Μετενσάρκωσις. (Μία ακόμα διδαχή του όφεως), Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος

ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΙΣ

(Μία ἀκόμα διδαχή τοῦ ὄφεως)

Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Μιά ἀπό τίς πιό διαδεδομένες ἰδέες τοῦ ἀντιχριστιανικοῦ φαινομένου τῆς «Νέας Ἐποχῆς» (New Age), πού προβάλλεται κατά τρόπο συστηματικό ἀπό τήν τηλεόραση και τά  ποικίλα κοσμικά περιοδικά σχετικά μέ τήν μετά θάνατον ζωή, εἶναι ἡ πλάνη τῆς μετενσάρκωσης.

Σέ δημοσκόπηση, πού δημοσιεύθηκε σʼ ἑβδομαδιαῖο περιοδικό, ἔνθετο μεγάλης ἀθηναϊκῆς ἐφημερίδας (ΝΕΑ. Ταχυδρόμος. Αρ. 264/19-3-2005)   ἀναφέρεται σύν τοῖς ἄλλοις , ὅτι τό 33% τῶν Ἑλλήνων ἀποδέχεται τήν ἀντιχριστιανική ἰδέα τῆς μετενσάρκωσης.

Τό ἐν λόγῳ ποσοστό ἀναδεικνύει γιά μιά ἀκόμα φορά τό μεγάλο ἔλλειμα ἐπαρκοῦς κατήχησης και γνώσης τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας, πού παρατηρεῖται στους χριστιανούς μας, μέ φυσική συνέπεια, οἱ  νεοεποχίτικες και ἀντιχριστιανικές ἀντιλήψεις νά διαβρώνουν σιγά-σιγά, ὕπουλα και μεθοδευμένα τό φρόνημα τῶν Ὀρθοδόξων.

1) Τί εἶναι ἡ Μετενσάρκωση

Μετενσάρκωση εἶναι, ἡ πλανεμένη θεωρία τῆς ἐνσάρκωσης τῆς ψυχῆς τοῦ  ἀνθρώπου σέ διαδοχικά ἀνθρώπινα σώματα, στά ὁποῖα γεννιέται ἐκ νέου, μέ σκοπό νά πετύχει ἤ τόν ἐξαγνισμό της ἤ τήν τιμωρία της ἤ τήν κάθαρσή της ἤ τόν ὕψιστο βαθμό τῆς ἀνέλιξής της. Ἡ διαδοχή τῶν ἐνσαρκώσεων σταματᾶ, ὅταν ἡ ψυχή φτάσει στο τέλος τῆς ἐξέλιξής της.

Ἡ μόνη διαφορά μετενσάρκωσης καί μετεμψύχωσης εἶναι ὅτι κατά τήν μετεμψύχωση ἡ ψυχή ἑνός νεκροῦ ἀνθρώπου μπορεῖ να μεταβεῖ ἀκόμα καί στό σῶμα ἑνός ζώου ἤ καί σʼἕνα φυτό.

2) Ἡ Μετενσάρκωση εἶναι ἀντίληψη πρό, ἔξω καί ἀντιχριστιανική

Ἡ πλάνη τῆς μετενσάρκωσης εἶναι ἀντίληψη καί θρησκευτική δοξασία τοῦ μεταπτωτικοῦ ἀνθρώπου. Ὁ μεταπτωτικός ἄνθρωπος φαντάστηκε ὡς ἀπάντηση στό πρόβλημα τοῦ κακοῦ καί τῆς ὑπέρβασης τοῦ θανάτου τήν ἰδέα τῆς μετενσάρκωσης.  

