Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τετάρτης 29-05-13.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. ιδ΄ 6 - 18

ιδ΄ 6 - 18 

 

Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. Ζ΄ 14 - 30

Ζ΄ 14 - 30

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

The opus of the Trinitarian God

  BASIC DOGMATIC TEACHING

An Orthodox Handbook

by Protopresbyter Fr. Anthony Alevizopoulos (1931 – 1996)

Dr. of Theology, Dr. of Philosophy

Chapter  5 - The opus of the Trinitarian God

 1. An opus of uncreated divine energies

As mentioned, there are no temporal or other changes in the life of the Trinitarian God (James 1:17, Psalms 101:28).  The innermost life of the divine Person/Hypostasis - the Divine Essence - knows no Past or Future; only an eternal Present.

For this reason, when we refer to the opus of God within Time, we are not implying that Creation is a direct opus of God's essence.  In short, Creation on the part of the Trinitarian God, within Time, is not the result of the Divine Essence.  It is the fruit of God's uncreated energies.

Characteristically, the Prophet Jeremiah mentions that "...it is the Lord, Who created the earth by His strength; Who set upright the world by His wisdom, and by His prudence stretched out the sky." (Jeremiah 10:12, 28:15; Hebr.51:15).

«Ὅποιος θέλει νά μέ ἀκολουθήσει πρέπει νά ἀρνηθεῖ τόν ἑαυτό του καί νά ἄρει τόν σταυρό του».Ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἀγκαλιάζει καί τούς ἐκτός Ἐκκλησίας, τούς ἐγγύς καί τούς μακράν.

  Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ 

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄

3) ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

«Ὅποιος θέλει νά μέ ἀκολουθήσει πρέπει νά ἀρνηθεῖ τόν ἑαυτό του καί νά ἄρει τόν σταυρό του».

Δέν μπορεῖ ὅμως κανείς νά μπεῖ μές στήν Ἐκκλησία, ἄν δέν ἀρνηθεῖ τό θέλημά του, ἄν δέν «πεθάνει πρίν πεθάνει», ἄν δέν πεθάνει ὡς πρός τόν παλαιό ἄνθρωπο. Θά πρέπει νά πάψει νά ζεῖ ὁ ἄνθρωπος γιά τόν ἑαυτό του, γιά τά πάθη του. Θά πρέπει νά ἀπαρνηθεῖ τελείως τόν κακό ἑαυτό του καί νά φθάσει νά βιώνει τό τοῦ Ἀποστόλου: «Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγω, ζεῖ δέν ἐν ἐμοί Χριστός».

Γιά νά γίνει αὐτή ἡ ζωοποιός νέκρωση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, ἔλεγε ὁ Γέροντας, πρέπει νά ἔχουμε ἀγαθή προαίρεση καί νά ἀνοίξουμε τήν πόρτα μας στόν Χριστό. Τότε θά ἔλθη Ἐκεῖνος καί «καινά ποιήσει πάντα»· θά τά μεταβάλλει ὅλα, θά τά κάνει ὅλα καινούργια.

Ἡ ὑπόληψις τοῦ ἑαυτοῦ μας καί ἡ παρακίνησις τοῦ διαβόλου μᾶς κάνουν νά κρίνουμε μέ αὐθάδεια τόν πλησίον. Πῶς πρέπει νά ἀντιστεκώμαστε σέ αὐτά

 Ο Αόρατος πόλεμος 

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος

Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΔ΄ Ἡ ὑπόληψις τοῦ ἑαυτοῦ μας καί ἡ παρακίνησις τοῦ διαβόλου μᾶς κάνουν νά κρίνουμε μέ αὐθάδεια τόν πλησίον. Πῶς πρέπει νά ἀντιστεκώμαστε σέ αὐτά.

Από την ρίζα της φιλαυτίας, την οποία έχουμε αναφέρει πολλές φορές, δηλαδή από την αγάπη και την τιμή που έχουμε για τον εαυτό μας, προέρχεται μία άλλη κακία που μας προξενεί πάρα πολύ μεγάλη ζημία· αυτή είναι η αυθάδης κρίσις και κατάκρισις που κάνομε σε βάρος του πλησίον μας. Από την κατάκρισι αυτή φθάνουμε στο σημείο να εξευτελίζουμε τους αδελφούς, να τους καταφρονούμε και να τους ταπεινώνουμε. Αυτό το ελάττωμα όπως προέρχεται από την υπερηφάνεια, από αυτήν θάλπεται και τρέφεται με προθυμία. Γιατί αυτή η υπερηφάνεια μαζί με την κατάκρισι, αυξάνεται συνέχεια, επειδή, χωρίς να το καταλάβουν, αρέσκεται η μία με την άλλη και πλανώνται συγχρόνως.

