Στό στρατό

«ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ»
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(Ι.Μ. ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ, ΒΙΓΛΑ, Ι.Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ) 1915-2004

ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ

Στό στρατό ὑπηρέτησε ὡς κληρωτός, γιά μακρύ χρονικό διάστημα (5-6 χρόνια). Συνέπεσε νά εἶναι τότε ὁ πόλεμος μέ τούς Ἰταλούς, τούς Γερμανούς. Κατόπιν ἦρθε τό ΕΛΑΣ καί μετά ὁ ἐμφύλιος.

Ὑπέφερε πάρα πολλά στό στρατό. Ἦταν λοχίας. Ἡ Παναγία ὅμως τόν φύλαξε ζωντανό. Σέ μία μάχη, παρόλο πού βομβάρδισαν τό λόχο του, αὐτός σώθηκε πηγαίνοντας κάτω ἀπό κάποιους βράχους. Τραυματίστηκε μόνον λίγο στό πρόσωπο ἀπό τό βράχο.

Ταλαιπωρήθηκε στόν πόλεμο πολύ. Ἦταν Χριστούγεννα καί δέν εἶχε τίποτε (σάν λοχίας) νά δώσει στούς φαντάρους του, ἐκτός ἀπό μία χούφτα σταφίδες. Ἔπαθε κρυοπαγήματα, ἀλλά τελικά ἡ Παναγία τόν ἔκανε καλά καί ἀπό αὐτά. Σέ κάποια περίσταση, ἀντιμετώπισε θανάσιμο κίνδυνο.

Τὸ τέλος τοῦ Γέροντα Ἠλία [Καρυώτη] (+1994).

ΤΟ ΟΣΙΑΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΗΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ…“ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΟΙ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ”

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Πόση σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει ἡ ΣΙΩΠΗΛΗ ΑΓΙΟΤΗΤΑ, ἡ πτωχεία τοῦ πνεύματος συνδυασμένη μὲ τὴν ΑΠΟΛΥΤΗ καὶ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ στὴν Παναγία καὶ στὸν Θεό, ἡ πρόγνωση τοῦ τέλους τῆς ζωῆς του, ἡ χαρισματικὴ ἀφοβία τοῦ θανάτου, τὰ ὁσιακὰ τέλη (τοῦ κατωτέρω ἀναφερομένου Ἀγιορείτου γέρ. Ἠλία Καρυώτη) μὲ τὰ ἐκτοξευόμενα “ὀρθόδοξα” πυροτεχνήματα, τοὺς κακόφωνους ἀλαλαγμοὺς “ὀρθοδοξίας”, τοὺς ἀναλώσιμους λαϊκισμοὺς ὀρθοδόξου ἐπιχρίσματος, τὶς κραυγαλέες «ἔριδες» περὶ τὴν «γνησίαν ὀρθοδοξίαν», τὶς «συμπροσευχές», τοὺς θεολογικοὺς «στοχασμοὺς» καὶ τοὺς «μεταπατερικοὺς ἀναστοχασμούς», τὶς «ἐπανερμηνεῖες», τὶς «πλατύτερες ἐπαναδιατυπώσεις»,  καὶ  τοὺς  «ἐπαναπροσδιορισμοὺς» τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τῶν Ἱ. Κανόνων, τῆς Παραδόσεως, τοῦ Χριστοῦ ἐν τέλει; Προφανῶς ΚΑΜΙΑ.

Συγχωρεῖς τούς ἄλλους;

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Αν σου πω, νήστεψε, πολλές φορές μου προβάλλεις ως δικαιολογία την ασθένεια του σώματος. Αν σου πω, δώσε στους φτωχούς, μου λες ότι είσαι φτωχός καί έχεις να αναθρέψεις παιδιά. Αν σου πω, να έρχεσαι τακτικά στις Συνάξεις της Εκκλησίας, μου λες, έχω διάφορες μέριμνες.

Αν σου πω, πρόσεχε αυτά πού λέγονται στην Εκκλησία καί κατανόησε το βάθος των λόγων του Θεού, μου προβάλλεις ως δικαιολογία την έλλειψη μορφώσεως...

Αν σου πω, φρόντισε νά βοηθήσεις ψυχικά τον αδελφό σου, μου λες ότι δεν υπακούει όταν τον συμβουλεύω, αφού πολλές φορές του μίλησα καί περιφρόνησε τα λόγια μου. Βέβαια, δεν ευσταθούν οι προφάσεις αυτές καί όλα αυτά είναι χλιαρά λόγια, αλλά, παρά ταύτα, μπορείς νά προφασίζεσαι.

