Ἐκκοπή τοῦ θελήματος

 

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

8^β) Ἐκκοπή τοῦ θελήματος

Ὅποιος «ἔχει θέλημα» καί δέν τό καταπολεμᾶ διά τῆς ὑπακοῆς σέ Πνευματικό πατέρα, ζεῖ ζωή ὑπό τήν ἐπήρρεια τοῦ πονηροῦ πνεύματος καί βασανίζεται. Οἱ ἄνθρωποι ταλαιπωροῦνται καί ταλαιπωροῦν, διότι δέν κόβουν τό θέλημά τους ὁ ἕνας στόν ἄλλο, κατά τό «Ὑπακούετε ἀλλήλοις».

Αὐτό, τό θέλημα εἶναι, σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες, τό χάλκινο τεῖχος πού μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Θεό, διότι μᾶς ἐμποδίζει νά κάνουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Διαβάζουμε στό Γεροντικό: «Ὁ ἀββᾶς Ποιμὴν εἶπε ὅτι τὸ θέλημα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τεῖχος χάλκινο ἀνάμεσα σ᾿ αὐτὸν καὶ τὸν Θεό, καὶ πέτρα ποὺ (γυρίζει) καὶ χτυπάει τὸν ἴδιο (τὸν ἄνθρωπο). Ἂν λοιπὸν τὸ ἐγκαταλείψει, θὰ λέει κι αὐτὸς (ὅπως ὁ προφήτης Δαβίδ): «Ἐν τῷ Θεῷ μου ὑπερβήσομαι τεῖχος» (Ψαλμ. 17:30). Ἂν πάλι τὸ δικαίωμα συνεργαστεῖ μὲ τὸ θέλημα, τότε ὁ ἄνθρωπος νικιέται»¹.

Πῶς πρέπει νά ἐκπαιδεύουμε τό νοῦ μας, γιά νά τόν φυλᾶμε ἀπό τήν ἀμάθεια

 

   Ο Αόρατος πόλεμος»

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 
Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ΄. Πῶς πρέπει νά ἐκπαιδεύουμε τό νοῦ μας, γιά νά τόν φυλᾶμε ἀπό τήν ἀμάθεια.

Αν η δυσπιστία στον εαυτό μας και η ελπίδα στον Θεό, οι τόσο απαραίτητες σ αυτόν τον πόλεμον, μείνουν μοναχές, όχι μόνον δεν θα νικήσουμε, αλλά και θα γκρεισθούμε σε πολλά κακά. Γι αυτό το λόγο, κοντά σε αυτές χρειάζεται και η εκγύμνασι, που είναι το τρίτο πράγμα που είπαμε στην αρχή, η οποία πρέπει να γίνεται πρώτα με το νού και με τη θέλησι. Και τον μεν νού πρέπει να φυλάμε από την αγνωσία, η οποία είναι σε αυτόν πολύ αντίθετη, επειδή τον σκοτίζει και του εμποδίζει στην γνώσι της αλήθειας, η οποία είναι το δικό του αντικείμενο. Γι αυτό είναι ανάγκη να τον γυμνάζουμε, ώστε να γίνη λαμπρός και καθαρός, για να μπορή να διακρίνη καλά εκείνο που μας χρειάζεται για να καθαρίσουμε την ψυχή μας από τα πάθη και να την στολίσουμε με τις αρετές.

Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες του.Ἡ ἀφιέρωσίς του στήν Θεοτόκο. Ἡ παιδική του ἡλικία. Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε. Κεφάλαιο δεύτερο.

  Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες του

  Κεφάλαιο δεύτερο.

