Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Παρασκευής 17-05-13.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Ρωμαίους κεφ. ιστ΄ 1 - 16

ιστ΄ 1 - 16



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ιβ΄ 46 - 50 & Ιγ΄ 1 - 3

Ιβ΄ 46 - 50 & Ιγ΄ 1 - 3 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστόςεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Πῶς τά Ἅγια Δῶρα εἶναι πάντοτε δεκτά ἀπό τό Θεό_mp3

Π. Σάββας 2013-05-16_Πῶς τά Ἅγια Δῶρα εἶναι πάντοτε δεκτά ἀπό τό Θεό_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 16-05-2013 (Συνάξεις Κυκλαρχισσῶν).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ἡ διπλῆ ἀγάπη: Πρός τόν Χριστό καί πρός τόν συνάνθρωπο

 Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ 

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄

ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

(Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ-ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥ)

Ἡ διπλῆ ἀγάπη: Πρός τόν Χριστό καί πρός τόν συνάνθρωπο

Ὁ π. Πορφύριος ἀγάπησε πάνω ἀπό ὅλα τόν Χριστόν. Ἐξ αἰτίας αὐτοῦ ἀγάπησε καί ὅλον τόν κόσμο.Ὅταν ἀγαπήσουμε τόν Χριστό, πού εἶναι «τά πάντα ἐν πᾶσι», τότε ἀγαποῦμε τούς πάντας καί τά πάντα. Τότε τούς θέλουμε ὅλους κοντά μας, μέσα μας.

Τότε πονᾶμε γιά ὅλους, διότι ζοῦμε τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι «ἡ τῶν πάντων ἑνότης καί κοινότης». Ἡ ἀγάπη πρός τόν Χριστό, μᾶς ἐντάσσει ὀργανικά στό Σῶμα Του καί συντηρεῖ αὐτήν τήν ζωντανή κοινωνία καί ἕνωση, πού μᾶς χαρίστηκε στό ἅγιο Βάπτισμα.

Ὁ Γέροντας βίωνε αὐτό, πού καί ὁ σύγχρονός του μεγάλος θεολόγος, πατήρ Σωφρόνιος Σαχάρωφ, διακηρύσσει:

Ὁ πόλεμος καί ἡ ἀπάτη πού χρησιμοποιεῖ ὁ διάβολος, γιά νά ἐγκαταλείψουμε τόν δρόμο τῆς ἀρετῆς πού βαδίζουμε.

  Ο Αόρατος πόλεμος 

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΒ΄  Ὁ πόλεμος καί ἡ ἀπάτη πού χρησιμοποιεῖ ὁ διάβολος, γιά νά ἐγκαταλείψουμε τόν δρόμο τῆς ἀρετῆς πού βαδίζουμε.

Η τέταρτη απάτη με την οποία μας επιτίθεται ο πονηρός διάβολος, όταν μας δη ότι βαδίζουμε τον ευθύ δρόμο της αρετής, είναι οι διάφορες επιθυμίες, που ξεσηκώνει εναντίον μας, για να μας κάνη να ξεπέσουμε από την εκγύμνασι των αρετών στις κακίες. Γιά παράδειγμα, όταν ένας άρρωστος υποφέρη με υπομονετική θέλησι την αρρώστια του, ο εχθρός, που γνωρίζει ότι με τον τρόπο αυτόν μπορεί εκείνος να αποκτήση την συνήθεια της υπομονής, του παρουσιάζει μπροστά του πολλά καλά έργα, που θα μπορούσε να κάνη αν βρισκότανε σε άλλη κατάστασι και φροντίζει να τον πείση ότι αν ήταν υγιής, θα μπορούσε να υπηρετήση καλύτερα τον Θεό και να ωφελήση και τον εαυτό του και τους άλλους.

Αφού του βάλλει αυτές τις επιθυμίες, πηγαίνει σιγά σιγά, αυξάνοντάς τες κατά αυτό τον τρόπο, που τον κάνει να θορυβήται και να ταράζεται, γιατί δεν μπορεί να τις τελειώση, σύμφωνα με το θέλημά του.

Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων

Ἡ ἐπιστροφή στόν Χριστό. Πρώτο μέρος

Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων  Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

 

Ἡ ἁγία τρέλλα 

 

Ἐτίθετο συχνά τό ἐρώτημα: Τί ζητοῦμε  ἐμεῖς στήν φυλακή καί τί ἔννοια ἔχει αὐτός ὁ ἀγώνας μας; Μελετώντας προσεκτικά τούς πόθους τῶν νεαρῶν μεταξύ τῶν ὁποίων ἤμουνα κι ἐγώ, κατέληξα στό συμπέρασμα ὅτι ἐμᾶς μᾶς ὡδηγοῦσε ὄχι ἡ πολιτική ἐμπλοκή μας, ἀλλά ὁ ἠθικός μας στόχος. Φορτωμένοι μέ ὄνειρα καί ἰδανικά, ἐμεῖς οἱ σαλοί τοῦ Σταυροῦ, προβάλλοντες ἠθική δόξα καί ἀξιοπρέπεια, ἀντιπροσωπεύαμε ἔμπρακτα ἕνα ὁλόκληρο κόσμο.
Δέν εἴχαμε ρεαλισμό καί τρόπο προσωπικῆς μας διαφυλάξεωςν, δέν εἴχαμε πνευματική σοφία καί πέσαμε στό στόμα τοῦ λύκου, ἀλλά τι ἄλλο μπορούσαμε νά κάνουμε; Καί ὅλα αὐτά διότι δέν μπορούσαμε νά μολύνουμέ τίς ψυχές μας. Εἰσελθόντες σέ μιά τέτοια μάχη, δέν εἴχαμε αἴσθησι τῶν διαστάσεών της καί δεχθήκαμέ τό μαρτύριο.
Ναί, εἴμαστε ἔνοχοι διότι καταλάβαμε ὅπως ὁ Ντοστογιέβσκι, τί εἶναι ὁ ἀθεϊσμός καί ὅτι ταυτίσαμε τόν κομμουνισμό μέ τόν ἀντίχριστο, μέ τόν ὁποῖο δέν δεχθήκαμε καμμιά συνεργασία. Ναί, εἴμαστε ἔνοχοι διότι εἴμασταν ἀντικομμουνιστές καί μισούσαμέ τόν ναζισμό. Ἔχουμε κατηγορηθεῖ σάν ἀντισημίτες, ἀλλά ἐμεῖς ἀγαπᾶμε  ἐν Χριστῶ τούς Ἑβραίους.

Ἔφυγε κόρη παραδεισένια. Θαυμαστές Ἱεραποστολικές ἱστορίες

Ἔφυγε κόρη παραδεισένια

Εἶχα τήν τιμή, θυμᾶμαι, νά τῆς δώσω τήν ἱερατική-γεροντική εὐλογία μου. Ὁ ὑπεύθυνος τῆς Ἱεραποστολῆς μας, ἀρχιμ. π. Μελέτιος Γρηγοριάτης, ἔλειπε στό Λουμπουμπάσι, προκειμένου νά λειτουργήσει στήν Ἑλληνική Κοινότητα, τήν μεγάλη Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ.
Ἦταν ἡ 26η Μαρτίου τοῦ τρέχοντος ἔτους 2002. Τό σούρουπο εἶχε ἔλθει νά παραδώσει τήν σκυτάλη στήν νύκτα. Ἡ Διευθύντρια-Μητέρα τοῦ οἰκοτροφείου Θηλέων, τό ὁποῖο λειτουργεῖ παράλληλα μέ τό ἐν σπαργάνοις Μοναστηράκι τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, στήν συνοικία Καμανιόλα Μανίκα τοῦ Κολουέζι, ὁσιωτάτη γερόντισσα Θέκλα Μοναχή, ἔφερε τήν κόρη κοντά μου καί μοῦ εἶπε: "Νά εὐλογήσετε τήν Γλυκερία, γιατί αὔριο θά χειρουργηθῆ γιά σκωληκοειδίτιδα".
Ὡς πρόβατον ἐπί σφαγήν, ἀμίλητη ἔσκυψε, ἡ χαριτωμένη κόρη καί πῆρε τήν ἱερατική εὐλογία. Δέν τήν ἐγνώριζα. Στό μισοσκόταδο μόλις καί διέκρινα τό πρόσωπό της, ἀνάμεσα στά ἄλλα κορίτσια, πού τήν εἶχαν περικυκλωμένη, τά μάτια τους γεμᾶτα  τρυφερή στοργή. Τῆς εὐχήθηκα «καλή ἐπιτυχία» καί τῆς εἶπα νά μή φοβᾶται. Μέ τό ὕφος της ἔδειξε ὅτι μᾶλλον δέν συμμερίσθηκε τήν αἰσιόδοξη προτροπή μου.