Αν όμως σου πω, άφησε την οργή καί συγχώρεσε τον αδελφό σου, ποιά από τις προφάσεις αυτές μπορείς νά χρησιμοποιήσεις;

Μελέτημα 3ο

 

«Μελέτημα 3ο»

Ἀπό τίς ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου.

Ἀπό τό βιβλίο «475 ΣΟΦΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ*»

Ἁγιορείτου μοναχοῦ

11. Οἱ ἄνθρωποι μισοῦν τή φτώχεια, ὁ δέ Θεός τήν ὑπερήφανη ψυχή. Στούς ἀνθρώπους εἶναι τίμιος ὁ πλοῦτος· εἰς δέ τόν Θεόν ἡ ταπεινωμένη καί συντετριμμένη ψυχή.
12. Ὅταν ζεῖς ἐνάρετα, περίμενε πειρασμούς. Ὅποιος δέν πιστεύει στό Θεό, φοβεῖται καί τή σκιά του ἀκόμη. Ὅποιος ἔχει τόν ἔπαινο τῆς συνειδήσεως, ἔχει τήν ἐπιθυμία τοῦ θανάτου!...
13. Οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ εἶναι τιμιότερες ἀπ΄ ὅλους τούς θησαυρούς τοῦ κόσμου, διότι ὅποιος τίς φυλάττει, εὑρίσκει τό Θεό!...
14. Ὅποιος πιστεύει στό Θεό, θά ἐπαινεθεῖ καί ἀπό τούς ἐχθρούς του. Ὅποιος πιστεύει, ὅτι τά ἁμαρτήματά του εἶναι μικρά, πέφτει σέ μεγαλύτερα.

Κατάκρισις

«ΚΑΤΑΚΡΙΣΙΣ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ»

Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ

Λύτρωσι ἀπό τίς ἁμαρτίες σου ποτέ δέν θά βρεῖς, ὅσο δέν ἐφαρμόζεις τήν ἐντολή καί τήν προειδοποίησι τοῦ Κυρίου: «Μή κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε· ἐν ᾧ γάρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καί ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. 7. 1-2). Ποτέ νά μήν κρίνῃς, γιατί ἕνας εἶναι μόνο ὁ Κριτής, πού θά κρίνει ζώντας καί νεκρούς. Κοίτα μόνο τόν ἑαυτό σου καί τά ἔργα σου, γιά τά ὁποῖα θά κριθεῖς. Δέν βλέπεις πόσες ἁμαρτίες ἔχεις; Πῶς τολμᾶς λοιπόν νά κατακρίνῃς τόν ἄλλον;

Μήν κρίνῃς ἄν δέν θέλῃς νά κατακριθῆς. Μήν κρίνῃς, γιατί εἶσαι κι ἐσύ ἔνοχος τῆς ἴδιας ἁμαρτίας. «Ἀναπολόγητος εἶ, ὦ ἄνθρωπε, πᾶς ὁ κρίνων· ἐν ᾧ γάρ κρίνεις τόν ἕτερον, σεαυτόν κατακρίνεις· τά γάρ αὐτά πράσσεις ὁ κρίνων» (Ρωμ. 2. 1).

Κυριακή Γ' νηστειῶν.Σταυροπροσκυνήσεως

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ. ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

Να λοιπόν που δίχως να το συνειδητοποιήσουμε, φθάσαμε στο μέσον του πελάγους. Στο μέσον της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Και όπως όταν ταξιδεύει κανείς, χρειάζεται στο μέσον της πορείας να γίνει κάποια διακοπή για μια ξεκούραση και έναν ανεφοδιασμό, ώστε να φθάσει ευχάριστα στο τέλος του προορισμού του, έτσι κι εδώ, στην πνευματική μας αυτή πορεία, η Αγία μας Εκκλησία, για το σκοπό αυτό, έχει τοποθετήσει το αιώνιο και μοναδικό σύμβολο του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.

Του Σταυρού ο οποίος προβάλλει μπροστά μας την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, και του οποίου, κάτω από τον ζείδωρο ίσκιο, θα ανεφοδιασθούμε για το τέλος της πορείας μας, που οδηγεί στην ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου και Θεού μας.

