Σωματικές ἀσθένειες τοῦ π. Κλεόπα. ῾Ο τελευταῖος χρόνος τῆς ζωῆς του.Οἱ τελευταῖες ἡμέρες τοῦ π. Κλεόπα στήν γῆ

Σωματικές ἀσθένειες τοῦ π. Κλεόπα

  Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

 π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

Γιά πολλά ἔτη ὁ π. Κλεόπας χαιρόταν τήν σωματική του ὑγεία καί ἰδιαίτερη τήν πνευματική, διότι εἶχε εὐλογηθῆ ἀπό τόν Θεό μ' ἕνα ἀνθεκτικό ὀργανισμό. 'Αλλά, μετά τήν συμπλήρωσι τῶν 70 ἐτῶν, ὁ Γέροντας αἰσθανόταν κουρασμένος καί ἐξασθενημένος. Τά χρόνια πού ἐπέρασε στά βουνά, καθώς καί οἱ δοκιμασίες του κατά τήν περίοδο τοῦ ἀθεϊσμοῦ, ἐταλαιπώρησαν πολύ τήν ὑγεία του.
 'Η πρώτη σκληρή  δοκιμασία ἦτο ἡ διπλῆ κήλη, λόγῳ τῆς ὁποίας ἐμπῆκε στό νοσοκομεῖο τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος τοῦ 'Ιασίου καί ἐχειρουργήθηκε δύο φορές τό ἔτος 1985. Μετά ἀπό μερικά χρόνια ἐχειρουργήθηκε πάλι στό 'Ιάσιο γιά νά τοῦ βγάλοιυν πέτρα ἀπό τά νεφρά καί ἐπίσης ὑποβλήθηκε καί σέ μία εὔκολη ἐγχείρησι ἐξ αἰτίας πριξίματος ἑνός δοντιοῦ. 'Ακόμη ὑπέμεινε καί τούς πόνους ἀπό σπάσιμο τοῦ δεξιοῦ χεριοῦ.
Τόν 'Ιούνιο 1996 ἔκαμε ἐγχείρησι γιά τήν ἐξαγωγή κύστεως στό νοσοκομεῖο, τμῆμα οὐρολογικό, τοῦ 'Ιασίου. Τότε διαπιστώθηκε ὅτι τό ἀριστερό νεφρό του ἦτο νεκρό. Στίς ἐξετάσεις πού ἔγιναν τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1996 δέν εὑρέθηκε ὄγκος, ἀλλά τοῦ ἐπροτάθη μία συμπληρωματική χειρουργική ἐπέμβασις, τήν ὁποίαν τελικά ἀπέφυγε.
Τόν Μαϊο 1998 ὑπέφερε πολύ καί μέ δυσκολία δέχθηκε νά πάη γιά ἐξετάσεις στό 'Ιάσιο, ὅπου ἔμεινε μία ἑβδομάδα, χωρίς νά θελήση νά μείνη στό νοσοκομεῖο, λέγοντας: «Μέ περιμένουν οἱ ἀδελφοί μου καί θά ἑτοιμασθῶ νά πάω κοντά τους!»Τά ἴδια λόγια εἶπε καί τόν Νοέμβριο 1998, ὅταν τοῦ ἐπρότειναν καί ἄλλη ἐξέτασι.
῞Ολες αὐτές οἱ δοκιμασίες καί ἀρρώστειες ἐκράτησαν τόν π. Κλεόπα ἄγρυπνο γιά τήν ἀναμονή τῆς τελευταίας ὥρας τῆς ζωῆς του ἔχοντας πάντα τήν σκέψι του στόν Χριστό καί στήν ἀκατάπαυστη προσευχή.