Τρομερή ἡ εὐθύνη τῶν ἀναδόχων: Τί ἀκριβῶς σημαίνει "πνευματικός γονιός", ποιό τό μέλημά του;

Κανένας δὲν μποροῦσε νὰ βαπτισθεῖ καὶ νὰ γίνει μέλος τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τῆς μέχρι τώρα, ἐὰν δὲν διδασκόταν καὶ δὲν ἀποδεχόταν τὶς ἀλήθειες τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Τὸ ἔργο τῆς διδασκαλίας τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεως ἀνῆκε κυρίως στὸν ἐπίσκοπο. Ἐπειδὴ ὅμως ἐκεῖνος δὲν ἐπαρκοῦσε νὰ κατηχεῖ ὅλους τους προσερχόμενους στὸν χριστιανισμό, ἀνέθετε καὶ στοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας τὸ ἔργο τῆς κατηχήσεως...
 Ὁ ἐπίσκοπος ἢ οἱ ἐπιτετραμμένοι πρὸς τοῦτο πρεσβύτεροι ὄχι μόνο κατηχοῦσαν ἀλλὰ καὶ ἐξέταζαν ἂν οἱ κατηχούμενοι ἔκαναν κτῆμα τοὺς αὐτὰ ποὺ διδαχθῆκαν. Ἀργότερα καθὼς πληθυνθῆκαν οἱ χριστιανοί, ἐπικράτησε δὲ καὶ ὁ νηπιοβαπτισμός, δὲν ἐπαρκοῦσαν πλέον οὔτε οἱ πρεσβύτεροι γιὰ τὸ ἔργο τῆς κατηχήσεως, τὸ ὁποῖο στὴ περίπτωση τοῦ νηπιοβαπτισμοῦ γινόταν ἐκ τῶν ὑστέρων. Ἐνῷ ὅμως οἱ πρεσβύτεροι δὲν ἐπαρκοῦσαν ἡ κατήχηση ἔπρεπε νὰ γίνει ὁπωσδήποτε, διότι ἀλλιῶς τὸ βάπτισμα θὰ καταντοῦσε ξηρὸς τύπος.

Μετάνοια καὶ Ἐξομολόγηση

Ἱερὰ Μονὴ Σαγματᾶ
2008

Μετάνοια-Ἐξομολόγηση

Τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας εἶναι ἀναμφισβήτητα τὸ βάπτισμά μας. Τὴν ἡμέρα ποὺ βαπτισθήκαμε ἀρνηθήκαμε τὸ διάβολο, τὰ ἔργα του, τὴ λατρεία του, τὸ σκοτάδι του καὶ ἑνωθήκαμε μὲ τὸν Χριστό· μπολιαστήκαμε στὸ Πανάγιο Σῶμα Του, τὴν ἐκκλησία. Μὲ ἄλλα λόγια γίναμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ- Πατέρα, μέλη τῆς δικῆς Του οἰκογένειας. Καὶ ξεκινήσαμε μία πνευματικὴ πορεία, ποὺ σκοπὸ ἔχει τὴν τελείωσή μας, τὴν θέωσή μας. Ἡ πνευματικὴ ὅμως αὐτὴ πορεία, πολλὲς φορὲς διακόπτεται ἀπὸ τὴν ἀμέλειά μας καὶ τὴν ἁμαρτία. Ξεχνᾶμε τὶς δωρεὲς καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, λησμονοῦμε τὶς ὑποσχέσεις ποὺ δώσαμε στὸ ἅγιο βάπτισμα καὶ ξαναγυρνᾶμε στὴ δουλεία τῆς ἁμαρτίας. Ὅμως ὁ φιλάνθρωπος Θεός, γνωρίζοντας τὴν ἀδυναμία μας, μᾶς προσφέρει τὴν δυνατότητα νὰ ἐπιστρέψουμε πάλι κοντά Του, νὰ διορθώσουμε τὴν πορεία μας, νὰ γιατρέψουμε τὶς πληγές μας. Καὶ αὐτὸ ἐπιτυγχάνεται μὲ τὸ μυστήριο τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως.

Ὁ μοναχικός ἀγῶνας τῶν ὀρθοδόξων στή (hi-tech) Σιγκαπούρη!