Όση μεγαλύτερη υπόληψι και τιμή έχουμε για τον εαυτό μας, τόσο περισσότερο παρακινούμαστε να κατακρίνουμε και να καταφρονούμε τους άλλους, νομίζοντας ότι εμείς είμαστε μακριά από εκείνες τις ατέλειες και τα ελαττώματα που νομίζουμε ότι έχουν αυτοί.

Συνταγές θεραπευτικές

Ήξερε πολύ καλά ο παπα-Σάββας πότε θα φαινόταν επιεικής, πότε μέτριος, πότε αυστηρός και ακριβολόγος. Τις συντετριμμένες και τεταπεινωμένες ψυχές τις οικονομούσε με περισσή επιείκεια. Όταν όμως έβλεπε ψυχική αντοχή, απέφευγε να κάνη υποχωρήσεις. Θα κανόνιζε όπως έπρεπε, πάντα όμως με τρόπο γλυκύ, ώστε να γίνεται. δεκτός ο κανόνας χωρίς την παραμικρή δυσανασχέτησα Σαν πολύπειρος καμηλιέρης άκριβοζύγιζε με μάτι έξησκημένο τί φορτίο αντέχει η καμήλα.

 Δειχνόταν αυστηρός σ’ όσους προξένησαν ζημίες στον πλησίον τους.

— Πνευματικέ μου, του λέει ένας προσκυνητής. Έχω και κάτι άλλο. Περνώντας από την Καλύβη ενός γνωστού μου Γέροντα -αυτός έτυχε ν’ απουσιάζη- έκοψα από τον κήπο, με το θάρρος που είχα, μερικά πορτοκάλια.

Ἡ ὁπτασία τοῦ Σαρακηνοῦ. Θαύματα καί ἀποκαλύψεις ἀπό τή Θεία Λειτουργία

Η οπτασία του Σαρακηνού

   Ο αμηράς της Συρίας έστειλε κάποτε τον ανιψιό του στη Διόσπολη για ορισμένες εργασίες. Στην πόλη αυτή ο ανιψιός συνάντησε ένα θαυμάσιο ναό του αγίου Γεωργίου. Αμέσως πρόσταξε τους υπηρέτες του να μεταφέρουν τα πράγματά του επάνω στα κατηχούμενα του ναού, όπου εγκαταστάθηκε κι ο ίδιος. Ύστερα είπα να βάλουν μέσα στο ναό και τις δώδεκα καμήλες του, παρά τις διαμαρτυρίες και τις παρακλήσεις των ιερέων. Μόλις όμως οι καμήλες μπήκαν στην εκκλησία, έπεσαν στο έδαφος νεκρές, ενώ ο ανιψιός του αμηρά έμεινε να θαυμάζει την ακαταμάχητη δύναμη του αγίου Γεωργίου.
   Την άλλη μέρα, καθώς ο ιερέας τελούσε τη θεία λειτουργία, ο Σαρακηνός τον παρακολουθούσε από τα κατηχούμενα. Τότε ο φιλάνθρωπος Θεός του άνοιξε τα μάτια της ψυχής, και τι βλέπει;

Καὶ ὅμως! Ἡ Ῥωμανία ζεῖ. Πρωτοπρ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

Καὶ ὅμως! Ἡ Ῥωμανία ζεῖ

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

Τὸν 4ο αἰ. μ.Χ. ἐμφανίζεται ἕνα ὁλότελα νέο κρατικὸ μέγεθος στὴν Ἱστορία καὶ μαζί του γεννιέται ἕνας νέος κόσμος. Εἶναι ἡ αὐτοκρατορία τῆς Ν. Ρώμης ἢ ὅπως ὀνομάζεται ἤδη ἀπὸ τὸν 4ο αἰ. ἡ Ρωμανία.
Στὰ ὅρια τῆς ἀνανεώσεως τῆς αὐτοκρατορίας ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος μεταφέρει τὴν πρωτεύουσα (τὴν Παλαιὰ Ρώμη, ἑλληνικὴ πόλη καὶ αὐτή) στὴν Ἀνατολή.
Γι᾽ αὐτὸ ἡ Νέα Ρώμη θὰ ὀνομασθεῖ πρὸς τιμή του καὶ Κωνσταντινούπολη. Ἡ Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία μεταστοιχειώνεται σὲ «ἐπώνυμον τοῦ Χριστοῦ Πολιτείαν». Διαμορφώνεται συνάμα μία νέα συνείδηση καὶ νέα πολιτειακὴ ἰδεολογία. Εἶναι ἡ νέα αὐτοκρατορικὴ ἰδέα γιὰ τὴν προοδευτικὴ ἐνσωμάτωση ὅλων τῶν Λαῶν τῆς Οἰκουμένης στὴν χριστιανικὴ Πίστη.
Τὰ στηρίγματα τῆς αὐτοκρατορίας τῆς Νέας Ρώμης εἶναι: ἡ ρωμαϊκὴ Οἰκουμένη καὶ νέα πολιτειακὴ ἰδεολογία, ὁ Χριστιανισμὸς ὡς πατερικὴ Ὀρθοδοξία καὶ ἡ Ἑλληνικότητα (γλώσσα, πολιτισμός, παιδεία). Αὐτὸ ἐκφράζει τὸ γνωστὸ τροπάριο τῆς Ἁγίας Κασσιανῆς: «Ὑπὸ μίαν βασιλείαν ἐγκόσμιον αἱ πόλεις γεγένηνται, καὶ εἰς μίαν δεσποτείαν θεότητος τὰ ἔθνη ἐπίστευσαν».

Εἰσαγωγὴ στὴ «Μυσταγωγία» τοῦ Ἁγ.Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ

 

 Πρωτ. Δημήτριος Στανιλοάε

Στὸ «Περὶ Διαφόρων Ἀποριῶν», ὁ ἅγιος Μάξιμος ἐξηγεῖ μὲ μιὰ ὑψηλὴ φιλοσοφικὴ καὶ θεολογικὴ σκέψη, μιὰ μεγάλη σειρὰ ἀπὸ ὀντολογικὰ προβλήματα. Παρουσιάζοντας τὸ θεῖο σχέδιο ποὺ δημιούργησε τὰ πάντα, γιὰ νὰ κινηθοῦν πρὸς τὴν τελείωσή τους μέσα στὸ Θεό, ἑρμηνεύει τὶς πιὸ βασικὲς ἀπόψεις τῆς πραγματικότητας. Σ’ αὐτὸ τὸ ἔργο ὁ ἅγιος Μάξιμος ἐξηγεῖ κυρίως τοὺς θεολογικοὺς ὅρους καὶ τὸν ὀντολογικὸ χαρακτῆρα τῆς κίνησης τῶν πάντων πρὸς τὸ Θεό, μὲ τὴν ἀνάπτυξη τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ἀλλὰ οὔτε αὐτοὶ οἱ ὅροι, οὔτε ἡ πνευματικὴ ζωὴ παρουσιάστηκαν στὸ «Περὶ Διαφόρων Ἀποριῶν» σὰ σύνολο συστηματικό.

 Στὰ «Κεφάλαια Σ’ περὶ Θεολογίας καὶ τῆς Ἐνσάρκου Οἰκονομίας τὸν Υἱοῦ Θεοῦ» ὁ ἅγιος Μάξιμος ἐκθέτει ἕνα ἀρκετὸ μέρος τοῦ ὑλικοῦ, ποὺ περιέχεται στὸ «Περὶ Διαφόρων Ἀποριῶν», μὲ τὴ μορφὴ σύντομων ἀφορισμῶν. Ἀλλὰ οὔτε σ’ αὐτὸ τὸ ἔργο παρουσιάζεται τὸ ὑλικὸ σὲ πραγματικὴ καὶ λογικὴ συνέχεια.

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τρίτης 28-05-13.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. ι΄ 1 - 16

ι΄ 1 - 16 

 

Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. Ζ΄ 1 - 13

Ζ΄ 1 - 13 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Οἱ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 

Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. 

Ακρογωνιαίος λίθος του Χριστιανισμού γενικά και του μυστηρίου της Εκκλησίας ειδικά, αποτελεί η ομολογία του γεγονότος, που διατυπώνεται με εξαιρετική ακρίβεια από τον Απ. Παύλο, ότι ο Κύριος ανέστη όντως, αληθινά και σωματικά και αυτό αποτελεί την ακατάλυτη βεβαιότητα, την αδιάψευστη απόδειξη για την ανάσταση όλων των νεκρών (Α’ Κορ, 15, 20-24). 

Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο το γεγονός ότι για την ανάσταση του Κυρίου, μέσα στην ιστορία, από πολέμιους του προσώπου Του και εχθρούς της Εκκλησίας επινοήθηκαν ποικίλες, αστήρικτες, δοκησίσοφες και αληθοφανείς θεωρίες για να αμφισβητήσουν αυτό το κορυφαίο και καταλυτικό γεγονός του μυστηρίου της θείας Οικονομίας.

Ἡ ἀνακάλυψις τῆς Ἐγκλείστρας ἀπό τόν Ἅγ. Νεόφυτο τόν Ἔγκλειστο. Γέροντας Ἰωσήφ Βατοπαιδινός

 Η ανακάλυψις της Εγκλείστρας

Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός

Η ανωτέρω περιπέτεια στόχον είχε την ανακοπή του ταξειδίου και άρα την παραμονήν του στη νήσο. Στους βεβαιοπίστους τίποτα δεν συμβαίνει, ή μάλλον δεν ερμηνεύεται ως τυχαίον.
Με βάσιν τον πνευματικόν νόμον, ως αλάνθαστον κριτήριον, μέσω του οποίου ο Παντοκράτωρ Θεός την κτίσιν διοικεί, συνεπέρανε ο όσιος Πατήρ ημών ότι το εμπόδιον αυτό δεν ήτο σύμπτωμα και, κατά το λεγόμενον, τυχαίον, αλλά ο μυστηριώδης τρόπος της επεμβάσεως του Θεού, όστις τα αιτήματα των δούλων Του επακούει και σώζει αυτούς. Δεν ηρμήνευσε την επέμβαση των ανθρώπων στο πρόγραμμά του ως κακότητα, όπως ο κάθε ένας θα έλεγε, αλλ’ ανέτρεξε αμέσως διά της πίστεως προς τον δυνάμενον σώζειν. «Που είναι η πρόνοια του πάντα σκέποντος Θεού;».

Οἱ πάπαι ἔχουν ἀποκηρύξει τόν Ἄγ. Γεώργιον τόν Τροπαιοφόρον καί ἄλλους Ἁγίους της Ἐκκλησίας μας

Οἱ  πάπαι ἔχουν ἀποκηρύξει τόν Ἄγ. Γεώργιον τόν Τροπαιοφόρον καί ἄλλους  Ἁγίους της Ἐκκλησίας μας
 

 Ὁ σημερινὸς Πάπας ὑποκρίνεται πὼς τιμᾶ τὸν Ἅγ. Γεώργιον.
 Ὁ νέος Πάπας Φραγκῖσκος εἰς μίαν προσπάθειαν νὰ καταδείξη ὅτι εἶναι φιλικὸς πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἀπεφάσισε νὰ ἑορτάσῃ τὰ ὀνομαστήριά του μὲ τὸ κοσμικόν του ὄνομα, τὸ ὁποῖον εἶναι Γεώργιος. Τὴν 23ην Ἀπριλίου, ἡμέραν ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου (οἱ Ὀρθόδοξοι τὴν ἑορτάζομεν πάντοτε μετὰ τὸ Πάσχα), ἀπεφάσισε νὰ ἑορτάση καὶ νὰ τιμήση τὸν μαρτυρήσαντα Ἅγιον Γεώργιον τὸν Τροπαιοφόρον.
Ὁ μακαριστός, ὅμως Ἀρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος εἰς τὸν πρόλογον τοῦ βιβλίου του, «Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος», γράφει ὅτι ὁ Παπισμὸς ἔχει ἀποκηρύξει τὸν Ἅγιον Γεώργιον, ὡς καὶ πολλοὺς ἄλλους Ἁγίους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

Τή μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς ζωντανῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ τήν καταθέτουν ὅσοι πολεμοῦν τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του μέ λύσσα…!

