Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής ΙΔ' Λουκά: Ομιλία περί μέθης και ότι αυτή εστιν αμαρτία πολύ μεγάλη (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

 

(Εφ. 5, 8-19)

- Είναι η μέθη μικρό αμάρτημα, γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος μίλησε σύντομα γι’ αυτό;

- Είναι δυνατόν εκλεκτοί δούλοι του Θεού να μεθύσουν και να πράξουν έργα άνομα;

- Ποιά αποτελέσματα φέρει η μέθη στον άνθρωπο;

- Τί βλάβες προξενούν στο σώμα τα οινοπνευματώδη ποτά;

- Πώς βλάπτει την ψυχήν η μέθη;

- Μήπως ο Θεός δεν τιμωρεί όσων μεθούν τα αμαρτήματα, γιατί την ώρα που τα πράττουν, δεν έχουν συνείδηση των πράξεών τους;

- Ο άνθρωπος εικόνα Θεού. Ο νους εικονίζει τον Πατέρα, ο λόγος τον Υιό και η θέλησις το Πνεύμα. Η κρίσις, η πρόνοια, το έλεος, η πανταχού παρουσία είναι χαρακτήρες της υπερουσίου Θεότητος. Τους ίδιους χαρακτήρες έχει και η εικόνα Του, δηλαδή η λογική ψυχή.

- Ο άνθρωπος διά της μέθης φθείρει το κάλλος της εικόνας του Θεού.

- Μπορεί το ίδιο αμάρτημα να είναι βαρύτερο ή ελαφρύτερο ανάλογα την περίσταση; Διαφέρει η αμαρτία αν γίνεται φανερά ή κρυφά;

- Η αμαρτία της μέθης, αντίθετα από άλλες αμαρτίες, δεν είναι δυνατόν να κρυφτεί.

- Πολλούς, όχι μόνον πιστούς αλλά και απίστους, σκανδαλίζει ο μεθυσμένος.

- Ποιά τιμωρία όρισε ο Θεός κατά αυτών που μεθούν;

- Ο πληθυσμός της μέθης κατέστησε αναίσθητους τους ανθρώπους και πολλαπλασιάστηκε ο αριθμός όσων μεθούν. Εξ αιτίας αυτού λιγόστεψε σιγά σιγά η ντροπή της μέθης και κατ’ επέκταση ο έλεγχος της συνειδήσεως. Έφτασε δε η μέθη να ονομάζεται απλώς ευθυμία! Ο Θεός όμως κρίνει κατά την αλήθεια των πραγμάτων.

Διαβάστε ολόκληρο τον λόγο από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 2ος, σελ. 101 - Έκδοσις 1840), πατώντας εδώ