Αυτό ακριβώς το σπουδαίο γεγονός και το σωτήριο σύμβολο του Σταυρού, μας τονίζει ο ίδιος ο Κύριος στην Ευαγγελική περικοπή. Ο λόγος του, όπως πάντα, έτσι κι εδώ Θεϊκός και ξεκάθαρος. Και βεβαίως, όποιος θέλει θα τον ακολουθήσει (δεχόμενος φυσικά και τις όποιες συνέπειες της επιλογής του). Αλλά το να ακολουθεί κανείς τον Ιησού Χριστό, τούτο σημαίνει ότι ισοβίως θα σηκώνει τον Σταυρό του. Τον προσωπικό Σταυρό, ο οποίος φυσικά είναι μετρημένος με κάθε ακρίβεια, από τον ίδιο τον Ιησού, αναλόγως των δυνάμεων και της αντοχής του κάθε πιστού οπαδού του!

Περί χαροποιοῡ πένθους (Ἁγ. Ἰωάννου τῆς Κλίμακας) (mp3)

Π. Σάββας 2008-04-06 ΠΕΡΙ ΧΑΡΟΠΟΙΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ_ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 6-04-08 (Σύναξη Κυριακῆς).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).
Πηγή εἰκόνας: Ἱ. Ἡσ. Ἀνάστασις Χριστοῦ-Ἐμμαούς, Ἅγ. Βασίλειος Λαγκαδᾶ.

Β1) Τί εἶναι ἡ κατάθλιψη-Οἱ αἰτίες τῆς ἀκηδίας-λύπης καί ἡ θεραπεία της διά τῆς ἐργασίας.

  

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

Β1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Οἱ αἰτίες τῆς ἀκηδίας-λύπης καί ἡ θεραπεία της διά τῆς ἐργασίας.

«Ἂς ἀκούσουμε», συνεχίζει ὁ ἀββᾶς Κασσιανός, «πόσο καθαρά μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ ἀπόστολος τὶς αἰτίες τῆς ἀκηδίας. Ἐκείνους πού δὲν ἐργάζονται, τοὺς ὀνομάζει ἄτακτους, φανερώνοντας μὲ μία λέξη πολλὴ κακία. Γιατί ὁ ἄτακτος εἶναι καὶ ἀνευλαβὴς καὶ αὐθάδης στὰ λόγια καὶ πρόχειρος σὲ κατηγορίες, καὶ γι' αὐτὸ εἶναι ἀκατάλληλος γιὰ τὴν ἡσυχία καὶ δοῦλος τῆς ἀκηδίας. Παραγγέλλει λοιπὸν νὰ τοὺς ἀποφεύγουμε, δηλαδὴ νὰ φεύγουμε μακριά τους, σὰν νὰ ἔχουν μεταδοτικὴ ἀρρώστια. Κι ἔπειτα, μὲ τὴ φράση "καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν ἥν παρέλαβον παρ' ἡμῶν", φανερώνει πώς αὐτοὶ εἶναι ὑπερήφανοι καὶ καταφρονητὲς καὶ ἀνατροπεῖς τῶν ἀποστολικῶν παραδόσεων. Καὶ στὴν συνέχεια λέει: "οὐδὲ δωρεὰν ἄρτον ἐφάγομεν παρὰ τινος, ἂλλ' ἐν κόπῳ καί μόχθῳ, νύκτα καὶ ἥμεραν ἐργαζόμενοι, πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαι τίνα ὑμῶν". Πώ πώ! Ὁ διδάσκαλος τῶν ἐθνῶν, ὁ κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου, πού ἀνέβηκε ὡς τὸν τρίτο οὐρανό, αὐτὸς πού λέει ὅτι ὁ Κύριος πρόσταξε τοὺς κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου νὰ ζοῦν ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο (Α' Κορ. 9:14), ἐργαζόταν ὁ ἴδιος νύχτα καὶ μέρα, μὲ κόπο καὶ μόχθο, γιὰ νὰ μὴν ἐπιβαρύνει κανέναν!

Ἀγνώστου συγγραφέως: Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ (μέρος 3ο-γ)

Έπειτα από πέντε μήνες ζωής με προσευχή και με ευτυχία σαν κι αυτή, συνήθισα τόσο πολύ την «Προσευχή του Χριστού», ώστε την είχα σύντροφό μου συνεχή και σταθερό. Εις το τέλος η «Προσευχή» ενεργούσε μόνη της μέσα στο μυαλό μου, χωρίς καθόλου προσπάθεια από μέρους μου και αυτό συνέβαινε όχι μόνον όταν ήμουν ξύπνιος αλλά και εις τον ύπνο μου ακόμη. Τίποτε δεν ημπορούσε να την διασπάση ούτε για ένα λεπτό της ώρας και καμμιά μου απασχόλησις δεν την έβλαπτε. Η ψυχή μου έστελνε συνεχώς ευχαριστίες προς τον Θεό και η καρδιά μου έλειωνε από ατέλειωτη ευτυχία.