Ἔτσι βλέπουμε π.χ στόν ἀρχαῖο ἑλληνικό χῶρο νά ἀποδέχονται τη μετενσάρκωση οἱ Ὀρφικοί, ὁ Πυθαγόρας, ὁ Ἐμπεδοκλῆς, ὁ  Πλάτωνας κ.ἄ. Μάλιστα κατά τόν Ἡρόδοτο (Βιβλ 2, 123)  ὁ Πυθαγόρας εἶχε δανειστεῖ τήν ἐν λόγῳ δοξασία ἀπό τούς Αἰγυπτίους. Ἀντιθέτως ὁ Ξενοφάνης (Diels, ἀπ. 7) κοροϊδεύει τή διδασκαλία τοῦ Πυθαγόρα για τή μετεμψύχωση.

Ἡ ἰδέα τῆς μετενσάρκωσης κατέχει ἐπίσης μιά καίριας σπουδαιότητας θέση στόν Ἰνδουϊσμό, ἀλλά καί στό Βουδισμό.

Ὁ ἀντιχριστιανικός χαρακτήρας τῆς μετενσάρκωσης εἶναι ἐμφανής ὄχι μόνο ὡς πρός τό περιεχόμενό της καθ' ἑαυτό, ἀλλά καί ὡς πρός τίς περί ἀνθρώπου, κόσμου καί κακοῦ προϋποθέσεις καί διαστάσεις της. Κατ' ἐξοχήν ὅμως, για τί προσκρούει καί ἀντιτίθεται στό μυστήριο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας, ἐλευθερίας καί ἐλπίδας τοῦ ἀνθρώπου.

3) Ποιοί ἀποδέχονται σήμερα τή μετενσάρκωση

Στʼ ἀρχαῖα χρόνια οἱ περί μετενσάρκωσης ἀντιλήψεις βρῆκαν θέση καί ἐκφράστηκαν ὡς διδασκαλίες ἀκραίων ἀντιχριστιανικῶν αἱρέσεων ὅπως οἱ Γνωστικοί (Ἱππολύτου, Ἔλεγχος Ζ', 32)  καί οἱ Μανιχαῖοι (Ἐπιφανίου, Πανάριον. Αἵρεση 66, 9).

Σήμερα, ἡ μετενσάρκωση ἐκτός ἀπό Ἰνδουϊστική καί Βουδιστική διδασκαλία ἀποτελεῖ διδασκαλία τῶν ἀποκρυφιστικῶν συστημάτων τῆς Θεοσοφίας καί τῆς Ἀνθρωποσοφίας (Panorama der neuen Religiosität, 2001, σ.  327- 329).

Εἶναι ἐπίσης διδασκαλία διαφόρων παραθρησκευτικῶν καί ἀποκρυφιστικῶν ὀργανώσεων, πνευματιστικῶν ὁμάδων, καί γκουρουϊστικῶν κινήσεων. Κατ' ἐξοχήν ὅμως ἀποτελεῖ κεντρική διδασκαλία τοῦ ἀντιχριστιανικοῦ κινήματος τῆς «Νέας Ἐποχῆς» (New Age) σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις του. (Βλ.  A. Fincke- Matthias Pöhlmann, Kompass Sekten und religiöse Weltanschauungen.Ein Lexikon, 2004, σελ 170.Handbuch Religiöse Gemeinschaften und Weltanschauungen, [Hrsg H. Reller, H. Krech, M. Kleiminger], 2000 5,  σελ 711).

4) Ἡ Μετενσάρκωση καί ἡ τεχνική τῆς “ἀνάδρομης ὕπνωσης”

Ἡ "ἀνάδρομη ὕπνωση" εἶναι μιά τεχνική ὕπνωσης πολλαπλῶς ἀμφισβητήσιμη ὡς πρός τήν ἀξιοπιστία της καί τίς δυνατότητές της. Ἡ ἀναξιοπιστία της κατά τούς εἰδικούς, ἔγκειται σύν τοῖς ἄλλοις καί στό γεγονός ,ὅτι ἐπιθυμίες, φόβοι, ἡ ὑποβολή ἰδεῶν, φαντασιώσεις κ.ἄ παρουσιάζονται ὡς δῆθεν βιωμένα γεγονότα στό παρελθόν.

