Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα του Σαββάτου 05-05-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.


Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων  κεφ. θ΄ 19 - 31

θ΄ 19 - 31

Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην Κεφ. Ιε΄ 17 - 27 & ΙΣτ΄ 1 - 2

Ιε΄ 17 - 27 & ΙΣτ΄ 1 - 2
                                                          
Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Κατάντησαν γελοῖοι ἀλλά καί βέβηλοι στό "Σκάι" καί τό "Mega"

Γιώργος Φωτ. Παπαδόπουλος

Οργή και αποτροπιασμό προκαλεί η διακωμώδηση του Μυστικού Δείπνου από τηλεοπτική εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού.
Ειδικότερα, στην εκπομπή  "Κάψε το σενάριο", στις 19/04, ηθοποιοί υποδύθηκαν τον Ιησού Χριστό, τους Αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη, καθώς και τον προδότη Ιούδα. Μάλιστα, ο ηθοποιός που υποδυόταν τον Ιησού Χριστό, χωρίς να έχει συναίσθηση του ολισθήματος και της βλασφημίας που διαπράττει, παρουσίασε τον Κύριο ως " μάγειρα", ο οποίος "μαγείρεψε" για τους καλεσμένους του, Αποστόλους, μόνο ψωμί και κρασί, χλευάζοντας ακόμη και την πιο ιερή στιγμή της λατρείας του Θεού, που είναι το ιερό Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Πέραν από την προσβολή του θρησκευτικού συναισθήματος των Ορθοδόξων Ελλήνων πιστών, τέτοιου είδους εκπομπές αποκαλύπτουν περίτρανα το οργανωμένο σχέδιο των οπαδών της Νέας Τάξης Πραγμάτων, να απομειώσουν και να υποβιβάσουν το πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού.

Φύσηξε ὁ ἄνεμος καὶ σκόρπισε τὰ φύλλα...

 

 ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΣ ΕΥΤΡΟΠΙΟΝ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Ο Ευτρόπιος υπήρξε ύπατος(=ανώτατος άρχοντας του κράτους), σύγχρονος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Κατόρθωσε να γίνει ο στενότερος σύμβουλος του αυτοκράτορα Θεοδοσίου και μετέπειτα να ανέλθει στο αξίωμα του υπάτου (395). Υπήρξε ιδιαίτερα αντιπαθής στο λαό λόγω της σκληρότητας και της φιλαργυρίας του. Επακολούθησε η καθαίρεσή του από την αυτοκράτειρα Ευδοξία και τον Γότθο αρχηγό των μισθοφορικών στρατευμάτων Γαϊνά. Ο λόγος του Αγίου Ιωάννου προς τον Ευτρόπιο γράφθηκε το 399 μετά την εκτέλεσή του, παρά τις προσπάθειες του Αγίου Ιωάννου για την ακύρωση της θανατικής του ποινής.

^{ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΕΥΤΡΟΠΙΟΝ ΕΥΝΟΥΧΟΝ ΠΑΤΡΙΚΙΟΝ ΚΑΙ ΥΠΑΤΟΝ.}

Πάντοτε μέν, ἰδιαιτέρως ὅμως τώρα εἶναι κατάλληλος ὁ καιρὸς νὰ ποῦμε:
Ματαιότητα ματαιοτήτων, καὶ ὅλα εἶναι ματαιότητα.
Ποῦ εἶναι τώρα ἡ ἐντυπωσιακὴ πρωθυπουργικὴ στολή;
Ποῦ εἶναι οἱ πανηγυρικοὶ φωτισμοί, τὰ χειροκροτήματα, οἱ χοροί, τὰ συμπόσια καὶ τὰ πανηγύρια;
Ποῦ εἶναι τὰ στεφάνια καὶ οἱ πολύτιμες χλαμύδες καὶ ὁ θόρυβος τῆς πόλεως καὶ οἱ ζητωκραυγὲς τοῦ ἱπποδρόμου καὶ οἱ κολακεῖες τῶν θεατῶν;
Ὅλα ἐκεῖνα χάθηκαν.
Φύσηξε ὁ ἄνεμος καὶ σκόρπισε τὰ φύλλα καὶ μᾶς παρουσίασε γυμνὸ τὸ δένδρο νὰ σείεται μέχρι τὶς ρίζες του...

