Τό παράλυτο παιδάκι περπάτησε. Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Τό παράλυτο παιδάκι περπάτησε

Θαύματα Ἁγίων καί ἐμπειρίες Ὀρθοδόξων Ἀφρικανῶν στήν Ἱεραποστολή τῆς Ἀφρικῆς

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Τόν Δεκέμβριο τοῦ 2005 ἔφυγε ὁ παπᾶ Λάζαρος μ᾿ ἐντολή τοῦ Προϊσταμένου τῆς Ἱεραποστολῆς π. Μελετίου νά κάνει τίς γιορτές τοῦ Δωδεκαημέρου στήν ἐνορία τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ χωριοῦ Μουτσάτσα, μακριά 200 χιλιόμετρα.
Ὁ π. Λάζαρος εἶναι ἕνας ἀγαθός λευΐτης τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ὁμοιάζει στήν ἀρετή, στήν ὑπομονή, στήν ἀγάπη γιά τόν Οἶκο τοῦ Θεοῦ μέ τόν Ἅγιο τῆς Ἀθήνας τόν παπᾶ Νικόλαο Πλανᾶ.
Ἡ ἁπλότητά του εἶναι παροιμιώδης. Ἡ βαθειά του ταπείνωσις καί ἡ πίστις ἀνοίγουν τόν θόλο τοῦ οὐρανοῦ καί φθάνουν στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ ὅλα τά μηνύματά του καί οἱ θερμές προσευχές του. Τόν ἀγαπᾶ λοιπόν ὁ Θεός καί τόν ἀκούει, διότι καί ὁ παπᾶ Λάζαρος Τόν ἀγαπᾶ καί τόν ὑπηρετεῖ μέ ἄκρα αὐταπάρνησι καί αὐτοθυσία.
Θά πρέπει κάποτε νά γραφῆ ἕνα ὁλόκληρο βιβλίο γι᾿ αὐτόν τόν ἅγιο κογκολλέζο Κληρικό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας στήν Κεντρική Ἀφρική.
Ὅταν ἔφθασε λοιπόν ὁ π. Λάζαρος στήν Μουτσάτσα καί περπατοῦσε γιά τήν ἐκκλησία-λασποκαλύβα, τόν σταμάτησε μία ἄγνωστη γυναῖκα πού κρατοῦσε στό χέρι της κι ἕνα παιδάκι περίπου 6 ἐτῶν, τό ὁποῖον περπατοῦσε μέ τά τέσσερα. Τοῦ λέγει:

-Πάτερ, θέλω νά μοῦ κάνεις τό παιδί μου καλά.
-Δέν σέ ξέρω κυρία μου, τῆς εἶπε ὁ π. Λάζαρος. Δέν εἶσαι ἀπό τήν δική μας Ἐκκλησία.
-Ναί, δέν εἶμαι ἀπό τήν Ἐκκλησία σου, ἀλλά ἐσύ εἶσαι ὑπηρέτης τοῦ Θεοῦ καί θέλω νά Τόν παρακαλέσεις γιά τήν θεραπεία τοῦ παιδιοῦ μου.
Ὁ π. Λάζαρος, ἐπειδή δέν γνωρίζει νά λέγει ποτέ ὄχι σέ ὅποιον ἄνθρωπο θά ζητήσει τήν βοήθειά του, σταμάτησε μπροστά της. Ἄνοιξε τήν βαλίτσα του κι ἔβγαλε τό ἐπιτραχήλιό του καί τό Εὐχολόγιο.
Ἄρχισε νά διαβάζη τούς ἐξορκισμούς τοῦ ἁγίου Βασιλείου καί τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Μέσα του ἄναψε ὁ πόθος τῆς ἀγάπης του γιά τό κάθε δοκιμαζόμενο πλάσμα τοῦ Θεοῦ καί συγκεκριμένα γι᾿ αὐτό τό παιδάκι πού τόν κύτταζε κατάματα καθισμένο μέσα στά χώματα τοῦ δρόμου.
Οἱ προσευχές προχωροῦν, ἡ καρδιά του θερμαίνεται καί ξαφνικά σταματᾶ τό διάβασμα καί λέγει μέ θεία προσταγή στό παιδί:
-Στό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐγώ ὁ ἀνάξιος καί ἁμαρτωλός δοῦλος τοῦ Θεοῦ Λάζαρος ἱερεύς, σέ διατάζω νά σηκωθῆς καί νά περπατήσεις.
Ἐδῶ πλέον δέν ἠμπορεῖ ἀνθρώπινη γλῶσσα νά περιγράψη τό μεγαλεῖο τῆς Πίστεώς μας καί τήν ἀγάπη τοῦ Δημιουργοῦ καί Πλάστου μας.
Τό παιδάκι ἄρχισε νά στηρίζεται στά πόδια του καί νά σηκώνεται ὄρθιο. Τό θαῦμα ἦτο μία πραγματικότης.
Τό παιδί σήμερα χαίρει  ἄκρας ὑγείας, πηγαίνει στό σχολεῖο καί ἀκολουθεῖ μέ τήν μητέρα του τίς κατηχήσεις τῆς Ἐκκλησίας μας, προκειμένου μελλοντικά νά βαπτισθοῦν.
Στό μεγαλοχῶρι Μουτσάτσα ἔχει παντοῦ διαδοθῆ ἡ θαυμαστή αὐτή εἴδησις τῆς θεραπείας τοῦ παιδιοῦ. Ἐπιδιώκουν νά τό ἰδοῦν οἱ ἄνθρωποι καί τρέχουν νά τό ἐρωτοῦν νά τούς εἰπεῖ τό ἴδιο πῶς ὁ ὀρθόδοξος Παππούλης τό σήκωσε ἀπό τό χῶμα.

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, ἀπό τήν ἱεραποστολή τοῦ Κογκό, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.