 π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

'Η ἀφιέρωσίς του στήν Θεοτόκο.
Δύο μῆνες μετά τήν γέννησί του, τό βρέφος Κωνσταντῖνος ἀρώστησε βαρειά. Γιά ἕνα διάστημα δέν ἔτρωγε σχεδόν τίποτε καί μόνο ἔκλαιγε ἡμέρα καί νύκτα. ῞Ολοι στό σπίτι ἀγωνιοῦσαν καί φρόντιζαν, ὅσο ἠμποροῦσαν, γιά νά ζήση.
Μή γνωρίζοντας τί ἐπί πλέον νά κάνη ἡ μητέρα του, θυμήθηκε τήν συμβουλή ἑνός Γέροντος τοῦ χωριοῦ νά πάη μέ τό ἄρρωστο μωράκι της στόν τότε φημισμένο Πνευματικό π. Κόνωνα Γαβριλέσκου τῆς Σκήτης Κοζάντσεα. Αὐτός ἦτο μέγας ἐξορκιστής τῶν δαιμόνων καί θεραπευτής πολλῶν ἀσθενῶν μέ τίς προσευχές του.
Φθάνοντας στό κελλί τοῦ Πνευματικοῦ π. Κόνωνος, ὅπου περίμενε πολύς κόσμος, τοῦ εἶπε τήν δυστυχία της κλαίγοντας γοερά:
Τί νά κάνω, Πάτερ, μ' αὐτό τό παιδί μου. 'Εδῶ κι ἀρκετό καιρό δέν τρώγει τίποτε καί μόνο κλαίει. Φοβοῦμαι μήπως μοῦ πεθάνει.
Ξέρεις τί θά κάνης; Νά τό ἀφιερώσης στήν Παναγία.

Θεία Εὐχαριστία. Ἀπό τό Γεροντικό.

 

Την παρακάτω ιστορία διηγήθηκε ο Όσιος Αρσένιος στους μαθητάς του.Εκείνοι την έγραψαν μαζί με άλλες που τους είχε ειπεί. Έτσι έφθασε ως εμάς.

   Κάποιος Αναχωρητής, από αμάθεια πιο πολύ, δεν ήθελε να παραδεχτή πως ο άγιος Άρτος, που μεταλαμβάνομε, είναι αυτό το Σώμα του Κυρίου. Οι Γέροντες που το έμαθαν, τον φώναξαν κι' επεχείρησαν να του εξηγήσουν την ορθή άποψι της Εκκλησίας για τα Άχραντα Μυστήρια, ώστε να τον βγάλουν από την πλάνη του. Εκείνος όμως δεν ήθελε με κανένα τρόπο να πειστή. Οι Πατέρες τον άφησαν, αλλά έκαναν προσευχή να τον φωτίση ο Θεός να καταλάβη την αλήθεια για να μη χάση τους κόπους του.

   Μια Κυριακή ο Αναχωρητής παρακολούθησε τη θεία Λειτουργία μαζί με δύο από τους Γέροντας από το Άγιο Βήμα του ναού της σκήτης.

Ἡ Ἱερά Ἐξέταση.Ὅψεις θρησκευτικῆς μισαλλοδοξίας. Πρωτ. Βασίλειος Γεωργόπουλος

 

Ἡ Ἱερά Ἐξέταση 

 Ἱστορικά παραδείγματα (4ον)

 Ὄψεις θρησκευτικῆς μισαλλοδοξίας

Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ 

Στούς πλέον ἀπαίσιας φήμης μηχανισμούς καταστολῆς, πού γνώρισε ἡ παγκόσμια ἱστορία, συναριθμεῖται καί ἡ «Ἱερά Ἐξέταση».
Θεσμός, πού δημουργήθηκε ἀπό τόν πάπα Ρώμης Γρηγόριο τόν Θ΄ κατά τόν 13ο αἰ., ἀγκαλιάστηκε καί ἐνισχύθηκε ἀπό τούς διαδόχους του καθώς τοῦ δόθηκε, ἐκτός τῆς χρήσης φρικτῶν βασανιστηρίων καί ἡ δυνατότητα νά καταδικάζει ἀνθρώπους στό θάνατο.
Ὁ δαιμονικῆς ἐμπνεύσεως καί ἀπαίσιας μνήμης αὐτός θεσμός ὑπῆρξε μηχανισμός δίωξης, ὅπου ὁ φανατισμός καί ἡ θρησκευτική μισαλλοδοξία ἀπέκτησαν, σύν τοῖς ἄλλοις, καί νομική κατοχύρωση σέ χῶρες ὅπως στήν Ἱσπανία. Ἐκεῖ φανατικοί Ρωμαιοκαθολικοί βασιλεῖς (π.χ. Φερδινάνδος ὁ Καθολικός) στό θεσμό αὐτό βρῆκαν ἕνα ἕτοιμο μηχανισμό γιά τή δίωξη μέχρι καί Ἀράβων καί Ἰουδαίων, δημεύοντας ταυτοχρόνως τίς περιουσίες τους.

