Ἀδιάλειπτη ἔμπονη ἑκούσια προσευχή μέ συμμετοχή ὅλης τῆς ψυχῆς ἀλλά καί τοῦ σώματος.

ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΔΟΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ

(ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ἀπό  ὁμιλία τοῦ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτη)

Δεῖτε ἐδῶ: Συνεχής διά βίου Μετάνοια- ἐξομολόγηση.

Τρόποι ἐπανενεργοποίησης (ἐπανανακάλυψης) τῆς Βαπτισματικῆς Θείας Χάρης

 β)Ἀδιάλειπτη ἔμπονη ἑκούσια προσευχή μέ συμμετοχή ὅλης τῆς ψυχῆς ἀλλά καί τοῦ σώματος.

«Ὁ Θεῖος Ἔρωτας ἀνάβει μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή», μᾶς διδάσκει σύμπας ὁ τῶν Ἁγίων Πατέρων χορός. Ἡ ἀδιάλειπτη νοερά προσευχή καθαρίζει τήν καρδιά ἀπό ὅλους τούς λογισμούς, συγκεντρώνει ὅλες τίς ψυχικές δυνάμεις, τίς ἑνοποιεῖ καί τίς κατευθύνει πρός τόν Θεό. Τότε γίνεται σωστή προσευχή.

Γιά νά ἐπιτευχθεῖ ἀληθινή καί καρποφόρα προσευχή, θά πρέπει ὅλος ὁ νοῦς, ὅλο τό θυμικό καί ὅλο τό ἐπιθυμητικό τοῦ ἀνθρώπου νά εἶναι στραμμένα πρός τόν Θεό.

Ἀναλυτικώτερα:

Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων

Όλες τις Τετάρτες και Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (καθώς και όσες συμπέσει εορτή αγίου) τελείται η θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων. Τι είναι αυτή η Λειτουργία και γιατί γίνεται μόνο κατά τη Μ. Τεσσαρακοστή;
Η Εκκλησία μας έχει εν χρήσει τρεις θ. Λειτουργίες κατά τις οποίες γίνεται Θυσία: Την Λειτουργία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, την Λειτουργία του αγίου Βασιλείου και τη Λειτουργία του αγίου Ιακώβου.[...]

Όλες όμως αυτές οι Λειτουργίες έχουν πανηγυρικό και χαρμόσυνο χαρακτήρα. Αλλ’ η Μ. Τεσσαρακοστή είναι πένθιμος περίοδος. Γι΄ αυτό η Εκκλησία μας όρισε να μη γίνονται οι Λειτουργίες αυτές παρά μόνο κατά τα Σάββατα και τις Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής (Κανόνας 49ος της εν Λαοδικεία Συνόδου). Οι παλιοί όμως χριστιανοί δεν μεταλάμβαναν των θείων Μυστηρίων μόνο κατά τα Σάββατα και τις Κυριακές, αλλ’ ακόμη συχνότερα. Ο Μ. Βασίλειος σε μία επιστολή του (προς Καισαρία) αναφέρει ότι οι πιστοί της περιοχής του είχαν συνήθεια να μεταλαμβάνουν και τέσσερις και πέντε φορές την εβδομάδα!

Γέρω -Μιχαήλ Καυσοκαλυβίτης. Ἀπό τήν ἀσκητική καί ἡσυχαστική Ἁγιορείτικη παράδοση

