Μέ τούς ἀσκητές τῆς Δυτικῆς Θράκης

Βίος καί πολιτεία

τοῦ ὁσίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλύβη

(3ο Μέρος)

Ἀπό τό βιβλίο «Ὅσιος Μάξιμος ὁ Καυσοκαλύβης»

Μέ τούς ἀσκητές τῆς Δυτικῆς Θράκης

Δέν πέρασε ὅμως πολύς καιρός, καί ὁ γέροντας Μάρκος ἔφυγε γιά τά οὐράνια σκηνώματα. Ἔτσι, ὁ καλός ὑποτακτικός ἔχασε τόν ἀγαπημένο του πατέρα, ὁ ὁδοιπόρος τόν ὁ ὁδηγό του, ὁ ἀθλητής τόν προπονητή του, ὁ νέος ἰσραηλίτης τό Μωϋσῆ του...

Μεγάλη ἦταν ἡ θλίψη τοῦ Μαξίμου γιά τό πνευματικό του ὀρφάνεμα. Ἀπό τό νοῦ του δέν ἔφευγε ἡ σεβάσμια μορφή τοῦ γέροντά του. Στ᾿ αὐτιά του ἠχοῦσαν συνεχῶς οἱ φωτισμένες συμβουλές του. Καί στήν καρδιά του βασίλευε, μετά τήν ἀγάπη στόν Θεό, ἡ ἀγάπη γιά τόν μεγάλο ἐκεῖνο ἀσκητή, πού ἡ ἀρετή του εἶχε λάμψει σ᾿ ὅλη τή Θράκη, καί πού ἡ πρόνοια τοῦ Κυρίου τόν εἶχε ἀξιώσει νά γίνει γέροντας κατοπινοῦ ὁσίου!

Ἡ πρώτη λύπη τοῦ Μαξίμου διαλύθηκε σιγά-σιγά ἀπό τή βεβαιότητα ὅτι ὁ θεῖος Μάρκος βρισκόταν στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ἀπ᾿ ὅπου θά τόν στήριζε διπλά τώρα, τόσο μέ τίς πατρικές εὐχές του, ὅσο καί μέ τίς πρεσβεῖες του. Ἔτσι ἀποφάσισε νά ξανοιχτεῖ στό πέλαγος μεγαλύτερων πνευματικῶν ἀγώνων.

Δέν θέλησε ὅμως νά μείνει μόνος στόν τόπο ἐκεῖνο. Μ᾿ ὅλη τή σοφία του, ἤξερε ὅτι «ὅπως αὐτός πού δέν ἔχει ὁδηγό χάνει εὔκολα τό δρόμο, ἔστω κι ἄν ἔχει πολλή φρόνηση, ἔτσι κι ἐκεῖνος πού προχωρεῖ αὐτοκυβέρνητος στό δρόμο τῆς μοναχικῆς ζωῆς εὔκολα χάνεται, ἔστω κι ἄν κατέχει ὅλη τή σοφία τοῦ κόσμου» (Κλῖμαξ).

Ἔφυγε λοιπόν καί κίνησε πρός τή Μακεδονία, ψάχνοντας στά βουνά γιά ἐνάρετους πατέρες, πού θά τόν στήριζαν, θά τόν συμβούλευαν καί θά τόν προφύλασσαν ἀπό τήν πλάνη. Καί ὁ Θεός ἱκανοποίησε τόν πόθο του.

Σ᾿ ἕνα βουνό, πού λεγόταν Παπίκιο*, βρῆκε πράγματι ἁγίους ἀσκητές, ὅμοιους μέ τούς παλαιούς τῆς Αἰγύπτου, πού κατοικοῦσαν σέ βράχια, μέσα σ᾿ ἐρημικά κι ἀπάτητα σπήλαια, καί δέν εἶχαν μαζί τους τίποτε ἄλλο, ἐκτός ἀπό τά παλιόρασα πού φοροῦσαν!

Μορφές ὑπερκόσμιες. Πατοῦσαν στή γῆ κι ἀνάσαιναν στόν οὐρανό. Ἐπίγειοι ἄγγελοι, πολίτες τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἀπελευθερωμένοι ἀπό τόν κόσμο καί ὅλες τίς βιοτικές μέριμνες. Ζοῦσαν μέ ἀδιάλειπτη προσευχή καί μνήμη τοῦ θανάτου, μέ νήψη καί φυλακή τοῦ νοῦ, μέ ἀδιάκοπη βία τῆς φύσεως.

Ἐκεῖνοι οἱ γνῶστες τοῦ βυθοῦ τῶν θείων μυστηρίων, οἱ ἀχόρταγοι στή δοξολογία τῆς Παναγίας Τριάδος, οἱ ἀστείρευτοι στό δάκρυ καί ἀκίνητοι στά πάθη, σαγήνεψαν μέ τήν πολιτεία καί τά κατορθώματά τους τήν καρδιά τοῦ Μαξίμου. Ἔμεινε λοιπόν πολύ καιρό κοντά τους ὁ ζηλωτής τοῦ ζήλου τους, καί ὅπως τό κερί εὔκολα δέχεται πάνω του τό ἀποτύπωμα τῆς σφραγίδας, ἔτσι κι αὐτός, μέ τήν ἴδια ἀκρίβεια, ἀποτύπωσε στή ζωή του τίς ἀρετές ἐκείνων.

* Τό Παπίκιον ὄρος (Καρλῆ Δάγ) βρίσκεται στή Θράκη (ἑλληνοβουλγαρικά σύνορα), βορειοδυτικά τῆς Κομοτηνῆς. Ἡ ψηλότερη κορυφή του (Καρτάλ) ἔχει ὕψος 1483 μ. (Εἰδική μελέτη γιά τό ὄρος αὐτό βλ. Σ. Κυριακίδη, Τό Παπίκιον ὄρος, περ. «Ἀθηνᾶ», τ. 35 (1923), σελ. 219-225).

συνεχίζεται…

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτηςhttp://HristosPanagia3.blogspot.com