Αὐτή, λοιπόν, ἡ πρακτική ὑπνωτισμοῦ παρουσιάζεται ἀπό τούς θιασῶτες τῆς μετενσάρκωσης ὡς δῆθεν "ἐπιστημονική μέθοδο", πού ἀποδεικνύει ὡς πραγματικότητα τήν δοξασία τῆς μετενσάρκωσης.

Πολλές φορές ἐπίσης, ἀντί γιά ὕπνωση χρησιμοποιεῖται ἡ λεγόμενη αὐθόρμητη ἀναδρομή. Ἀποδεικνύουν αὐτές οἱ πρακτικές τή δυνατότητα τεκμηρίωσης καί ἀπόδειξης τῆς ἐν λόγῳ δοξασίας;

Ἀναμφιβόλως ὄχι. Ἀντιθέτως, οἱ πρακτικές αὐτές ἀναδεικνύουν τήν παρουσία καί τοῦ ἀποκρυφιστικοῦ στοιχείου στό θέμα τῆς μετενσάρκωσης.Τοῦτο μαρτυρεῖται σαφῶς, γιατί πολλά ἀπό τά περιγραφόμενα ὡς δῆθεν ἐμπειρίες ἀνα δρομῶν σέ προηγούμενες ζωές εἴτε μέσῳ ὕπνωσης, εἴτε αὐθόρμητα, καταγράφονται καί ὡς ἐμπειρίες σέ ἄλλες ἀποκρυφιστικές πρακτικές, ὅπως στόν πνευματισμό ἤ καί σέ περιπτώσεις δαιμονοκατοχῆς.

Ἐν προκειμένῳ θά ἀναφερθοῦμε στήν πολύ γνωστή ἐργασία τοῦ καθηγητοῦ στό Πανεπιστήμιο τῆς Βιρτζίνια Ἴαν Στήβενσον γιά τή μετενσάρκωση (Βλ.Twenty Cases Supportive of Reincarnation,Charlottesville Virginia USA 1966. Πρβλ. Panorama der neuen Religiosität, 2001, σ.  323). Στίς πάρα πολλές περιπτώσεις, πού μελέτησε μέσῳ τῆς αὐθόρμητης ἀναδρομῆς ὁ ἴδιος δέν ἀπέκλεισε κάποιες περιπτώσεις δαιμονικῆς κατάληψης (π.χ. σσ. 48, 345). Ἡ ἐπιβεβαίωση γιά τήν παρουσία δαιμονικοῦ στοιχεί ου στό θέμα τῆς μετενσάρκωσης στίς περιπτώσεις, πού μελέτησε ὁ Ἴαν Στήβενσον δέν ἄργησε νά ἔλθει.

Δύο χρόνια ἀργότερα ἕνας παραδοσιακός Ἰνδουϊστής δάσκαλος σέ ἀνοικτή ἐπιστολή, πού ἀπηύθυνε στόν Στήβενσον τοῦ ἔγραφε ὅτι καμμία ἀπολύτως ἀπό τίς περιπτώσεις, πού εἶχε καταγράψει δέν ἦταν περίπτωση μετενσάρκωσης, ἀλλά ἦταν περιπτώσεις κατάληψης ἀπό πνεύματα (Βλ. M. C. Αlbrecht, Μετενσάρκωση, 2004, σελ 163. Πρβλ  Πρωτ. Ἀ. Ἀλεβιζοπούλου, Μετενσάρκωση ἤ Ἀνάσταση; 1992, σελ 49.  Seraphim Rose, Ἡ Ψυχή μετά τό θάνατο 20032, σελ 200).