 Γέρω -Μιχαήλ Καυσοκαλυβίτης

Ο γερω-Μιχαήλ, κατά κόσμον Δημήτριος Γ. Καλαμιάς, γεννήθηκε στη Σύμη το έτος 1906. Ο πατέρας του ήταν οργανοπαίκτης, έπαιζε μπουζούκι. Όταν έγινε 15-16 ετών, ο πατέρας του τον πήρε μαζί του και πήγαν στη Ρόδο να του αγοράσει μπουζούκι για να εργάζεται επαγγελματικά. Κατά την επιστροφή με το καράβι συνταξίδευε με μια χριστιανική οικογένεια. Ένας απ' αυτή την οικογένεια είδε το μικρό με το μπουζούκι να χαίρεται και να το θαυμάζει. Τον ρώτησε σαν να μην ήξερε:
   - Τι είναι αυτό;
   - Μπουζούκι, του απάντησε.
   - Να ξέρεις ότι όσα σύρματα (χορδές) έχει, τόσα δαιμόνια έχει πάνω του. Όταν παίζεις μπουζούκι, χορεύουν οι δαίμονες.
   Για τον μικρό, αυτό ήταν καθοριστικό. Έκτοτε παράτησε το μπουζούκι και απεφάσισε να γίνει μοναχός. Ούτε στη δουλειά του πήγαινε πλέον, αλλά ετοιμαζόταν για τη μοναχική ζωή. Ο πατέρας του τού έλεγε: "Τουλάχιστο δούλεψε να ξεχρεώσουμε το μπουζούκι".
Αυτός όμως είχε πάρει τη μεγάλη απόφαση και το έτος 1922 έφυγε για το Άγιον Όρος.

ΠΑΤΗΡ ΘΑΔΔΑΙΟΣ "Ὅταν οἱ γονεῖς ἔχουν πόλεμο μεταξύ τους, τά παιδιά δέν πᾶνε καλά "

Όταν οι γονείς έχουν πόλεμο μεταξύ τους, τα παιδιά δεν πάνε καλά

Το καλοκαίρι του 1989 επισκέφτηκαν την Βιτόβνιτσα δύο ζευγάρια μέσης ηλικίας. Έφτασαν στο μοναστήρι αργά το μεσημέρι.

Μόλις βγήκανε από το αυτοκίνητο ρώτησαν έναν προσκυνητή πού τυχαία βρέθηκε εκεί στην αυλή του μοναστηριού: «Υπάρχει εδώ κάποιος Τάδια μέντιουμ πού ξέρει να βλέπει το μέλλον;»

Στη Σερβία τότε, μετά το κομουνισμό, οι άνθρωποι αντί να ψάχνουν την πνευματική υποστήριξη της Ορθόδοξης εκκλησίας έψαχναν ύποπτους ανθρώπους πού διαφήμιζαν πώς ήξεραν να βλέπουν το μέλλον.

Σής καί βρῶσις

ΣΗΣ  ΚΑΙ  ΒΡΩΣΙΣ

ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ  ΧΡΗΣΤΟΣ

           Στην παρούσα μελέτη θα ασχοληθούμε με ένα συχνό μεταφραστικό λάθος που γίνεται σε πολλές σύγχρονες αποδόσεις του αρχαίου κειμένου της Καινής Διαθήκης.

«Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι·  θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν» Ματθαίος 6:19-20

Η φράση ΣΗΣ ΚΑΙ ΒΡΩΣΙΣ αποδίδεται με διαφόρους τρόπους από τους μεταφραστές :

«σκώληξ και σκωρία» (Βάμβας)

«ο σκόρος και η σκουριά» (Βιβλική Εταιρεία)

«ο σκόρος και η σκουριά» (Μετάφραση Νέου Κόσμου)

«ο σκόρος και η σαπίλα» (Αποστολική Διακονία)

«σκόρος και σκουριά» (Μεταγλώττιση Σπύρου Καραλή)

          Όμως αυτές οι αποδόσεις δεν είναι ορθές. Δεν αποδίδουν με ακρίβεια τα λεγόμενα του εδαφίου. Ας δούμε λοιπόν ξεχωριστά τις λέξεις :

Ἡ μεγάλη προετοιμασία (μέρος γ΄, τελευταῖο)

Ὁσίου Ἀμβροσίου

Κεφ. 7: (μέρος γ΄, τελευταῖο)

Ὅποιος ἔζησε πολύ στά βουνά, δύσκολα συνταυτίζεται μέ τούς ἀνθρώπους τῆς θαλάσσης.

Ὅποιος ἀνατράφηκε στήν ὕπαιθρο, ἀνάμεσα στούς ἀγρότες, δύσκολα θά μπορέση, ἄν τό ἀπαιτήσουν οἱ περιστάσεις, νά συνεργασθῆ μέ τούς ἀριστοκράτες.