Ο γολγοθάς της ασιατικής Εκκλησίας με τον ναό που στεγάζεται σε γκαρσονιέρα και τον άμισθο μητροπολίτη κ. Κωνσταντίνο. Δεν είναι τυχαίο ότι η Σιγκαπούρη αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα οικονομικά κέντρα του πλανήτη. Με το άνοιγμα της Διώρυγας του Σουέζ το 1869, η εμπορική κίνηση στο λιμάνι της εκτοξεύτηκε στα ύψη. Οι Βρετανοί ανέδειξαν τη Σιγκαπούρη στην κυριότερη ναυτική τους βάση. Το 1942 την κατέλαβαν οι Ιάπωνες, οι οποίοι τη μετονόμασαν σε Φως του Νότου. Η ανεξαρτητοποίηση της ήρθε το 1965. Σήμερα την οικονομία κινούν η εξέλιξη της υψηλής ηλεκτρονικής τεχνολογίας και η συνεχής ανάπτυξη χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους είναι Κινέζοι, άλλοι από τη Μαλαισία -που συνδέεται με γέφυρα και τούνελ με τη Σιγκαπούρη- και οι λιγότεροι από την Ινδία. Σε αυτές τις περιοχές δίνει τη μαρτυρία της η Ορθόδοξη Μητρόπολη Σιγκαπούρης, η οποία ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η νοοτροπία και οι προκαταλήψεις των ανθρώπων αποτελούν πρόκληση. «Οι ανατολικές θρησκείες δεν προσφέρουν ελπίδα Αναστάσεως, αλλά την απάθεια στον κόσμο. Η χαρά της Ανάστασης είναι η μεγάλη πρόκληση και το μήνυμα για να αλλάξουν συνολικά την κοσμοθεωρία τους αυτοί οι άνθρωποι» μας λέει ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Σιγκαπούρης κ. Κωνσταντίνος. Μία από τις χώρες που ανήκουν στην ποιμαντική δικαιοδοσία της Μητρόπολης είναι και το Πακιστάν. «Έχουν καεί εκεί τα τελευταία τρία χρόνια περισσότερα από 1.000.000 σχολεία, επειδή τόλμησαν να διδάξουν κάτι παραπάνω από το Κοράνι, όπως Γεωγραφία και Μαθηματικά. Πριν από δύο μήνες κάηκαν τα σπίτια 100 χριστιανών επειδή ήταν χριστιανοί» τονίζει ο κ. Κωνσταντίνος, ο οποίος αναφέρεται και στις επαναλαμβανόμενες απειλές που έχει δεχτεί κατά της ζωής του και της ζωής των μελών της οικογένειας του ο ορθόδοξος ιερέας στην Ινδονησία, επειδή δεν είναι μουσουλμάνος. Δύσκολες συνθήκες Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, το έργο της Μητρόπολης Σιγκαπούρης καθίσταται δύσκολο. Η πίστη όμως στον Θεό δίνει δύναμη. «Ο Θεός ανοίγει τους δρόμους, Αυτός δίνει διέξοδο σε κάθε ανθρώπινο αδιέξοδο. Το έργο είναι του Θεού, εμείς δίνουμε τον κόπο και τον χρόνο μας» λέει χαρακτηριστικά ο έμπειρος σε θέματα ιεραποστολής μητροπολίτης. Πολύ μεγάλο πρόβλημα είναι το οικονομικό, καθώς πόροι δεν υπάρχουν, οι ενορίες είναι φτωχές και το ελληνικό στοιχείο «λιγοστό έως ανύπαρκτο». Κι όμως, το φιλανθρωπικό έργο που συντελείται είναι αξιοθαύμαστο. «Όλοι, με το ένα και τα δύο ευρώ, στηρίζουν αυτές τις προσπάθειες, μην περιμένετε να έρθει κάποιος να δώ-σει2.000ή 3.000 ευρώ. Σε ορισμένες από αυτές τις χώρες, το να δείχνεις το κοινωνικό πρόσωπο της Εκκλησίας θεωρείται προσβολή για τις τοπικές παραδόσεις» εξηγεί ο σεβασμιότατος, υπογραμμίζοντας ότι «χρειάζεται κόπος για να τους δείξουμε ότι για μας τα φιλανθρωπικά προγράμματα είναι έκφραση αγάπης προς τους πονεμένους αδελφούς μας, οι οποίοι αποτελούν εικόνα του Θεού που αγαπάμε και πιστεύουμε». Ο ίδιος δεν έχει καν σπίτι στη Σιγκαπούρη, που είναι το κέντρο της Μητρόπολης. «Ένα διαμέρισμα 50 τετραγωνικών στοιχίζει μαζί με τους λογαριασμούς κάτι λιγότερο από 2.000 ευρώ τον μήνα» μας λέει. «Εγώ δεν έχω μισθό, ασφάλεια, σπίτι. Παρακαλάω για τους μισθούς των ιερέων μου, καθώς δεν μπορώ να τους καλύψω κάθε μήνα» μας εξομολογείται. «Οι δωρεές που δίνονται και τα χρήματα από την Αποστολική Διακονία δεν επαρκούν, προσπαθώ να ξεγελάσω τους ιερείς δίνοντας τους χρήματα έναντι. Τώρα τους χρωστάω δύο μισθούς» λέει με απογοήτευση. Πολλές φορές οι ιερείς απειλούν ότι θα φύγουν για να βρουν δουλειά στην οποία θα πληρώνονται κανονικά. «Αναγκάζομαι να κλείσω ενορίες» μας λέει ο μητροπολίτης Σιγκαπούρης. Στην εκκλησία, χωρίς ψάλτη, χωρίς παπαδάκι, ο μητροπολίτης Σιγκαπούρης κ. Κωνσταντίνος θα βγάλει μόνος του «τον όρθρο, και τη θεία λειτουργία θα την ψάλλουμε όλοι μαζί». Όσο για το πρόσφορο; Αυτό θα το έχει φτιάξει αποβραδίς, αφού δεν υπάρχουν φούρνοι διαθέσιμοι. «Λόγω παραδόσεων, ακόμη και στα σπίτια δεν προβλέπεται χώρος για φούρνο» μας λέει, σημειώνοντας με νόημα: «Αυτή την καθημερινότητα στην Ελλάδα δεν την καταλαβαίνουν». Ενημέρωση από Ζωηφόρο >

Δεν είναι τυχαίο ότι η Σιγκαπούρη αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα οικονομικά κέντρα του πλανήτη.

