«Δέν ὑπάρχει τίποτα εὐγενέστερο καί ἐνδοξότερο ἀπό τόν πραγματικό χριστιανό»

«Ὑμεῖς δέ γένος ἐκλεκτόν»
Ἀπό τό βιβλίο «Πορεία πρός τόν οὐρανό»
Ἁγίου Τύχωνος τοῦ Ζάντονσκ

«Ἴδετε ποταπήν ἀγάπην δέδωκεν ἡμῖν ὁ πατήρ ἵνα τέκνα Θεοῦ κληθῶμεν» (Α’ Ἰω. 4, 1).
Ὦ, τί ἀγαθότητα! Ὦ, τί θεϊκή φιλανθρωπία! Πόσα δέν κατόρθωσε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ! Μέ πόσους τρόπους δέν μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ χάρη Του! Ἀπό φτωχοί καί καταφρονεμένοι ἁμαρτωλοί, γίναμε παιδιά τοῦ Θεοῦ!
Αὐτό θαυμάζει ὁ Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ κι ἀναφωνεῖ: «Ἴδετε ποταπήν ἀγάπην δέδωκεν ἡμῖν ὁ Πατήρ, ἵνα τέκνα Θεοῦ κληθῶμεν». Τί θαυμαστότερο λοιπόν ὑπάρχει ἀπό τό νά γίνει παιδί τοῦ Θεοῦ ἕνας ἁμαρτωλός; Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ  πρός τόν ἄνθρωπο τό πραγματοποίησε κι αὐτό.

Ἄν λοιπόν οἱ χριστιανοί εἶναι παιδιά τοῦ Θεοῦ, τότε εἶναι καί κληρονόμοι, «κληρονόμοι μέν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δέ Χριστοῦ» (Ρωμ. 8, 17). Καί σάν παιδιά Θεοῦ, τότε ποιόν καί γιατί νά φοβηθοῦν; Γιατί νά φοβοῦνται τούς ἐχθρούς, τό διάβολο, τούς δαίμονες, τό θάνατο καί τόν ἅδη; Ὁ Θεός εἶναι μαζί τους· καί «εἰ ὁ Θεός ὑπέρ ἡμῶν, τίς κάθ ἡμῶν;» (Ρωμ. 8, 31).
Αὐτό τό ὕψιστο δῶρο τοῦ Θεοῦ, τήν υἱοθεσία, τό παίρνουμε στή Βάπτιση. Τότε γεννιέται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τόν Θεό κι ἀποκτάει τόν ἔνδοξο τίτλο, «τέκνον Θεοῦ»!

***
Δέν μπορῶ, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, νά περιγράψω ἐπάξια τήν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ καί τή φιλανθρωπία Του. Ὅταν τά συλλογίζομαι, ἀναφωνῶ μέ τόν προφήτη: «Κύριε, τί ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι ἐγνώσθης αὐτῷ ἤ υἱός ἀνθρώπου ὅτι λογίζῃ αὐτῶ;» (Ψαλμ. 143, 3).
Ὅταν στοχάζομαι πόση δόξα ἔδωσε ὁ Κύριος στόν ἄνθρωπο, μένω ἐμβρόντητος! Ἡ τιμή καί ἡ εὐγενική καταγωγή, πού ἔδωσε στόν πραγματικό χριστιανό ὁ φιλάνθρωπος Θεός εἶναι τόσο μεγάλη καί ὑψηλή, ὥστε, ὄχι μόνο νά τήν περιγράψουμε ἤ νά τήν ἐξηγήσουμε μέ λόγια εἶναι ἀδύνατον, ἄλλ ἀκόμα καί νά τή συλλάβουμε μέ τό νοῦ. «Ὑμεῖς δέ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαός εἰς περιποίησιν» (Α΄ Πέτρ. 2, 9), λέει στούς ἀληθινούς χριστιανούς ὁ Ἀπόστολος.
Ἀπ’ αὐτό διαπιστώνουμε τήν ἀσύλληπτη ἀγαθότητα καί φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο.
Ἀλλ’ ἄς προσπαθήσουμε νά ἐρευνήσουμε μέ τά πνευματικά μας μάτια τήν τιμή καί τήν εὐγενική μας χριστιανική καταγωγή, γιά νά στραφοῦμε μέ ζῆλο σ’ αὐτή καί νά τήν ἀναζητήσουμε ἐπίμονα.
      Ἄνοιξε λοιπόν, ἀδελφέ μου, τά αὐτιά τῆς ψυχῆς σου καί ἄκουσε:

Α) Ὁ ἀληθινός χριστιανός λέγεται καί εἶναι παιδί τοῦ Θεοῦ.
Ποιό ἐνδοξότερο ὄνομα ὑπάρχει γιά τόν ἄνθρωπο ἀπ’ αὐτό; Τό θαυμάζει ὁ Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ καί ἔκπληκτος τονίζει: «Ἴδετε ποταπήν ἀγάπην δέδωκεν ἡμῖν ὁ Πατήρ ἵνα τέκνα Θεοῦ κληθῶμεν» (Α΄ Ἰω. 3, 1). Γι’ αὐτό ἀπευθύνονται οἱ χριστιανοί στό Θεό σάν στόν πατέρα τους κι ἀναφωνοῦν: «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς…».
Εἶναι ἐνδοξότερο νά εἶσαι παιδί τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἐπουράνιου βασιλιᾶ. Ἡ τιμή, ἡ δόξα, ἀξιοπρέπεια, ἡ εὐγενική καταγωγή, τό μεγάλο ὄνομα, ὅλοι οἱ τίτλοι τοῦ κόσμου τούτου δέν ἔχουν καμιάν ἀξία μπροστά σ’ αὐτό. Ἄς ἔχει δόξα ὁ φιλάνθρωπος Θεός!
Τί θαυμαστό! Ἄνθρωποι ἁμαρτωλοί λέμε στόν πανάγιο Θεό «Πάτερ Ἡμῶν». Πόσο ὑψηλή εἶναι ἡ καταγωγή καί ἡ τιμή μας, ἀδελφοί χριστιανοί! Ὁ Πατέρας τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ εἶναι καί δικός μας Πατέρας, ὁ Θεός Του εἶναι καί δικός μας Θεός, ὅπως ὁ ἴδιος τό βεβαιώνει πρός μεγάλη μας εὐφροσύνη: «Ἀναβαίνω πρός τόν Πατέρα μου καί Πατέρα ὑμῶν, καί Θεόν ὑμῶν» (Ἰω. 20, 17).
Ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ἄς ἀναλογιστοῦμε τό ἅγιο Βάπτισμα καί τό ὕψιστο ἔλεος τοῦ Θεοῦ, πού κληρονομήσαμε γι’ αὐτό!
Τά παιδιά ὅμως μοιάζουν στούς γονεῖς· «τό γεγεννημένον ἐκ τῆς σαρκός σάρξ ἐστι, καί τό γεγεννημένον ἐκ τοῦ Πνεύματος πνεῦμα ἐστι» (Ἰω. 3, 6). Πρέπει δηλαδή καί οἱ χριστιανοί νά μοιάσουν στό Θεό, σάν «γεγεννημένοι ἐκ τοῦ Θεοῦ».
 Ἄς δείξουμε λοιπόν μέ τά ἔργα μας ὅτι εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ. Ἅγιος εἶναι ὁ Θεός; Ἄς γίνουμε κι ἐμεῖς ἅγιοι. Δίκαιος εἶναι; Ἄς εἴμαστε κι ἐμεῖς δίκαιοι.
Εἶναι ἀγαθός, «ὅτι τόν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπί πονηρούς καί ἀγαθούς καί βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους»; (Ματθ. 5, 15). Ἄς εἴμαστε κι ἐμεῖς ἀγαθοί, κάνοντας τό καλό σέ φίλους καί ἐχθρούς.
Εἶναι γεμᾶτος ἀπό εὐσπλαχνία ὁ Θεός; Ἄς γίνουμε κι ἐμεῖς φιλεύσπλαχνοι κι ἄς δείχνουμε συμπόνια στούς πονεμένους ἀδελφούς μας.
Μισεῖ Ἐκεῖνος τήν ἁμαρτία; Ἄς μισήσουμε κι ἐμεῖς κι ἄς φύγουμε μακριά της.
Μᾶς ἀγαπάει ὁ Θεός; Ἄς ἀγαπήσουμε κι ἐμεῖς ὁ ἕνας τόν ἄλλο.
Συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες μας; Ἄς συγχωροῦμε κι ἐμεῖς τίς ἁμαρτίες τῶν συνανθρώπων μας.
Γιά ὅλα αὐτά μας νουθετεῖ καί ὁ Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ: «Γίνεσθε οὖν μιμηταί τοῦ Θεοῦ ὡς τέκνα ἀγαπητά» (Ἐφεσ. 5, 1).
Β) Ὁ ἀληθινός χριστιανός ἔχει στενή σχέση καί κοινωνία μέ τόν Θεό Πατέρα καί τόν Υἱό Του Ἰησοῦ Χριστό, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Ἀπόστολος γράφοντας: «Καί ἡ κοινωνία δέ ἡ ἡμετέρα μετά τοῦ Πατρός καί μετά τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ» (Α΄ Ἰω. 1, 3). Πόσο μεγάλο πρᾶγμα εἶναι αὐτό, μπορεῖ καθένας μόνος του νά τό ἀντιληφθεῖ.
Οἱ ἄνθρωποι θεωροῦν σπουδαῖο πρᾶγμα τή φιλία καί τήν ἐπικοινωνία μέ τόν ἐπίγειο βασιλιᾶ. Εἶναι ὅμως ἀσύγκριτα μεγαλύτερο νά ἔχεις φιλία καί σχέση μέ τόν Θεό, πού εἶναι «βασιλεύς τῶν βασιλευόντων καί κύριος τῶν κυριευόντων» καί κατοικεῖ σέ ἀπρόσιτο φῶς.
Πόσα ἔκανε γιά χάρη μας ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ! Παρατήρησε καί θαύμασε, ἀδελφέ, τήν καταγωγή σου καί τή δόξα σου τή χριστιανική: Ἔχεις ἐπικοινωνία μέ τόν Μεγάλο καί Ἀκατάληπτο Θεό!
Κύριε, ἄπειρη καί θαυμαστή  ἡ ἀγαθότητα καί ἡ φιλανθρωπία Σου γιά τόν πεσμένο καί φτωχό ἄνθρωπο.