«Ἡ περί παίδων ἀγωγή» κατά τόν Πλούταρχο καί τόν Ἰωάννη τό Χρυσόστομο

«Η περί παίδων αγωγή» κατά τον Πλούταρχο και τον Ιωάννη το Χρυσόστομο

της Ειρήνης Αρτέμη
MPhil Θεολογίας – πτ. Θεολογίας - Φιλολογίας,
Υποψηφίας διδάκτορος του Πανεπιστημίου Αθηνών

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Βασικός παράγοντας της διαδικασίας συνεχίσεως της κοινωνίας είναι το ανθρώπινο στοιχείο, ως φορέας της παραδόσεως και συνεχιστής της. Τα παιδιά είναι ο φυσικός συνδετικός κρίκος κάθε κοινωνίας και το μέλλον της. Η ύπαρξη και η διασφάλιση του μέλλοντος των παιδιών αποτελεί αντικείμενο ζωτικής μέριμνας, καθώς και εύλογη πηγή ανησυχίας και προβληματισμών από την αρχαιότητα έως τις ημέρες μας. Εκτός, λοιπόν, από τη βιολογική τους υπόσταση, τα παιδιά αποτελούν μία περίπλοκη πολιτιστική συνισταμένη κάθε οργανωμένης κοινότητας. Για το λόγο αυτό το θέμα της ανατροφής τους απασχόλησε πολλούς φιλοσόφους αλλά και πατέρες της Εκκλησίας μας.

Πρωτεῖο καί αὐθεντία πάπα Ρώμης κατά τόν Ἅγιο Νικόδημο

Αιδεσιμολογιώτατος πρεσβύτερος
π.  Άγγελος  Αγγελακόπουλος

ΠΡΩΤΕΙΟ ΚΑΙ ΑΥΘΕΝΤΙΑ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΤΟΝ  ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

Εξέχουσα θέση ανάμεσα στον υμνογραφικό πλούτο της  Ορθοδόξου  Εκκλησίας μας κατέχει, εκτός των άλλων, και το απολυτίκιο της εορτής των αγίων Πατέρων: «Υπερδεδοξασμένος ει Χριστέ ο Θεός ημών, ο φωστήρας επί γης τους Πατέρας ημών θεμελιώσας και δι’ αυτών προς την αληθινήν πίστιν πάντας ημάς οδηγήσας, πολυεύσπλαγχνε δόξα σοι». Δεν γνωρίζουμε, αν όλοι μας, είτε λαϊκοί είτε θεολόγοι είτε κληρικοί, έχουμε συλλάβει το βαθύτερο νόημα, την σημασία και την βαρύτητα αυτού του τροπαρίου, που εκφράζει μια πρώτιστη θεολογική πτυχή της  Ορθοδόξου  Εκκλησιολογίας. Η πτυχή αυτή, που μαρτυρείται από το ανωτέρω τροπάριο, είναι ότι η  Ορθόδοξος  Εκκλησία, εκτός από Μία, Αγία, Καθολική και  Αποστολική, είναι κατεξοχήν και Πατερική. Θα μπορούσαμε κάλλιστα οι  Ορθόδοξοι, δίπλα από τα τέσσερα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά της  Εκκλησίας, να προσθέταμε και την Πατερικότητα και να ομολογούσαμε στο Σύμβολο της Πίστεως την πίστη μας «εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν,  Αποστολικήν και Πατερικήν  Εκκλησίαν». Η προσθήκη, όμως, αυτή, όπως και κάθε άλλη προσθήκη ή αφαίρεση στο Σύμβολο της Πίστεως, απαγορεύεται ρητώς από τον 7ο  Ιερό Κανόνα της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Εντούτοις, η  Εκκλησία μας παραμένει κατεξοχήν Πατερική, «επομένη τοις αγίοις πατράσιν», κι ας μην το ενστερνίζονται αυτό οι οικουμενιστές θεολόγοι και κληρικοί.