  ῾Ο τελευταῖος χρόνος τῆς ζωῆς του

Στά χρόνια 1996-97 ὁ π. Κλεόπας αἰσθανόταν πάντοτε κουρασμένος. Παρ' ὅλα αὐτά ἦτο πρόθυμος στήν ὑποδοχή τῶν Χριστιανῶν καί προσκυνητῶν ἀπό ὅλη τήν Χώρα καί ἀπό τό ἐξωτερικό. 'Η μνήμη του καί ἡ φωνή του τόν βοηθοῦσαν ἀκόμη θετικά.
 'Ημποροῦσε νά παρηγορῆ τούς Πιστούς, τούς ἀσθενεῖς, τούς γέρους καί τά πνευματικά του παιδιά.
Περπατοῦσε μέ πολλή δυσκολία καί συνοδευόμενος ἀπό τούς μαθητάς του, τόσο στό κελλί, ὅσο καί ἔξω στήν ἐξοχή. 'Ενῶ στήν διπλανή αἴθουσα, ὅπου μιά καί πλέον δεκαετία ὡμιλοῦσε στούς ἀνθρώπους, δέν ἠμποροῦσε νά ὑπάγη, παρά λίγες φορές τό καλοκαίρι.
 Γιά ἀλλαγή τόπου, τόν ἐσήκωναν οἱ Μοναχοί καί τόν ἔβγαζαν ἔξω στό μπαλκόνι τοῦ κελλιοῦ του καί ἐκεῖ οἱ Πιστοί συγκεντρώνοντο γύρω του καί ροφοῦσαν τά θεόπνευστα λόγια του.
'Ο Πατήρ ἦτο τώρα πολύ εὐαίσθητος στό φαγητό. Γευόταν πάρα πολύ λίγο κι ἀμέσως ἔλεγε: «'Αρκεῖ! 'Εχόρτασα! Δόξα στόν Θεό γιά ὅλα!»
Τήν ἱερά προσευχή ἔλεγε τακτικά,  καθήμενος εἴτε στό σκαμνί, διότι δέν ἠμποροῦσε πλέον νά στέκεται στά πόδια του. Οἱ ὧρες προσευχῆς του ἦσαν οἱ ἑξῆς: Τό πρωῒ προσηύχετο ἀπό τίς 4 μέχρι τίς 8 καί κατόπιν ἐξεκουράζετο λίγο. Κατόπιν ἀπησχολεῖτο μέ τήν ἐξομολόγησι τῶν Μοναχῶν καί τῶν λαϊκῶν.
'Από τίς 4 τό ἀπόγευμα ἄρχιζε τόν κανόνα τῶν βραδυνῶν προσευχῶν του. Δηλαδή, ἐδιάβαζε τόν κανόνα τῆς μετανοίας, δύο-τρεῖς Κανόνες τῆς Θεοτόκου ἀπό τό Θεοτοκάριο, τήν Παράκλησι τῆς Παναγίας, τό Μικρό 'Απόδειπνο καί ἄλλα.
Τό βράδυ τόν ἔβγαζαν οἱ ἀδελφοί στό χαγιάτι, ὅπου προσευχόταν καί ἐθαύμαζε τήν φύσι, τήν ὁποίαν ἐστόλισε ὁ Δημιουργός μέ τόσες καλλονές. Μετά μία-δύο ὧρες ἀποσυρόταν στό κελλί του γιά ἀνάπαυσι γιά νά συνεχίση πάλι τό πρόγραμμά του τό πρωῒ.

Οἱ τελευταῖες ἡμέρες τοῦ π. Κλεόπα στήν γῆ

Οἱ ἡμέρες τῶν μηνῶν Σεπτεμβρίου μέχρι καί Νοεμβρίου προεμήνυον τό ἐπικείμενο τέλος τοῦ π. Κλεόπα! Τώρα ὡμιλοῦσε ὀλιγώτερο μέ τήν φωνή σβησμένη καί πάντοτε ἐπανελάμβανε τά ἴδια λόγια: «'Από τώρα πηγαίνω στούς ἀδελφούς μου!. . . », «'Αφῆστε με ν' ἀναχωρήσω γιά τούς ἀδελφούς μου!» Μετά πάλιν ἔλεγε: «Πηγαίνω στόν Χριστό! Προσεύχεσθε γιά μένα τόν ἁμαρτωλό!»

Πρός τό τέλος τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου, κατά τήν δύσι τοῦ ἡλίου, ὁ π. Κλεόπας ἐζήτησε νά τόν μεταφέρουν στό Κοιμητήριο νά ἰδῆ γιά τελευταία φορά τούς τάφους τῶν ἀδελφῶν του, τόν τάφο τοῦ Γέροντός του π. 'Ιωαννικίου Μορόϊ, τόν τάφο τοῦ Πνευματικοῦ π. Παϊσίου 'Ολάρου καί ἄλλων Πατέρων καί Πνευματικῶν κοιμηθέτνων ἐκεῖ.

'Επροσκύνησε σ' ὅλους τούς τάφους ὑποβασταζόμενος ἀπό τούς μαθητάς του. 'Ασπάσθηκε τόν Σταυρό τους καί ἀπηύθυνε καί μία σύντομη εὐχή σ' αὐτούς: «Προσεύχεσθε καί γιά τόν π. Κλεόπα τόν ἁμαρτωλό, διότι αὔριο, μεθαύριο θά συναντηθοῦμε μέ τόν Χριστό!».

 Κατόπιν σάν κατακλεῖδα ἔλεγε στήν Θεοτόκο:«Μητέρα τοῦ Κυρίου μου, ἐλέησε ὅλους ἐμᾶς καί τούς Πατέρας αὐτοῦ τοῦ Κοιμητηρίου καί προσεύχου ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τῆς Παναγίας Τριάδος νά εὕρωμεν συγχώρησι ἀπό τόν Δίκαιο Κριτή».

  Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου
Ἅγιον Ὅρος Ἄθω
1999
Ἀναβάσεις