Γ) Στόν πραγματικό χριστιανό, σάν σέ ἔμψυχο ναό, εὐαρεστεῖται νά κατοικεῖ ὁ ἐπουράνιος Θεός, ὁ Πατέρας, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα.
Λέει σχετικά ὁ Κύριος: «Ἐάν τις ἀγαπᾶ τόν λόγον μου τηρήσει, καί ὁ Πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καί πρός αὐτόν ἐλευσόμεθα καί μονήν πάρ αὐτῷ ποιήσομεν» (Ἰω. 14, 23). Τί πολυτιμότερο καί ἀνώτερο μπορεῖ νά ποθήσει μία ψυχή, ἀπό τό ν’ ἀναπαύεται σ’ αὐτήν ὁ Τρισυπόστατος Θεός;
Ἄν εἶναι μεγάλη τιμή γιά τούς ἀνθρώπους νά δεχθοῦν τόν ἐπίγειο βασιλιᾶ στό σπίτι τους, ἀσύγκριτα μεγαλύτερη εἶναι νά δεχθεῖς στό σπίτι τῆς ψυχῆς σου τό βασιλιᾶ τοῦ παντός καί νά Τόν ἔχεις ἐκεῖ μόνιμο κάτοικο. Τί μακαριότερο ἀπό τήν ψυχή ἐκείνη, ὅπου σάν σέ ναό κατοικεῖ ὁ Θεός; Ὁ παράδεισος τῆς τρυφῆς καί τῆς χαρᾶς εἶναι δικός της! Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι μέσα της! Ὁ Θεός, ἡ τέλεια Ἀγάπη, τό ἄναρχο καί ἀτελεύτητο, τό ὑπεράγαθο καί ἄκτιστο Ὄν, προτιμάει νά ζεῖ μέσα σέ μιάν ἅγια χριστιανική ψυχή περισσότερο, παρά στούς οὐρανούς ἤ σέ κάποιο ναό.

Ὦ ὑπεράγαθε καί γεμάτε ἀγάπη Θεέ! Δημιουργέ καί πλάστη μας!
Ἔλα νά ἐπισκεφθεῖς τίς τραυματισμένες ψυχές μας,
τίς  ψυχές πού πλάστηκαν ἀπό Σένα «κάτ εἰκόνα καί κάθ ὁμοίωσίν» Σου!

Δ) Ὁ ἀληθινός χριστιανός εἶναι μέλος τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ «βασιλέως τῶν βασιλευόντων καί Κυρίου τῶν κυριευόντων». Κατά τόν Ἀπόστολο, «μέλη ἐσμέν τοῦ σώματος Αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκός Αὐτοῦ καί ἐκ τῶν ὀστέων Αὐτοῦ (Ἐφεσ. 5, 30).
 Ἅγιες χριστιανικές ψυχές! Ὑψῶστε τό βλέμμα σας νά δεῖτε ποῦ κάθεται ἡ Κεφαλή: «Ἐκ δεξιῶν του Θεοῦ», στή δόξα τοῦ Πατρός. Ποιοί Τόν τιμοῦν καί Τόν προσκυνοῦν; Οἱ ἄγγελοι, οἱ ἀρχάγγελοι, ὅλες οἱ οὐράνιες δυνάμεις κι ὅλη ἡ κτίση. «Καί ὁ Θεός Αὐτόν ὑπερύψωσε καί ἐχαρίσατο Αὐτῷ ὄνομα τό ὑπέρ ὄνομα· Ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων» (Φιλιπ. 2, 9-10).
Αὐτῆς τῆς ὑπερένδοξης Κεφαλῆς εἶστε τά μυστικά μέλη. Δοξάζεται ἡ Κεφαλή; Καί τά μέλη κοινωνοῦν στή δόξα Της. Αὐτή εἶναι ἡ δόξα τῶν ἀληθινῶν χριστιανῶν αὐτή εἶναι ἡ ἔνδοξη καταγωγή καί ἡ ἀξία τους!