Κουβέντα μέ τόν Γέροντα Γαβριήλ

 

Άγνωρες δυνάμεις κι ένα αόρατο χέρι με σπρώχνανε, το αποφάσισα. Με ένα ξερόκλαδο για μπαστούνι, πήρα το μονοπάτι στο δάσος εδώ στο Όρος το Ιερό, πέρασα αγριοκαστανιές, βάτα, καρυδιές, ελιές και θάμνους πολλούς, τρύπωσα, ξετρύπωσα ανάμεσα νεροφαγιές, σκόνταψα σε χωμένες στα ξερά φύλλα ρίζες, ακροβάτησα να διασχίσω το ποταμάκι, έστριψα δεξιά, βρέθηκα στη σκήτη του. 
Απ’ όξω περίμεναν κάμποσοι προσκυνητές. Χαιρέτισα, φάνηκε ένας μεσήλικας καλόγερος, με κέρασε λουκούμι και νερό, δεν πήρα, είχα αγωνία, βλέπεις και τον παρακάλεσα αν μπορούσα να δω τον γέροντα Γαβριήλ. 
Άφωνος, μπήκε μέσα, ξαναβγήκε και μου έγνεψε να περάσω. Ένα σκελετωμένο γεροντάκι, μια χούφτα κόκαλα κι ένα άσπρο πετσί ολόγυρα κι ένα τριμμένο ράσο να κρέμεται απάνω τους, χρόνια ανήλιος, με υποδέχτηκε χωρίς να μιλήσει.
Ήταν σκυμμένος στο χιλιόχρονο τραπεζάκι με μια στοίβα θρησκευτικά βιβλία μπροστά του. Σε τούτο το δωμάτιό που δεν χωρούσανε πάνω από τέσσερα άτομα, η μόνη πολυτέλεια ήταν το πίσω μέρος μιας εντοιχισμένης ξυλόσομπας. Χωρίς να αφήσει τα βιβλία του, αδιαφορώντας θαρρείς για την παρουσία μου, είπε μπερδεμένα: «Λέγε».
 Δεν ήξερα τι να κάνω, τον ρώτησα μήπως τον ενοχλώ. «Λέγε», επανέλαβε, πήρα θάρρος. «Μήπως θυμόσαστε, γέροντα, κάποιον Αλέξανδρο Γαλανό;» Τώρα, σταμάτησε, γύρισε, είδα κάτι βαθουλωμένα κόκκινα από τα ξενύχτια και τις προσευχές μάτια και βαθιά μες απ’ την ψυχή του ήρθε απορημένη η φωνή του. «Ζει;».

« Προσευχήσου ταπεινά, ἐξομολογήσου χωρίς τήν παραμικρή διάθεση αὐτοδικαίωσης»

«Μακάριοι οἱ πραεῖς

ὅτι αὐτοί κληρονομήσουσι τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν» (Ματθ. Ε΄. 5)

Μέρος Β΄

Ἀπό τό βιβλίο «Πνευματικές Νουθεσίες»

Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα

(ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν)

Ἁπλότητα

Δόξαζε τόν Θεό γιά ὅλα, εὐχαριστώντας Τον ὄχι μόνο γιά τίς δωρεές Του, μά καί γιά τίς ποινές Του· τόσο γιά τά χρόνια τῆς δυστυχίας ὅσο καί γιά τίς ὧρες τῆς εὐτυχίας...

Ὁ πόθος σου νά κάνεις προσευχές γιά τόν ἄρρωστο κύριό σου εἶναι θεάρεστος. Ἀλλά οἱ φόβοι καί οἱ ἐνδοιασμοί σου, γιά τό ἄν τίς κάνεις ὅπως πρέπει, εἶναι ὑπερβολικοί καί ἀβάσιμοι. Νά προσεύχεσαι ἁπλά: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τόν κύριό μου καί τήν οἰκογένειά του. Ἀξίωσέ τον νά γυρίσει στό σπίτι γερός, ὑγιής καί εἰρηνικός».

Πρόσεξε ὅμως, νά προσεύχεσαι ταπεινά. Πολύ ταπεινά.