Πνεῦμα ἄλαλον

 

ΠΝΕΥΜΑ ΑΛΑΛΟΝ(«Τὰ σύγχρονα παιδιὰ δὲν εἶναι εἰς θέσιν νὰ ὀργανώσουν ἐνδιαθέτως τὸν λόγο καὶ ὡς ἐκ τούτου καὶ νὰ ἐκφραστοῦν μὲ συνέχεια, συνέπεια καὶ πληρότητα».)

Τοῦ περιοδ. «Η ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ», ἀρ. τ. 508, Ἀπρ. 2013

Ἠλ. στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

.            Ἕνας τραγικὸς πατέρας κι ἕνα δυστυχισμένο παιδί. Τὸ παιδὶ κατειλημμένο ἐδῶ καὶ χρόνια ἀπὸ πνεῦμα πονηρό, ἰσχυρό πνεῦμα, νὰ τὰ ταλαιπωρεῖ οἰκτρά. Κι ὁ πατέρας, ἀναγκασμένος νὰ τρέχει πίσω ἀπὸ τὸ παιδί γιὰ νὰ τὸ γλιτώνει κάθε φορὰ πὺ τὸ πνεῦμα τὸ ἔριχνε στὴν φωτιὰ ἢ στὸ νερό. Κι ἐπιλέον μὴ ἔχοντας καμία δυνατότητα συνεννοήσεως καὶ ἐπικονωνίας μὲ τὸ παιδί του· γιατὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἰσχυρό, τὸ δαιμονικό, ἦταν «πνεῦμα ἄλαλον», πνεῦμα ποὺ ἔκλεβε ἀπὸ τὸ παιδὶ τὸν λόγο, τὴν ὁμιλία, τὴν λαλιά.
.               Ἄργησαν νὰ ᾽ρθοῦν στὸν Χριστό. Ἦταν στὸ τέλος τῆς δημοσίας δράσεώς του, ὅταν Τὸν συνάντησαν. Σημασία ὅμως ἔχει ὅτι τελικὰ βρῆκε τὸν δρόμο ὁ πατέρας πρὸς τὸν Ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων καὶ ἔλαβε τὴν ἱκανοποίηση τοῦ αἰτήματός του, τόσο τραγικὰ διατυπωμένου πρὸς τὸν Κύριο, μετὰ τὴν ἀποτυχημένη προσπάθεια τῶν μαθητῶν: «Διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον…ἀλλ᾿ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν  (Μάρκ. θ´ 17-18, 22).