5) Μία τελική ἐπισήμανση

Θά ὁλοκληρώσουμε τήν ἀναφορά μας στό θέμα τῆς μετενσάρκωσης μέ μιά ἐξόχως ρεαλιστική ἐπισήμανση τοῦ Μ. Βασιλείου ἀπό τίς Ὁμιλίες του στήν Ἑξαήμερο. Ἀναφέρει λοιπόν ὁ ἱερός πατέρας γιά τό  ἴδιο θέμα: «Διῶξε μακριά τίς φλυαρίες τῶν σοβαρῶν φιλοσόφων, πού δέν ντρέπονται νά ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ ψυχές τους καί οἱ σκυλήσιες ψυχές εἶναι ὁμοειδεῖς μεταξύ τους, πού λέγουν ὅτι οἱ ἴδιοι ὑπῆρξαν κάποτε καί γυναῖκες καί θάμνοι καί ψάρια θαλασσινά. Ἐγώ δέ δέν λέγω ὅτι ὑπῆρξαν ποτέ ψάρια˙ τό λέγω ὅμως καί τό ὑποστηρίζω ὅτι, ὅταν ἔγραφαν αὐτά τά πράγματα ἦταν ἀλογώτεροι καί ἀπό τά ψάρια» (Ὁμιλία 8, 2).

Ορθόδοξος Τύπος,06/01/2012
 http://aktines.blogspot.com/2012/01/blog-post_4899.html#more

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ

ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΝΕΚΡΩΝ

ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ

Αρχιμανδρίτου Θεοφίλου Λεμοντζή,

Αρχιερατικοῦ Επιτρόπου Καμπανίας 

     Η κλασσική μορφή της μετενσάρκωσης διαμορφώθηκε στην Ινδία αλλά σίγουρα όχι νωρίτερα από τον 9^ο αιώνα π.Χ., τότε δηλαδή που συγκροτήθηκαν τα γραπτά του Βραχμάν. Σχετίζεται άμεσα με τις διδασκαλίες και τις πρακτικές του Βουδισμού, του Τζαϊνισμού, του Ινδουισμού, του Σιχισμού και του Σουφισμού. Η θεωρία της μετενσάρκωσης εκφράζει την πεποίθηση ότι ο άνθρωπος, μέχρι την τελική του λύτρωση, διέρχεται ένα κύκλο διαδοχικών γεννήσεων.

Ολόκληρο το θεωρητικό οικοδόμημα του Ινδουισμού είναι θεμελιωμέ­νο στην αρχή της επιβίωσης της ψυχής και στην άποψη ότι η παρούσα ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια περίοδος προετοιμασίας για την επόμενη. Σύμφωνα με την Σαμσάρα, την Ινδουϊστική έννοια της μετεν­σάρκωσης και τον πανίσχυρο συμπαντικό νόμο του Κάρμα, τα πάντα προκαθορίζονται από τις πράξεις προηγούμενων ζωών. Έτσι, την ευθύ­νη για την τιμωρία ή την επιβράβευση δεν την έχει κάποια υπερφυσική οντότητα, αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος, ανάλογα με τον τρόπο που ζει και ενεργεί, σε σχέση με τον ηθικό και κοσμικό νόμο του Ντάρμα⁸.

Διαβάστε περισσότερα »

Αναίρεση του δόγματος της Μετενσάρκωσης

Π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δρ. θεολογίας Δρ. Φιλοσοφίας

Θεμέλιο της μετενσάρκωσης.

Αν θελήσουμε να προσδιορίσουμε το θεμέλιο της μετενσάρκωσης, πρέπει να αναφερθούμε στο δόγμα, ότι κάθε άνθρωπος, κατά το εσώτατο είναι του, είναι αιώνιος και βρίσκεται κάτω από τον αιώνιο νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος, που ονομάζεται κάρμα. Αυτός ο νόμος σπρώχνει τον άνθρωπο σε διαδοχικές γεννήσεις ύστερα από κάθε θάνατο. Βασική αιτία, που αποτελεί τρόπον τινά τα "καύσιμα" για τη συνεχή κίνηση του τροχού των θανάτων και των γεννήσεων είναι οι προσκολλήσεις και οι επιθυμίες του ανθρώπου σε συνάρτηση με την εξωτερική πραγματικότητα. Κάθε σκέψη, λόγος, πράξη, επιστρέφει και πάλι στον άνθρωπο κατά τη νέα σάρκωση. Η νέα ζωή του αποτελεί ζωντανή ταινία, και αυτός καλείται πλέον σαν τέλειος ηθοποιός να ξαναπαίξει αυτό το "δράμα" στη νέα οθόνη. 