Ἡ μελαγχολία, ἡ ταπείνωση καί ὁ ἐξομολόγος (πατήρ Πορφύριος )

 Κάποια βραδιά  είχαμε συγκεντρωθεί μια ομάδα μαζί με έναν Αγιορείτη.

Νύχτωσε. Ο καιρός ήταν ανταριασμένος και απειλητικός. Όμως, κοντά στο Γέροντα Πορφύριο   και για όσους ακόμη δεν ήταν μαθημένοι στη σκοτεινή νύχτα της φύσης, δεν ταραζότανε η γαλήνη.

Ο Γέροντας μιλούσε για τη διαφορά της ταπεινοφροσύνης από το πλέγμα της κατωτερότητας.

Ο ταπεινός, έλεγε, δεν είναι μια προσωπικότητα διαλυμένη. Έχει συνείδηση της κατάστασής του, αλλά δεν έχει χάσει το κέντρο της προσωπικότητάς του. Ξέρει την αμαρτωλότητά του, την μικρότητά του και δέχεται τις παρατηρήσεις του πνευματικού του ,των αδελφών του.

Ἀνακοινωθέν Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ γιά ἀποτυχία ἡμερίδος "Κρίση καί δημοκρατική νομιμότητα"

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4528332 e-mail: impireos@hotmail.com

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 14ῃ  Μαΐου 2013

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Ἡ ἡμερίδα πρωτοβουλίας μελῶν τῆς ΣΦΕΑ (1967-1974) «Κρίση καί δημοκρατική νομιμότητα» στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Δήμου Ἀθηναίων μέ τήν συμμετοχή ἐκλεκτῶν ὁμιλητῶν δυστυχῶς ἀπέτυχε παταγωδῶς νά προσδιορίση καί νά καταδείξη τήν αἰτία τοῦ προβλήματος πού μελέτησε. Εἶναι ἐξόχως λυπηρό ὅτι ἰδεοληψίες καί κατευθυνόμενη σκέψη ἀποστεροῦν ἀπό πολυσήμαντες προσωπικότητες τήν δυνατότητα ὀρθῆς διάγνωσης ἑνός προβλήματος καί αὐτό κατεδείχθη πληρέστατα στό συγκεκριμένο forum διότι ὅσα ἐτονίσθησαν ἀπό τούς ὁμιλητές ἦταν πράγματι ἀξιόλογα καί ἰδιαιτέρως ἐπίκαιρα ἀλλά ἀγνόησαν παντελῶς τήν οὐσία τοῦ προβλήματος τήν ὁποία καί δέν τόλμησαν νά ψαύσουν οὔτε κἄν ἀκροθιγῶς.

Ὅπως ἔχει πλέον ἀποδειχθῆ τό κόμμα τοῦ Λαϊκοῦ Συνδέσμου «Χρυσή Αὐγή» ἐμπεριέχει ἀποκρυφιστικές καί παγανιστικές θέσεις καί ἀπόψεις καί ὅπως προκύπτει ἀπό τήν παλαιότερη ἀναφορά τοῦ Γενικοῦ του Γραμματέως στόν Ἰρλανδό ἀποκρυφιστή ποιητή Οὐΐλιαμ Γιέιτς τό κοσμοείδωλο τοῦ χώρου εἶναι δάνειο ἀπό τό ἑρμητικό ἀποκρυφιστικό-παγανιστικό τάγμα Χρυσή Αὐγή τοῦ 19ου αἰ., τοῦ ὁποίου ἐπίλεκτο στέλεχος ὑπῆρξε ὁ Γιέιτς καθώς καί ὁ μαῦρος μάγος σατανιστής ἀποκρυφιστής Ἄλιστερ Κρόουλι καί τό ὁποῖο εἶναι «στρατιωτικῶς» συντεταγμένο μέ πρόταγμα τόν ἐθνικισμό, ὁ ὁποῖος διακρίνεται οὐσιωδῶς ἀπό τήν ὀρθή ἰδεολογική στάση τόν ἐθνισμό, πού προωθεῖ τήν καλλιέργεια τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως χωρίς νά δείχνει περιφρόνηση στήν ἱστορία καί τήν ταυτότητα ἄλλων ἐθνῶν.