Πέθανε ἀπό τήν πείνα λόγω τῆς «πνευματικῆς» δίαιτας πού ἀκολουθοῦσε

Νεκρή στο σπίτι της στην ανατολική Ελβετία βρέθηκε γυναίκα, η οποία πίστευε ότι μπορούσε να ζήσει τρεφόμενη μόνο με «φως».
Η Άννα Γκούτ (ψευδώνυμο), ήταν γύρω στα πενήντα όταν είδε την κινηματογραφική ταινία «Στην αρχή ήταν το φως», μια ταινία στην οποία δύο άνδρες ισχυρίζονταν ότι μπορούσαν να επιβιώσουν εξ ολοκλήρου από το φως, έγραψε η εφημερίδα Tages Anzeiger.
Στην ταινία, η οποία είχε προβληθεί στους Ελβετικούς κινηματογράφους το 2010, εμφανίζονται δύο άνδρες, ο 62 ετών Ελβετός Michael Werner, ένας ανθρωποσοφιστής1 με δοκτοράτο στη Χημεία και ο 83χρονος Ινδός Γιόγκι Prahlad Jani2. Και οι δύο άνδρες υποστηρίζουν ότι αντλούν θρεπτικές ουσίες από «πνευματικά μέσα», παρά με τη πρόσληψη υλικής τροφής.
Ο Werner ισχυρίζεται ότι ζει με αυτό τον τρόπο από το 2001, ενώ ο Jani λέει ότι έζησε 70 χρόνια, όχι μόνο χωρίς τροφή αλλά και χωρίς νερό.
Προκειμένου ν’ ακολουθήσει την ίδια μακρόχρονη διαδικασία, η Άννα ξεκίνησε τη προετοιμασία της με την ανάγνωση του βιβλίου μιας άλλης οπαδού του «μπρεθαριανισμού» ("breatharianism"), της Ellen Greve από την Αυστραλία, γνωστής και με το όνομα Jasmuheen ή «αιώνια πνοή» (eternal air)3.

9ήμερο Προσκύνημα στούς Ἁγίους Τόπους - Σινᾶ ἀπό 23/07/2012 ἔως 31/07/2012

9ήμερο Προσκύνημα στους Αγίους Τόπους – Σινά από 23/07/2012 έως 31/07/2012
1η ημ.23/07/2012 Δευτέρα: ΘΕΣ/ΝΙΚΗ – ΑΘΗΝΑ – ΤΕΛ ΑΒΙΒ
Συνάντηση  το μεσημέρι στο  Αεροδρόμιο Μακεδονία  στις 15:00 και πτήση μέσω Αθηνών  με την Aegean air για Τελ Αβίβ.  Άφιξη ξημερώματα της Τρίτης (24/07/2012), επιβίβαση στο λεωφορείο και προσκύνημα στον Άγιο Γεώργιο στη Λύδα. Μεταφορά στο ξενοδοχείο, τακτοποίηση και ξεκούραση.
1η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ

Ἡ ζωή ἐν τῇ Ἐκκλησία εἶναι κοινοτική, κοινοβιακή, ἀληθινή κοινωνία προσώπων.

 

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

1)Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία.

Ζ) Ἡ ζωή ἐν τῇ Ἐκκλησία εἶναι κοινοτική, κοινοβιακή, ἀληθινή κοινωνία προσώπων.

Στήν Ἐκκλησία σωζόμαστε ὡς κοινότητα καί ὄχι ὡς ἄτομα. Κάνουμε φοβερό λάθος, ἐάν προσευχόμαστε γιά τήν ἀτομική μας σωτηρία. «Τούς ἄλλους πρέπει ν’ ἀγαπᾶμε», ἔλεγε ὁ Γέροντας Πορφύριος, «καί νά προσευχόμαστε νά μή χαθεῖ κανείς, νά μποῦν ὅλοι στήν Ἐκκλησία»⁹³. Ζοῦμε στήν Ἐκκλησία, ὅταν σκεπτόμαστε μόνιμα τούς ἄλλους, ὅταν κάνουμε ὅ,τι ἀναπαύει τούς ἄλλους, ὅπως ἐκεῖνοι τό θέλουν (ἐκτός ἁμαρτίας βέβαια). Ἄν ξεχωρίζουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό τούς ἄλλους, τότε τόν χωρίζουμε ἀπό τήν Θεία Χάρη. Μέσα στήν Ἐκκλησία ζοῦμε γιά νά σωθοῦν οἱ ἄλλοι καί ὄχι μόνο ἐμεῖς. Κέντρο εἶναι οἱ ἄλλοι. Νά ξεχνοῦμε τόν ἑαυτό μας. Πρέπει, δίδασκε ὁ π. Πορφύριος, μ’αὐτήν τήν ἐπιθυμία νά πηγαίνουμε «στό μοναστῆρι ἤ στήν ἔρημο»⁹⁴. «Κανείς» τόνιζε ὁ Γέροντας, «δέν πρέπει νά θέλει νά σωθεῖ μόνος του χωρίς νά σωθοῦν καί οἱ ἄλλοι» ⁹⁵.

