Σελίδες

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Ἡ μεγάλη του ἀσκητικότητα-φιλοπονία-ἐργατικότητα ἦταν καρπός τῆς μεγάλης του ἀγάπης γιά τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο.Ἡ διακριτική ποιμαντική του



    Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ : Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ , Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ, Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ, Η ΣΥΝΤΕΤΡΙΜΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ.

μεγάλη του σκητικότητα-φιλοπονία-ργατικότητα ταν καρπός τς μεγάλης του γάπης γιά τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο.


Γέροντας εἶχε σ’ λη του τή ζωή, τήν κρα πακοή, τήν ταπείνωση καί τήν γάπη. Αὐτή ἡ ἀγάπη του ἐκφραζόταν μέ μία κρα ργατικότητα, πού φθανε ς τήν ατοθυσία. ταν περβαλλόντως ργατικός καί θυσιαστικός.
Περιγράφοντας τή ζωή του στά Καυσοκαλύβια λεγε τι οτε τί εἶναι τεμπελιά γνώριζε, οτε τό σμα του λυπόταν. σο περισσότερο διαμαρτυρόταν τό σμα του πό τήν καταπόνηση, τόσο περισσότερο τό παίδευε μέ τίς ργασίες, πως περιγράφεται στίς σελίδες το βιβλίου «Βίος καί Λόγοι». Πολλές φορές κουβαλοσε βάρος βδομντα κάδων (δηλ. πάνω πό 80 κιλά) σέ μία πόσταση ντίστοιχη μέ τήν πόσταση: Πλατεία μόνοιας – κορυφή Λυκαβητο.
λεγε χαρακτηριστά τι δέ γίνεται κανείς χριστιανός μέ τήν τεμπελιά καί τι χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά1. Συμπλήρωνε πίσης, πώς γάπη χρειάζεται θυσίες. Νά θυσιάζουμε ταπεινά κάτι δικό μας, πού στήν πραγματικότητα εναι το Θεο2.

λα ατά μς θυμίζουν τόν ἅγιο Διάδοχο Φωτικῆς, ὁ ὁποῖος διδάσκει τά ἑξῆς: «κενος πού γαπ τόν αυτό του δέν μπορε νά γαπ τόν Θεό. κενος πού δέν γαπ τόν αυτό του, ξαιτίας το περβολικο πλούτου τς γάπης το Θεο, ατός γαπ τόν Θεό»3.
Τό μεγαλύτερο μπόδιο στό νά γαπήσουμε τόν Θεό εναι φιλαυτία. Ἡ καταπολέμησή της γίνεται μέ τήν ἄσκηση, τήν φιλοπονία, τήν γάπη γιά τήν κακοπάθεια καί τόν κόπο.


διακριτική ποιμαντική του


διακριτικός Γέροντας συμβούλευε ριστα σέ κάθε περίπτωση, νάλογα μέ τόν χαρακτήρα τοῦ ξομολογουμένου. ταν ποιμένας καί καθοδηγητής, πνευματικός πατέρας, γεμάτος γάπη. πρξε πνευματικός, στόν ποον προσέτρεχαν πολλές πονεμένες ψυχές. ξομολογοσε μέ τίς ρες καί λόκληρα εκοσιτετράωρα.
φηνε τόν ξομολογούμενο λεύθερο, νά μιλήσει νετα, καί νά πε ,τι τόν πασχολοσε. Πρόσεχε τά πάντα, λα, σα το λεγε ξομολογούμενος καί συγχρόνως «βλεπε τήν ψυχή του διά τς προσευχς». Δέν τόνιζε διαίτερα τά σοβαρά παραπτώματα, λλά νεργοσε μέ πολλή διάκριση καί νάλογα μέ τό πρόσωπο. κανε «ξατομικευμένη» γωγή. Τόνιζε στόν ξομολογούμενο τό γεγονός τι συγχωρέθηκε, καί τι πρέπει νά προσεύχεται. Το ριζε τέλος, μετά πό πόσες μέρες νά κοινωνήσει τν χράντων Μυστηρίων, χωρίς νά τόν κατακεραυνώνει γιά τά σοβαρά του μαρτήματα. Ατό φανερώνει τήν διάκριση καί τό «θεοδίδακτον» το Γέροντα.
πνευματικός, σύμφωνα μέ τόν Μέγα Βασίλειο χει τό δικαίωμα νά συντομεύει τόν χρόνο τν πιτιμίων, ν βλέπει στόν μετανοοντα νθρωπο ντονη καί βαθειά μετάνοια. Ατόν τόν κανόνα χρησιμοποιοσε διακριτικός Πνευματικός π. Πορφύριος.
Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς κατά τόν Γέροντα Πορφύριο.Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΗΥΞΗΜΕΝΗ (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου). Σχῆμα 14Χ20.5 ,Σελίδες: 170, Τιμή: 7€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr
 1 Ὁ Γέρων Πορφύριος, 1993, σελ. 223 π.
2 Μέ αὐτή τήν ἔννοια ὁ Γέροντας προσέφερε ὅλη του τήν ὕπαρξη στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων.
3 Ἁγίου Διαδόχου Φωτικῆς, Τά 100 πρακτικά κεφάλαια, κεφ. 12, Φιλοκαλία, Α΄ τόμος, σελ. 289.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου