦν καί σέ κολακεύουν...Μόλις ἀπομακρυνθεῖς οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι σέ κατηγοροῦν, σέ ἀπαξιώνουν, σέ κοροϊδεύουν, σέ ὑποσκάπτουν. Ἡ ἐπιθυμία γιά τά χρήματα, καί γιά τή μάταιη δόξα τοῦ κόσμου, καθώς καί ἡ ἐπιθυμία γιά τίς κατώτερες ἡδονές εἶναι τά χειρότερα πάθη τῆς ψυχῆς.

Ὅλα αὐτά γεννιοῦνται, σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες, ἀπό τήν φιλαυτία καί αὐτή ἀπό τήν ἄγνοια τοῦ Θεοῦ, τήν ἔλλειψη τῆς ἐμπειρίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ Θεία Χάρη ἔχει ἀπενεργοποιηθεῖ καί ὁ ἄνθρωπος προσπαθεῖ νά ζήσει τήν ψυχή του στρεφόμενος ὄχι πρός τόν Θεό - πού ἐπιμένει πεισματικά νά ἀγνοεῖ-ἀλλά πρός τά κτίσματα. Ἀπομυζᾶ τήν κτίση στήν ὁποία εἰσέρχεται ὡς ληστής καί ὄχι ὡς εὐχαριστιακός διαχειριστής. Ἀπομυζᾶ τό ἴδιο του τό σῶμα, τό ὁποῖο μαραζώνει, ἀπρακτεῖ, ρυτιδιάζει καί βουλιάζει στήν κατάθλιψη, συμπαρασυρόμενο ἀπό τήν ἀπελπισμένη ψυχή. 

Ποῦ νά βρεῖς χαρά στόν πλούσιο ἀληθινή; Πόσο δύσκολα «οἱ τά χρήματα ἔχοντες» εἰσέρχονται στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ Ὁποία «ἐντός ἡμῶν ἐστι»! 

 Πόσο δύσκολα ὁ πλούσιος ἀναζητεῖ τόν Θεό. Λέει στήν ψυχή του: «Ψυχή ἔχεις πολλά ἀγαθά πού σοῦ φθάνουν γιά πολλά χρόνια». Ὅμως, πολύ γρήγορα, ἡ ζωή τελειώνει καί ὁ πλοῦτος σάν μία νυχτερινή φαντασία ἐξαφανίζεται. Τότε ἀποκαλύπτεται ἡ φτώχεια τοῦ πλούσιου, ἡ νηστική καί ἀνειρήνευτη ψυχή του. Τότε τό μεγαλειῶδες κενό του δέν βρίσκει μέ τί νά τό γεμίσει.

Πόσο διαφέρει ἡ ἐνάρετη καί θεάρεστη πολιτεία ἀπό αὐτή πού μόλις περιγράψαμε. Πόσο ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ εἶναι γεμάτη ἀπό κάθε ἀληθινό ἀγαθό. Πόσο δέν πρέπει νά ἐπιθυμοῦμε τήν χαμοζωή τοῦ κόσμου! 

Πόσο πρέπει νά εὐχαριστοῦμε τόν Κύριο πού μᾶς ἔδειξε ὅτι 

• ἡ τρυφή εἶναι στήν ἐγκράτεια, 
• ὁ ἀληθινός καί ἀσύλητος πλοῦτος στήν ἐλεημοσύνη,
• ἡ ἀληθινή χαρά στήν διακονία τοῦ συνανθρώπου, 
• ἡ εὐτυχία στήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τόν πλησίον, 
• ἡ ἀνάπαυση στόν κόπο τῆς ἄσκησης καί τῆς φιλανθρωπίας, 
• ἡ ἀληθινή ἐλευθερία στήν ὑπακοή, 
• ἡ ἀληθινή ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς στήν πραότητα καί τήν ταπείνωση.  