Ὁ ἄθεος πού πίστεψε!Συγκλονιστική ἱστορία!

Η παρακάτω ιστορία συνέβη εδώ και αρκετά χρόνια. Την ιστορία αυτή μου τη διηγήθηκε ο καλός μου φίλος πατήρ Δημήτριος εφημέριος του ναού του Αγίου Βασιλείου στο Πειραιά στην οδό Σαχτούρη. Παραθέτω την ιστορία αυτή όπως μου τη διηγήθηκε όπως την έζησε ο ίδιος:
Ένα πρωί μετά τη θεία Λειτουργία πήγα στο Γραφείο του Ναού. Εκεί ήρθε να με δει ένας κύριος περίπου 50 ετών. Δεν τον ήξερα. Ούτε και τον είχα ξαναδεί στην εκκλησία. Μου μίλησε για έναν άνθρωπο 42 ετών που νοσηλευόταν σε Πειραϊκό Νοσοκομείο. Είχε την αρρώστια του καρκίνου.
Ο καρκίνος είχε κάνει μετάσταση και έφθασε ως τον εγκέφαλό του. Οι γιατροί τον είχαν ξεγράψει.
Τα φάρμακα τα έπαιρνε με τη «χούφτα» μα δεν του έδιναν την υγεία.
Ο άνθρωπος αυτός ήταν στενός συγγενής του αρρώστου. Μου ζήτησε να πάω να κοινωνήσω τον άρρωστο.

Π.Ἀντ.Ἀλεβιζόπουλος + 2 Μαΐου 1996: Ἐπιμνημόσυνη ἔκκληση πρός Ἱερό κλῆρο καί Λαό: Μήν ἀφήσετε νά χαθεῖ τό ἔργο του π. Αντωνίου!

 

ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ

+ 2 Μαΐου 1996

 «…Γίνεται όλο και πιο σαφές ότι το πνεύμα της Εκκλησίας παραμερίζεται και αντικαθίσταται από το πνεύμα τού αποκρυφισμού και της παραθρησκείας… Οι αποκρυφιστικές οργανώσεις ανέρ­χονται ήδη σε εκατοντάδες· το πνεύμα τους, που ως τάση είναι ευρύτερα γνωστό με τον όρο «Νέ­α Εποχή», επηρεάζει βασικούς παράγοντες των περισσοτέρων τομέων της ζωής μας. Σ’ αυτή την τάση συμπλέκονται δεκάδες χιλιάδες επί μέρους παράγοντες και ομάδες, όπως ακριβώς οι κόμβοι σε ένα τεράστιο δίκτυο˙… Αυτό το δίκτυο χαρακτηρίσθηκε από τούς «αποστόλους» της τάσεως αυτής «απαλή συνομωσία»…

Βρισκόμαστε ήδη σε μία εποχή όπως εκείνη στην οποία ευρίσκετο η πρώτη Εκκλησία, που όλα γύρω της προσδιωρίζοντο από ένα «άλλο πνεύμα». Επομένως και σήμερα καλείται η Εκκλησία να ξαναδώσει στην απολογητική διακονία της τη θέση εκείνη πού η διακονία αυτή κατείχε στην πρωτοχριστιανική Εκκλησία.

Ποιά εἶναι ἡ ὑψηλότερη σκέψη πού ἁρμόζει στόν ἄνθρωπο…;

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΟΣ

Στον αξιωματούχο Ιωάννη, για τα τρία μεγαλύτερα πράγματα στον κόσμο

Μου θέσατε τα εξής τρία ερωτήματα:
*  Ποια είναι η υψηλότερη σκέψη που αρμόζει στον άνθρωπο;
*  Ποια είναι η μεγαλύτερη μέριμνα που αρμόζει στον άνθρωπο;
*  Τι είναι εκείνο που πρέπει να προσμένει ο άνθρωπος σαν το πιο αντάξιό του;

Το να σκέφτεται ο άνθρωπος για την Πρόνοια του Θεού στη ζωή του, είναι η υψηλότερη σκέψη που του αρμόζει. Το να μεριμνά για τη σωτηρία της ψυχής, είναι η μεγαλύτερη μέριμνα που αρμόζει στον άνθρωπο.
Το να προσμένει το θάνατο, είναι η προσμονή που αρμόζει περισσότερο στον άνθρωπο.
Πώς πρέπει να σκέφτεστε για την Πρόνοια του Θεού στην ανθρώπινη ζωή;