Ε)    Ἡ ψυχή τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανοῦ εἶναι νυμφευμένη μέ τόν οὐράνιο νυμφίο, τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὅπως λέει καί ὁ Ἀπόστολος: «Ἡρμοσάμην ὑμᾶς ἑνί ἀνδρί, παρθένον ἁγνήν παραστῆσαι τῷ Χριστῷ» (Β΄ Κόρ. 11, 2). «Τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν» (Ἐφεσ. 5, 32). Ἔνδοξος εἶναι ὁ νυμφίος; Συμμετέχει καί ἡ νύμφη στή δόξα Του. Τί πιό ἔνδοξο καί πιό εὐγενές ὑπάρχει ἀπό τό Χριστό, τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ; Καί τί εὐγενέστερο καί τιμητικότερο ἀπό τή χριστιανική ψυχή, τή νυμφευμένη μ’ Ἐκεῖνον;
ΣΤ) Ὁ ἀληθινός χριστιανός εἶναι «κληρονόμος μέν Θεοῦ, συγκληρονόμος δέ Χριστοῦ» (πρβλ. Ρωμ. 8, 17). Δική του εἶναι ἡ οὐράνια καί αἰώνια βασιλεία καί ὅλα τ’ ἀγαθά, «ἅ ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσε καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ  ἀνέβη, ἅ ἠτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Α΄ Κόρ. 2, 9).
      Αὐτοί καί ἄλλοι πολλοί εἶναι οἱ τίτλοι εὐγενείας καί τά ὀνόματα τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανοῦ μέ τά ὁποία τόν σφραγίζει τό Ἅγιο Πνεῦμα. Βλέπεις λοιπόν, ἀδελφέ, τή δόξα καί τήν εὐγένεια τή χριστιανική; Ὅλη ἡ κοσμική δόξα μπροστά σ’ αὐτά εἶναι σάν πῦον καί σάν πτῶμα.
      Βεβαιώσου λοιπόν ὅτι δέν ὑπάρχει τίποτα εὐγενέστερο καί ἐνδοξότερο ἀπό τόν πραγματικό χριστιανό. Καί σκέψου, πώς αὐτή τήν εὐγενική καταγωγή καί τή δόξα μας τά ἐξασφάλισε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, μέ τά πάθη καί τό θάνατό Του.
      Αὐτή ἡ δόξα καί ἡ εὐγένεια κερδίζεται ἤ χάνεται σέ τοῦτον τόν κόσμο. Κερδίζεται μέ πίστη καί εἰλικρινή μετάνοια· χάνεται μέ ἀμετανοησία καί ἀπιστία.
      Ἐσύ λοιπόν, πού ἀναζητᾶς τή μάταιη δόξα τοῦ κόσμου καί καμαρώνεις καί καυχιέσαι γιά τήν καταγωγή σου, τό μεγάλο σου ὄνομα καί τούς τίτλους τιμῆς! Στρέψε τό βλέμμα σου στή δόξα καί τήν καταγωγή τή χριστιανική! Αὐτή νά ἐπιζητήσεις, γιά νά γίνεις πραγματικά εὐγενής καί ἔνδοξος. Ἡ δόξα τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανοῦ βέβαια δέν φαίνεται τώρα – μόνο μέ τήν πίστη μπορεῖς νά τήν κατανοήσεις – θά λάμψει ὅμως κατά «τήν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ. 8, 19).
       «Ἀγαπητοί», ὑπογραμμίζει ὁ Ἀπόστολος, «νῦν τέκνα Θεοῦ ἐσμεν, καί οὔπω ἐφανερώθη τί ἐσόμεθα» (Α΄ Ἰω. 3, 2). «Τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Πατρός αὐτῶν. Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω» (Ματθ. 13, 43).

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ
Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
 
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
http://HristosPanagia3.blogspot.com