Διαφορετική ἡ γλῶσσα καί ἡ νοοτροπία τοῦ ἑνός καί διαφορετική τοῦ ἄλλου. Ἡ ἀλήθεια αὐτή ἔχει τήν θέσι της καί στήν περίπτωσι τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου. Γιά νά προχωρήση ἄνετα ἀπαιτοῦνται σημεῖα ἐπαφῆς μεταξύ ποιένος καί ποιμνίου. Δέν τό βλέπουμε ἄλλωστε καί στήν Γραφή; Ὁ Ἀδελφόθεος Ἰάκωβος, ὁ προσκολλημένος στό γράμμα τοῦ Νόμου, ποιμαίνει τούς Χριστιανούς τῶν Ἱεροσολύμων, ἐνῶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ κήρυξ τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας, καθοδηγεῖ τούς πρώην ἐθνικούς.

Ἀνάμεσα στούς στάρετς τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ, ἄλλοι περιστοιχίζονταν ἀπό λαϊκές μᾶζες, ἄλλοι ἀπό μέλη τῆς ἀνωτέρας τάξεως, καί ἄλλοι συνεκέντρωναν πλησίον τους ὅλον τόν κόσμο.

O “ΘΕΟΣ” TOY KAZANTZAKH KAI TOY NIΤΣΕ-2 («Ὁ Νέος Τραγικὸς Πολιτισμὸς θὰ ἀναπηδήσει ἀπὸ τὴν Γερμανία»)

Ὁ «Θεὸς» τοῦ Καζαντζάκη καὶ τοῦ Νίτσε [Β´]
Ἡ Συμβολή του στὴν Ἑδραίωση τῆς Παγκοσμιοποίησης 
καὶ γιατί ὁ «Νέος Τραγικὸς Πολιτισμὸς θὰ  ἀναπηδήσει ἀπὸ τὴν Γερμανία»

Δάφνη Βαρβιτσιώτη, Ἱστορικὸς

Μέρος Α´: O ”ΘΕΟΣ” TOY KAZANTZAKH KAI TOY NIΤΣΕ-1 («Ὁ Νέος Τραγικὸς Πολιτισμὸς θὰ ἀναπηδήσει ἀπὸ τὴν Γερμανία»)

.               Ὁ «Τροχὸς τοῦ Καιροῦ»: Ἀκολούθησε τὸ νιτσεϊκὸ «ὅραμα τοῦ αἰωνίου Γυρισμοῦ» τοῦ ἀνθρώπου στὴν ζωή, τὸ ὁποῖο εἶναι μία παραλλαγὴ τῆς μετενσάρκωσης, ὑπὸ τὴν ἔννοιαν ὅτι, κατ’ αὐτήν, ὁ ἴδιος ἄνθρωπος ἐπανέρχεται στὶς ἴδιες ἐπακριβῶς συνθῆκες ζωῆς, ἀναρίθμητες φορές, καί, ἑπομένως: «Καμμιὰ λοιπὸν ἐλπίδα τὸ μελλούμενο νά ᾽ναι καλύτερο, καμμιὰ σωτηρία, πάντα οἱ ἴδιοι, ἀπαράλλαχτοι, θὰ στρουφογυρίζουμε στὸν τροχὸ τοῦ καιροῦ». Παρακάτω, θὰ δοῦμε ποιὰ ἀλλαγὴ ἐπέφερε ὁ Καζαντζάκης στὸ «ὅραμα» αὐτό.
.               «Ἀνάξιες Παρηγοριὲς γιὰ Δειλούς»: Καταρρακωμένος, ὅμως, μετὰ ἀπὸ μία μεγάλη ἐρωτικὴ ἀπογοήτευση, ὁ Νίτσε δειλιάζει μπροστὰ στὸ «ὅραμα» τοῦ δικοῦ του «αἰώνιου Γυρισμοῦ» στὶς ἴδιες συνθῆκες: «Ὄχι, ποτὲ ποτὲ νὰ μὴν ξαναζήσω τὶς ὧρες τοῦτες! Πρέπει ν’ ἀνοίξω μία θύρα σωτηρίας στὸν κλειστὸ κύκλο τοῦ αἰώνιου Γυρισμοῦ!», τὸν φαντάζεται νὰ ἀναφωνεῖ ὁ Καζαντζάκης, ποὺ συνεχίζει: «Γράφει τὸν Ζαρατούστρα, καινούργια ἐλπίδα ἄστραψε στὸ νοῦ του, ὁ νέος σπόρος, ὁ Ὑπεράνθρωπος»· διευκρινίζει δὲ ὅτι, ὁ Νίτσε ἐπινόησε τὸν Ὑπεράνθρωπο, ἐπειδὴ «Ὁ αἰώνιος Γυρισμὸς εἶναι χωρὶς ἐλπίδα. Ὁ Ὑπεράνθρωπος εἶναι μιὰ μεγάλη ἐλπίδα».