Ἱερό Κοινόβιο Ἁγίου Νικοδήμου Πενταλόφου: Γ' ἐπέτειος εὑρέσεως ἱεροῦ λειψάνου Ἁγίου Νικοδήμου

Γ΄ ΕΠΕΤΕΙΟΣ
 ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ ΕΥΡΕΣΕΩΣ
ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΣΤΟ ΦΕΡΩΝΥΜΟ ΙΕΡΟ ΚΟΙΝΟΒΙΟ
ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΥ  ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑΣ

Τό Σάββατο τῆς Διακαινησίμου τό ἀπόγευμα 11 Μαΐου 2013 καί τήν Κυριακή τοῦ Θωμᾶ 12 Μαΐου 2013 πολλοί Φίλοι τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου ἀνέβηκαν στό Πάϊκο γιά νά συνεορτάσουν μαζί μέ τούς Πατέρες τοῦ Σιμωνοπετρίτικου αὐτοῦ Μετοχίου τήν τρίτη ἐπέτειο τῆς θαυμαστῆς εὑρέσεως καί ἐπιστροφῆς τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.

Τέσσερεις φορές ἐμφανίστηκε ὁλοζώντανος ὁ Ἅγιος στόν ἱερόσυλο καί μέ ἱλαρότητα καί πραότητα τόν παρακίνησε σέ μετάνοια λέγοντας του ἐπί λέξει τά ἑξῆς:

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Πέμπτης 16-05-13.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. δ΄ 23 - 31

δ΄ 23 - 31



Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. Ε΄ 24 - 30

Ε΄ 24 - 30 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστόςεολόγος Π. Τρεμπέλας.

LA UTILIZACION DE DEMOSTRACIONES EN LA TEOLOGIA SEGÚN SAN GREGORIO PALAMÁS

  

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΛΕΜΕΣΟΥ

SUMARIOS DE LOS CONGRESOS INTERNACIONALES DE ATENAS Y LEMASOL DE CHIPRE

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

SAN GREGORIO PALAMAS EN LA HISTORIA Y EL PRESENTE

ΠΡΩΤΟΠ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ: Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΚΑΤA ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΠΑΛΑΜΑ.147

LA UTILIZACION DE DEMOSTRACIONES EN LA TEOLOGIA SEGÚN SAN GREGORIO PALAMÁS

(Por el protopresbítero Teódorο Zisis, catedrático de la universidad teológica de Salónica)

1. El tema básico e importante de la tradición Patrística

En todos ya es conocido que el estudio y la investigación de la enseñanza de san Gregorio Palamás en los últimos decenios han suscitado un avance asombroso. Esto que intentaron hacer el siglo 18º los representantes del movimiento filocálico, los llamados “Kolivades”, sobre la colección y edición de las grandes obras del padre y didáscalos Palamás, se está realizando ahora en nuestros días. La edición de las obras casi se ha terminado y en nuestros días circulan no sólo en el helénico clásico, sino traducidas también al moderno heleno. También se han escrito multitud de estudios de los temas básicos de su enseñanza. Los “Kolivades” san Nicodemo Notarás, san Nicodemo el Ayiorita y san Atanasio Parios, observaban un peligro claro; es decir, que de parte del renacimiento europeo fuera introducido secretamente al espacio de la teología ortodoxa el racionalismo y el escolasticismo; de esta manera sería ignorado el método de teologizar de la tradición patrística ortodoxa, transformada en una teología dialéctica (discursiva) y filosófica.