Ήλθε όμως κι ο καιρός που το δάσος έπρεπε να υλοτομηθή. Οι εργάται άρχισαν να έρχωνται ομάδες -ομάδες κ' εγώ έπρεπε να εγκαταλείψω την ήσυχη αυτή διαμονή μου. Ευχαρίστησα τον φύλακα του δάσους, είπα μερικές προσευχές, φίλησα το μέρος της γης επάνω εις το οποίον ο Θεός κατεδέχθη να χαρίση σε μένα τον ανάξιο, το μέγα του έλεος, έβαλα εις την πλάτη μου το σακκίδιο με τα βιβλία κ' εξεκίνησα.

Κυριακή Γ΄ Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως)- Ποιος είναι ο σταυρός μας. (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

 

Ποιός εἶναι ὁ σταυρός μας

(Ομιλία του †Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«…Καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι»

(Μᾶρκ. 8,34)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἡμέρα ἁγία καὶ ἔνδοξος, ἡ τρίτη (Γ΄) Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ἢ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Βρισκόμαστε στὸ μέσον τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς,ἡ ὁποία εἶναι ἱερὸς ἀγώνας, πόλεμος ἐναντίον τοῦ μεγάλου ἐχθροῦ μας, τῆς ἁμαρτίας. Καὶ ὅπως ὁ στρατηγὸς σὲ κρίσιμο σημεῖο τῆς μάχης, γιὰ νὰ ἐνθαρρύνῃ τοὺς μαχητάς, ξεδιπλώνει τὴ σημαία, ἔτσι ἡ Ἐκκλησία μας ξεδιπλώνει σήμερα τὴ σημαία της, τὸν τίμιο σταυρό. Κάτω ἀπ᾽ τὴ σημαία αὐτὴ ἀγωνίστηκαν ὅσιοι, μάρτυρες καὶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας· κάτω ἀπ᾽ αὐτὴν πρέπει ν᾽ ἀγωνισθοῦμε κ᾽ ἐμεῖς.
Ἀλλὰ ὁ πόλεμος θέλει ὅπλα . Καὶ τὰ ὅπλα,ποὺ προσφέρει ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο, εἶνε οἱ συμβουλὲς τοῦ Χριστοῦ.Ὁ Κύριος μᾶς θέλει γενναίους μαχητάς. Δὲν κάνει ἀναγκαστικὴ στρατολογία· ζητεῖ ἐθελοντάς. Γιὰ νὰ μᾶς ὁπλίσῃ λοιπὸν ὁ Χριστὸς λέει· «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν» -  τὸ ἕνα ὅπλο, «καὶ ἀράτω  τὸν σταυρὸν αὐτοῦ» - τὸ δεύτερο ὅπλο, «καὶ ἀκολουθείτω μοι» - τὸ τρίτο ὅπλο (Μᾶρκ. 8,34). Ἐπειδὴ ὁ χρόνος δὲν ἐπιτρέπει, θὰ ποῦμε μόνο γιὰ τὸ δεύτερο ὅπλο, τὸ «ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ».

Ὕμνος ἀγγέλων καί ἀνθρώπων

 

Στόν τρισάγιο ύμνο της Θείας Λει­τουργίας ανυμνούμε το Θεό ως Τριάδα, όπως μας δίδαξε η επιφάνεια του Σωτήρος. Ο ύμνος αυτός έχει παραληφθεί μερικώς από τους αγγέλους και μερικώς από το βιβλίο των ιερών ψαλμών του προφήτου. 

Συγκεντρώθηκε λοιπόν από την Εκκλησία του Χριστού και αφιερώθηκε στην Αγία Τριά­δα. 

Πραγματικά, το «άγιος», εκφωνούμενο τρεις φορές, ανήκει στους αγγέ­λους (όπως βλέπουμε στο βιβλίο του Ησαΐα και στην Αποκάλυψη του Ιωάν­νου), ενώ το «Θεός» και «ισχυρός» και «αθάνατος» ανήκει στον μακάριο Δαυ­ίδ, που λέει «εδίψησεν η ψυχή μου προς τον Θεόν τον ισχυρόν, τον ζώντα». 

Το να δεχθεί καί να συνδέσει μεταξύ τους τα προηγούμενα στοιχεία και να προσθέσει την ικεσία «ελέησέ μας» ανήκει στην Εκκλησία, στο καθίδρυμα όσων αναγνωρίζουν και κηρύτ­τουν τον ένα Θεό ως Τριάδα.