Λόγοι περί τῶν κακῶν λογισμῶν. Πατερικαί Διδαχαί

Λόγοι περί των κακών λογισμών

Ὁ ἅγιος Νικόδημος μιλώντας γιὰ τὴν φύλαξη τοῦ νοῦ γράφει: «Ἡ ψυχὴ ἢ ἔξωθεν ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν πραγμάτων βλάπτεται καὶ καταβυθίζεται, ἢ ἔσωθεν ἀπὸ τῶν κακῶν λογισμῶν καὶ τῶν παθῶν τῶν ἐν τῇ καρδίᾳ εὑρισκομένων. Διά τοῦτο εἶναι χρεία νὰ προσέχη ὁ ἄνθρωπος καὶ νὰ φυλάττη τόσον τὰς αἰσθήσεις του ἀπὸ τῶν ἡδονικῶν καὶ βλαπτόντων ἀντικειμένων, ὅσον καὶ τὴν καρδίαν του ἀπὸ τῶν πονηρῶν λογισμῶν καὶ τῶν παθῶν».¹
Ὁ ὅσιος Θεόδωρος Φωτικῆς στὰ 100 ψυχωφελῆ κεφάλαια σημειώνει: «Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει φίδι μέσα στὸ κόρφο του κι ἐκεῖνος ποὺ ἔχει λογισμὸ πονηρὸ μέσα στὴ καρδία του, θὰ πεθάνουν. Ὁ πρῶτος ἀπὸ τὸ φαρμακερὸ δάγκωμα τοῦ φιδιοῦ κι ὁ δεύτερος ἀπὸ θανατηφόρο φαρμάκι ποὺ ἔβαλε στὴν ψυχή του. Γι᾽ αὐτὸ νὰ σκοτώνουμε γρήγορα τὰ γεννήματα τῶν ἐχιδνῶν καὶ νὰ μὴ κυοφοροῦμε πονηροὺς λογισμοὺς μέσα στὴν καρδιά μας, γιὰ νὰ μὴ πονέσουμε πικρά.

Γέρων Πορφύριος 6

http://oparadeisos.wordpress.com

Προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης περί τῆς Θεοτόκου. Πρωτ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος

Προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης περί της Θεοτόκου

Πρωτοπρεσβ. π. Άγγελος Αγγελακόπουλος εφημέριος Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως Πειραιώς

Εν Πειραιεί 16-4-2013

Η Υπεραγία Θεοτόκος προφητεύθηκε αιώνες πριν γεννηθεί. Γι’ αυτό η ζωή της βρίσκεται στο κέντρο των αιώνων και αποτελεί «το περιήχημα της προφητικής αγγελίας, την οπτασία των προφητικών οραματισμών, το κέντρο της μεσσιανικής προσδοκίας». Απειράριθμες είναι οι παλαιοδιαθηκικές προτυπώσεις, που αναφέρονται στην «απείρανδρον Μητέρα του Εμμανουήλ». Στο παρόν άρθρο θα παρουσιάσουμε τις αντιπροσωπευτικότερες θεομητορικές παλαιοδιαθηκικές προφητείες.

Α) ΠΕΝΤΑΤΕΥΧΟΣ

Στο πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, την Γένεση, συναντούμε τον πρώτο συμβολισμό. Η Εδέμ προτυπώνει τη νοητή Εδέμ, που είναι η Παναγία, στους κόλπους της οποίας κατοικεί ο νέος Αδάμ, ο Χριστός.

Μετά την παράβαση των πρωτοπλάστων Αδάμ και Εύας, ο Χριστός, ως ο άσαρκος Λόγος, διαλέγεται με τους παραβάτες και λέγει στον αρχέκακο όφι, τον διάβολο : «Και έχθραν θήσω αναμέσον σου και αναμέσον της γυναικός και αναμέσον του σπέρματός σου και αναμέσον του σπέρματος αυτής. Και αυτός σου τηρήσει την κεφαλήν και συ τηρήσεις αυτού την πτέρναν»[1].

Οἱ Μακαρισμοί ( κατ. Ματθ. κεφ. Ε΄ Στιχ. 1-12)

Ἰδών δέ τούς ὄχλους ἀνέβη εἰς τό ὄρος, καί καθίσαντος αὐτοῦ προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταί αὐτοῦ,

 καί ἀνοίξας τό στόμα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτούς λέγων·

1. Μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

2. Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοί παρακληθήσονται.

3. Μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοί κληρονομήσουσι τήν γῆν.

4. Μακάριοι οἱ πεινῶντες καί διψῶντες τήν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοί χορτασθήσονται.

5. Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοί ἐλεηθήσονται.