Ἀπάντηση στίς ἀγωνιώδεις ἀναφορές κάποιων γιά τό παγκόσμιο συμβούλιο ἐκκλησιῶν, ἡ ἀπαράδεκτη δήλωση τοῦ Τορόντο

«Οι εκκλησίες αναγνωρίζουν ότι το να αποτελεί κάποιος  μέλος της εκκλησίας του Χριστού είναι πιο περιεκτικό από το να αποτελεί  μέλος της ίδιας του της εκκλησίας» - Δήλωση του Τορόντο

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

_________________

Η Εκκλησιολογική Οικουμενική συνείδηση των Ορθοδόξων βρίσκεται σε συνεχή αντιδιαστολή με τα οικουμενιστικά παιχνιδίσματα της ανθρωπάρεσκης αγάπης. Το «Η Οικουμένη ως συμπεφώνηκεν», (Συνοδικό Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου), καταδεικνύει πως ορίζεται ορθοδόξως η Οικουμένη, όπου οι πάντες το αυτό φρονούν. Στην Εκκλησιολογική Οικουμενική συνείδηση των Ορθοδόξων αληθώς αρμόζει, το «αδελφικώς» και «πατροποθήτως».

Η δήλωση της Κεντρικής Επιτροπής του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), που συνήλθε στο Τορόντο του Καναδά  κατά το έτος 1950 και η οποία έκτοτε παρέμεινε αναλλοίωτη σαφώς εννοεί την εκκλησιολογική στρέβλωση των Προτεσταντικών παραφυάδων.  Η «Δήλωση του Τορόντο», τιτλοφορείται «Η Εκκλησία, οι Εκκλησίες και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών».  Στη «Δήλωση του Τορόντο», ενώ περιέργως αναφέρεται ότι το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), δεν πρέπει να γίνει ποτέ υπερ-εκκλησία, η καταληκτική σημείωση φανερώνει τις πραγματικές των διαθέσεις.

Ενώ αναφέρεται ότι το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), δεν πρέπει να γίνει ποτέ υπερ-εκκλησία, ως πρώτιστη θέση η οποία επεξηγεί, τι είναι το  (Π.Σ.Ε.), αναφέρει : «οι εκκλησίες αναγνωρίζουν ότι το να αποτελεί κάποιος  μέλος της εκκλησίας του Χριστού είναι πιο περιεκτικό από το να αποτελεί  μέλος της ίδιας του της εκκλησίας», (churches are acknowledging that the membership of the church of Christ is wider and more inclusive than the membership of their own church).

Αυτό που καταδεικνύεται σαφέστατα με το «περιεκτικότερο» (more inclusive), υποβαθμίζει το γεγονός να ανήκεις στην ίδια σου την εκκλησία.  Μπορεί το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), να μη αποτελεί  υπερ-εκκλησία, σαφέστατα όμως υποδεικνύεται η εκκλησία του Χριστού (όπως φυσικά την εννοεί το Π.Σ.Ε.), σαν μια εκκλησία που είναι πάνω από όλες τις εκκλησίες-μέλη του Π.Σ.Ε.

Ως Ορθόδοξοι δεν μπορούμε να δεχθούμε κάτι τέτοιο, καθότι στο σημείο τούτο της «Δήλωσης του Τορόντο», μας υποβάλλει να δεχθούμε ότι ανήκουμε στις «επί μέρους εκκλησίες» και ότι υπάρχει μια άλλη Εκκλησία του Χριστού (με ευρύτερη σημασία) στην οποία είναι «περιεκτικότερο» (more inclusive) να ανήκουμε.  Δηλαδή αλλοτρόπως,  σαφέστατα όμως, υποδεικνύεται μια υπέρ- εκκλησία, (θέλουν δεν θέλουν να το παραδεχθούν) πέραν της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο π. Γεώργιος Τσέτσης ως μόνιμος αντιπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου  Κωνσταντινουπόλεως στη Γενεύη και επιτελικό στέλεχος του Π.Σ.Ε., κατά τα έτη (1984-1999), μπορεί να προσπάθησε να καθησυχάσει τις ανησυχίες των Ορθοδόξων, με την αναφορά του «περί του μύθου της υπερ-εκκλησίας», όμως το σημείο τούτο της δήλωσης με τη φράση «πιο περιεκτικό» (more inclusive), σε τι άλλο παραπέμπει;  Δεν παραπέμπει σε μια εκκλησία με «ευρύτερη» σημασία, δηλαδή σε μια υπερ-εκκλησία;

Επίσης ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης (Ζηζιούλας) αναφερόμενος στο Π.Σ.Ε., είχε επισημαίνει παλαιότερα πως, ποτέ δεν ήταν, ούτε και θα είναι εκκλησία το Π.Σ.Ε., με τα χαρακτηριστικά στοιχεία της una sancta (Μίας Αγίας), όμως πρόσθεσε πως «έχει εκκλησιολογική σημασία οτιδήποτε συμβάλλει στην οικοδόμηση της εκκλησίας» (Τhe Self-understanding of the Orhodox and their Participation in the Ecumenical Movement – Metropolitan John of Pergamon).

Η επεξηγητική φράση «συμβάλλει στην οικοδόμηση της εκκλησίας» πως μπορεί να ερμηνευτεί;   Αν την Ορθόδοξη Εκκλησία εννοεί, τότε διαχωρίζει σαφώς τη θέση του από τη «Δήλωση του Τορόντο».  Αν όμως την  εννοιολογική σημασία της «Δήλωσης του Τορόντο» στηρίζει, τότε πρόκειται περί εκκλησιολογικής στρέβλωσης του τι είναι η Εκκλησία του Χριστού.  Για τη συμβολή του Π.Σ.Ε.  «στην οικοδόμηση της εκκλησίας», όπως ισχυρίστηκε ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας, έχω βέβαιη τη πεποίθηση, ότι «ουδέ επ’ελάχιστον», συνέβαλε «στην οικοδόμηση της εκκλησίας», με τις τόσες εκκλησιολογικές στρεβλώσεις και τις οικουμενιστικές ασχήμιες που διαδραματίζονται στο Π.Σ.Ε.

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι στην Ορθόδοξη εν Χριστώ ζωή, η ιδεολογική αγάπη δεν έχει θέση. Στην εν Χριστώ ζωή, αγάπη και αλήθεια αλληλοπεριχωρούνται. Η εν Χριστώ αγάπη νοείται εν αληθεία και η εν Χριστώ αλήθεια εν αγάπη.

http://hristoifantos.blogspot.gr/2015/05/blog-post_75.html