Ἐν τούτοις, τὴν μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς ζωντανῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ τὴν καταθέτουν ὅσοι πολεμοῦν τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία του. Μὲ τέτοια λύσσα δὲν χτυποῦν ποτὲ ἕναν πεθαμένο, μὲ τέτοιο πάθος δὲν κυνηγοῦν ποτὲ ἕναν νεκρό. Πρὸς τί ὁ ἀδιάκοπος πόλεμος, ἂν ὁ ἀντίπαλος εἶναι ἕνα πτῶμα; Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ζῆ!
Ἀναστήθηκε, γιὰ νὰ μένει ζωντανὸς ἀνάμεσά μας, ὄχι μόνο ὡς Θεὸς μὲ τὴν πανταχοῦ παρουσία του, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἀνθρώπινη ὀντότητά του πιά, ποὺ ξέρει νὰ συμπαθεῖ καὶ νὰ κατανοεῖ, ὡς ἀναστημένος καὶ πνευματικὸς ἄνθρωπος, ὁ Θεάνθρωπος.

28 Μαΐου Συναξαριστής. Μνήμη Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Εὐτυχίου Ἐπισκόπου, Ἑλικωνίδος Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Κρήσκεντος, Παύλου καὶ Διοσκορίδου, Ἀλεξάνδρου Ἀρχιεπισκόπου, Σενατόρου Ἐπισκόπου Παβίας, Σενατόρου Ἐπισκόπου Μιλάνου, Χέρωνος Ἱερομάρτυρος, Ἰούστου Ἐπισκόπου, Γερμανοῦ Ἐπισκόπου, Νικήτα Ὁμολογητοῦ, Ἀνδρέου διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Φιλοθέας Παρθενομάρτυρος, Ἰγνατίου Ἐπισκόπου, Γεροντίου Μόσχας, Σωφρονίου Ὁσίου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Γκαλίτς, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Κυρίας τῆς εἰρήνης, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ «νοητοῦ τείχους»

Μνήμη Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

Λίγες μόλις δεκαετίες μετὰ τὸ γεγονὸς τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ ἐμφανίσθηκαν οἱ πρῶτες παραχαράξεις τῆς πίστεως καὶ ἀργότερα οἱ μεγάλες χριστολογικὲς αἱρέσεις στὴν Ἐκκλησία Του, σχετικὰ μὲ τὸ πρόσωπο καὶ τὴν ὑποστατικὴ ἕνωση τῶν δύο ἐν Χριστῷ φύσεων.
Ποιὸς εἶναι Αὐτός; Ποιὰ εἶναι ἡ σχέση Του μὲ τὸν Θεό; Πῶς κατανοεῖται ἡ σχέση καὶ ἡ ἕνωση δηλαδὴ ἀκτίστου καὶ κτιστοῦ ἀπὸ τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ; Πῶς μπορεῖ νὰ εἶναι συγχρόνως «Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου»;
Μὲ ποιὸ τρόπο γεννήθηκε ἀπὸ γυναίκα; Πῶς εἶναι δυνατὸν ἡ μητέρα Του, ἡ Παρθένος Μαρία νὰ ἀποκαλεῖται «Θεοτόκος»; Τὰ ἐρωτήματα ποὺ ἐτίθεντο ἀφοροῦσαν ὄχι μόνο τὴ θεότητα τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἐνανθρώπησή Του.
Οἱ προβληματισμοὶ αὐτοὶ προξένησαν μακραίωνες δογματικὲς συζητήσεις.
Ἡ Ἐκκλησία, προκειμένου νὰ προφυλάξει τὰ πιστὰ μέλη της καὶ νὰ ἀπαντήσει στὶς ἀποκλίνουσες ἀπόψεις, διατύπωσε αυθεντικὰ τὴν πίστη της στὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, οἱ ὁποῖες διατύπωσαν τὴν πίστη της καὶ καθόρισαν τὰ δόγματά της.

El paralítico y los paralíticos Παράλυτος καὶ παράλυτοι

Κυριακὴ του Παραλύτου

El paralítico y los paralíticos Παράλυτος καὶ παράλυτοι.

(+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Levántate, toma tu camilla y anda» (Jn 5,8)

¡Queridos míos, han escuchado el evangelio! El evangelista Juan nos narra un milagro: Cómo el Señor ha curado un paralítico que estaba 38 años enfermo. El milagro es conocido.

Muchos escuchan el Evangelio con indiferencia. Los acontecimientos que narra no les emocionan. Algunos incluso dicen irónicamente: Estas cosas pasaban en aquellos tiempos… Es decir, consideran las cosas que describe el Evangelio no sólo son increíbles sino que no tienen nada que ver con la vida actual de hoy en día. Pero estas cosas que escribe el evangelista, queridos míos, son también para nosotros que hoy vivimos aquí y para aquellos que vivirán después por muchos siglos. Para todos los hombres son interesantes y relevantes.