Κατά την αντίληψη αύτη, βασικός στόχος τίθεται το πέρασμα μέσα από όλες τις δοκιμασίες και τις εμπειρίες που αντιστοιχούν στο συσσωρευμένο κάρμα, και η προσπάθεια περιορισμού των δραστηριοτήτων και των προσκολλήσεων, ώστε να αποφευχθεί η συσσώρευση νέου κάρμα.

Διαβάστε περισσότερα »

KB' ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΙΣ ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟ­ΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ ΔΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

KB' ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΙΣ

ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟ­ΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ

ΔΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

(Λάρισα, 1 έως 3-11-2010).

  

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

Υπό την αιγίδα τού Μακαριωτάτου Αρ­χιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλά­δος κ. Ιερωνύμου, με την φιλοξενία τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνατίου και με τη συμ­μετοχή Εντεταλμένων οκτώ Ορθοδόξων Εκκλησιών και εβδομήντα πέντε Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλά­δος και της Κρήτης, πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Ωδείο Λαρίσης, από 1 έως 3 μηνός Νοεμβρίου 2010, η «ΚΒ' Πανορθόδοξος Συνδιάσκεψις Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μη­τροπόλεων δια θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας», με θέμα: «Μορφές και εκφράσεις τού σύγχρονου Αποκρυφι­σμού», υπό την Προεδρία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νικοπόλεως και Πρεβέ­ζης κ. Μελετίου, Προέδρου της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων.

Διαβάστε περισσότερα »

Τι είναι η Θεοσοφία

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΟΣΟΦΙΑ

(Συνοπτική παρουσίαση)

Θεοσοφία: φιλοσοφικό καί θρησκευτικό «γνωστικό» ρεύμα, συνέχεια και σύνθεση του αρχαίου νεοπλατωνισμού και του γνωστικισμού, το οποίο, υπό την νεοτέρα του μορφή, προβαλλόταν κυρίως από τη Θεοσοφική Εταιρεία (ιδρυμένη τό 1875), με εισηγήτρια τη Ρωσίδα «διάμεσο» (“medium”) Έλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ, τώρα δε προβάλλεται από την κίνηση του “New (Aquarian) Age” .

Κύριες επιδιώξεις της Θεοσοφίας είναι αφ’ ενός ο σχηματισμός ενός παγκοσμίου πυρήνος της ανθρωπότητος χωρίς διακρίσεις θρησκείας, φυλής, γένους, τάξεως καί χρώματος, αφ΄ ετέρου δε και σε συνάρτηση με την προηγούμενη επιδίωξη, η απόδειξη ότι όλες οι διαφορετικές θρησκευτικές πίστεις και αιρέσεις είναι ουσιαστικά ίδιες, με κοινή προέλευση και αμελητέες παραλλαγές. Βάσει των επιδιώξεων τούτων η Θεοσοφία εξ αρχής επεδίωξε την προώθηση της συγκριτικής θρησκειολογίας (“comparative religion”), ως μέσο αποδείξεως της προελεύσεως των θρησκειών από κοινούς πρωταρχικούς θρησκευτικούς μύθους. Άλλα χαρακτηριστικά της θεοσοφικής αντιλήψεως, και λόγω του βασικώς ινδουϊστικού (και - ως προς την ηθική - βουδιστικού) χαρακτήρος της, είναι η πίστη στη μετεμψύχωση και τη μετενσάρκωση, η άρνηση της υπάρξεως προσωπικού Θεού, ο πνευματικός πανθεϊσμός (και ιδίως η παρουσία θεϊκής ουσίας στον άνθρωπο: δηλ. ο άνθρωπος είναι κατ΄ουσίαν θεός, σπινθήρ και σπάραγμα της θεϊκής ουσίας με κρυμμένες θεϊκές δυνάμεις), ο εξελικτισμός (“evolutionism”), η επικοινωνία με ήδη εξελιγμένα  όντα προηγουμένων εποχών («Πνευματική Ιεραρχία»)  μέσῳ του πνευματισμού («μεντιουμισμού») και η αναμονή ενός μελλοντικού διδασκάλου «Χριστού» - Μαϊτρέγια, «Χριστού της Εποχής του Υδροχόου», ο οποίος θα υπερβεί όλους τους προηγουμένους «διδασκάλους» («Αβατάρ»), ακόμη και τον Ιησού.