Ἡ προσευχή τοῦ γέροντα Παϊσίου

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟΥ.

Προσευχή του Γέροντος Παϊσίου

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,

Μην εγκαταλείπεις τούς δούλους Σου πού ζουν μακριά από την Εκκλησία, η αγάπη Σου να ενεργήσει και να τούς φέρει όλους κοντά Σου.

-           Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου πού υποφέρουν από τον καρκίνο.

-           Των δούλων Σου πού υποφέρουν από μικρά ή μεγάλα νοσήματα.       ,

-           Των δούλων Σου πού υποφέρουν από σωματικές αναπηρίες.

-           Των δούλων Σου πού υποφέρουν από ψυχικές αναπηρίες.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ." Οἱ ἄνθρωποι δέν θά μᾶς συγχωρήσουν, ἐπειδή δέν τούς συγχωρήσαμε. Ὁ Θεός δέν θά μᾶς συγχωρήσει, ἀφοῦ οἱ ἄνθρωποι δέν μᾶς συγχωροῦν. Πού βρισκόμαστε τότε καί πού θά βρεθοῦμε; "

Εάν γάρ άφήτε τοις άνθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ό πατήρ υμών ο ουράνιος-εάν δε μη άφητε τοις άνθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ό πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών» (Ματθ. στ'14-15). Αν συγχωρήσετε τα αμαρτήματα πού σας έκαναν οι άλλοι, θα συγχωρήσει και ό ουράνιος Πατέρας τα δικά σας αμαρτήματα- αν όμως εσείς δε συγχωρήσετε τα αμαρτήματα των άλλων, ούτε και τα δικά σας αμαρτήματα θα συγχωρήσει ό ουράνιος Πατέρας.
Έτσι αρχίζει το σημερινό ευαγγέλιο. Γιατί αρχίζει έτσι; Ίσως διερωτηθείς: Τί σχέση έχει αυτό με τη νηστεία; Συνδέεται και μάλιστα πολύ στενά. Υπάρχει επίσης πολύ στενή σχέση ανάμεσα στη νηστεία και στο τέλος του σημερινού ευαγγελίου, όπου δεν αναφέρεται ή νηστεία, αλλά ή θησαύριση των αγαθών όχι στη γη αλλά στον ουρανό, εκεί όπου ούτε ό σκόρος ή ή σαπίλα μπορούν ν' αφανίσουν, άλλ' ούτε οι κλέφτες να κλέψουν.

«Kἀγώ δέ σοι λέγω ὅτι σύ εἶ Πέτρος, καί ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν ἐκκλησίαν, καί πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς.»

 

«Οἱ πύλες τοῦ Ἅδη δέν θά κατανικήσουν τήν Ἐκκλησία»

Ματθ. ιστ΄: 18 

«Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ θεσπίστηκε ἀπό τόν Χριστό νά εἶναι ἀταλάντευτη καί βαθιά ριζωμένη. Νά δοξάζεται καθημερινά καί νἀ ἀπαστράφτει σέ ὅλους τό νοερό καί θεϊκό φῶς Ἐκείνου πού ἔφερε καί ἀνήγγειλε στόν κόσμο τήν εὐσέβεια. Καθόλου δέ συρρικνώνεται ἐξαιτίας τῶν ἐχθρῶν της καί δέν νικᾶται, ἀλλά οὔτε μπροστά στίς πύλες τοῦ θανάτου ὑποχωρεῖ».

Εὐσέβιος Καισαρείας, P.G. 21, 33Β