Ἰωνᾶς καί Νινευίτες (Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος)

 «…ένας συγκλονιστικός λόγος του κατανυκτικότατου οσίου Εφραίμ του Σύρου. Ένας λόγος με καυτή επικαιρότητα, μια και ολόκληρη η ανθρωπότητα ζει σήμερα στην κατάσταση της Νινευή: Σε κατάσταση ανταρσίας απέναντι στο Θεό και το νόμο Του… Ας ξυπνήσουμε όλοι οι σύγχρονοι Νινευΐτες από την πνευματική μας νάρκη και ας ετοιμαστούμε».

Πρόλογος
ΓΝΩΣΤΗ στους περισσότερους είναι η ιστορία του προφήτη Ιωνά γνωστή και χαριτωμένη και διδακτική. Για τον προφήτη, εκτός από το επεισόδιο που περιγράφεται στο ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, τίποτε άλλο δεν γνωρίζουμε, παρά μόνο ότι ήταν γιος του Αμαθεί, από τη φυλή Ζαβουλών, και έζησε τον 8ο αιώνα π.Χ. Σύμφωνα με το βιβλίο, ο Ιωνάς παίρνει από το Θεό εντολή να πάει στη Νινευή, τη μεγάλη πρωτεύουσα του ασσυριακού κράτους, και να κηρύξει μετάνοια στους κατοίκους της. Αυτός όμως δεν υπακούει, αλλά φεύγει με πλοίο για την ισπανική πόλη Θαρσίς (την Ταρτησσό των Ελλήνων). Στη διάρκεια του ταξιδιού σηκώνεται με θεία βουλή φοβερή τρικυμία.

∆έν ἔχουµε ἀγάπη, γι' αὐτό δέν νιώθουµε ὅλους τούς ἀνθρώπους ἀδελφούς µας καί σκανδαλιζόµαστε ἀπό τήν ζωή τους

Γέροντα, πώς µπορεί να ζήση σήµερα κανείς µέσα στην κοινωνία σωστά, χριστιανικά, χωρίς να σκανδαλίζεται από τους ανθρώπους που ζουν µακριά από τον Θεό;-
Γιατί να σκανδαλίζεται από τους άλλους που δεν είναι κοντά στον Θεό;Εάν ήταν µέσα σε µία οικογένεια και είχε έξι-όκτώ αδέλφια και ένα-δύο από αυτά τα παρέσυρε ο σατανάς και ζούσαν αµαρτωλή ζωή, θα τον σκανδάλιζε η αµαρτωλή ζωή τους;- Όχι, θα πονούσε, γιατί θα ήταν αδέλφια του.-
Έ, λοιπόν, το κακό βρίσκεται µέσα µας. ∆εν έχουµε αγάπη, γι' αυτό δεν  νιώθουµε όλους τους ανθρώπους αδελφούς µας και σκανδαλιζόµαστε από την ζωή τους. Όλοι είµαστε µία µεγάλη οικογένεια και είµαστε µεταξύ µας αδέλφια, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά του Θεού.
Εάν νιώσουµε πραγµατικά ότι είµαστε αδέλφια µε όλους τους ανθρώπους, θα πονούµε για όσους ζουν µέσα στην αµαρτία και δεν θα µας σκανδαλίζει η αµαρτωλή ζωή τους, άλλα θα προσευχόµαστε γι’ αυτούς.