Ω! πόσο εὐτυχισμένος εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ! Μήν τά ξεχάσεις ποτέ αὐτά. Συνεχῶς νά τά σκέπτεσαι καί νά τά μελετᾶς μέ τό νοῦ σου. Τότε ὅ,τι καί ἄν σοῦ συμβεῖ δέν θά παραπονεθεῖς, δέν θά γογγύσεις, δέν θά πεῖς «γιατί σέ μένα;», δέν θά ἐπιθυμήσεις τά ὑλικά ἀγαθά τά ξένα, τῶν ξένων αὐτοῦ τοῦ πλανήτη. Γιατί ὅλοι εἴμαστε ξένοι καί πάροικοι, προσωρινοί φιλοξενούμενοι τῆς γῆς καί ὑποψήφιοι πολίτες τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Μήν πάψεις νά σκέπτεσαι ὅλα τά παραπάνω. Ἔτσι θά μπορέσεις νά γίνεις ἄνθρωπος τῆς εὐχαριστίας καί τῆς εὐγνωμοσύνης. 

«Ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία εἶναι ἡ ἀχαριστία» ἔλεγε ὁ μακαριστός Γέροντας Παΐσιος. 

Ὅταν θυμᾶσαι ὅλα τά ἀνωτέρω πάντα θά εὐχαριστεῖς γιά ὅλα ὅσα σοῦ συμβαίνουν. Μήν παρασύρεσαι ἀπό τήν συμπεριφορά τῶν πολλῶν, πού ἀντί νά στηρίζονται στό Θεό στηρίζονται στά χρήματα, τά κτήματα καί τά λόγια τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι πολύ μεγάλη ἀρρώστεια τῆς ψυχῆς οἱ ὅποιες ἐπιθυμίες, ἡ δόξα τοῦ κόσμου καί ἡ ἄγνοια τοῦ Θεοῦ.

• Μόνο μία ἐπιθυμία πρέπει νά ἔχεις: τόν Χριστό,
• μόνο μία δόξα νά ἐπιδιώκεις: τήν δόξα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
• μόνο μία  ἄγνοια πρέπει νά πολεμᾶς: τήν ἄγνοια τοῦ Θεοῦ. 

Γιά τίποτε ἄλλο μήν νοιάζεσαι νά μάθεις, παρά μόνο γιά τόν Θεό.

• Τίποτε ἄλλο μήν ἐπιθυμεῖς νά ζήσεις, παρά μόνο τήν ζωή τοῦ Θεοῦ.
• Κανένα ἔπαινο, κανένα βραβεῖο, καμμία ἀναγνώριση μήν ἐπιδιώξεις, παρά μόνο τήν ἄκτιστη Θεία Δόξα πού χαρίζει ἡ Ἁγία Τριάδα· ὁ Πατήρ, διά τοῦ Υἱοῦ, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://HristosPanagia3.blogspot.com

---

[1] Ἁγίων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου καί Μακαρίου τοῦ Νοταρᾶ, Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν συνερανισθεῖσα παρά τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων, ἐν ᾗ διά τῆς κατά τήν πράξιν καί θεωρίαν ἠθικῆς φιλοσοφίας ὁ νοῦς καθαίρεται, φωτίζεται καί τελειοῦται καί εἰς ἥν προσετέθησαν τά ἐκ τῆς ἐν Βενετίᾳ ἐκδόσεως ἐλλείποντα κεφάλαια τοῦ μακαρίου Πατριάρχου Καλλίστου, ἔκδοσις Ε΄, ἐκδοτικός οἶκος «Ἀστήρ», Ἀλ. καί Ἐ. Παπαδημητρίου, Λυκούργου 10-Ἀθῆναι, 1982 (στό ἑξῆς: Φιλοκαλία),τόμος Α΄, ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ, ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΗΘΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, ΕΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΙΣ ΡΟ΄σελ. 4: «Τήν τῶν χρημάτων κτῆσιν καί τήν πλουσίαν χρῆσιν, φαντασίαν μόνην ὀλιγοχρόνιον λογιζόμενος καί γινώσκων, ὅτι ἡ ἐνάρετος καί τῷ Θεῷ ἀρέσκουσα πολιτεία, τοῦ πλούτου διαφέρει· τοῦτο ἀσφαλῶς μελετῶν καί διά μνήμης ἔχων, οὐ στενάξεις, οὐκ οἰμώξεις, οὐ μέμψῃ οὐδένα, ἀλλά περί πάντων εὐχαριστήσεις τῷ Θεῷ ὁρῶν τούς χείρονας σαυτοῦ, καί λόγῳ καί χρήμασιν ἐπερειδομένους· κάκιστον γάρ πάθος ψυχῆς, ἥτε ἐπιθυμία καί ἡ δόξα καί ἡ ἄγνοια».