Μετά τη Μπλαβάτσκυ, ηγέτιδα της Θεοσοφίας ανεδείχθη η Άννυ Μπεζάντ, κεφαλή του βρεττανικού τομέως του μικτού (ανδρών και γυναικών) Τεκτονικού (Μασονικού) Τάγματος “Le Droit Ηumain”  και μετά απ’ αυτήν η Αλίκη Μπέηλυ, η οποία προέβη στη δημιουργία ιδιαίτερης θεοσοφικής ομάδος, της «Σχολής Αρκέην» (“The Arcane School”, ιδρ. 1923), η οποία δημιούργησε και προώθησε το σήμερα πασίγνωστο κίνημα του New Age, που έχει έντονο μεσσιανικό και αντιχριστιανικό χαρακτήρα. Είναι τεκμηριωμένη η επίδραση της Θεοσοφίας επί της μυστικής θρησκείας της Μασονίας, με κυριότερο χαρακτηριστικό τη μεταδιδόμενη στη Μασονία θεοσοφική διδασκαλία περί ενός μελλοντικού, τελευταίου «Παγκοσμίου Εκπαιδευτού». Βάσει  τόσο των γραπτών της Μπλαβάτσκυ, των επαινετικών για τον σατανά – όφι, όσο και της ονομασίας ενός εκ των περιοδικών της «Ο εωσφόρος» (“The Lucifer”), προκύπτει ότι ο όρος «θεοσοφία» προέρχεται κατ΄ αλήθεια από το «θεός-όφις και όχι από τη «θεού σοφία».

Παρακλάδι της Θεοσοφίας, μετά τη διάσπαση του 1913 είναι η «Ανθρωποσοφία» (ή «Ροδοσταυρική Θεοσοφία») με ιδρυτή τον Rudolf Steiner.

Η Έλενα Μπλαβάτσκυ έγραψε χαρακτηριστικώς στο έργο της «Η μυστική διδασκαλία» (“The Secret Doctrine”): «Ο σατανάς είναι εκείνος ο άγγελος ο οποίος ήταν αρκετά υπερήφανος για να πιστεύει ότι είναι ο ίδιος θεός· αρκετά γενναίος για να εξαγοράσει την ανεξαρτησία του έναντι του τιμήματος να υποφέρει και να βασανίζεται αιωνίως [...] Ο σατανάς, ο όφις της Γενέσεως, είναι ο αληθής δημιουργός και ευεργέτης, ο πατέρας της πνευματικής ανθρωπότητος [..] Και αυτός που πρώτος ψιθύρισε “εν η αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού έσεσθε ως Ελοχίμ, γινώσκοντες καλόν και πονηρόν” μπορεί να εκτιμηθεί μόνον υπό το φως ενός σωτήρα»....

Περισσότερα εδώ: http://www.impantokratoros.gr/Zeitgeist-B.el.aspx