Ἅγιος Θεοφάνης Περιθεωρίου

Αγιορείτης Άγιος Μνήμη 3 Μαΐου

Χρημάτισε ηγούμενος της ιεράς μονής Βατοπαιδίου. Συνδεόταν με τον όσιο Μάξιμο Καυσοκαλύβη (+1365), του οποίου υπήρξε βιογράφος.
 Στη θαυμάσια αυτή και θαυμαστή βιογραφία, κατά μετάφρασή της στην απλοελληνική από τον όσιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ο άγιος Θεοφάνης γράφει χαρακτηριστικά: «Και εγώ ο ίδιος επί Θεώ μάρτυρι, δεν θέλω κρύψω εκείνο όπου είδα εις τον Όσιον δια τις εγνωρίσθηκα και εγώ με αυτόν, και είχα την συναναστροφήν του, και μίαν ημέραν εκίνησα από την μονήν του Βατοπαιδίου μαζί με άλλον ένα, και επήγα εις την καλύβαν του, και μη ευρών αυτόν εκεί, ελυπούμην, και εκοίταζα τριγύρω δια να ιδώ τον ποθούμενον και αναβαίνωντας ολίγον από οπίσω της καλύβας του, και κοιτάζωντας εις τον δρόμον του κυρ Ησαΐα, να και βλέπω αυτόν εις την γούρναν του Αγελαρίου, μακράν έως δύο μίλια, όλον δε τούτο το διάστημα είναι δύσβατος τόπος και πετρώδης, και δρόμον ίσιον δεν έχει· και, ω του θαύματος! βλέπω τον Άγιον όπου υψώθη από την γην επάνω εις τον αέρα υψηλά, και ωσάν αετός υπόπτερος επέτα επάνω από το δάσος και από τας μεγάλας πέτρας, και ήρχετο εκεί όπου ήμουν εγώ· και καθώς είδον όπου επέτα τοιαύτης λογής, ετρόμαξα και εφώναξα το “μέγας εί Κύριε” και από τον φόβον μου ετραβίχθηκα οπίσω ολίγον τι και εν ροπή οφθαλμού έφθασε και ο Άγιος εκεί όπου εστεκόμην, ψάλλων· τί δε έψαλλε; δεν εκατάλαβα εκ του θαύματος· έπεσα όμως εις τους πόδας του, και τον εδέχθηκα· και εκείνος με ερωτούσε συχνά,
πόσην ώραν έχεις εις τον τόπον τούτον;

Ἱστορική μελέτη γιά τό Ἅγιο Φῶς

 ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ* 

       Από τις ιερές τελετές που τελούνται μεγαλόπρεπα τη Μ. Εβδομάδα στην αγία πόλη της Ιερουσαλήμ, η περισσότερο σημαντική τόσο για τη σημασία της όσο και για την παλαιότητά της, η οποία τυχαίνει να είναι τόσο ποθητή και παρηγορητική για τους πιστούς, είναι η ιερή και σεβάσμια τελετή του αγίου φωτός, που τελείται κατά το μεγάλο και υπερευλογημένο Σάββατο στον ίδιο τόπο που έγινε η ταφή και η ανάσταση του Σωτήρα Χριστού. Η ιερή αυτή τελετή, κατά τη διάρκεια της οποίας ο πρώτος ιεράρχης της Σιωνίτιδος Εκκλησίας ή κάποιος άλλος από τους ιεράρχες της δίνει στους πιστούς το άγιο φως που προέρχεται από το Πανάγιο Τάφο, καθιερώθηκε από τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού.

 

Α'.

Ιστορία της τελετής του αγίου φωτός.

        Η πρώτη αφορμή της τελετής του αγίου φωτός, αν δεν υποθέσουμε πως είναι υπερφυσική, ήταν σίγουρα η συμβολική ανάμνηση και της ανάστασης του Σωτήρα μας και αυτών που έζησαν από κοντά τα γεγονότα.

Ὁ ἅγιος Μάρτυς Τούνομ, ὁ ἐμίρης (+ 18 Απριλίου 1579)

 

Το 1579 οι ηγέτες της αρμενικής "Εκκλησίας" στα Ιεροσόλυμα κατόρθωσαν να πείσουν τις τουρκικές αρχές να δώσει την άδεια στον Αρμένιο πατριάρχη και όχι στον ορθόδοξο να μπει στον Άγιο Τάφο το Μέγα Σάββατο, για να βγάλει το Άγιο Φως (διευκρίνιση: η αρμενική "Εκκλησία" είναι μονοφυσιτικών αποκλίσεων, ανήκει δηλαδή στους λεγόμενους «αντιχαλκηδόνιους» [σ.τ.blog: δηλαδή είναι ΑΙΡΕΣΗ και δεν είναι σε καμμία περίπτωση Εκκλησία, ούτε με κεφαλαίο ούτε με μικρό έψιλον]).

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Παρασκευής 04-05-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.


Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων  κεφ. η΄ 40 & θ΄ 1 - 18

η΄ 40 & θ΄ 1 - 18

Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην Κεφ. Στ΄ 48 - 54

Στ΄ 48 - 54
                                                          
Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.